Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Fijn dat je ouders achter je staan. Heb je hem nog gesproken? @Mompelientje; Als ik die tennisleraar was zou ik vooral boos zijn op mijzelf. Waarom word vaak de verantwoordelijk van anticonceptie bij de vrouw neergelegd? Hij is een grote jongen...hij had ook voor het condoom kunnen zorgen. Dat ie dat niet gedaan heeft én dat ie niet even geinformeerd heeft of dat ts aan de pil is of wat dan ook neemt ie een groot risico. Kan me niet voorstellen dat als je ECHT geen kinderen wilt je dit zo aanpakt...Als hij boos wordt op ts zou ik dat heel laf vinden van hem...
tis idd ook zijn eigen verantwoordelijkheid in het 'heetst van de strijd' vond ie zelf de sex belangrijker dan gezond verstand
ja absoluut ! Maar kan me wel zo voorstellen dat je ervanuit gaat dat de vrouw wel de pil slikt.......
Als ik die tennisleraar zou zijn dan zou ik ook boos zijn op mezelf. Maar we zijn vrouwen en geen mannen Wij kunnen multi-tasken (zoals je ziet dat de TS'er alles bijna goed heeft geregeld behalve dat ze nog een SoA test moet doen is nu de hoogtepunt van het verhaal). Ik trek voor beiden geen partijen, ik vind ze beiden niet zo snugger. Ik vind alleen erg voor het kindje. Hopelijk krijgt het kindje toch een vaderfiguur, dat ze geen ernstige geslachtsziekte hebben en dat hij toch uiteindelijk een ander soort verantwoordelijks gevoel krijgt en toch met haar verder gaat. Ken je de film Knock Up? Sprookje komt werkelijkheid misschien?
moet een beetje lachen om de discussie over mannen.... tenminste volgens mij komen veel mannen (iig die ik ken) wat dat betreft uit een "ei".... .. inclusief de mijne... We hebben hier tussen 1 en 2 onveilige sex gehad...ofja voor het zingen de kerk uit, maar het was pas halverwege het refrein.... waarop mijn man zei: "nou lijkt me niet dat je daar zwanger van kunt worden, het was maar zo'n beetje..."... Geen idee, waar jongens met hun hoofd zitten tijdens de biologieles, maar waarschijnlijk meer bij de "plaatjes" dan bij de theorie.... .... hoe dan ook TS.. achteraf gepraat, of in dit geval "gelul"... is altijd makkelijk... en verandert de huidige situatie niet.... Zoals iemand al schreef hier..: voor eventueel een volgende keer condooms op zak houden.. en dit dan niet TE letterlijk nemen want "op zak houden" is ook niet veilig...
Ik vind dit eigenlijk niet de plek om iemand te wijzen op hoe onverantwoordelijk de keuze voor onveilige seks was... De situatie is nou eenmaal zoals hij is, wat gebeurd is is gebeurd en Sasja is zwanger. Ze zet hier een hulpvraag neer, wil weten wat te doen nu ze eenmaal in deze situatie zit, of misschien wel alleen haar hart luchten. We kunnen wel achteraf praten, maar daar heeft ze op dit moment niks aan en het kindje ook niet. Dus ik zou zeggen: denk mee in haar probleem of niet.
En....Sasja? Je ging gister praten met hem.... Wat was zijn reactie, het is een cliffhanger nu. Hoe gaat t nu met jou?
hoezo erg voor het kindje, wie weet groeit het wel heel liefdevol op...en ts is er blij mee dus dAT is heel wat anders. en wie weet wil hij wel verantwoordelijkheid nemen...ook kinderen zonder de echte vader kunnen gelukkig zijn hoor. ts gefeliciteerd en trek die stoute schoenen aan meidQ
wanneer een kind ongepland is wil nog het niet zeggen dat het ook ongewenst is en liefdeloos opgroeid ben het hier dus mee eens
ik ben ook benieuwd, en ik vind toch ook dat hij een beetje misbruik heeft gemaakt van het feit dat jij zo gek op hem bent, okay, hij is duidelijk dat hij alleen vrienden wil zijn en geen relatie wil maar hij wil wel af en toe even lekker zijn kwakkie kwijt en genieten en dat lukt natuurlijk het beste met iemand die gek op je is. hij heeft hier ook gigantisch veel verantwoordelijkheid in, vergeet dat niet.
