Ehm.... dan ga je toch naar een andere tennisclub? Een tennisclub is toch niet meer belangrijk als het om een kind gaat? Wbt hoe anderen over je denken, sja je moet een gladde rug kweken. En als jij laat zien dat jij het prima redt alleen, en dat dit een bewuste keuze is laat je zien dat je sterk bent!
Ik kan hier wel een beetje boos van worden. Mannen denken hun pik overal in te kunnen steken zonder enige verantwoording en als blijkt dat de vrouw zwanger is, dan laat je het toch eventjes weghalen, want het is nog maar nix?! Als ik jouw laatste post lees, voel ik gewoon dat je het niet wel laten aborteren. En als je dit wel doet, alleen maar om hem te plezieren zal je de rest van je leven de grootste spijt krijgen! Als je ervoor kiest om je kindje te houden, moet je er vanuit gaan dat hij geen enkele rol in het leven van je kind zal spelen en hier mee leren omgaan. En wat de rest van de wereld denkt over jouw zwangerschap en kind....laat ze lekker denken. Iedereen zijn fouten, maar een wonder van het leven doodmaken zou pas echt een grote fout zijn. Je zou juist stoer zijn om in het diepe te durven springen en er voor te gaan. Bovendien. Stel je aborteert het, en erna zou je niet meer zwanger kunnen raken, of niet op tijd een geschikte partner meer kunnen vinden. Hoeveel spijt zou je dan krijgen..... Daarnaast denk ik dat een man anders in elkaar steekt dan een vrouw. Jij hebt al deze emoties, want het speelt zich in jouw lijf af. Ik ben zwanger en mijn vriend heeft vrij weinig met mijn buik, maar als de baby er straks is, zal het in ene tastbaar voor hem zijn. Dit alles is nu zo rouw op zijn dak gevallen. Misschien draait hij nog wel bij. Maar bij het maken van je keuze zou ik, om teleurstellingen te voorkomen, ervanuit gaan dat dit nooit zal gebeuren. Erkenning heeft overigens alleen te maken met de volgende punten: Het kind erft van u. Het kind kan uw achternaam krijgen. Het kind krijgt de Nederlandse nationaliteit als u Nederlander bent. Dit geldt alleen als het kind jonger is dan zeven jaar. U moet het kind onderhouden. Dat betekent dat u moet betalen voor wat het kind nodig heeft. U hebt omgangsrecht. Dat betekent dat u het kind regelmatig mag zien, ook als u niet of niet meer in één huis woont met de moeder. Dus als jij het kind in je eentje financieel zou kunnen onderhouden, is dat ook nog geen ramp.... Heel veel succes met alles en ik hoop voor je dat je een goede keuze zal maken.
Als jij het kindje niet wilt laten weghalen, wat je niet wilt denk ik aan je posts te zien. Dan moet je dat niet doen! Ga desnoods naar een andere tennisclub. Hij heeft zijn ding gebruikt, dan had die dit ook kunnen weten.
Wat een flapdrol.... Misschien gaat hij er straks anders over denken en was dit zijn eerste shock reaktie. Maar als je maar een lichte twijfel hebt om het te houden, geen abortus laten plegen voor hem! Je klonk in je eerste berichten zo positief en blij, probeer dat gevoel vol te houden! Waarschijnlijk reageer je zo door het gesprek met hem. Laat alles even bezinken.
Toch snap ik hem heel goed. We praten hier over een vruchtje vaj 0,5 mm groot. Het is drie weken geleden gebeurt. Nu bekijk ik het even van zijn kant.
SasjaStel, je moet het niet van zijn kant bekijken. Jij draagt, jij zorgt, jij beslist. Jij kiest. Jouw vruchtje van 0,5cm is een baby in wording en volledig afhankelijk van jou.
