Voor de geboorte van onze dochter heb ik zeven miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Alsof we het lot niet al genoeg getart hebben, zijn we weer bezig om zwanger te worden. Morgen moet ik ongesteld worden, maar de test is knalpositief. Nu hoor je natuurlijk blij te zijn, een gat in de lucht te springen, de dichtsbijzijnde prenatallerige winkel in te duiken en de dozen met babykleertjes af te stoffen. In plaats daarvan heb ik mijn bed weer bewapend met matrasbeschermers, want miskramen in bed geven zo puinhoop. Maandverband en pijnstillers zitten alweer in mijn tas en mijn ziekenhuispasje met het noodnummer van de afdeling gynaecologie liggen voor het grijpen. Ik heb zelfs al een plan bedacht in het geval ik weer een missed abortion heb. Ik ben redelijk nuchter en er zo ook weer ingestapt, maar vraag me nu echt af waar we aan begonnen zijn. Ik voel me verdoofd, somber en ben onwijs aan het piekeren. Wel / niet progesteron en zo ja hoe ga ik eraan komen. Ik heb maar voor vier weken en mijn geweldige gynaecoloog is helaas met pensioen. Mijn huidige gynaecoloog vind het onzin en ziet het als toeval dat ik juist de zwangerschap waar ik het gebruikt heb een gezonde dochter heb gekregen. Aan de andere knat heb ik het wel nodig, want in vergelijking met toen is mijn schildklier wel op de rit. Het komt er eigenlijk op neer dat ik gek van mezelf en mijn eigen gedachtes wordt in combinatie met een flinke portie hormonen .
Trees, ik kan het me zó voorstellen, heb zelf geen idee hoe ik in een volgende zwangerschap ga staan, maar zal ook geen roze wolk zijn.. Het zal nooit meer vanzelfsprekend zijn. Maar, als je huidige gynaecoloog het niet nodig vindt en je bent het er niet mee eens, waarom zou je dan niet een second opinion bij een andere gynaecoloog vragen? Want je moet er niet met een bizarre angst in staan. Wil je wel feliciteren met de posi test, en hoop dat er weer een gezond wondertje uit zal groeien.
Voor jullie is het helemaal moeilijk na het verlies van jullie meisje. Ik vind het zo afschuwelijk dat jullie je mooie meisje hebben moeten laten gaan . Het klopt wat je zegt dat de vanzelfsprekend er nooit meer zal zijn en ik ben soms een tikkeltje jaloers op zwangere vrouwen die diret op een roze wolk springen en kunnen fantaseren over een gezonde baby na negen maanden. De second opinion zal helaas niet zo eenvoudig zijn. Progesteron na herhaalde miskramen is namelijk (nog) geen protocol in Nederland. Er wordt momenteel wel onderzoek naar gedaan en zolang deze niet is afgerond zal het ook geen protocol worden. In Belgie wordt het bijvoorbeeld al lang standaard voorgeschreven, maar Nederland loopt hopeloos achter op dit gebied. Er is in Nederland nauwelijks een gynaecoloog te vinden die het wil voorschrijven. Ik heb in de afgelopen jaren meerdere second opinions gehad en niemand op één na (en die is met pensioen) wilde het voorschrijven. Nu twijfel ik ook of ik moet gebruiken (ik gooi direct maar mijn hele lange twijfelverhaal hier neer ). De enige zwangerschap die goed ging verschilde van de rest door twee dingen; één de progesteron, twee schildkliermedicatie. Nu weet ik niet waardoor de zwangerschap goed is gegaan. Ik sta nu streng onder controle van de internist, dus het schildklierverhaal is afgedicht. Nu zit ik alleen nog met het progesteronverhaal. Feit is dat mijn progesteronwaardes (te?) laag zijn. Ook bij mijn dochter waren ze te laag, maar met progesteronpillen waren ze laaggemiddeld en dat is voldoende. Het 'plan' was dat ik eerst zonder progesteron ging proberen en als het mis zou gaan, kon ik altijd nog op zoek gaan naar een voorraadje extra pillen. Ik heb gelukkig zelf nog wat gehamsterd en iemand had heel toevallig nog een medicijnkastje met wat doosjes . Dit plan heel nuchter enzo bedacht, maar nu twijfel ik enorm. Geef ik deze baby nu wel een goede kans? Wat maken wat bijwerkingen eigenlijk uit? Is dat wel eerlijk ten op zichte van mijn dochter, want een zwaar hormonale moeder in het kwadraat is ook niet alles etc. etc. En zo denk ik nog wel door...
