Ik vind het nu opdringen omdat in mijn geval ik hem nu te jong vind om de verschillen tussen de geloven duidelijk te maken, als hij straks wat ouder is en hij heeft er interesse in dan wil ik hem er best dingen over uitleggen, geen probleem, ik ben alleen heel erg anti geloof en ik zal hem ook dat uitleggen, dan kan hij uiteindelijk zelf besluiten wat hij wilt doen.
Ik las vanmiddag het boekje kerstmis van Dick Bruna voor en dacht er toen ook over na of ik eens op zoek zal gaan naar een kinderbijbel. Wij zijn beiden niet gelovig, onze ouders ook niet, grootouders dan weer wel. Maar ik zie er wel de waarde van dat onze kinderen de verhalen kennen en begrijpen dat er verschillen zijn tussen mensen die het geloven en mensen die het gewoon een mooi verhaal vinden. Daarnaast zijn bijbelverhalen ook heel goed om verschillende normen en waarden te bespreken met je kinderen. Ik werk zelf op een openbare school maar vertel ook daar het kerstverhaal (met dezelfde redenering je mag het geloven en je mag het een mooi verhaal vinden. Er is geen kind of ouder die daar een probleem mee heeft) Ik denk dat ik maar eens op zoek ga naar een mooie bijbel...
Maar door hem duidelijk te maken dat jij ant-geloof bent, dring je dat toch ook op? Dat geef je duidelijk mee dan hoor. En een kind zal pas met vragen komen en interesse ergens in krijgen, als het ergens mee geconfronteerd wordt. En met een openbare school en anti-geloof ouders, zal dat uiteraard niet zo snel gebeuren Verder moet je t helemaal zelf weten hoor, ieder zn eigen manier. Ik snap alleen het argument 'opdringen' en 'eigen keuze' in deze niet..
Helemaal niet raar. Mijn dochter heeft ook een kinderbijbel en zit op een christelijke school. Ze zingt de hele dag liedjes als "Jezus is de goede herder.. " en "Jozef zoet zijn..." en de verhalen die ze voorgelezen krijgt door juf zijn vaak met een moraal. Thuis bid ze nu ook voor het eten, zo lief dat ze dankbaar is voor haar mooie bed . Ik vind dat heel goed, zonder zelf gelovig te zijn. Toen ik deze week de kerststal tevoorschijn haalde wist mijn dochter van elk figuur de naam of betekenis te noemen "dit is het kindeke jezus, dit is maria, dit is de herder, dit is een koning". Ik vind het een stukje algemene ontwikkeling (en ja dat vind ik ook van de Koran). Onze buurkinderen kennen de liedjes die je noemt niet eens, enkel o, denneboom idd. Ik vind dat toch een gemis en zing thuis kerstliederen met de kinderen.
nee hoor, ik val hem daar nu ook niet mee lastig, als hij straks thuis komt en zegt '' mama, ik wil graag een kinderbijbel '' dan koop ik die voor hem, laat ik hem het lezen, leg ik netjes uit dat er meerdere geloven zijn en dat er ook mensen zijn ( zoals ik ) die dus juist niet geloven. Ik stuur hem geen enkele richting in, ik stuur hem daar waar hij heen wilt, nu is hij gewoon nog te jong om dit soort dingen te begrijpen dus doe ik er niets mee .. En ik ( moeder ) ben anti geloof, mijn man is christelijk opgevoed.
Zeggen "dat je er niet in gelooft" klinkt natuurlijk wel heel anders dan wat je net zei, "dat je heel erg anti geloof bent en hem dat ook zal uitleggen"
o laten we hier geen te felle discussie starten over geloofsbelijdenis. Anders wordt dit topic vast heel snel gesloten... Ik vind dingen als "eigen keuze" of opdringen zelf erg moeilijk. Ik moet zeggen dat ik de verhalen van jezus vroeger wel voor waar aannam. Maar ik hechtte er verder geen waarde aan. Het kwam met kerst langs en thats it. Ik nam het verhaal van sinterklaas ook voor waar aan bijvoorbeeld... Ik denk dat als je je kind zonder geloof laat opvoeden dat dat kind een grotere kans heeft om zijn leven zonder geloof door te brengen. En als je zelf gelooft voelt dat niet als opdringen. Maar daar gaat dit topic dus helemaal niet over. Ik denk dat ik het nog niet doe. Misschien als mijn dochter wat ouder is. Mijn kind opvoeden gaat niet alleen om het "herbeleven" van dingen die ik fijn vond ik mijn jeugd en die ik ook voor mijn dochter zou willen. Mijn man heeft ook altijd een fijne kerst gehad (hoewel hij er toch minder mee heeft) en hij heeft het niet. En aangezien wijzelf geen geloof belijden lijkt het mij nu de logische keuze om voorlopig het geloof en ook verhalen eruit nog even uit haar leven weg te houden.
