Zal eens kijken of ik het kort kan houden en door woede niet van de hak op de tak ga springen. Met 35 weken ben ik bevallen van onze zoon die nog geen 2 kilo woog. Een enorme onzekere tijd van 2 weken ziekenhuis in ziekenhuis uit aangezien onze zoon niet mee naar huis mocht wat logisch is/was. Dit was voor ons best zwaar ( En tuurlijk er zijn altijd mensen die het erger hebben met kindjes die nog langer in het ziekenhuis zitten dat snap ik echt! ) Maar mijn schoonzusje is zwanger. Nu 39 weken. Met 30 weken riep ze al ik hoop dat hij ook met 35 weken komt ben t zat Het zat zijn snap ik maar bewust hopen dat je rond die tijd bevalt?? Net stuurt ze me via ping een berichtje jou mannetje kwam gelukkig al met 35 weken.. Uhhh gelukkig wat denkt ze wel niet?? Zo gelukkig was dat niet hoor! Geen kraamtijd hebben zonder baby thuis komen. Een kind wat een infectie op loopt en daarna nog een x zeer kritiek gelegen te hebben:x Kan daar zo kwaad om worden waarom denkt ze inhemelsnaam dat t fijn is om eerder te bevallen:x ( ohh en dit riep ze trouwens ook toen ik net bevallen was en zij dus ongv 20 weken was )
Jah, heul frusterend dit soort situaties. Jammer dat sommige mensen niet zo goed kunnen relatieveren maar aan de andere kant, iedereen heeft een moment van zwakte toch? Misschien moet je het haar eens op een rustig moment uitleggen. Hoe jij je toen voelde en hoe spannend het was voor Sandro zijn gezondheid. Misschien dat ze dan een beetje oppast met wat ze zegt. Ik snap wel dat iemand het zo kan voelen hoor (kwam ie er maar uit) al heb ik dit zelf niet zo gevoeld. Probeer begrip voor elkaar op te brengen... Ergens is het natuurlijk ook heel mooi dat zij niet voelt wat jij voelt, omdat zij deze ellende niet heeft meegemaakt. Jij wel, dit maakt jou wijzer.
Belachelijk zeg! Ze denkt schijnbaar alleen aan haarzelf en hoe jij die tijd hebt ervaren doet haar niet veel. Heel egoïstisch van haar en ik zou haar daar ook zeker op wijzen!
Zo zei ooit iemand tegen me. "ja met een tweeling komen ze vaak eerder he? Als ze met 27 weken komen zijn ze in iedergeval levensvatbaar!" Kan me daar nog kwaad om maken. Maar ach soms weten mensen het juiste niet te zeggen.. Overigens ben ik met 38 weken ingeleid omdat de ruimte nu wel erg klein werd, anders denk ik tot 40 uitgelopen.
Ohh maar dat snap ik ook wel hoor. Ik snap heel goed dat ze het zat is! Maar dit soort uitspraken zijn wel erg kwetsend ( En ik heb haar echt al heel vaak verteld dat dat geen leuke opmerkingen zijn ) Ze weet wat wij doorgemaakt hebben ze heeft hem gezien toen hij zo klein was alles. Dat wens je dan je eigen kindje toch niet toe lijkt mij
Laat maar kletsen joh. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan, maar mijn ervaring is dat je dit soort mensen gewoon niet aan het verstand kunt brengen wat het is om een prematuurtje te hebben (die van mij was 33+2). Is ook de energie niet waard. Diep ademhalen, en laat gaan Dit zijn dezelfde mensen die zeggen: - Fijn zeg, zo'n klein kindje. Is de bevalling vast een stuk makkelijker geweest - Een keizersnede? Wat een mazzel, ik had 24 uur weeen - Is vast wel lekker, je kindje de eerste tijd niet thuis, dan hoef je er 's nachts tenminste niet meer uit als ze thuiskomt (serieus, heeft iemand tegen me gezegd )
Mijn zwager riep ook zoiets tijdens de zwangerschap van zijn vriendin (mijn schoonzusje). Zij hadden een uiterste meegemaakt (kindje overleden in de buik met 34 weken) en wij hadden ook wel wat meegemaakt (spoedkeizersnede bij exact 31 weken, kindje van 940 gram en 2 maanden ziekenhuis). Zij waren bang om 'ver' zwanger te zijn en terwijl ons kindje nog in de couveuse lag te vechten, was zij 5 of 6 maanden zwanger. Toen zeiden ze ook keihard tegen mij dat ze liever het kindje in de couveuse hadden dan in de buik. Ze hebben om keizersnedes gevraagd en inleidingen. Zij vonden alle risico's van vroeggeboorte en operaties en hersenbloedingen en dergelijke veel beter dan het kindje niet kunnen zien. Terwijl die zwangerschap echt heel goed ging en ze ontzettend goed in de gaten werden gehouden. Nou lag het bij hun natuurlijk net wat genuanceerder dat bij jouw schoonzusje, maar o pdat moment deed het best wel zeer dat ze hun kindje precies hetzelfde gevecht toewensten als mijn dochter.