Ik denk altijd maar dat alles gebeurd met een reden... Je bent nu bijna op het punt om iets wat je zelf heeel graag wil te laten weghalen voor iemand die als je dat doet straks sowieso niets meer met je te maken wil hebben (denk ik) Dus dan is je buikje weer leeg en je leven gaat weer zijn gangetje, maar dan met een hele bittere smaak eraan. of je ziet dit als een kans om er zelf beter uit te komen. je zegt dat je je altijd zoveel aantrekt van wat anderen van je vinden... Nou, dat gaat sowieso een heel stuk over als je een kind krijgt. Want dan vind iedereen altijd wel iets anders en je zoekt dan toch je eigen weg. je wordt er zelf een sterker persoon van en misschien is dat wel net wat jij nodig hebt. Dat is denk ik voor jou dé reden dat dit is gebeurd. pak je die kans om te groeien in je leven of blijf je liever zoals je bent, maar dan met de wetenschap dat je voor zo'n flapdrol zoiets moois hebt laten weghalen.
Niet weghalen. Jij bent de baas over je eigen lichaam en niet hij. Je bent ook 31 een volwassen vrouw maar als ik je posts lees gedraag je net als een puber. Dus kom op voor jezelf, houdt het kind, scheit aan anderen! Je familie staat 100% achter je. Dus waarom niet houden? Die tennisleraar draait ooit wel bij.
Als het aan de mannen lag zouden er zowiezo heel weinig kinderen geboren worden...... Dat wij nu zo gek zijn om al die lichamelijke ongemakken te doorstaan en de tijd en geld die het kost..... Mannen gebruiken hun gezonde verstand en krijgen later pas binding met hun kinderen. Wij denken met onze hormonen en bm, gelukkig maar anders zou je er met gezond verstand toch niet voor kiezen Zelfs in een "goede" relatie legt een zs en kind een zware druk. Maar meestal moet de vrouw de kar trekken Succes Sasja met wat je ook doet
Als je voor je kindje wil gaan , moet je dat doen Meis en niet wat hij wil omdat hij wel voor die makkelijkste weg wil gaan .... als de mensen ove rje gaan lullen , laat ze lekker ..Je neemt wel je verantwoordelijkheden................En dat hij zijn kindje regelmatig zal gaan zien omdat jullie elkaar regelmatig tegenkomen , ja das nou eenmaal de keuze die hij maakt ......Gelukkig ben je nog altijd baas over je eiegen buik ... En tuurlijk gaat je leven erg veranderen , maar je lkrijgt er ook een heleboel voor terug en wachten op de ware , die moet je nu maar net tegen komen en als je an gaat voor een kleintje moet het ook maar lukken ...Je famililie staat achter je , je wilt het zelf , ga ervoor zou ik zeggen .............................................. succes .....
het is gewoon jullie kind wat jij in je mag dragen.... Jullie kindje heeft hier niet om gevraagd jullie hebben dit zelf veroorzaakt... Het is een keuze die alleen jij zelf kan maken wij kunnen hier moeilijk advoes om geven natuurlijk...vooral omdat ik hier 2 meiden heb rondlopen kan ik me niet voorstellen dat je je kind laat weghalen... maar nogmaals het is jouw`n keuzen!
Ik denk gewoon als je het laat weghalen dat het niks oplost.. Ik denk dat die niet meer normaal gaat doen. Zit je daar, met een droplul die je 1(?)x per week ziet, zonder kindje. Ik wil je niet overhalen hoor, ik denk alleen dat het echt niks gaat uitmaken, ik denk dat alle 2 de kanten op het zelfde uitdraait met hem.
