Ik vind het verhaal wat lastig te volgen. We horen het natuurlijk maar van 1 kant en 2 dingen vallen me op: - opname op de paaz wordt niet zomaar besproken, dan moet er iets behoorlijk heftigs aan de hand zijn. - ziekenhuizen doen echt niet zomaar een melding bij het amk! Daar gaat behoorlijk wat overleg en observatie aan vooraf. Het is natuurlijk heel naar voor ts dat ze dit allemaal zo beleeft, maar het verbaast me dat de meerderheid hier het ziekenhuis zo afkraakt. Er is naar mijn idee echt meer aan de hand als ik dit verhaal zo lees.
Daarom vroeg ik het ook, hoe ben je daar binnen gekomen bij dat zkh? Heb je psych problemen uit het verleden? Dit alles gaat namelijk wel heel ver en zie niet in dat een compleet team op een afdeling het compleet overschat?
hey Carlien, ken je nog van een ander topic (toen we nog zwanger waren ) Maar wat een verhaal! ten eerste; goed dat je haar hebt meegenomen! ten tweede; Schrijf ALLES op! wanneer heb je wat gedaan, welke actie ondernomen, hoe reageerder R erop, enz. Als er een melding is gedaan bij het AMK, heb je dus alles op papier! HEEEEL BELANGRIJK!!! Dus ook van voordat je naar het ziekenhuis bent gegaan, hoe je in het ziekenhuis bent behandeld. Probeer zo objectief mogelijk neer te zetten. Dus feiten! En wees inderdaad assertief. AMK is tegenwoordig niet zo makkelijk meer af te schepen door verschillende incidenten. (in mijn werk heb ik te maken gehad met AMK) Succes met alles Carlien en fijn dat je ook een beetje kunt gaan genieten!
- Ik heb nooit ontkent dat er iets aan de hand is, of het heftig is? Ik ben daar binnen gekomen met een !beginnende! postnatale depressie en oververmoeidheid van het huilen en krijsen v/d pijn van Rosalie (Iets waarvan de huisarts zei gewoon uitzitten) - Het overleg en de observatie valt wel vies tegen, iets waar ik later op terug kom. Maandagavond ben ik dus langs de huisarts geweest, deze man was het wel eens met het ziekenhuis, begon me uit te leggen wat shaken baby syndroom is en dat hij mij en Rosalie wou beschermen tegen mezelf.. Waar basseerd hij dit op Nou dat heeft ie ook uitgelegd... Het feit dat ik dus oververmoeid was bij de opname van Rosalie, maar ook de week daarvoor toen ik met Rosalie daar was voor haar klachten (en hij haar weer niet onderzocht, hij heeft haar nog nooit aangeraakt) Hij dacht ook aan reflux aan de hand van wat ik zei, maar wou dit verder niet behandelen, hij zei gewoon uitzitten, gaat vanzelf weer over.. Eerst ben ik overdonderd en stond ik weer op straat, maar daar heb ik ook met mijn moeder gebeld en die zei terug gaan en vragen om een kaart voor de kinderarts. << Dit verklaarde hij als warrig en iemand met geheugenverlies.. Wat weer op een depressie duid Daarnaast wou hij geen doorverwijzing voor een second opinion schrijven, omdat hij dan aan de ka voorbij gaat en dit zijn relatie verstoord met haar.. Ik moest maar terug gaan naar de ka.. Zo gezegd, zo.. Dinsdag ben ik dus terug gegaan naar de ka., om te vragen naar een doorverwijzing. Dit wou ze wel, maar dan wil ze onze dossiers zonder eerst inzage van ons doorsturen naar enschede. Dat is toch geen second opinion. Dus zijn we naar de klachtenbemiddelaar van het ziekenhuis gegaan, die gaat nou overleggen met de ka, en ze vroeg elke keer naar de amk-melding. Dit overleg was in de gang, maar goed.. Hier hoor ik vandaag meer over.. Hier was ik dus bijna op het punt van SBS6 bellen.. Woensdag bij de psychiater geweest, daar het hele verhaal gedaan... Die was dus witheet! en snapt