In maart heb ik een topic over mijn broertje (bijna 8 ) gepost hier op het forum. Er was bekend dat hij een 'ontwikkelingsachterstand' had, er werd autisme vermoed, en er waren problemen op school (http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/264206-ontwikkeling-loopt-achter-iemand-ervaring.html). Inmiddels heeft hij een heel traject gevolgd bij de GGZ, en het zit inderdaad niet helemaal goed in zijn hoofdje. M'n broertje heeft een aantal testen moeten doen, daaruit is gebleken dat hij inderdaad autistisch is. Hij heeft ook IQ testen gedaan, qua lezen en spreken zit hij op 108, het gemiddelde is 100, maar met rekenen zit hij op 78. Ontzettend laag dus, en ze hebben bij de GGZ al gezegd dat dit nooit beter zal worden. Hij zal zich nog wel blijven ontwikkelen, maar nooit zo goed worden als anderen van zijn leeftijd. Ook is er 'iets' mis in z'n hoofdje, wat veroorzaakt dat hij iets in z'n hoofd wel kan, maar het lichamelijk niet kan, wat vooral blijkt als hij iets op moet schrijven. Vreselijk frustrerend natuurlijk, iets weten, willen, maar niet kunnen, en dat veroorzaakt dus ook extreme woede-aanvallen. Hij schrijft echt onleesbaar. Hij wéét wel hoe hij netjes moet schrijven, maar z'n hand doet het niet. De vader van m'n broertje heeft nu een boek besteld, om kinderen die onleesbaar schrijven, tóch netjes te leren schrijven. De makers van het boek raden aan om niet langer dan 10 minuten per dag te oefenen. Is er misschien iemand die hier ervaring mee heeft? Mijn moeder wil m'n broertje graag naar het speciaal onderwijs hebben, omdat ze bij de GGZ aangegeven hebben dat het goed voor hem zal zijn als hij bepaalde therapieen volgt, die alleen op zulke scholen gegeven worden. Daarnaast is het voor m'n broertje natuurlijk vreselijk frustrerend om altijd maar degene te zijn die de minst goede resultaten haalt op school wat rekenen en schrijven betreft, en het feit dat er vrijwel niemand met 'm om wil gaan omdat hij 'anders' is vind ik helemaal ontzettend sneu Nu heeft de GGZ óók aangegeven dat het vrij moeilijk is om een kind op het speciaal onderwijs te krijgen, omdat 'ze' hem hier zo lang mogelijk vanaf willen houden, omdat het simpelweg veel meer geld kost dan een -gewone- school. Nu is het volgens de regels zo dat een kind minimaal een half jaar bij de GGZ moet lopen, en de school waar hij/zij nu op zit moet minstens een half jaar een medisch dosier bijhouden. Weet iemand wat er nog meer voor regels zijn op dit gebied, en wat je 'rechten' zijn als je je kind naar het speciaal onderwijs wilt hebben? Misschien een beetje onduidelijk en chaotisch verhaal, maar hoop dat er hier iemand is die er wat meer over weet! Ik zit er toch best wel mee. Hij is al bijna 8, maar blijft toch m'n lieve, kleine broertje.
Ik herken je gevoel.. Alleen is mijn broertje inmiddels 19.. Toch blijft hij mijn 'kleine' broertje.. Ik heb er geen ervaring mee, of meegekregen, omdat ik toen zelf ook nog jong was.. Veel succes en sterkte!
volgens mij kan dat nooit zo moeilijk zijn. Je belt een school met speciaal onderwijs, als het goed is, heeft de ggz wel een verslag van hem en ook zijn huidige school kan op de nieuwe school als advies geven dat hij beter op de plek zit in het speciale onderwijs. Dit gaan ze bekijken in een commissie en als het goed is, krijg je dan na het indienen in 6 weken tijd bericht of hij wordt toegelaten. Althans zo ongeveer ging het bij mijn zoon.
ik heb een zoon die op het speciaal onderwijs zit helaas gaat het in sommige gevallen moeilijk om het kind daar geplaatst te krijgen heb er 2.5 jaar over gedaan en moet zeggen het was het vechten waard het gaat zo goed op deze school en ook hoe de leraren met de kinderen omgaan te gek gewoon
Mag ik vragen hoe je precies 'gevochten' hebt? Wat is er gebeurd en hoe heb je het toch voor elkaar weten te krijgen? Wij horen inderdaad ook heel veel positieve verhalen, over de geweldige begeleiding die kinderen daar krijgen, vandaar dat mijn moeder m'n broertje daar ook zo graag heen wil hebben..