aan je reacties te lezen merk ik dat je t kindje wel graag wilt! het is niet meer terug te draaien allemaal, dus nu het beste ervan proberen te maken. dan maar zonder hem. je bent 31 jaar dus geen puber meer. met hulp van je familie komt het vast goed. zal niet makkelijk worden, maar volgens mij overwint liefde alles. en volgens mij heb je genoeg liefde te geven aan t kindje. het kindje kan er niets aan doen dat jullie zo "dom " geweest zijn. het is een wonder om zwanger te mogen worden, en dat laat je niet zomaar '" weghalen". het is nu eenmaal zo en probeer toch een beetje te genieten ervan en er het beste van te maken! xxx
Sasje, Aan je eerste reacties te lezen ben je er erg blij mee om zwanger te zijn. Hou het dan... Ook al wil de vader er niks mee te maken hebben. Ik denk dat je heel erg veel spijt gaat krijgen. Ook al is het maar zo klein, het leeft wel. Als jij denkt dat je het kan opvoeden dan moet je het zeker doen. Je krijgt er zoveel voor terug. Het is het mooiste wat er is. Ik vind ook dat je niet zomaar abortus mag plegen. In het algemeen. Er zijn zoveel mensen die een kleintje willen.... Sorry maar dat is mijn mening.... Jullie hebben er samen voorgezorgd dat dit had kunnen gebeuren. En dat hij dan niet er voor wil staan vind ik bot en arrogant.... Ik hoop echt dat je de juiste beslissing maakt. Uit je verhalen te lezen ben je makkelijk te beinvloeden. Sta je mannetje en succes.....,.
Beetje jammer dat je je zo laat gebruiken door iemand die duidelijk maar op 1 ding uit is/was. Kom op; je bent toch meer waard dan dat? Hij geeft duidelijk niks om je en je zou er goed aan doen hem helemaal te vergeten en ergens anders te gaan tennissen. Je komt vast wel iemand tegen die jou WEL waard is. ...maarja, die zwangerschap he? Zou het hem wel vertellen en ook dat als hij t.z.t. wil dat hij het kind kan komen bezoeken, maar zou hem vooral niet het kind laten erkennen enzo.
met 5 a 6 weken klopt er al een hartje hoor! Het is echt een heel klein mini-mensje al! Vruchten hangen aan de bomen!
Gelukkig heeft hij geen enkele zeggenschap over jouw lichaam; het is jouw keuze en alleen die van jou. Kijk eens rond op fora over ervaringen met abortus, nagenoeg in alle gevallen krijgen de vrouwen spijt. Een vriendin van mij is zelfs 3 jaar lang in een depressie beland na de geboorte van een kindje dat ze jaren later wel heeft laten komen, omdat je dan ineens beseft dat je dat kindje een mogelijke broer of zus hebt afgepakt.
Hoi Sasja, Wat een discussie hier zeg! Wat gebeurd is, is gebeurd en je bent nu eenmaal zwanger. Ik kan best begrijpen dat je in beslag wordt genomen door het moment en dat je even niet helder nadenkt. Ik woon zelf ook in een klein dorp dus ik weet hoe dat gaat (ons kent ons). Er zal over je gepraat gaan worden en dat is natuurlijk nooit leuk! Maar ik denk dat dat echt bijzaak is. Je moet nu voor je zelf beslissen of je dit kindje wilt of niet. Je moet ervan uitgaan dat de vader geen rol zal gaan spelen, als ik je verhaal lees is hij echt nog niet toe om zijn verantwoordelijkheden te nemen. Je moet nu dus beslissen, ga ik dit kindje alleen opvoeden of niet, wil je die verantwoordelijkheid dragen of niet... Het kindje weg laten halen is echt niet de makkelijkste weg... je kunt spijt krijgen, ik wil niet negatief doen maar stel dat je de ware pas tegen komt als je 39 jaar bent dan is je biologische klok ook anders gaan tikken als je snapt wat ik bedoel. Wat ik bedoel te zeggen is dat je natuurlijk spijt van deze beslissing kunt krijgen. Aan de andere kant een kindje alleen opvoeden lijkt mij heel erg zwaar. Ik heb het geluk dat ik een hele lieve vent heb en we doen de opvoeding samen (natuurlijk hebben wij ook wel eens ruzie over de opvoeding). Ik denk dat het best zwaar is om het alleen te doen maar zeker niet onmogelijk! Misschien een optie om eens professionele hulp te zoeken die kunnen je waarschijnlijk beter helpen en ondersteunen. Heel veel succes met het maken van deze moeilijke beslissing!
Alleen opvoeden is helemaal niet zwaar, maar juist ontzettend fijn! Geen bemoeienis, geen gezeur; helemaal jouw kind en jouw beslissingen, heerlijk!