Beste medemama's, We hebben een heerlijk zoontje van 9,5 mnd. Hij groeit goed, eet goed, slaapt in mijn optiek aardig. 1 Ding, hij huilt erg vaak de laatste 2 weken...pffffff... Het is niet aardig om te zeggen, maar mijn geduld raakt soms echt op en dan loop ik maar even weg. Ik wil niet dat hij daar wat van merkt. In de ochtend krijgt hij nog BV , gevolgd door een halve boterham, daa rheeft hij echt genoeg aan. Daarna ga ik me meestal aankleden. Hij moet dan even in de box voor d eveiligheid. Dan begint hij te huilen en dat gaa tover in krijsen. In de ochtend probeer ik in het huishouden zoveel mogelijk beneden te doen met hem als hij erbij op pde grond 'speelt', maar dat is allemaal niet goed. Hij blijf tmaar huilen. Na zn ochtend slaap tot aan zn middagslaap is er niets aan de hand. dan kan hij helemaal alleen zich prima vermaken en hoor ik niks dan vrolijke geluiden. Na zn middagslaap begint het weer tot ana het avondeten. Krijsen. Dat is precies op het moment dat je natuurlijk gaat eten koken e.d. Ik probeer zoveel mogelijk voor te bereiden als hij slaapt, maar ja op werkdagen gaat dat niet. Herkennen jullie dit? Is dit de eenkennigheidsfase dat hij bang is alleen te zijn? Ik hoor het graag, ik ben zo bang dat ik iets niet goed doe of dat er met wat aan de hand is
Met de oudste nooit gehad en de jongste is nog kleiner dan die van jou. Maar is dit dan ineens? Want dan zou ik toch eventjes langs de dokter gaan om dingen uit te sluiten. Als er verder niks is zou ik gewoon doorgaan met wat je nu doet, als hij echt huilt om niks dan miemelt hij maar eventjes, je moet immers wel af en toe je huishouden doen. Doet hij het ook op de kinderopvang? Zoniet kan je eens kijken wat er daar anders gaat want daar krijgt hij ook niet altijd alle aandacht. Misschien hebben ze daar nog tips voor je.
ja heel hekenbaar, verlatingsangst fase...was hier ook rond die leeftijd... ik probeerde veel het kiekeboe spelletje en laten zien dat er niks aan de hand is en zoveel mogelijk zeggen..mama is bij je, mama komt zo terug etc/...je moet er even doorheen...tis wel zielig vind ik...ze zijn dan zo bang ineens... hier was het met 1,5/2 wkn over.. met inslapen ging ik om de 5 min naar hem toe en gerust stellen enz...als ik even de kamer uit moest...blee fik gewoon praten...en riep ik hem bijv ....zo van *naam joehoeee waar ben je nou...mama komt je paKKEN.... n dan was t vaak al lachen...dat spelletje vond ie erg leuk toen ( nu ook nog )
Mijn zoontje heeft die periode ook gehad (wel wat vroeger, zo met 6,5-7 maanden). Ik had toen inderdaad het idee dat het te maken had met 'alleen zijn' en zichzelf vermaken. Ik sleepte hem daarom overal met me mee, als ik aant koken was zat ie erbij op het aarecht (zette ik hem in zo'n boodschappenkratje erbij dat ie niet om kon kiepen hihi). Als ik me ging douchen, zat ie in de maxicosi erbij op de badkamer. Als ik me ging aankleden zat of lag ie op mijn bed te kijken wat ik aan het doen was... Best wel vermoeiend hoor als je hem niet eens heel even alleen kunt laten om even 'je ding' te doen. Ik ben toen langzaam gaa oefenen om hem alleen te laten spelen, naast hem zitten bij de box en laten zien wat hij allemaal kan met het speelgoed dat in de box ligt. Ik moet zeggen dat dat langzaam opbouwde maar nu speelt hij makkelijk een half uur in zijn eentje zonder een kick te geven. Huilen doet hij overdag helemaal niet meer, merk ook dat hij het nu al goed vind als hij mijn stem al hoort. Als ik ga douchen zet ik hem in zijn bedje met wat speelgoed en praat ik vanuit te douche tegen hem en dan is het goed. Ik denk dat het gewoon even een periode is... en toch oefenen met alleen spelen, eerst 5 minuutjes en als dat goed gaat langzaam uitbreiden. Oja wat ik dus ook doe (en of dat goed of slecht is, daar mag iedereen zijn eigen mening over hebben), als ik bv even de afwas moet doen of aant koken ben dan zet ik hem eventjes Babytv op, dat vind hij helemaal geweldig en maakt het hem niks meer uit of mama er nu wel of niet is! Hebben jullie ook zo'n loopkarretje waar hij in kan zitten en zich voort kan bewegen? Dat was hier ook echt een uitkomst namelijk! Oja, zou het misschien ook kunnen dat hij met tandjes bezig is en daarom wat huilerig is? Groetjess
Mijn dochter was met 9 maanden ook echt niet te pruimen. Alles was janken en ze wilde ook echt niet slapen overdag. Gelukkig is het allemaal weer over gegaan. Het is echt even de leeftijd denk ik. Vervelend, maar weinig aan te doen ben ik bang. Succes ermee.