Hey meis, gefeliciteerd en toch ook zo dubbel. Ook ik herken het helaas, maar hoe raar ook, deze zwangerschap voelde goed, ondanks de bloedingen waarvoor ik meermaals in het ziekenhuis ben geweest. Het bleef goed voelen. Bij mij is nooit een reden gevonden voor de miskramen. Eerst gooiden ze het op mijn overgewicht, maar na 25 kilo afvallen en weer 2 miskramen verder, gaven ze toch toe dat dat niet het probleem was. Ben in augustus toen begonnen met acupunctuur. Was direct weer zwanger, maar helaas weer vmk. De cyclus daarna is deze zwangerschap ontstaan. Ik ben er zeker van dat de beste man hier een grote vinger in heeft gehad. Ik was er ook heilig van overtuigd dat de eerste 12 weken een hel zouden zijn, maar ook ondanks de bloedingen, vlogen deze voorbij, juist omdat het zo goed voelde. Hopelijk zit het deze keer bij jou ook goed en voel je dat binnenkort aan en kun je wel iets meer genieten. Die roze wolk heb ik nog steeds niet, maar denk niet dat dat voor ons is weggelegd. Begin er wel steeds meer vertrouwen in te krijgen. Ik duim voor je!
Dank je wel Mykelti en jij natuurlijk ook gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat fijn dat alles goed gaat! Ik vond het bij de zwangerschap van mijn dochter ook zo wonder. Ik kneep me zelf dagelijks in mijn arm om te zien of ik niet droomde. Helaas vond ik de eerste drie maanden echt een hel. Ik heb ontzettend last van paniekaanvallen gehad en zat constant te checken of het al misging. Wel had ik een goed gevoel, maar dat kwam pas na de eerste twee goede echo's. In de eerste drie maanden ging alles perfect, maar toch bleef ik bang. Later in de zwangerschap heb ik wel wat lopen roze wolkeren, ondanks heftige bloedingen en vroegtijdige weeen in het tweede en derde trimester. Heel tegenstrijdig, maar het roze wolk gevoel kan wel. Wie weet ga je dit ook nog krijgen? Ik genoot onwijs van mijn groeiende buik en de bewegingen van ons meisje. Accupunctuur en andere alternatieve geneeswijzes helpen hier niet. Ik heb zo beetje alles al geprobeerd in mijn wanhoopstijd . Ik ben ook in meerdere ziekenhuizen geweest. Ik geloofde niet dat er niks aan de hand zou zijn, wat niet gevonden kan worden. Het was nogal een obsessie geworden en ben misschien ook bang dat ik ook nu weer door schiet? Jij een hele fijne en goede zwangerschap gewenst!
@ trees, ik heb niks te zeggen lieverd, want heb er geen verstand van. Wil je wel feliciteren, maar durf niet, omdat jij het niet durft te horen Is over de grens iets voor je? En heb je pillen of bollen? Want weet misschien nog wel bollen voor je!
Trees, jammer dat het alternatieve niets voor jou doet. Je hebt ook schildklierproblemen las ik? Hoe is je B12 waarde? Ik heb namelijk ook meerdere vitaminetekorten waar men niets voor kan vinden. Die slik ik dus maar gewoon bij. Dat zal allicht ook wel geholpen hebben. Dat gevoel van "erin doorschieten" herken ik ook wel, maar aan de andere kant hoort het bij je en je wilt vechten om je beter te voelen. Was bij mij een groot gedeelte van accepteren dat ik me zo voel en dat ik niet alles kan. Dat hielp ontzettend. En bedankt meis.
Zit al aan Dusseldorf of Gent te denken. Ik twijfel. Gent is beter, maar verder weg (totaal 7 uur rijden). Dusseldorf is prima als het alleen om bollen gaat (totale reistijd 5 uur 15). Of ik moet ergens bollen scoren. Ik heb er inmiddels 123 en heb er nog ongeveer 70 nodig. En daar gaat zomaar een PB jouw kant op
Ik krijg al jaren B12-injecties. Mijn waarde is al een poosje goed. De internist houdt dit nu goed in de gaten. Hoe doe je dat accepteren? Ik ga maar door en heb nogal de neiging om daarmee mijn eigen grenzen ver te gaan. Doorzettingsvermogen is fijn, maar een obsessieve doorzettingsvermogen. Ik spoor soms niet allemaal als ik iets in mijn hoofd heb.
Wat een spanning zeg, wil je heel veel sterkte wensen! Ik heb zelf gister mijn 2e miskraam gehad en kijk al vreselijk op naar een eventuele volgende zwangerschap...
@melief jij heel veel sterkte met je verlies. Wat afschuwelijk dat jou dit ook al twee keer is overkomen. Ik hoop voor je dat het de volgende keer goed mag gaan, maar eerst heel veel sterkte om dit verdriet weer een plekje te geven.
Trees, tsja, het is ook makkelijker gezegd dan gedaan...ms eerste stap niet zo hard over jezelf oordelen op dat vlak? Want je komt niet over of je "niet spoort" en denk dat je prima spoort, alleen dat je gewoon zo graag iets wilt dat je ervoor gaat. In hoeverre je daarin "doordraaft" kan ik niet beoordelen natuurlijk. Over je B12 waarde: bij spuiten is het eigenlijk altijd goed je bloedwaarde dan. Die van mij is al 2,5 jaar niet te meten zo hoog, maar nog niet alle neurologische schade is weg. Ik was aan het afbouwen en spoot nu eens per 2 weken (man doet het), maar moest van de ortho arts dubbel spuiten en spuit nu weer wekelijks. Wat ik in het kort wil zeggen is dat een goede bloedwaarde niet altijd een goede waarde is in je cellen, waardoor het mss toch meespeelt bij je miskramen. Ms opperen om nu vaker te spuiten? Je kunt ook zelf smelttabletten bijnemen. Kan geen kwaad en die worden ook redelijk goed opgenomen omdat ze via de slijmvliezen gaan.
