Wij zijn nu 5 jaar samen en vanaf het eerste moment samen voelde het anders. Ik weet nog dat hij bleef slapen (en ik netjes op een andere plek in de kamer) nadat hij me thuisgebracht had. Ik werd wakker en had echt het gevoel alsof ineens de zon in mijn leven was gaan schijnen. We hadden toen nog niet echt iets (dat kwam een paar dagen later), maar dat moment wist ik dat alles in mijn leven wel op zijn pootjes terecht zou komen. De verliefdheid is er nu wel een beetje van af, hoor. De dagelijkse sleur komt er onherroepelijk in en ik heb niet meer iedere dag zin om hem te bespringen, maar ik zie nog regelmatig mijn mooie, sexy man in hem.
Wij zijn nu ruim 5 jaar samen en 3,5 jaar getrouwd.. maar echt kriebels heb ik nog maar heeel soms. Bijvoorbeeld als we bijvoorbeeld in de stad zijn en hij even naar een andere winkel ging, als hij dan weer aan komt lopen en ik hem van een afstandje zie aankomen, dan maakt mn hart wel een sprongetje en dan denk ik: diesvanmij! Maar het is wel vooral overgegaan naar houden-van.
ik en mijn vriend zijn nog niet heel lang samen, dus mensen roepen dat het dan altijd nog wel leuk is.. maar ik heb anders ervaren na 3 serieuze relaties vol geweld en bij de laatste zelfs om 3 uur 's nachts moeten vluchten alles achterlatend weet ik wel beter!! met mijn vriend nu is het super!! ik word gewaardeerd en gerespecteerd hij is super lief voor me, verrast me met gekke kleine aparte dingen en nu ik zwanger ben (niet gepland) groeien we nog meer naar elkaar toe en zie je hem helemaal veranderen in een echte papa 2 be.. ben stapel gek op hem!! hij heeft mij mijn angsten weg genomen en werd gevuld door liefde *zwijmel*
Wij zijn over een half jaartje 20 jaar getrouwd. Ik hou heel erg veel van mijn man en echt we zijn ook nog steeds verliefd.Als we elkaar zoenen dan krijgen we nog steeds vlinders in ons buik etc.Het is nog steeds spannend en we genieten nog steeds van elkaar en hopen dat nog jaren te kunnen doen.Erg cliche...I know..maar het is gewoon zo.
Hier is het verliefd en houden van! Ben onwijs gek op mn lieffie. T is echt een schat die mij ook ziet staan. Mijn ex daarin tegen is op de wereld alleen voor zichzelf. Nee dit is liefde! En echt houden van. Zou hem echt nooit meer willen inruilen!
Wij zijn nu vier jaar bij elkaar en echt de beste vriendjes. We zijn elke dag bij elkaar, kunnen met elkaar lachen en praten. Hij is een hele goede vader en ik smelt als ik hem met ons zoontje zie. Maar ik ben niet meer verliefd op hem. Ik voel die kriebels echt zelden. Ik ben wel blij om hem te zien, vind het fijn om bij hem te zijn maar ik denk dat je dat eerder kunt zien als houden van op een vriendschappelijke manier dan op een verliefde manier. Mede hierdoor ( en nog andere redenen) hebben wij besloten uit elkaar te gaan. Alleen houden van op een vriendschappelijke manier is voor ons beide niet genoeg. Maar ik kan me echt niet voorstellen dat ik ooit iemand vind waarbij ik dus elke dag weer iets van verliefdheid voel. Als ik dat hier zo lees kan dat dus wel maar dat lijkt me zo bizar! Hoop voor mij ( en mijn vriend) dat ik dat nog eens mee mag maken.
Volgende maand is het 18 jaar geleden dat ik mijn man heb leren kennen en zijn we bijna 14 jaar getrouwd. Wat ik nu voel voor hem is een diepgeworteld houden van. Ik krijg nog steeds kriebels in mijn buik van hem, maar anders dan toen. Toen was alles nieuw en spannend en waren we elkaar aan het ontdekken. Nu voelt hij zo vertrouwd en weet ik precies wat ik aan hem heb. Hij is mijn "soulmate for life".
