Jawel die heb ik wel in huis maar ik vind een kinderbijbel nou niet te vergelijken met een disney boek .. Misschien komt het omdat ik zelf niet gelovig ben en dit soort boeken dus niet in huis hoef te hebben maar als de kids straks wel die boeken willen dan mogen ze van mij..
Voor jou betekent zon boek toch niets dus waarom niet in huis hebben? Dat bedoel ik eigenlijk. Je kind zal heus geen onderscheid maken hoor tussen religieus of niet. Zijn hele leuke religieuze boeken te vinden voor kinderen die met dagelijkse normen en waarden te maken hebben. Maar ieder zijn ding, dit is hoe jij er naar kijkt en ik vind het jammer dat het zo zwaar beladen is terwijl je niet gelooft.
Misschien ook vanwege het feit dat jij dit alles dan puur verteld vanuit ´sprookjesoogpunt´ zoals Doornroosje terwijl kinderen op school bijv hier natuurlijk heel anders over kunnen denken? misschien zorgt dat voor verwarring ofzo?
Bijbelverhalen spelen een grote rol in bijvoorbeeld kunst, muziek en literatuur. Ik ben christelijk opgevoed, en vind het zeer waardevol dat ik de bijbelse kennis er aan overgehouden heb, ondanks dat ik afscheid heb genomen van de kerk. Dus ik vind het domweg onwaar dat het niets toevoegt als je niet gelooft. Het heeft echter wel een heel andere betekenis als je niet gelooft. Zo heeft een gelovige misschien een heel andere beleving bij een verhaal dat duidelijk refereert aan (christelijk) geloof (denk bijvoorbeeld aan boeken van Jan Siebelink of Gerard Reve) dan iemand die werkelijk totaal niet weet wat een bijbel is of wat er in een kerk gebeurt. Voor muziek is dat misschien nog anders, iemand die niks van geloof vindt kan misschien wel totaal in vervoering raken van geestelijke muziek van Bach of Rachmaninov, zonder te hoeven weten waarvoor die geschreven is destijds. Ik ben dus zelf wel voor een kinderbijbel in huis. Dat hoeft niet als meer dan een boek verhalen gezien te worden, vergelijkbaar met andere basisdingen in het cultuurgoed van het land waarin je woont. Net zoals iedereen in Nederland ook Sneeuwwitje kent en andere Germaanse sprookjes. Daar kan je aan een kind bijvertellen dat het natuurlijk wel van een ander kaliber is (als ze ouder zijn). Bovendien mag mijn kind zelf weten of ze het leuk vindt om naar een kerk te gaan, daar is ze totaal vrij in (anders dan ik was). Ik vind een basale kennis van andere godsdiensten trouwens ook belangrijk - dat hoort in het onderwijs thuis (algemeen godsdienstig onderwijs).
Ik ben ook niet gelovig maar denk er over na een kinderbijbel te kopen. Ik vind de verhalen nl erg mooi uit de bijbel. Heb op een christelijke school gezeten en vond de bijbelverhalen altijd mooi. Ik denk dat mijn zoon ze ook mooi gaat vinden .
huh dat is toch met elk topic zo? Het is toch leuk om meningen van andere te horen en eventueel te discussieren?
Dat komt misschien omdat ik persoonlijk een beetje anti geloof ben.. dit bedoel ik absoluut niet negatief tegenover de mensen die wel geloven maar zo sta ik gewoon tegenover het geloof, ik geloof er niet in dus komt het er ook niet in, het komt er pas in als mijn kids zeggen dat ze het zouden willen lezen, ik voed mijn kids namelijk geloofloos op zodat ze later zelf kunnen beslissen of ze wel of niet geloven en in waar ze precies willen geloven maar tot die tijd houd ik het gewoon bij mijn disney boeken
heb niet de hele discussie gelezen maar wil toch even reageren. Ik ben ook niet gelovig opgevoed, maar heb wel een mooie kinderbijbel gekregen toen ik jong was. ik vond de verhalen (voor van het oude testament) geweldig! het is idd toch een verrijking denk ik als je hebt gelezen en er wat vanaf weet. ookal ben je niet gelovig. het is net als je van de geschiedenis iets moet afweten vind ik. en dat bedoel ik niet rot voor degenen die wel geloven! mijn man is Griek en dus Grieks Orthodox. net even anders dan katholiek. maar ik vind voor ons zoontje dat hij er wel wat vanaf moet weten. hij is ook naar Griekse traditie gedoopt. wij lopen de kerk niet plat, alleen met huwelijken en doopfeesten en feestdagen, vooral Pasen. dus het is niet zozeer in ons dagelijks leven maar de traditie en de verhalen en kennis vind ik wel belangrijk. ook idd voor de literatuur, kunst etc (wij zitten allebei in de kunsthoek...)
