Idd: laat je zorgen een beetje los en luister naar je lichaam. Oh en nog een praktische: probeer bij het persen je gezicht en je nek redelijk ontspannen te houden (ogen open, mond los, nek los) en maak het tussen het persen af en toe los. Dan zorg je namelijk dat je je kracht niet verspild aan je gezicht maar gebruikt voor het persen.
De beste 'tip' die ik had gekregen van een vriendin: Op het moment dat je denkt 'nu ga ik dood' of 'dit hou ik geen seconde langer vol' heb je doorgaans volledige ontsluiting en mag je gaan persen, en dat is dan zooooo lekker. En verhip, dat was bij mij inderdaad zo! En maak je geen zorgen. Ik was vooraf echt wel bang en zag op tegen de pijn, en het doet ook gewoon verrot veel pijn, maar er gebeurt iets met je! Je zit er gewoon in en gaat er doorheen, het voelt gewoon natuurlijk, of zo. Beetje vaag misschien . Ik kijk er iig echt niet op terug als iets naars, maar als iets heel moois. Succes, ook jij kan het!
Niet om jou persoonlijk af te zeiken hoor Moon, maar deze opmerking vind ik altijd zo'n onzin! Natuurlijk komt die ene wee niet meer terug maar er komt gewoon weer een volgende! En er staat geen vast aantal weeën per bevalling dus je kunt niet aftellen ofzo..
Klopt voor mij ook idd, deed me niets zo'n opmerking. Het hield niet op die weeen! Net als: zoveel vrouwen hebben het gedaan, jij kunt het ook... dan kon ik eigenlijk alleen nog maar denken aan al die vrouwen waarbij het niet goed ging. Maar goed, heeft ts niets aan. Hoop dat er iets bijzit waar zij iets mee kan
Ik vond dat ook een fijne gedachte. Na elke wee dacht ik: zo dat is er weer 1 minder. Nee, je weet niet hoeveel weeën je nodig hebt tot de bevalling. Maar het is een lekker gevoel dat het er in ieder geval 1-tje minder is
@opmerking weeen.... mijn verloskundige zei het anders.... elke wee is een stap dichter bij het kindje in je armen....
Zo dacht ik eerst ook en kon er niets mee maar nu bij de 2de vind ik het een rustgevende gedachte want 1 wee minder is dichter bij het persen.
Doe wat de experts zeggen. (lees mijn verhaal wat een hel hier op dit forum) ik was fel anti-medicatie. maar uiteindelijk heeft die ruggenprik er voor gezorgd dat ik mijn 18 uur durende bevalling in een uur tijd van 2 naar 10 cm geholpen. dus ik zou zeggen . GO RUGGENPRIK!! (als ie goed zit tenminste) en bovenAl hou op met je overal druk om maken (deed ik ook ) als je eenmaal bezig bent boeit het je niks meer en als je uiteindelijk klaar ben weet je dat het dus wel allemaal past en kan en denk je trots dit eb ik wel mooi gedaan heb ik me hier zo druk om gemaakt! en ect dat geloof je niet maar het is wel ect zo!Succes met de laatste loodjes!
Mijn tip komt op hetzelfde neer als Superstring: Durf te vragen om een ruggenprik en schaam je er achteraf niet om als je er een gevraagd hebt. Er zijn altijd vrouwen die anti-ruggenprik zijn. Het grappige is dat de meeste van die vrouwen niet weten wat ze gemist hebben. Hadden ze er wel een gehad dan waren ze om geweest
Let op je adem haling en puffen tijdens de weeen... voor de rest! Laat het over je heen komen en zodra het wondertje op de buik ligt, dan ben je alle moeheid, ellende, pijn "vergeten" Klinkt cliche, maar het is echt waar en ik ben 2 dagen geleden bevallen
Inderdaad ontspannen en over je heen laten komen. Mijn oma pakte bij mijn 1e kindje mijn pols vast en hield mijn arm iets omhoog. Toen zei ze tegen me "ontspan je nu eens" en ik deed het. Toen liet ze mijn pols los en mijn arm viel in 1 ruk naar beneden. Oma vertelde me toen dit ook te doen bij iedere wee. "Je moet je helemaal SLAP gooien" En geloof me, dat zullen anderen ook beamen, ontspannen tijdens een wee is niet gemakkelijk. Maar........als je jezelf toespreekt lukt het en dat werkt het beste om de ontsluiting te laten bevorderen. Hoe meer jij tegen je wee vecht of in gaat, hoe meer de ontsluiting op zich laat wachten. Bij mij heeft het geholpen in ieder geval dus mijn GOUDEN TIP IN 1 ZIN: "GOOI JEZELF SLAP TIJDENS EEN WEE" Succes
Wat een generalisering! Ik ben in jouw zinnetje dan de uitzondering. Niets geen ruggeprik en ook een mogelijke derde hoop ik gewoon zonder te doen. Ik heb niets gemist en dat was helemaal prima. Dus om? Ja 'om' om een volledig natuurlijke bevalling te doen want er zijn genoeg gevallen waarbij het prima lukt zonder kunstmatige toevoegingen.