Bij mij is het ook voor een deel overgegaan in houden van. Natuurlijk heb ik nog steeds kriebels, maar wel minder dan in het begin. Ik zit niet meer op een roze wolk zeg maar. Ik vind het ook helemaal fantastisch als ik zie hoe hij met onze zoontjes omgaat, en ik realiseer me maar al te goed dat ik heel erg blij mag zijn dat ik hem ben tegengekomen.
Mijn man en ik zijn 11 en half jaar samen dus echt verliefd, nee dat niet meer. Dat eeuwige gekriebel in je buik van in het begin van onze relatie is echt wel weg maar we kunnen elkaar nog best wel eens de kriebels geven en we zijn best nog wel klef Ik mis het wel eens, dat gevoel wat je hebt in het begin van een relatie, dat je thuis helemaal opgetut zit te wachten tot hij komt en dat je alle tijd hebt voor elkaar en uren kunt zitten zoenen Maar goed, zoveel jaren verder en 2 kinderen samen dan denk ik dat we niks te klagen hebben wat betreft hoe gek we nog met elkaar zijn. Je moet soms alleen wat tijd voor elkaar maken, dan is dat gevoel van vroeger (al is het in mindere mate) toch weer terug!
Ik ben nu bijna vierenhalf jaar samen met mijn vriend, en het is wel echt houden van. Maar het houden van heeft volgens mij niet echt de plaats van verliefd ingenomen. Ben nog steeds echt super verliefd op hem! Ik praat heeel veel over hem, als hij werken is denk ik ook echt super veel van hem. En als ik hem zie krijg ik al de kriebels Zou bijna een foto uploaden om hem aan iedereen te showen hihi
Ik ken mijn man 15 jaar, de eerste verliefdheid is over en het is nu echt houden van. Maar af en toe heb ik echt nog wel kriebels als ik hem zie, bijvoorbeeld als hij op een bepaalde manier naar me kijkt, soms nog stiekum met me flirt als we op een feest zijn of in de kroeg, als hij bepaalde kleding draagt waarin in hem graag zie... zeker weten dat ik dan nog vlinders voel voor de man waarmee ik al zolang samen ben!
hier sinds ons 13de samen en vorige maand 6 jaar getrouwd en hij IS het helemaal heel wat tegenslagen gehad maar we zijn er altijd sterker uitgekomen en geen 1 persoon is perfect maar we vullen elkaar perfect aan
hier zijn we 5,5jaar samen. ik ben nogsteeds verliefd en hou zielsveel van hem. maar we hebben zeker nog verliefde trekjes elkaar plagen enzo hahaha.
