de scheiding enz moet allemaal nog geregeld worden, en de oudste snapt wat het inhoudt en heeft meteen gezegd ik blijf bij papa. De beide ouders vinden dat prima, wisten alleen niet of het wel mogelijk was. Maar het moet dan gewoon in het ouderschapsplan gezet worden begrijp ik?
Een kind mag "kiezen" oftewel sterk een voorkeur aangeven. Ik mocht, toen mijn ouders gingen scheiden (23 jaar geleden), bij de griffier in een gesprek aangeven bij wie ik wilde blijven en WAAROM (dus bijvoorbeeld de reden: bij papa mag ik meer snoep eten is dus GEEN reden ). Voordat dat laatste is wel belangrijk. Indien een rechter moet gaan beslissen waar de kinderen verblijven, wordt vooral ook gekeken naar de mogelijkheden. Maar die voorkeur wordt wel meegenomen. Maar ik begrijp de vraag niet, als beide ouders het erover eens zijn, dan is het toch klaar?
hoe zit dat dan eigenlijk met de kinderbijslag, en kindgebonden budget? Dat gaat dan ook door de midden of kan daar maar 1 ouder aanspraak op maken?
Ik zou eerst eens co ouderschap proberen, wat je kindje wil vertelt ze nog niet wat verstandig is vind ik, dat bepalen jullie als ouders samen. Probeer anders eens om de 3 dagen wisselen voorlopig. Zo ontneem je misschien je kind het maken van een band met zijn moeder, hij wil NU misschien bij je zijn maar later kan dat veranderen, ik vind dat je het dan verplicht bent als ouders zijnde om je gezin niet uit elkaar te laten vallen. Ik zou het eerst een tijdje zo proberen, je kinderen hebben ook recht om bij elkaar te zijn, dat vind ik persoonlijk het beste om eerst even aan te kijken en ze te laten wennen aan de nieuwe situatie, meteen laten kiezen en uit elkaar halen kan altijd nog, het is de bedoeling dat je gezin zo veel mogelijk bij elkaar blijft ondanks dat papa en mama niet meer bijelkaar willen zijn.
Nee, het enige wat ik wel kan indenken is dat het voor het kind zelf best een impact heeft. Als je broer/zus in principe ergens anders woont en die zie je theoretisch dus erg weinig (de ene gaat om de week naar papa en de andere om de week naar mama - ik noem maar wat). Vraag me dan wel af of het voor de ontwikkeling van het kind en de band met de broer/zus wel zo'n goed idee is. Maar dat is dan wel aan de ouders om daar bij stil te staan. Het hangt ook wel af hoe oud die kinderen zijn.
Ik begrijp jullie helemaal. Maar als het kind bij zijn vader wil zijn. Dan moet dat mogelijk zijn toch? je kan het kind toch niet dwingen en met tegenzin bij de moeder blijven. Ik snap jullie reden hoor absoluut dat is ook zeker het beste maar als het kind niet wil, dan weet ik niet of dat wel zo goed idee is.....
ja dat bedoel ik dus ook maar niet alleen voor band met broertjes en zusjes het beste voor het kind is dat het met allebei de ouders een even goede band kan opbouwen en dat papa en mama dit ook supporten...
Ja, maar willen en kunnen zijn twee verschillende zaken soms. Ik wil soms ook wel eens wat, maar het is gewoon beter dat ik dat niet doe. Daarom vind ik dat ouders wel naar het hele plaatje moeten kijken en dan misschien een beslissing moeten nemen die op dat moment niet bijster populair is bij het kind. Dat is namelijk ouderschap. De vraag komt dan op bij mij WAAROM het kind bij papa wil blijven. Is het omdat het kind het zielig vind dat hij met "niets" overblijft? Of is er een andere reden. Daar moet wel naar gekeken worden ipv maar gewoon de wens van het kind inwilligen.
het kind is altijd een papa's kind geweest. trekt enorm veel na papa toe, en wil papa niet alleen laten. er zijn dus meerdere redenen, maar goed eigenlijk zouden ze dus een co-ouderschap moeten doen. maar dan zouden vader en moeder in dezelfde stad of dorp moeten blijven wonen neem ik aan? anders zit je met school enz?
begrijp ik, maar je moet je voor de lange termijn afvragen of het wel verstandig is. Ik denk idd dat co-ouderschap beter is, en dat beide kinderen wel bij elkaar blijven. En ik vind dat de ouders daarin de beslissing moeten nemen en het niet af laten hangen op de wensen van het kind. Een kind dan soms "misplaatste" loyaliteit hebben (misplaats is een rotwoord, maar bij gebrek aan beter ...) en prsoonlijk vind ik "wil papa niet alleen laten" geen goede reden (sorry). De ouders zullen het kind dan uit moeten leggen dat niemand in de steek wordt gelaten, wat er dan ook gebeurd.
Rechter komt er pas aan te pas als de ouders het niet eens zijn of als er een andere partij zwaarwegende bezwaren heeft (kinderbescherming ofzo..). Als ouders het eens zijn, kinderen het eens zijn en het gewoon een goeie constructie is, heeft een rechter daar niks over te zeggen hoor. Ben zelf gescheiden overigens en zou het wel heel raar gevonden hebben als een rechter mij zou gaan vertellen waar mijn kindje zou wonen, dat is iets tussen haar vader en mij.
ja dat is wel het handigst idd, zoiezo omdat je dan het contact makkelijker kan onderhouden onderling, in een ander dorp kan je kindje bv niet even zijn broertje of zusje opzoeken (om maar iets te noemen)