niet waar dit alles weg komt, schijnbaar heeft hij zondag (nadat ik ben wezen klagen bij hem) al een mail gestuurd naar de ka, dat ik gewoon kan functioneren, dat Rosalie gewoon mee naar huis kan, dat ik hooguit overspannen was van het huilen. Deze mail, waarin hij overlegt is gewoon aan de kant geschoven. Deze man observeert mij al een jaar, want ik heb eerst bij de pop-poli gelopen ivm. depressies uit het verleden. Hij snapt niet hoe het zo heeft kunnen escaleren en heeft zijn excuses aangeboden namens het ziekenhuis, waar hij zich nou toch wel voor schaamt. Hij gaat alles proberen weer een beetje goed te maken door te bellen met de ka en de ha (volgens mij mag ik blij zijn dat ik niet aan de andere kant van de lijn hang), en hoopt mijn vertrouwen hiermee terug te winnen, want dit is zeker de bedoeling niet van psychische hulp. En het komt zeker niet weg van de PAAZ, dit heeft hij me gegarandeerd, want hij denkt er gewoon niet zo over.. Die man is zich kapot geschrokken van de amk-melding, en snapt er echt helemaal niks meer van. Hij had het zweet op zijn voorhoofd staan.. Maar goed.. ik hoop dat dit wat gaat helpen en vandaag hoor ik ook nog weer van de klachtenbemiddelaar waar ik di. ben geweest. Verder vraag ik eerst onze dossiers op, ga ik schrappen en op zoek naar een andere ha. Oja. En gisteren heb ik gebeld met een homeopathische arts/huisarts in de hoop dat die voor nu Rosalie kan behandelen, want we hebben nu geen medische zorg meer, omdat iedereen eigenwijs aan het doen is, omdat ik Rosalie uit het ziekenhuis heb gehaald.. Bij deze man sta ik al vanaf mijn geboorte onder behandeling, ik heb met zijn dochter nog in de klas gezeten, dus die kent me wel.. Gr. Carlien
Alles bijhouden doe ik nu zeker, ik ben ook wel benieuwd wat de AMK gaat doen.. Aangezien dat dus jeugdzorg is, denk ik niet zoveel.. Hoe gaat het nu met jou dan en de kleine man? Gr. Carlien
Godzijdank! Wat fijn dat een (rationele) arts achter je staat en zijn mening ook papier wil zetten. Heel belangrijk. Ik heb met stijgende verbazing en woede je verhaal gelezen. Ik vind het ontzettend goed te begrijpen en gezien de omstandigheden valt het met de warrigheid ook enorm mee. Heb je toevallig foto's gemaakt van het kamertje waarin Rosalie lag? Dat is 'hard' bewijs natuurlijk. En zoals iemand al heel slim opmerkte: naar het AMK toe benadrukken dat er een medische oorzaak voor Rosalies huilen was, waardoor je oververmoeid was. Potverdikke, je zoekt zelf hulp en dan gebeurt er dit. Heel erg veel sterkte en veel liefs.
Carlien, wat geweldig dat deze man gelukkig het licht nog zag. Je bent heel goed bezig, hou vol. Dikke knuffel voor jullie drieeen. Die huisarts zou ik proberen een andere voor te krijgen, daar zou ik als patient geen vertrouwen in hebben. Die vindt belangrijker wat voor relatie hij met een specialist heeft dan toezien dat zijn patient de medische zorg krijgt die hij nodig heeft. dat hij trouwens zijn betoog over jou zo onderbouwt........tja...........dat raakt kant nog wal.. Meeloper, rare snuiter. Hou je haaks meid!
Fijn dat de psych achter je staat. Aan de ene kant: het blijft vreemd dat het zkh meteen uitgaat van kindermishandeling of shaken baby syndrom. Aan de andere kant: áls er vermoeden is, óók als deze onterecht is, dan is het goed dat ze daar serieus mee omgaan en de zaak goed bekijken. Ze proberen dan je baby te beschermen. Ik hoop dat je snapt wat ik hiermee wil zeggen. Ik zeg dus niet dat het terecht is, maar wel goed dat ze er naar kijken.