Ik zou het gewoon doen, is juist hartstikke leerzaam! Ben zelf ook niet gelovig opgevoed, maar wel een periode op een christelijke school gezeten en leuk dat ik het vond..in zo'n kinderbijbel staan de mooiste verhalen en ik weet zeker dat kindjes er altijd wel iets van opsteken. Kerstverhalen zijn mij wel altijd bijgebleven in ieder geval en hoop dit ook later door te kunnen geven aan mijn kindjes.
tuurlijk zal ik hem niet zo zwart wit zeggen dat ik anti geloof ben zal het wel op een normale manier vertellen maar ik wil hem gewoon van alle kanten op de hoogte stellen.
Je zal als ouder ongetwijfeld de vraag krijgen waar je zelf staat. Dat kan in mijn geval nog best moeilijk zijn (het ligt niet makkelijk thuis... ). Maar dat maakt voor mij niet dat ik haar ga afschermen. Ik vind dat je daar best een antwoord in mag geven - zoals Darla zegt, hoewel ik denk ik mijn kind op het hart zou drukken dat het een keuze of persoonlijk iets is, dat iedereen verschillend beleeft.
Oke dan, ik snap je Overigens zal ik dat zelf ook doen hoor, vertellen dat sommige mensen wel geloven en anderen niet. En dat zij daarin d'r eigen keuzes mag maken later. Maar op dit moment maak ik haar keuzes, ik voed haar tenslotte op
o, persoonlijk vind ik het zelf een beetje apart dat je je dochter wel laat bidden voor het eten. Ze belijdt nu als ware een geloof maar wat als ze van die school afgaat? Dan gaat ze naar een middelbare school en heeft niemand het meer over dat geloof en raakt ze haar houvast kwijt? Ik moet zeggen dat ik dat zelf wel een beetje zo ervaren heb. Ik was zelf erg geintresseerd in de bijbel en de verhalen vond ik mega intressant. Maar er was niemand die mij dan uitlegde hoe ik dat geloof moest belijden ofzo.. Later is dat wel op de achtergrond geraakt en ben ik tevreden met het feit dat ik geen geloof heb. Maar ik vind het wel heel verwarrend nu ik met mijn dochter kerst ga vieren... Hmmmm nee ik denk dat ik toch echt geen kinderbijbel voor mijn dochter ga kijken... Heerlijk dit topic, lijkt wel psychologie. Er komen nu dingen boven waar ik nooit meer aan gedacht heb en mij een weloverwogen besluit laten nemen. Thnx ladys.
Dr zijn ook christelijke middelbare scholen hoor. En andere manieren om iets met geloof te doen, zonder school
En toch zou ik het erg jammer vinden als mijn dochter later in (wat in mijn ogen onzin is) gaat geloven, daar ben ik eerlijk in. Maar ik laat haar daar wel vrij in. Dus nee ik koop geen kinderbijbel maar nee ik zou het haar ook niet verbieden ofzo en het lijkt mij dat wat je ook gelooft of juist niet niets met opvoeding of ''missen'' in de opvoeding te maken heeft. we doen het allemaal hoe het in onze ogen het beste is, en daar gaat het om.
Ik zeg ook heel eerlijk dat ik het jammer zal vinden als mijn zoon zal geloven maar goed, ik zal hem er niet op beoordelen, als hij straks iets wilt gaan geloven dan respecteer ik dat.
o dat wist ik niet. Maar mijn ouders geloofden dus niet en stonden er ook niet erg voor open. Denk dat ik vierkant uitgelachen zou zijn als ik naar de kerk ging... Kinderen zijn nog heel erg beinvloedbaar. Nu ik ouder ben er in mijn ogen rationeel over nagedacht heb ben ik tevreden met mijn manier van leven. Maar dat kan ik niet van een kind verwachten. Ik ben dus wel blij dat de school waar mijn dochter naar toe gaat niet christelijk is. Ondanks dat ik er zelf wel altijd erg van genoten heb.
even een gemene vraag. En als je een dochter had en die wilde moslima worden? Heb namelijk in mijn omgeving meegemaakt dat een meisje dat wilde (omdat haar vriend moslim was) en ondanks dat haar ouders best vrij met haar omgingen is dat een hele strijd geworden. Omdat ze dat niet wilden voor hun dochter...