4jaar is echt veelste weinig is echt niks in een mensenleven ze hadden haar gewoon idd levenslang moeten geven
ja misschien leef ik me wel te veel in hoor. Alleen ik word heel angstig als ik denk dat iemand dit niet bewust heeft gedaan. Dan word ik doodsbang dat iedereen dit kan overkomen (en dus mijzelf ook). En dan durf ik bijna niet meer alleen te zijn met mijn kids. Alsof ik mezelf niet meer kan vertrouwen. Wellicht mega overtrokken want dit is een enkel geval. Maar ik trek me dit soort dingen altijd veel te veel aan.
In hoger beroep is BEWEZEN dat ze het gedaan heeft en daarom veroordeelt. Is niet voor niks lijkt mij En wat mij betreft hadden ze haar op water en brood in de cel gezet Van mij mocht het verhoor nog best harder hoor. Vind je dat niet kunnen hoe ze is verhoord? Vind je het dan WEL kunnen dan zij haar kinderen 90!!!! keer heeft gestoken? Vind die verhoren niks te hard vergeleken met de walgelijke gruweldaden van het monster dat zoiets bij je kinderen doet Ze mag blij zijn dat ze in Nederland woont, in een ander land had ze de doodstraf gekregen Totaal geen medelijden met haar en dat heeft niks met inlevingsvermogen te maken Jijzelf leeft je meer in in de dader dan de twee onschuldige jonge slachtoffertjes lijkt het wel Die kinderen kunnen niet meer voor zichzelf op komen.
helemaal met je eens!!!! mede omdat ik zelf ervaren heb hoe een (stevige)coke gebruiker kan doordraaien en zich daarna een heel ander verhaal herinnerd...of i.i.g wil herinneren
Ik durf toch voor 200% zeker te zeggen dat ik dit niet doe En op een moment DAT ik aan mezelf zou twijfelen zou ik mijn kind niet meer bij mij in de buurt laten hoor En zoals iemand hier al schreef; ze was sowieso slecht voor haar kinderen op heeeel veel punten, dus het is niet ineens zomaar gekomen ofzo Ze was niet al die tijd de perfecte moeder die ineens tot zo'n grruweldaad kwam
Telkens als ik haar verhaal op tv hoor zie ik mijn eigen kleine ventje voor me Maar debby82, stel dat het je eigen kinderen zouden zijn die bijv met 90 messteken door bijv papa, opa of oma zijn omgebracht, ( voor mijn part door psychoses door drugsgebruik) zou je dan ook meeleven met de dader? En het verhoor hard vinden? En zo je het dan ook genoeg vinden als de dader dan maar 4 jaar cel krijgt? Ik zou hem eigenhandig wat aandoen denk ik zomaar Hoe zou de vader van Daniel en Romy zich wel niet moeten voelen als je weet wat je ex vriendin heeft gedaan bij je onschuldige weerloze kindjes Vind het eigelijk al luguber dat ze bij de begrafenis is geweest terwijl ze de dader is ( al was dat toen nog niet zeker en was ze niet veroordeeld)
jawel daarin heb je echt gelijk. Maar probleem met dit soort verhoormethodes is dat je gewoon valse bekentenissen kan krijgen... dat schijnt psychologisch zo te zijn. En in nederland is het gewoon zo dat je niet hoeft mee te werken aan je eigen veroordeling. Dat is nu eenmaal de wet. En wat nu als je een onschuldig persoon daarmee verhoort?
die vader is in mijn eigen een enorme lamzak zonder recht van spreken. En hoe ik me op dat moment zou voelen... waarschijnlijk woedend en waarschijnlijk zou ik ook geen begrip hebben dan. Daar heb je gelijk in.
sja maar wie is wel de perfecte moeder? Ik geloof ook nooit dat ik zoiets zou doen. Maar hoe meer ik me verdiep ik psychologie hoe meer ik zie dat hersenen heel raar kunnen werken. En dat vind ik heel erg eng...
ja idd en toen ze weer terugkwam van de begrafenis terug in de verhoorkamer gewoon rustig bakje thee ging drinken
Ja maar dat vond ik ook wel een heel apart gevalletje hoor. Die vrouw had in 1 keer een dubbele dosis Paroxetine omdat er onduidelijkheid was bij haar huisarts (hij dacht dat ze al begonnen was met deze medicatie). En dronk ze die avond ook nog eens een Bailey's terwijl ze nooit drinkt.. Wat die psychiater ook zei, bij 1 op de zoveel gaat het helemaal mis wanneer ze beginnen met antidepressiva.
Dondagavond om half 9 op ned 1, maar volgens mij is het maar een 4delige serie waarvan er al 3 geweest zijn.