ik ben niet meer verliefd op mijn man als zijnde in "kriebels in mijn buik" en helemaal hyper als ie belt ofzo. Maar ik hou wel veel van hem. Wij zijn bijna 7 jaar samen. Mijn man is mijn grote liefde. Hij doet echt heel veel voor me en we kunnen ontzettend veel lol hebben. Ook wij hebben slechte tijden maar ik pieker er niet over om hem te verlaten. We hebben voor elkaar en samen voor kindjes gekozen en dat hoort er gewoon bij. Persoonlijk kan ik maar op 1 manier liefhebben. Als ik verliefd ben geef ik me helemaal. Heb hiervoor 1 echt lange relatie gehad. Van mijn 16e tot 21e ongeveer. En echt, ik hield zielsveel van deze jongen. Maar we pasten echt totaal niet bij elkaar. We brachten echt het allerslechtste in elkaar naar boven. Hij was geen slechte jongen maar doordat we echt allebei heel anders (of juist hetzelfde) met dingen omgingen kwamen we in een enorme machtsstrijd terecht en hebben we elkaar echt onnodig veel pijn gedaan. Toen vond ik vooral dat het zijn schuld was. En hij heeft echt rare dingen gedaan. Maar nu zie ik ook wel dat dat getriggerd werd door dingen die ik zei/deed. De relatie had ook zijn goede kanten hoor (die ik hier maar niet in detail neerzet ) Uiteindelijk heb ik de relatie beeindigd. En o wat heb ik er verdriet van gehad. Heb hem enorm gemist en ik ben echt een slecht mens voor relatiebreuken. Hij heeft zo een lieve familie/ouders waar ik een super band mee had. En ik heb echt gerouwd om het verlies hiervan. Uiteindelijk zijn we beide goed terecht gekomen. Ik ben zielsgelukkig met mijn man. Ben een heel ander persoon geworden dan dat ik was bij mijn ex (hij zou me niet meer kennen). En hij is volgens mij niet getrouwd maar woont (in het zelfde huis dat ik met hem heb gekocht, dat is dan wel weer raar) samen met een ontzettend lieve meid en heeft net zijn tweede kindje gekregen. Pas sinds ik kindjes heb kan ik op deze manier op de exrelatie terug krijgen. Ik heb hem sinds kort ook op hyves/facebook en zijn moeder en schoonzus ook. Eigelijk denk ik niet heel vaak meer aan mijn ex. Hij komt wel eens op mijn gedachte of soms in een droom, dat is dan weer heel gek... vraag me wel eens af of hij dat heeft. Dus ik hoop nog heel lang met mijn man samen te zijn. Want dit wil ik nooit meer meemaken!
jeetje wat een lastig besluit! Misschien vrijpostig maar voel je helemaal niks meer voor hem behalve vriendschap. Ook niet op sexueel gebied zeg maar (hoef je geen antwoord op te geven hoor). Is het niet zo dat je in elke relatie uiteindelijk meer beste vrienden wordt met een beetje extra? Een paar dingen die je alleen met elkaar deelt? Lijkt me echt een zwaar besluit!
ik ben nu 3,5 jaar met Glimman en eigenlijk heb ik nooit van die heftige fladderende vlinders in het begin gevoeld, maar het was gewoon wel een heel goed gevoel en het klopte. Nu 3 jaar verder en een kleine glimmer erbij is het houden van toch wel anders, niet minder hoor, maar je staat er niet elke dag meer bij stil. En tuurlijk heb ik nu ook nog momenten dat ik naar hem kijk en denk: Damn hij ziet er lekker uit en hij is van mij!
ik zeg, niet weg gaan. Verliefdheid is maar tijdelijk en gaat ook weer over en het gras is altijd groener bij de buren. Als je het goed hebt met je man en nog steeds veel om hem geeft ga je niet weg om een verliefdheidje. Dat zal als gevolg hebben dat je baby opgroeit in een gebroken gezin... Iet meer dan een jaar geleden heb je waarschijnlijk bewust voor je vriend gekozen toen jullie samen voor een kindje gingen. Wat is er dan in zo een relatief korte periode verandert dat je dat nu niet meer hebt? Door alle hormonen staat alles op zijn kop maar het is het in ieder geval waard om te onderzoeken of jullie nog verder kunnen.
Ben nu 3 jaar bij mn man, en zowel de verliefdheid als het houden van zijn er... En niet zo'n beetje ook Gelukkig is dat idioot verliefde van het eerste begin er wel af, want toen kwam er niks zinnigs uit me. Echt dat 24/7 met hem bezig zijn is er niet meer. Tis nu 20/7 Krijg nog elke dag kriebels als hij thuiskomt of op andere momenten. Het houden van lijkt gaandeweg de tijd wel veel sterker te worden. Zeker ook nu we proberen een kind te krijgen. Het verbindt ons op een unieke manier die je met niemand anders hebt. En al zou het zwanger worden om wat voor reden dan ook niet gaan, dan weet ik dat we evengoed van elkaar blijven houden.