Ik zag 'm al voorbij komen, maar ook namens mij: Adem in door je neus, adem uit door je mond... blijven ademen en niet naar lucht gaan happen. Ademen!
Ik ben 2 keer in het zkh bevallen en de gedachte alleen al dat ik daar pijnstilling KON krijgen, gaf mij een rustig gevoel. Als het eenmaal begint, is het een achtbaan, je kunt er niet even mee stoppen dus ga erin mee. Duik in je pijn en concentreer je op jezelf en je kindje! En al die zooi die meekomt zeg maar (had ik bij de 2e niet overigens)...als je aan het bevallen bent wil je maar 1 ding en dat is dan kind eruit, verder interesseert niks je meer, al komt de groenteboer je bevalling doen, maakt niet uit! En de allermooiste beloning, je kindje op je buik, dat is echt onvergetelijk (en alle pijn is dan ook weg!) Goh, 't is niet echt 1 zin geworden...
Laat het gewoon gebeuren! Rustig blijven ademen (al valt dat soms niet mee in de pijn) en proberen te ontspannen. En idd: inademen door de neus en uitademen door de mond. Ik ging er redelijk blanco in. Mijn hele zwangerschap was een eitje, dus ik dacht bij de bevalling: dit doe ik even. Helaas was de pijn veel erger dan ik dacht. Ik dacht ook tijdens de bevalling: dit doe ik nooit meer. Maar...we zijn nu 7 weken verder...de pijn is snel vergeten. Ik durf het zeker nog een keer aan!
Zou je denken? Ik heb een ruggenprik gehad en dat wil ik echt nooit meer! Ja, de pijn was (grotendeels) weg, ja ik kon me ontspannen. Maar nu ik goed weet dat de risico's zijn en de nadelen: voor mij geen ruggenprik meer! Ook geen inleiding overigens, want die weeen zijn zo onnatuurlijk krachtig dat het haast geen doen is zonder pijnbestrijding. Dit keer een natuurlijke bevalling graag, op eigen kracht. Mijn tip is dan ook: zorg dat je vertrouwen krijgt in je eigen kunnen. Lees bv het boek hypnobirthing of kijk de film orgasmic birth (vreemde naam ja, maar echt niet zo gek als het klinkt ) En lees veel positieve verhalen. Ook jij kunt het!
Qua ruggenprik ben ik het eens met Vlinder84. Nog nooit 1 gehad, maar als het niet écht noodzakelijk is, zou ik er nooit voor kiezen... Mijn tip: als je moet kotsen, kots! (ga ik nu ook doen...) Vorige keer was ik kotsmisselijk, en was ik alleen maar bezig om het kotsen uit te stellen (bijna-fobie voor namelijk). Toen dat eenmaal gebeurd was, had ik binnen het uur de laatste centimeters ontsluiting erbij! Zo zie je maar, als je niet kunt ontspannen, en je niet op het wegzuchten van de weeën kunt richten, kan het onnodig lang duren.
Gewoon aan niks denken, en je lichaam het laten doen, we zijn er voor gemaakt he! (Oke ik dan misschien niet, want ik ben ingeleid)Ik vond het zo n kracht in mn lijf dat ik voor mn gevoel niet hoefde na te denken wat ik moest doen.. Maar wat ik irritant vond, dat ze telkens zeiden ; Je bent er bijna, echt bijna. Gek werd ik van die zin, maar ineens had ik een baby op mn buik en kwam de 2e er ook al aan, was een beetje overdonderd dat het dus toch zo snel was en ik er echt bijna was idd... ik dacht telkens ik kan er niet bijna zijn, want ik ben pas net begonnen, uiteindelijk duurde alles ook maar 2,5 uur... maar mijn tip is dus : Blijf rustig, en laat je lichaam het werk doen, luister ondertussen na je vk of gyn, en dan komt alles goed! En onthou 1 ding, als je echt echt echt niet meer kan, en de pijn te erg is........ dan ben je er echt bijna! Ik had overigens geen ruggenprik of andere pijnstilling, en kies er deze bevalling ook niet voor.