misschien scheelt het ook per regio hoor zou kunnen ik ben ook geholpen door de psycholoog e.d. om mijn zoon op het speciale onderwijs te krijgen, maar hij was toen heel jong 2,5 jaar dus med. kinderdagverblijf en van daaruit verder gegaan. Bovendien is dit ook al 12 jaar terug hij is nu 15 en er kan ook veel veranderd zijn in de loop der jaren qua regels.
Ik ben van het westen naar het oosten verhuisd en zijn toenmalige basisschool (speciaal onderwijs) weigerde toen zijn papieren door te sturen naar de nieuwe school (ook spec. ond.) Toen heeft de directeur gezsegd, dan maar zonder papieren, en heeft toen de psycholoog op de nieuwe school hem getest en door de commissie is hij toen goedgekeurd voor speciaal onderwijs. Dit wordt normaal niet gedaan, maar deze school deed dat dus wel. Gewoon je mond opentrekken dus, en wat telefoontjes plegen, soms werkt het. En wat ik je ook nog wilde vertellen, in het Sophia kzh zeiden ze dat hij nooit zou kunnen leren lezen en schrijven , niet op zichzelf kunnen wonen en ook niet in de puberteit kunnen komen lichamelijk dan ed. De prognoses waren heeeel slecht. Ik was toen vreselijk van streek zal ik je vertellen, maar zoveel jaren later kan hij lezen (wel wat langzamer want hij is dyslectisch) hij kan schrijven, hij is redelijk zelfstandig, kan met geld omgaan en rekenen, koken ed en hij zal misschien wel begeleiding moeten hebben maar denk dat hij ooit wel op zichzelf kan en geloof me hij is echt wel in de puberteit! (dat laatste mocht van mij wel wat minder haha. Wees dus niet al te bang voor de toekomst, het gaat met kleine stapjes, maar elk stapje is er een, heb veel geduld en oefen veel in dingen waar hij moeite mee heeft, dan komt ook jouw broertje er wel.
Mijn zoontje zit er ook op, zijn huidige school opbellen en daar om het traject vragen. Met zo'n laag IQ hoef je echt niet bang te zijn om te vechten. Zijn huidige school zal een dossier aanleggen met de problematiek en plan van aanpak wat ze al hebben gedaan, zijn arts waar hij nu onder behandeling is zal ook de verslagen op papier moeten zetten. Je komt dan voor een commissie die dit dossier gaan lezen en jou willen aanhoren en dan een beslissing nemen. Met een beslissing kun je verder of een rugzakje of een speciaal basisonderwijs. Mijn zoon had een gemiddelde IQ van 72 ook laag dus. Er zijn bepaalde grensen en eisen hiervoor zou dit even googelen.
Het klint misschien onaardig, maar wat fijn dat er iets uit het onderzoek van je broertje is gekomen, zo is er wat meer duidelijk over hem! Ik vind de reacties hierboven lijken alsof het nogal makkelijk is om een kind over te (laten) plaatsen. Dit was het misschien, maar is het niet meer. Als juf weet ik dat het gangbaar is om kinderen met een lager iq ( en dat heeft jouw broertje niet eens volgens de richtlijk als het gemiddelde 100 is) gewoon in het reguliere onderwijs blijven. Ze zullen dan een ontwikkelingsperspectief krijge , dat is een verwachting van welk niveau het kind maximaal kan bereiken op een bepaald gebied en een plan van hoe de school dit wil bereiken. Bijvoorbeeld er wordt verwaht dat jouw broertje op rekenen maximaal eind groep 6 niveau zal halen dan wordt daar een plan over geschreven. Dit wordt regelmatog geevalueerd en evt aangepast, dit is een onderdeel van het dossier dat opgebouwd wordt. Enige uitzondering hierin, dus dat hij evt wel doorverwezen kan worden, is als zijn gedrag zo storend is dat andere leerlingen eronder lijden... Ik zie het dus somber in tenzij die woede aanvallen echt heel ernstig zijn. Laat duidelijk zijn dat ik totaal niet achter deze gang van zaken sta, bij sommige kinderen past speciaal onderwijs gewoon stukkeb beter, maar bezuinigingen he... Hoop dat je er iets aan hebt...