Dit is toch met alles wat je meemaakt. Ineens kijk je tegen veel dingen anders aan. "als het maar gezond is" "wanneer nemen jullie kinderen" etc. etc. etc. Als je eenmaal een vervelende ervaring hebt met een situatie kijk je er, logisch, anders tegenaan. Dat maakt zeker niet dat een ander het mag / kan zeggen hoor! Over de situatie in de MMM kan je ook een boek schrijven...dat is ook gedaan, door een mede MMM'er. Succes ermee. Als je al zo duidelijk bent geweest vrees ik dat ze hier geen rekening mee gaat houden in de toekomst.
Kan me voorstellen dat dit je raakt, probeer je er niet te druk om te maken vaak is het gewoon ontwetenheid en snap ze niet hoe het voor jullie is geweest toen Sandro met 35 weken geboren is.
Ik kan mij voorstellen dat dit heel kwetsend voor je is. Ik kan me niet voorstellen dat een as moeder zoiets roept! ik vind dat echt heel dom . En tuurlijk iedereen heeft een moment van zwakte maar kop op he hopen dat je kindje veel eerder komt terwijl je weet dat je neefje een moeilijke start heeft gehad doordat hij te vroeg komt??? Ik ben zelf 33 weken zwanger en nee ik kan mij niet inbeelden dat ik ga roepen laat het maar komen ! ze zou blij moeten zijn dat ze straks een voldragen kindje ter wereld brengt en gelijk mee naar huis mag nemen en kan genieten van der kraamtijd. Ik snap je dus heel goed TS! ik zou het zeker tegen haar zeggen.
Tja, ik zou vooral bedenken dat dat mens echt ongelovelijk niet wijs is en tegelijkertijd ongelovelijk achterlijk. En het daarna van je af laten glijden dus. Geloof niet dat dit het type mens is, als ik dit zo lees, dat je op andere gedachten gaat krijgen door jouw situatie uit te leggen. Als jij nou met 37/38 weken bevallen was van een voldragen baby, zou ik haar uitroepen snappen, (helemaal omdat ik zelf bij mijn dochtertje 2 weken overtijd heb gelopen terwijl ik BI had). Maar werkelijk waar: als ik mag kiezen, kies ik liever 2 weken overtijd met BI, dan te vroeg bevallen en een pre- en dysmatuur kind te krijgen dat eerst nog in zorgelijke toestand in het ziekenhuis moet verblijven...
Ik kan je helemaal begrijpen meid. Mensen kunnen soms zo dom zijn!!! Ik kan je wel zeggen , probeer er niet aan te denken maar weet zelf dat dat niet werkt. Hier een nog net prematuur ( 36+2 weken) na een gevecht van 4,5 jaar en daarna werd hij me echt dodelijk ziek met 6 weken. Hierdoor kreeg ik pnd en wat krijg je voor opmerkingen? Zet je eroverheen. Kom op hij is toch thuis nu. Vergeet de mmm dat is nu achter de rug. Ach ben blij dat je kindje eerder is hoefde je er niet meer op te wachten. En die laatste zin zelfs door een verpleegster van de neonatale. Echt mensen soms pffffff
Sandro heeft 2 weken in t ziekenhuis gelegen na zijn geboorte dat ging redelijk 1 week na n geboorte een hele erge infectie opgelopen. Toen hij 3 weken thuis was weer opgenomen met een nog ergere infectie en 41,5 grd koorts. Toen weer 1 week moeten blijven. Hier nu ook een pnd door alles. En de opmerkingen kreeg ik ook. Ach meid je voelt je vast beter nu hij weer thuis is. En het is verleden tijd laat het achter je. Maar dat werd vaak gezegd door "onbekende" of mensen die niet zo dicht bij me staan. Maar de opmerking ik hoop dat mijn zoontje ook met 35 weken geboren word dan haal je letterlijk t bloed onder mn nagels vandaan
Ja tuurlijk word je daar boos van! Hoe is het nu met hem meid?? En let goed op met je pnd. Word te veel onderschat!
Mensen proberen het ook heel snel onder de tafel te vegen. Alsof ze moeilijke dingen niet willen horen. "maar het gaat NU toch goed". Zo van: zeik niet zo. Het is verledentijd. Alsof het ineens 'over' is wanneer je de voordeur weer binnen stapt Jouw schoonzus mag HOPEN dat haar domme uitspraken geen werkelijkheid worden.
Met Sandro gaat het nu gelukkig heel goed. Niks meer van te zien dat ie prematuur is En ik let goed op ben in behandeling en moet 1x per week naar psycholoog en de nodige medicatie erbij
Mijn vader zei altijd: je hebt mensen en fietsbellen. Jouw schoonzus valt inde categorie fietsbellen.....
Nou die bloosicoontjes hoeven er niet bij hoor meid. Dat overkomt zoveel vrouwen! Net goed van je dat het probleem ziet en er iets aan doet! Jouw schoonzus vind ik maar stom.
Ik begrijp dat het vervelend en kwetsend is, maar ik zou toch proberen om het zoveel mogelijk van je af te schudden. Misschien weet ze niet wat het effect is van de opmerking? Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik ook zo tactloos kan zijn Niet dat ik het dan kwaad bedoel, maar ik heb niet zoveel gevoel voor tact en braak er soms wel eens wat dingen uit die op 't randje (of erger nog: eroverheen) zijn Ik probeer er wel aan te werken, maar het is net alsof ik dat inzicht gewoon niet heb. Hehehe. Brengt me nog wel eens in wat gênante situaties