Ha meiden, Ik zal proberen het kort te houden Mijn vriend en ik zijn al jaaaaaaaaaren bij elkaar enjwe houden nog steeds onwijs van elkaar. Maar...hij heeft in het begin (het eerste jaar) gezegd: "ik wil zeker ooit trouwen". Later zei hij: "ik wil misschien wel trouwen als er kinderen zijn....denk ik...." De laatste jaren echter weet hij gewoon niet of hij wil trouwen. Ik heb er al zoveel gesprekken met hem over gevoerd, maar ik krijg maar geen antwoord. Ik heb hem aangegeven dat ik heel graag wil trouwen, maar dat als hij dat echt niet wil ik dat ook accepteer. Ik heb ook aangegeven dat ik aan zijn wensen wil voldoen wat betreft de soberheid van het huwelijk (dus geen duizenden euro's etc) Maar hij weet het niet hij weet het niet....hij weet het al jaren niet. Ik word daar zo verdrietig van. Ik kan niet tegen die eeuwige onzekerheid en voel me aan het lijntje gehouden wat dit betreft. Man: KIES!! Nu heb ik hem een paar maanden geleden gezegd dat ik voor het einde van het jaar graag een antwoord van hem wil. Nu is het bijna het einde van het jaar. Eerlijk? Ik denk niet dat hij uit zichzelf een antwoord geeft, maar ik weet gewoon zeker dat ik met oudjaarsdag echt verdrietig zal zijn als hij geen antwoord heeft gegeven... Maar ja, om er op die avond nou over te beginnen...dan wordt het ruzie en da's ook niet gezellig. Dus, nog een keer van tevoren vragen en de druk toch wat opvoeren of afwachten tot oudjaarsdag?
Wie weet wilt hij je wel vragen met oudjaar en ontneem je hem zijn kans door er over te beginnen..... ik heb het zelf gezien met mijn vent toen ik het er over had gebeurde er niks toen ik het los liet vroeg hij mijn twee maanden later ten huwelijk .... Mischien dus even los laten geef hem de ruimte
ik zou er in januari nog eens over beginnen, niet op oudejaarsdag. wat de onzekerheid betreft geef ik je helemaal gelijk, hij moet nu maar eens een knoop doorhakken dan weet jij ook waar je aan toe bent.
Ik heb hem al gevraagd...niet romantisch op mijn knieën omdat hij dus zo duidelijk ertegenin gaat. Maar wel gevraagd: "wil je met me trouwen?" Dan zegt hij: dat weet ik niet... En er moet wel een klein wondertje gebeuren als hij mij met oud en nieuw ten huwelijk gaat vragen hoor...ik zie dat echt niet gebeuren na al die jaren...(en al die kansen die hij heeft gehad)
Haha, dat moest ik ook meteen denken! Mijn vent liep altijd te grappen dat ik hem maar ten huwelijk moest vragen als geëmancipeerde dame. En dat heb ik dus ook gedaan (precies op oud op nieuw)... Overigens was het bij ons niet zo dat hij het niet zou vragen hoor, maar ik was hem gewoon voor.
hmm er is toch zo`n programma op RTL 4. Moet je me niet wat vragen? Volgens mij ben jij de perfecte kandidaat!
Hai Dana! Ja, ik zat ook aan januari te denken, maar aan de andere kant...dit loopt al meer dan 8 jaar hè?! Voor mijn gevoel komt hij er dan weer mee weg...
En dan???? Ben je niet getrouwd? Dat maakt toch ook niks uit? Dat neemt toch niks af aan je liefde voor elkaar? En het voegt ook toch niet perse iets toe? Ik snap het punt niet helemaal als ik eerlijk ben... Ik zou het leuk vinden als hij je zou vragen. Maar zo niet is er ook niet echt een man overboord toch. Praat er anders nog een keertje met hem over.. Succes! Ik ben benieuwd..
Nee, want dat vindt hij vreselijk en doet daar niet aan mee...SNIK SNIK....dan krijg ik zeker een NEEEEEEE
ja kan ik me ook goed voorstellen hoor, jij hebt ook recht op duidelijkheid en in principe is het nu ook al het einde vh jaar, ik zou het nog eens ter sprake brengen en ook duidelijk maken dat het je niet meer uitmaakt of het ja of nee is, als je maar duidelijkheid hebt. ik hoop echt dat jullie eruit komen meid, 8 jaar onzekerheid is echt te lang.
dan snap je mijn punt niet helemaal denk ik. Ik accepteer het absoluut als hij niet wil trouwen en vind het super als hij wel wil trouwen. Maar deze besluiteloosheid vind ik zo erg...hij zegt zelf dat hij nog alle opties open wil houden. En we hebben er zonder overdrijven al wel 35 (+/- ) (soms lastige) gesprekken over gehad....
Weet je wat de reden is dat hij twijfelt? Geeft hij het geld liever uit aan iets anders, is hij bang dat het te veel verandert (want dat gebeurt echt niet), wil hij pas trouwen als de kinderen groter zijn? Als hij bang is dat er iets verandert kan je hem geruststellen. Er verandert echt helemaal niks. Hooguit jouw naam. (of de zijne) Maar in principe ga je met kinderen een levenslange relatie aan en kan trouwen tijdelijk zijn. Waar je natuurlijk niet vanuit gaat als je gaat trouwen. Maar ik bedoel te zeggen dat dat minder impact heeft dan kinderen krijgen. Ik zou er ook pas weer in januari over beginnen. Of na je zwangerschap. Nu spelen hormonen natuurlijk ook mee. Misschien wil hij je wel ten huwelijk vragen als je bevallen bent van de tweede?
Hihi ik hoop dat ie aardig wat haar heeft??? Anders sleep je 'm aan zijn haren naar 't altaar.. Maar trouwen zal ie .. Succes meid..
Haha, zucht...nee, hij weet niet waarom hij twijfelt (kun je nagaan hoe frustrerend dit issss....hihi) Geld is het probleem niet. Hebben we genoeg en we zouden het beiden dan klein en intiem willen houden. Hij realiseert zich dat kinderen een veel grotere verbintenis betekenen. Hij heeft - en dan citeer ik- "er gewoon niet zoveel mee" Ja, dan denk ik, trouw dan lekker kleinschalig met me en doe het in dat geval (met name) voor mij. Ik zou het heel fijn vinden bijvoorbeeld om allemaal dezelfde naam te dragen.