Ik vind het niet gek, ik ben ook wel van plan om mijn dochter kennis te laten maken met hoe andere mensen in het leven staan. Ik heb dat zelf wel gemist in mijn opvoeding eigenlijk, het heeft bij mij heel lang geduurd voor ik begreep waarom sommige mensen naar de kerk gaan. Ik noem mezelf altijd 'orthodox atheist' hihi maar ik ben opgehouden met mensen proberen te overtuigen van mijn 'geloof', ieder zijn ding hoor.....
ik ben zelf ook niet gelovig maar geloof wel in keuze vrijheid maar om deze keuze te kunnen maken wil ik wel dingetjes aanrijken die ze laat nadenken over verschillende geloven, dat vind ik mijn taak als ouder.. ik vind het soms wel moeilijk want moet dan mijn eigen geloof (of beter gezegd gebrek aan) opzij zetten om hun toch een zo neutraal mogelijke opvoeding te geven hierin.
o sja, daar zat ik dus een beetje over te twijfelen... of ik het dan niet opdring ofzo aan dr. Persoonlijk houd ik niet van geloven die beperkingen op leggen ofzo dus de 10 geboden ofzo (hoe goed ik die ook vind, maar ik vind dit normen en waarden en die moeten niet vanuit een "god" komen) zal ik niet zo snel voorlezen. Mijn ouders zijn volgens mij best wel anti-christelijk. Mijn vader heeft voornamelijk een hekel aan alles wat met de kerk (en dus niet het christelijk geloof maar echt de kerk) te maken heeft. Hij vindt geloof ik dat onder de noemer van de kerk heel veel onrecht is aangedaan. En toch zat ik op een rooms katholieke school. Dat was namelijk de enige school in de buurt en volgens mij waren mijn ouders daar ook niet zo mee bezig. Ik had een broeder als leraar en ik heb nog nooit een man ontmoet die zo mooi dingen kon vertellen als hij. Hij vertelde bijvoorbeeld verhalen over de bijbel maar ook gewoon verhalen van dingen die hij vroeger zelf meegemaakt had. Voor mij was dat om het even. Het waren altijd zeer spannende, goed vertelde verhalen. Het rare is dat ik dus met kerst heel erg de associatie met het geloof heb. Niet voor mezelf maar wel als ik aan een kinderkerst denk. Dan denk ik aan een toneelstukje van jozef en maria opvoeren op school. Samen de liedjes zingen. Een kerststal maken met de hele school etc. Maar misschien moet ik het inderdaad niet doen. Moet ik het maar gewoon doorbreken. Mijn dochter zal dan later andere fijne associaties hebben met kerst... Aan de ene kant denk ik jammer, aan de andere kant... Het is ook wel heel gek als ik zing "antwoord op ons hopen, christus is geboren" tegen mijn dochter terwijl ik normaal dwars ben van dat soort dingen... Toch gek dat een rooms katholieke school dus wel degelijk invloed op me heeft gehad. Terwijl ik dacht van niet. Mijn dochter gaat straks wel naar een openbare school. Niet perse omdat ie openbaar is maar omdat dit een school is waar wij een heel fijn gevoel bij hebben. Maar goed, ik twijfel dus nog... haha
Ik geloof ook zeker in keuze vrijheid, daarom wil ik nu nog geen verhalen er over voor lezen, hij is pas 4 en snapt dan toch niet de verschillen tussen alle geloven, als hij straks wat ouder is zal ik hem alle openheid geven over geloven, ik wil alles voor hem kopen qua literatuur en zal hem alles vertellen als hij dit wilt maar nu vind ik het nog niet nodig. Hij zit nu ook bewust op een openbare school zodat hij van alles wat mee krijgt en niet specifiek van 1 bepaald geloof.
oei das een lastige, Ikzelf ben echt ongelovig. Maarrr ben wel gelovig opgevoed, De verhalen uit de bijbel daar staan hele mooie tussen. Ik zelf ga geen kinderbijbel halen, ik vertel ze zelf wel vind ik veel leuker. Zo kan ik er zelf een verhaaltje omheen maken zodat z wel de boodschap leert maar heeft het weer niks met de bijbel. Ik wil mijn dochter ongelovig opvvoeden en haar zelf laten ontdekken wat ze wil.