bedankt voo rjulle reacties! Ik kan er weer wat mee! - het zal idd ook wat met tandjes te maken hebben - slapen doet hij gelukkig prima ( wel 's nachts 1 tot 2 keer wakker, maar dat is niet uitzonderlijk - Hij kon zich altijds prima vermaken in d ebox en dat is nu ineens omgedraaid-toch verlatingsangst waarschijnlijk - hij kan zichzelf voortbewegen, dus naa rme toekomen in d ekeuken, maar huilt dna vervolgens op mijn voeten...haha.... - met schoonmaken of stirjken neem ik hem ook altijd mee - dat oefenen met spelen in de box zal ik zeker gaan doen. Ik denk ook door het ineens kunnen vootbewegen maakt de wereld groter en miss even wat angstiger voo rhem. Ik kijk het even aan en dan mss toche en HA raadplegen. OP de kinderopvang is hij alleen aan het einde van de dag zo. Maar dat kan ik me voorstellen met alle prikkels van die dag. Hij is daar gedurende dag wel lekker afgeleid, dus overdag is hij nit aan de piep. Bedankt voor jullie tips!
ik deed hem trouwens ook wel es in zn kinderstoel tijdens het koken...zat ie op mijn hoogte en kreeg ie bijv een soepstengel
Heymeid, Mijn zoon is 1 dag ouder als jouw zoon! En...mijn zoon vertoont exact hetzelfde gedrag. Ik word er niet GOED van soms, echt waar. Ik kan geen stap verzetten of hij begint te huilen (hij kan me dan niet zo snel volgen), als ik naar de wc ga, wil hij achter me aan, als ik ga koken ligt hij op mijn voeten te huilen en het grootste drama: hij wil inderdaad niet meer in zijn box! En dat vond ik nou net zo heerlijk, hij even spelen en ik even lekker bezig met andere dingen. Ik krijg maar weinig gedaan soms overdag met een jongetje wat zichzelf momenteel niet kan vermaken en continu huilend achter me aankruipt.. Hoop ook dat het een fase is! Laat het snel over zijn aub haha.
idd ook gedaan, dan is even afgeleid, maar dat duurt niet lang. Ik geef hem na zn middagslaap (rond half 5) meestal ene koeoje met wat sap. Vandaag ga ik eens yoghurt proberen. misshcien is dan ook wat meer verzadigd.
Hé, wat toevallig, net een dag verschil! Ja laa thet maar snel over zijn! Over een paar maanden denken we er vast anders over!
Hoi Zinaa, hoe gaat het me jouw zoon en de eenkennigheid? Het lijkt hier vanaf zondag te verminderen. Ik heb vanmorgen gedouched en toen ik eruit kwam (wij hebben badkamer beneden), zat hij een beetje te mopperen, maar wel ana het spelen! Hoe gaat het bij jou?
Hallo, Ik weet niet of ik op de juiste plaats iets zet, maar dat hoor ik dan wel. Ik had een vraag, mijn dochter van 11 weken is s'avonds erg onrustig en huilerig mag ik haar anijswater weven?
Hoi Sarah, ik denk dat deze vraag inderdaad elders beter kan. Er is een topic over voeding. Ik heb er trouwens nog nooit van gehoord, ben wel beneiuwd naar het antwoord! Succes!
Nou dat kan dan bijna geen toeval meer zijn! Hier gaat het ook ineens een stuk beter. Ik ben me ook wat anders gaan opstellen (minder toegeven aan zijn nukken) maar ik ben gister inderdaad naar boven gegaan om de was even aan te zetten en dat ging prima (hij speelde lekker door). Daarna ging ik tussen de middag wat eten maken voor mezelf en heb ik hem even in de box gezet en daar heeft hij een half uurtje rustig gespeeld. Ik wist niet wat ik zag!! Ook slapen gaat beter, vannacht weer doorgeslapen. Ik hoop zoo dat dit doorzet en dat onze mannen er door heen zijn. Op naar de volgende fase maar weer