WOW... ik heb niet alles gelezen maar wat een verschrikkelijk verhaal!!! Vooral het feit dat je niet bij haar mag zijn (althans, niet zo veel als je zou willen!) Je zou je kindje lekker op voerzoek moeten kunnen voeden en veel bij je houden!!! Ik heb er verder allemaal geen verstand van van pnd enzo maar ik wil je wel even heel heel echt heeeeel veel sterkte wensen!!! En veel geluk en beterschap voor de toekomst! *knuffel*
Veel sterkte. Lijkt me vreselijk als je onterecht beschuldigd wordt van kindermishandeling en overal met een schuin oog aangekeken wordt! Probeer je dan maar te verdedigen als mensen al een mening over je gevormd hebben.. Wat ik niet snap is waarom ze denken aan het shaken baby syndroom, hebben ze dat gezegd?? Zijn er aanwijzingen voor dan? Dit heeft verder toch niks te maken met (verborgen) reflux?
hey, hier gaat alles goed hoor! moet binnenkort provoceren om te kijken of L inderdaad koemelkallergie heeft. Was echt een huilbaby, gelukkig nu een heeeel stuk minder hoe was het gisteren? nog iets gehoord van het overleg enzo? hoe gaat het nu met je meisje?
Als je kindje door verborgen reflux veel huilt, kan het je wel eens teveel worden en volgens mij is dat vaak ook de oorzaak van het shaken baby syndroom, een huilbaby. Ik denk dat aan ts is uitgelegd wat er gebeurt als je je baby door elkaar schudt, om dus te voorkomen dat ze het in wanhoop misschien wel doen. Ik snap dat het heel moeilijk is voor ts allemaal en er het is zeker niet allemaal netjes verlopen, maar ik snap het ergens wel. Lisa was ook een huilbaby (en ze huilde niet eens de hele dag, dus het viel wel mee als je het zo bekijkt), maar ik was soms ook behoorlijk wanhopig en ik heb geen achtergrond met psychische klachten of een pnd gehad.
Sorry dat ik niks laat horen, zal vanavond even uitgebreid het verhaal typen, maar het gaat in ieder geval goed.. Gr. Carlien
@TS: ohh meis wat een vrezelijk verhaal!! Onze dochter heeft ook verborgen reflux en wij waren ook onder behandeling van een KA die de schuld heel erg bij mijn legde........ Ze wilde haar ook opnemen maar konden mij niet duidelijk vertellen waarom. Het zou zijn om mij rust te geven want ze dachten dat Suz alleen maar huilde omdat ik haar onrustig maakte. Ik had met iemand van het riag gesproken en we hadden besloten dat we geen hulp nodig hadden......KA vertaalde dit in weigeren van p-hulp en hierdoor wilde ze Suz ons uithanden nemen en de oorzaak achter halen waarom ze zo huilde en gilde tijdens het geven van de fles. Ik vertelde haar dat ik dacht dat het aan de medicijnen lag en dat ze niet de juiste dosering kreeg............volgens de KA was ik nog steeds de schuldige en kon het niet aan haar behandel methode liggen. We weigerden een opname omdat ik vermoede dat we haar dan voorlopig niet meer terug zouden kijken.............als ik jou verhaal zo lees had het bij ons ook zo kunnen lopen! We zijn over gestapt naar een andere KA (in het VU-amsterdam) die zag direct dat het echt verborgen reflux was en vond de medicatie heel raar ingesteld.........forlax veel te hoog waardoor ze darmkramp kreeg en omerprazol veel te laag waardoor ze nog steeds last van maagzuur hield. Meds aangepast en 3dgn later was het een heerlijke baby! Meis ik kan alleen zeggen: pak je kind en ga naar een ander ziekenhuis! Gelukkig heb je mensen die je wel geloven. Blij vertrouwen op je moeder gevoel! En nog iets: als je niet om je kindje zou geven waarom blijf je dan BV geven? Dat zou je dna toch als eerste stoppen.......lijkt mij?? Heeeeel erg veel sterkte en ik hoop dat je snel van je kleintje mag gaan genieten!