Sasjestel wat een moedig besluit en fijn dat je gewoon je eigen hart volgt. Ik weet zeker dat je enorm spijt zou hebben gehad, als ik jou gevoelens voor die nog maar 0,5mm spruit lees. En wat het dorp betreft. Focus je en besef ook dat er heelveel mensen zijn die ook respect voor je zullen hebben en uiten. Haal je kracht uit deze mensen, want je staat er niet alleen voor. Ook fijn dat je ouders je zo steunen. Misschien verstandig om nog eens met de psyg. Dat je je misschien kan voorbereiden op de eventuele situatie dat de vader ineens wel contact wil. Hoe je dat dan aan zou moeten pakken. Nu is het inderdaad nog ver weg van zijn bed, maar misschien als je verder zwanger bent of als je ineens in het dorp loopt met die kleine en hij daarmee geconfronteerd word, zijn gevoelens voor die kleine ineens heel anders worden. