Het hoort er allemaal bij,huilen, schreeuwen, ruzie maken, maar ook alle gekke vreemde eetgewoontes. Hier mijn eerste hormoon-aanval: Ik heb gisteren enorm ruzie gemaakt met mn man. Toen ik besloot om op de bank te gaan slapen (wat al niks voor mij is) is hij naast me komen zitten om met me te praten, en te troosten. Alle boosheid sloeg ineens om in tranen, echte dikke tranen!! En dat is niet alles, maar ik kon niet meer stoppen. Ik kon alleen maar heel hard huilen, compleet met snikken en alles erop en eraan. Toen ik weer een beetje bedaard was, en mijn man was heel lief aan het knuffelen, moest ik weer huilen, en hard ook! Ik kon weer niet stoppen, met als gevolg dat ik dus de hele ochtend met dikke ogen heb gelopen. Achteraf was de ruzie (in mijn ogen) terecht, alleen het drama-huilen en snikken niet. Ik was net een kleuter, totaal niks voor mij om zo DRAMA te reageren. Typisch gevalletje hormonen dus. Nu jullie!
Oh ja zulke situaties zijn hier wel herkenbaar! Ook vaak als mijn man iets (in mijn ogen) niet lief genoeg zegt dan zeg ik: Je vind me niet meer liehief! en soms moet ik er dan ook nog om huilen. Terwijl hij helemaa niks verkeerd deed. Gelukkig heeft hij het meteen door, moet lachen en gaat me knuffelen. Dan spartel ik nog een beetje tegen en stort me dan in z'n armen om " uit te huilen" .
Die toon herken ik wel ja...... "Nouuuhoouuu moet ik weer huiiiiiiiiiilllllleeeeennnnnn......." Oh, wat erg als je er aan terug denk he? Nu kunnen we er om lachen, maar op dat moment is t alles behalve grappig.....
haha zo herkenbaar ! ik kan al janken als hij zijn stem te hard verheft. Hij riep me vanmiddag en ik hoorde hem niet dus hij riep harder en ik schrok stond meteen te janken haha en hij schrok daar weer van en zei ooh sorry schatje haha ahum achteraf denk ik waarom jankte ik nou??? EN ik kan ook best ruzies uitlokken maar me man blijft dus echt heel cool eronder en laat zich niet uit zijn tent lokken.
Jaaaa, heel herkenbaar kan.me soms ook echt als een driftig koppige verwende peuter gedragen. Gelukkig is het deze zwangerschap minder als bij de 1e haha.
Ik ben door de hormonen heel gauw geïrriteerd, en dan reageer ik heel heftig. Dan vraagt mijn man goh zou je weer zwanger zijn. Ik heb eigenlijk geen zwangerschapstesten nodig Het drama-huilen herken ik niet, maar bij iedereen weer anders he, die hormonen
Ik heb een keer, nadat mijn man heel erg zijn best had gedaan om voor ons te koken (want ik lag moe op de bank) hem verschrikkelijk uitgescholden en geroepen dat het niet te vreten was Ik schaamde me achteraf heel erg!!!! Op het moment zelf was het eten niet wat ik er van had verwacht (het was echt een beetje mislukt ook) en ik flipte daar compleet over uit omdat ik zo moe was en honger had. Heb later 1000 maal excuses aangeboden.
Haha wat een verhaal! Ik zit in mijn 5e week, nog nergens last van maar dat zal vast niet lang meer gaan duren! Ik heb mijn man al voorbereid en bovenstaand verhaal even voorgelezen. Hij kookt namelijk bijna altijd .
Heel herkenbaar Wij noemen ze hier thuis niet voor niets 'hormoonmonsters' Ik heb me ook wel eens afgevraagd of m'n mannetje het zou volhouden met mijn buien, maar hij is er nog steeds Ach en mannen kunnen wel wat hebben hoor. Ze mogen pas klagen wanneer ze zelf een hele ananas door hun neusgat hebben gedrukt
Man gaat een gat boren, en ik houd de stofzuiger erbij om het stof meteen op te zuigen.. Hij zeg: "Kunnen we?" Ik zeg: "Ja hoor, ik ben klaar" Hij: "Zet de stofzuiger dan aan!" Ik kijk ook nog eens heel dom naar de stofzuiger, en denk HUH?! Echt zó dom he?
Hahahahahaha, geweldig! En ja, wel een beetje herkenbaar.. Hier komt het peuterpuber gedrag ook al opzetten, erg leuk in combinatie met m'n peuterpuber-dochter..
Oh pffff! Mijn agressieve/ruziezoekerige/zeikerige gedrag van de afgelopen weken is nu gelukkig aan het minderen. Respect voor mijn vriend dat hij het heeft volgehouden Ik ben nog wel emotioneel en de tranen zitten hoog. Zelfs bij het voorlezen van een sinterklaasgedicht (geschreven door mijn schoonvader) waarbij hij het een en ander schreef over onze dochter en mij als moeder kon ik niet meer voorlezen omdat ik zo hard aan het huilen was Vind het wel een beetje irritant, want zit ook de halve avond huilend voor de tv, bij de meest belachelijke dingen. Maargoed....ik hoop dat het weer over gaat
Oh geweldig al deze reacties. Ik lach me rot. Vooral omdat het allemaal zoooooooooo bekend in de oren klinkt Bij ons is het ook zo hoor. Ik wordt op mijn man boos (vaak onterecht te boos) en in plaats van zijn eigen te verdedigen zegt ie: sorry schat, doe maar weer rustig, denk maar aan de baby, het spijt me. Krijgt ie vaak nog te horen: ja, jou schuld hoor, moet je me dan maar niet zo overstuur maken Nee echt waar dames: LATEN WIJ EEN DIKKE COMPLIMENT AAN ONZE MANNEN GEVEN!!!! ze verdienen het
Haha, heeeel herkenbaar... Hier is het duidelijk te merken als ik zwanger ben! Dan ben ik gewoon veel directer en sneller aangebrand. En als we ruzie hebben wordt ik zo boos!! Het komt dan echt uit het puntje van mn tenen, terwijl ik dat normaal veel beter kan relativeren. Het stomme is ook dat ik zelf weet dat het door de hormonen komt, maar het toch niet kan helpen. Gelukkig kan manlief er goed mee omgaan en houd ie af en toe gewoon maar z'n mond dicht. Hormoontje powerrrrr
ik ben 23 weken zwanger en sinds deze week heb ik ze pas geloof ik.... kan ineens overal om janken. Kan niks hebben. Gelukkig is manlief heel lief en hebben we nog geen ruzie gehad. Maar net hier op het werk, kreeg ik een man aan de lijn die duidelijk met het verkeerde been uit bed is gestapt, en dus heel nors en chaggie aan het doen was aan de telf. Nouuuuuuuu dat kan ik dus echt niet hebben. Heb het nog netjes kunnen houden maar met heel veel pijn en moeite... En na dit topic kan ik idd wel janken, maar ja, staat zo gek op je werk he? haha
oh wat geweldig... Nou hier 4.5 weken zwanger, echt pril nog, maar ik ben echt een giga bitch! Ben zo boos steeds en kan man wel helemaal verrot schelden. Arme jongen... Gister zat ik op de bank en zei tegen man; 'oh m'n tranen zitten zo hoog, maar ze komen niet. Maak me eens aan het huilen...' Lukte niet natuurlijk..hihi
O dat gejank, echt vreselijk vind ik het. Onze oudste zit sinds3 maanden op school. de eerste paar agen heb ik zo wat iedere dag staan janken tijdens het ophalen omdat ze weer thuis kwam. Vorige week hadden ze sint viering en die kwam buiten aan en ik kreeg weer de tranen in mijn ogen, echt stom. Gister ook, was al 2 dagen niet zo lekker en ik was het helemaal zat. Mijn man zit es niet zo chaggie te kijken de hele tijd. Ik ben maar weg gelopen naar buiten want de watervallen gingen alweer aan.
ow geweldig! mooie verhalen! ik was begin november in de stad, intocht van Sinterklaas, komen die kleine majorettes voorbij in hun jurkjes iedereen staat kou te kleumen die arme kindertjes hihi sta je stom te janken in de stad ik denk kijk wel even naar de grond hihi