Even voor de duidelijkheid, het is nog nooit makkelijk geweest om een kind op speciaal onderwijs te krijgen. Ik heb ook hulp van de psycholoog gekregen, maar mijn ervaring met ALLE instanties is wel dat je goed gebekt moet zijn wil je UBERHAUPT iets voor elkaar krijgen. Als jij op alles ja en amen zegt, zelf niets onderneemt en nergens informeert krijg je in Nederland echt helemaal niets voor elkaar, of inderdaad na jaren wachten. Je moet zelf de telefoon pakken en zelf schrijven.
Dankjewel voor je reactie! Het is inderdaad hartstikke fijn dat nu bekend is wat er precies aan de hand is, maar het was toch ook wel een behoorlijke klap. Niet dat we hem nu minder lief vinden of wat dan ook, maar je hoopt toch altijd dat een dierbare gewoon helemaal gezond is, zowel fysiek als mentaal. Of de andere leerlingen lijden onder zijn woede aanvallen.. Hmm, ik weet het niet. Op sommige momenten wel natuurlijk, maar ik weet niet of het daar vaak genoeg voor gebeurt. Voorbeeldje; Er had iemand getrakteerd in de klas van mn broertje, en mn broertje was daar iets van kwijt geraakt (geen idee meer wat het precies was hoor). De volgende ochtend stonden alle kindjes in de rij om de klas binnen te gaan, en toen zei een ander jongetje tegen mn broertje; 'Haha, ik heb lekker jouw .... gevonden en je krijgt hem niet terug!'. Elk kind wordt daar boos om verdrietig om, maar mijn broertje wordt echt woedend. Begint te schreeuwen, te huilen, is niet te kalmeren. Bij zulke dingen is het natuurlijk al snel zielig voor het andere kind, en moet mn broertje 'normaal doen en zich niet zo aanstellen'. In mijn ogen is het voor hemzelf veel erger dan voor het andere kind, en het zou zó fijn zijn als er een leerkracht was die er wél goed mee om zou gaan. Nu kunnen ze daar op een -gewone- school natuurlijk ook wel begeleiding in krijgen, maar zal het ooit zo goed worden als een leerkracht op het speciaal onderwijs? Dat denk ik niet.. Eigenlijk krom he, dan een ánder last van jou moet hebben voor je geholpen wordt
De oudste hier heeft DCD, develmental Coördination Dissorder. Oftewel ontwikkelingsstoornis in de motoriek. (en ook ADD en dyslectie) hierdoor heeft ie jaren vreselijk slecht en ontzettend traag geschreven. Als je een kind hebt met meervoudige handicaps (ik zie mijn zoon absoluut niet als gehandicapt hoor, maar het zijn handicaps ) dan kan je via je het uwv een vergoeding krijgen voor een alpha smart of een laptop. Mijn zoon heeft een paar jaar met een alpha smart gewerkt op school. Dit is een toetsenbord met een schermpje. Hierdoor kan hij een aantal dingen dus typen ipv schrijven en dat is echt een stuk minder frustrerend. komend jaar gaat ie naar het VO en krijgt hij een laptop. Bovendien heeft hij bijv recht op extra tijd bij toetsen enz. op www.regelhulp.nl kan je info vinden over welke hulp je kan inschakelen en wat voor hulpmiddelen enz.
Helaas wordt het waarschijnlijk nog moeilijker als in augustus 2012 het nieuwe stelsel "passend onderwijs" in gang wordt gezet. Er moet bezuinigd worden en flink, "gewone" scholen zijn verplicht om kinderen met handicaps aan te nemen, het wordt dan ook hun taak om deze kinderen goed te begeleiden.. helaas met niet al te veel financiering. Veel docenten in het speciaal onderwijs zullen hier de lasten van moeten dragen (ontslagen) maar de werkdruk voor de niet gespecialiseerde docent wordt ook drastisch verhoogt. Ik zou maar eens gaan zoeken op passend onderwijs en alles voor je broertje goed op papier te laten zetten.