Ik heb het hem vandaag verteld. Ik ben aan de ene kant opgelucht maar aan de andere kant zeer verward. Hij is natuurlijk heel erg geschrokken. Heeft ook duidelijk kenbaar gemaakt dat hij het niet wil en dat hij wil dat ik het weg laat halen. Als ik ervoor kies om het te houden erkendt hij het niet (zegt ie nu). Ik had deze reactie gedeeltelijk verwacht. ik had wel gedacht dat hij zou zeggen dat hij zn verantwoordelijkheid zou nemen. Door zijn reactie ben ik enorm gaan twijfelen. Hij ziet het zo: we zijn allebei zeer naief geweest en dat kan toch niet zulke gevolgen hebben? het is 3 weken geleden gebeurd, waarom laat je het niet weghalen. Het is nog helemaal niets.. (zijn woorden) Ik weet echt niet wat ik moet doen. Aan de ene kant, ben ik het met hem eens. Waarom wil ik dit? waarom wacht ik niet tot ik een leuke vent tegenkom en probeer ik het tegen die tijd op de 'normale manier'? als ik ervoor kies om het te houden gaat mn leven op zn kop staan. Maar je krijgt er zoiets moois voor terug. Als ik het laat weghalen kies ik voor de makkelijkste weg, ik ga me rotvoelen maar misschien is dit wel de beste oplossing. Ik ben alleen zo bang dat ik spijt krijg. Er groeit gewoon een klein mensje in mij, ook al is het nog maar 0.5 mm. groot!
Ik zie hem heel vaak bij tennis, ons contact is gezellig. Geen diepgang. Hij heeft goede baan (hij is accountmanager) tennis doet hij ernaast, veel vrienden, hechte familie. Dus vwb de 'genen' zit het wel goed haha
Als je twijfelt moet je het niet doen! Hij is duidelijk naar je geweest en daar moet je het mee doen,maar het is nog altijd jou keuze. Praat met mensen erover,neem iemand in vertrouwen,praat met een gyneacoloog eventueel maatschappelijk werk. Dat heb ik ook allemaal gedaan en ben nu 24 weken zwanger,tuurlijk heb ik het zwaar maa ik voel het kindje al bewegen en het maakt zoveel goed! Denk goed na en doe geen abortus alleen maar omdat hij het wil. Sterkte!
Laten weghalen is absoluut niet de makkelijkste weg, maar ik denk dat je het heel moeilijk hier mee zou krijgen. Maar ik denk dat je genoeg liefde hebt om dit kleintje echt alleen op te voeden. (Ik hoop dat je dit kleine leventje de kans geeft) Veel sterkte.
Nog even over dat 'erkennen'.. wat als hij echt voet bij stuk houd. Ik woon op 3 km. afstand, we zijn wekelijks bij dezelfde tennisclub, we bevinden ons in hetzelfde wereldje. Dat kan toch bijna niet dat hij straks zijn eigen kindje gaat negeren? Ik heb heel erg het gevoel dat ik dit voor hem moet weghalen.. diep van binnen wil ik dat niet. Ik heb nu al het gevoel dat er een persoontje in mij zit.. hoe zal hij hiermee omgaan? Ik trek het me ook altijd erg aan wat andere over mij denken.. omdat wij in een dorp wonen is het heel erg ons kent ons. Iedereen zal een oordeel hebben. ik zal zo ontzettend sterk moeten zijn in deze hele periode die komen gaat...ga ik dit trekken. Gaan mensen mij veroordelen, gaan mensen mij zielig vinden alleenstaande moeder, zal ik telkens opnieuw mijn verhaal moeten doen? Ze zullen vragen wie de vader is etc. etc. alles behalve ideaal.. Stel je voor dat hij mij echt gaat negeren in het ergste scenario, dat hij zich niet kan identificeren met mijn keuze.. hoe ga ik mij voelen? Wat als hij echt zn eigen kindje niet wil kennen.. hoe ga ik daar mee om? Ik heb zoveel vragen, dilemma's. Wat is wijsheid, welke keuze moet ik maken. Dit is de moeilijkste beslissing uit mn leven.
Ja,lees mijn topic maar onder dit stuk...helemaal in shock. Ook ik leef in een kleine gemeenschap en ik vond het ontzettend eng toen iedereen erachter kwam dat ik zwanger was en ja ze praten over je...maar het gaat weer over! Ik merk nu al dat ze minder over me praten maar dat niet alleen,ik word er steeds harder in. Het maakt me niet eens meer zoveel uit als ze wel over me praten want het gaat wel om een kindje! Heb precies hetzelfde gedacht als jij maar echt het word beter!