debby": Ik herken je gevoel helemaal. Ik heb zelf ook op een rooms katholieke school gezeten, en vond het daar erg fijn! Tegenover de school zat dan ook de kerk. Elke week kwam de pastoor in de klas om te vragen hoe t ging en vertelde dan wat over god, en in groep 4 ging het grotendeels over de comunie. Ik ben niet gedoopt en vind t eigenlijk best wel jammer, merk aan mezelf dat ik steeds meer ben gaan geloven. School heeft daarin een hele grote invloed op mij gehad. Met goede vrijdag naar de kerk met de hele school, carnaval werd groots gevierd, verschillende sponsorlopen voor een goed doel en kerst werd heel uitgebreid geviert met savonds een musical in het dorpshuis, wat later de kerk werd omdat het dorpshuis te klein was met als afsluiten een kerstmarkt op het schoolplein. Als ik aan kerst denk is het voor mij niet alleen vreten vreten vreten, maar ik denk dan ook echt aan "vroeger" en het kerstverhaal. Daarintegen is mijn vriend totaal niet gelovig, de eerste keer dat hij in de kerk kwam was met de afscheidsdienst van mijn opa. Hij vond het maar een vaag gebeuren terwijl ik het een hele mooie dienst vond en het voor mij een hele fijne gedachte is dat mn opa daarboven op ons neerkijkt en het fijn heeft bij God. Mijn vriend wilt ook absoluut niet dat ik een kinderbijbel haal voor de kinderen dus ik vertel ze er zelf wel vanalles over. Hier in huis mag er ook absoluut niet gevloekt worden, mn vriend doet het wel eens en dan word ik ook echt boos.
ik vind vloeken en schelden sowieso onbehoorlijk. Ik geloof in "practice wat you preace". Mijn kinderen mogen niet vloeken (ook niet schelden met ziektes ed) dus doe ik het zelf ook niet. En als mijn man het (per ongeluk) wel eens doet. Dan moet ie op de gang. En daarna zijn excuus aanbieden aan het gezin
Natuurlijk kun je de kinderbijbel voorlezen. Ik ga het ook doen. Inmiddels heb ik het geloof ook naast me neer gelegd, maar mijn ouders hebben ons tot onze pubertijd opgevoedt met de kerk, de bijbel en alles wat daarbij hoort. Ik stond versteld van de vraag hier of het wel zo nodig is als je zelf niet gelovig bent. Het geloof speelt een enorm grote rol in ons bestaan. Over de hele wereld... Een beetje kennis is het minste wat je aan je kind mee kunt geven toch?
Nou sorry maar ik heb nooit een bijbel hoeven lezen en mis daarom echt niks in mijn opvoeding hoor! Of zal ik dan ook maar meteen een koran gaan kopen en mijn BOS op tafel leggen... Beetje vreemd. Daarnaast, een sprookjes boek is algemeen bekend dat het verzonnen is, maar de bijbel geloven sommige mensen echt, niet te vergelijken dus lijkt mij...
maar de kennis die in een bijbel staat geloof ik niet dus vind ik het niet iets wat ik mee hoef te geven aan mijn kids ..
Ik verbaas me altijd over mensen die zeggen 'ik wil ze zelf laten kiezen' als argument voor niks over t geloof laten weten. En als je je kind wel vertelt over het geloof dan is dat 'opdringen'. Das toch hartstikke tegenstrijdig? Hoezo is t opdringen als je ze wel over t geloof vertelt en niet opdringen als je het buitensluit? En je kunt pas een echte keuze ergens over maken als je allebei de kanten kent. Dus als je van huis uit leert dat God niet bestaat en de bijbel onzin is etc etc..dan wordt je net zo goed in een bepaalde richting gestuurd als wanneer je je kind wel gelovig opvoedt.
Niemand zegt toch dat je dat moet doen? Je zou niet weten wat je mist, je herkent dingen van 'christelijk erfgoed' ook niet als je ze niet kent. Dat hoeft ook helemaal niet erg te zijn, dat zegt toch niemand? Het kan een keuze zijn om dat niet mee te geven (en dat zou ik respecteren). Maar om de keuze om dat wel te doen belachelijk te maken vind ik ook vreemd. Als mijn kind de bijbel niet zou lezen, zou ik haar ook niet dwingen. Net zoals ze zelf mag kiezen welke boeken ze leest. We leven in een land waar veel geloofsachtergronden een rol spelen, daar een basiskennis over meegeven lijkt me niet meer dan normaal. Dat heeft niks te maken met dwingen om te geloven (totaal niet, gezien hoe ik er zelf tegenaan kijk). Ik zou Sinterklaas en Sneeuwwitje ook niet als waarheid verkopen aan mijn kind, maar als verhaal. Het hele begrip van geloof daarbij speelt pas later een rol denk ik. Dat is wel een moeilijke kwestie, maar ik denk dat ik dat net zo goed zou uitleggen (zo goed en kwaad als dat kan).