Herken het wel een beetje. Niet dat ik om hele kleine dingetjes als bovengenoemd flipte, maar ik was tijdens de zwangerschap qua gedrag wel een stuk heftiger tegen mijn vriend waardoor het vooral de laatste paar weken voor de bevalling niet altijd even gezellig was Gelukkig is het na de bevalling helemaal over gegaan haha. Zeg maar tegen je vriend dat het vanzelf weer over gaat na de bevalling
Hoe herkenbaar!! sluit me aan bij de andere dames hormonen zijn de boosdoener, maar als je kleine er is gaat het vanzelf over. succes met de laatste loodjes.
Daar gaat dit topic toch helemaal niet over.... Plus mensen worden ook wel is door het voorbehoedsmiddels zwanger toch? . TS: Toen ik zwanger was van mijn zoontje ging onze relatie ook helemaal niet goed,, maar het is gelemaal goed gekomen, vast hormoonmonsters! Succes ermee..
bij ons ging het precies zo. ik denk, en volgens mij voel je dat zelf ook, dat je al gauw te bot en kortaf reageert op je man. en als je dat eenmaal een tijdje doet is dat zomaar niet afgeleerd. ik weet het uit ervaring. hij heeft er geen begrip voor dat het nu grotendeels door hormonen komt. je gaat je vervolgens aan alles irriteren. iedere zuchtje van je man kun je je al over opfokken. zo bekend. hij schiet dan bij voorbaat al in de verdediging en dan kun je al ruzie maken over welk t-shirt hij aantrekt. klopt dat? zo ging dat namelijk bij ons. probeer er met elkaar over te praten en zeg precies wat jullie dwarszit, zonder ruzie te maken. dat is moeilijk hoor. bij ons heeft het ontzettend geholpen. als jullie veel van elkaar houden gaat het zomaar niet stuk hoor, maar het is wel fijn om de laatste weken van je zwangerschap lekker door te komen. oh en dat te hard rijden vind ik not done. hij heeft wel zijn hoogzwangere vrouw naast hem zitten
horrormonen! kan niks anders zeggen. Bij vorige zwangerschap had ik mn man al gewaarschuwd dat ik een heks zou worden Hij heeft bijna hele zwangerschap mij zitte 'uitlache' hoe mijn humeur vaak kon zijn. Ben keer uit mn slof geschoten toen ik de spinazie niet warm genoeg vond... Sloeg echt helemaal nergens op want 10sec langer op t vuur en hijs warm maarja ik had er heel drama over gemaakt en mn man zei savonds: 'lieverd zitten je hormonen je weer in de weg' met een lach op zn gezicht (niet uitlachen maar hij wist dat hij t allemaal met een flinke korrel zou moest nemen wat ik in mn zwangerschap aan humeur had) Dan komt ie met koppie thee en een dikke knuffel en alles is weer goed. Je kan er zelf beter mee om gaan als je toegeeft aan je zwanger-humeur. Ontkennen werkt jezelf alleen maar tegen
Hier zegt mijn vriend als ik een hormoon avond heb (ben 12 weken zwanger) ik doe de tv wel uit schat want jij bent zoooo entertaining als je hormonen weer aan de praat zijn....En dan lachen we er weer beiden om...
haha die van jou gaat er dus ook lekker luchtig mee om Ja das t beste wat je kan doen denk ik als man zijnde. Tegen een zwangere ingaan kan 10jaar van je leven kosten zegt mn man altijd
Nou, ik heb me door je verhaal heen geworsteld.... Iedereen geeft je hormonen de schuld, maar ik vind je eigenlijk wel een kattekop hoor..Je bent zijn vrouw, niet zijn moeder! Let overal niet zo op en laat hem ook gewoon lekker zichzelf zijn.
Ja gelukkig wel hoor.....en ik vind het ook heerlijk om er om te lachen...bijvoorbeeld ben 12 weken zwanger en volgens mij moet de babykamer etc al lang klaar zijn...zoooooo niet zoals ik ben maar goed..en dan begin ik...Ik zat te denken zeg ik dan...en dan begint hij al te lachen..Of dan heeft hij het lampje nog niet verwisseld in de gang en dan zeg ik heerlijk he dat het ganglicht het weer doet...hahahaha dus wij liggen wel een beetje in een deuk...
Zo dramatisch klinkt het toch allemaal niet?!? Als je hier voor de zwangerschap geen last van had dan mag je het op de hormonen gooien ja, relax Manlief hier vindt die hormoonaanvallen ook wel vermakelijk en ik lach vervolgens lekker mee maar kan echt zeggen dat het hier gelukkig wel meevalt wat betreft de hormoonaanvallen...
Ik denk dat het toch echt aan jezelf ligt. Kan me voorstellen dat hij niks meer durft te zeggen of te doen, want om het minste of geringste spring jij uit je vel. Als je dit voor je zwangerschap niet had kan je het op de hormonen gooien, maar dan nog. Relax een beetje....