Ik heb zo'n respect voor jou Trees, eerlijk waar....ik weet niet of ik het had volgehouden. Nadat onze eerste zwangerschap bij bijna 15 weken misging door een verprutste vlokkentest dacht ik al: als ik dit nog een keer moet meemaken ga ik helemaal kapot. Die roze wolk heb ik dus ook niet gevoeld, met als gevolg dat ik tijdens de bevallig nog steeds dacht dat ik dit kindje ook ging verliezen. En heb nog heel lang niet durven genieten van mijn zoon. Wat 1 zo'n klote ervaring (is nog een understatement) dan met je kan doen zeg. Maar dit 8 keer meemaken...pffft waar haal je de kracht vandaan heb ik wel eens gedacht. En als ik dan dat mooie koppie van je dochtertje zie dan weet ik het precies...daar doe je het voor. Ik hoop echt dat deze zwangerschap goed gaat. Het is jullie zo enorm gegund.
Dat wist ik helemaal niet. Ik heb via de mail nu contact met mijn internist en zal het eens voorleggen. Het is gelukkig een behoorlijke mee- en ruimdenkende arts. De smelttabletten heb ik trouwens ook nog liggen (tja ik heb echt alles uitgeprobeerd ). Ik heb ze twee zwangerschappen zonder succes gebruikt en kreeg er heel veel jeukende uitslag van. Ik weet niet of dat nu een goed plan is? Bedankt voor de informatie!
Dan ben je ws allergisch voor een bijproduct van die smelttabletten. Mss een ander merk proberen? Ik heb NOW Brain B12 erbij, voor in een stressvolle tijd of na ziekte. Twee weken daarna merkte ik nl altijd een terugslag. Nu geen last meer van. Ik hoop dat je internist er verstand van heeft. Helaas is dat meestal niet het geval (met alles in NL eigenlijk denken ze dat je doodgaat aan bepaalde zaken, net als aan de Utro...). Heb je wel eens gekeken op het forum van de B12 stichting? Als je arts niet mee wil werken en je wilt toch meer weten. Ik bezoek een arts in Haarlem.
Ik kan jullie verhaal nog heel goed herinneren. Eén van de verhalen die grote indruk op me heeft gemaakt. Op dat termijn een kindje door een punctie verliezen moet ook echt hele erg zijn. Een klote-ervaring in het kwadraat! Mijn man zei vanavond: 'kijk naar je dochter'. Als het niet lukt hebben we al het mooiste wat er bestaat en als het wel goed gaat dan komt er misschien nog zoiets moois. Hij heeft gelijk en dat kleine meisje van ons is al een erg groot wonder. Ook alleen met haar zijn we gelukkig.
Ik ga even op het merk zoeken wat jij noemt. Ik heb merkloze (?) smeltabletten van één of andere vage internist die wat bij verdient via internet. Ik vermoed dat mijn internist/ endocrinoloog er wel verstand van heeft. Zij is de eerste arts in Nederland die ik ontmoet heb, die het gebruik van selenium erkend en aanraad bij antistoffen tegen de schildklier i.v.m. herhaalde miskramen. Elke gynaecoloog die ik heb ontmoet was niet eens op de hoogte van de onderzoeken hiernaar. Sinsdien staat ze bij mij hoog in het vaandel en anders rij ik rustig naar Haarlem... Dat moeilijke gedoe in Nederland over utro. Je zou bijna denken dat je rattengif in je bloempje stopt als je sommige artsen moet geloven . Vervolgens wordt het met bakken tegelijk aan vrouwen voorgeschreven na vruchtbaarheidsbehandelingen, maar herhaalde miskramen ho maar. Het zijn gewoon lichaamseigen hormoontjes in een synthetisch jasje. Niks meer en niks minder.
KLinkt wel goed je arts! Ben een beetje wantrouwig geworden tegen de reguliere artsen en fan van de ortho artsen geworden. Kijken veel meer naar je klachten ipv de boeken. Geloof ook heilig dat de ene waarde voor de ene mens werkt en de andere voor de andere mens. We zijn allemaal anders en ons lichamen werken ook allemaal min of meer anders. Moet ook altijd lachen als ze in het ziekenhuis mijn B12 willen prikken....uhhh...nee dat heeft nut. Vervolgens denken ze allemaal dat ik ter plekke neer ga storten...terwijl ik me nu beter voel dan ik mijn hele leven gedaan heb. Ook geen depressies meer bijvoorbeeld en minder angsten. Heerlijk! Ga even Merlin kijken!
Wow, Trees, wat ontzettend spannend! Ik zou voor de Utro gaan als je het te pakken kunt krijgen. Misschien zijn er hier en daar wat meiden met een doosje over? Natuurlijk kun je het ook zonder proberen, maar waarom zou je? Lfs, Suus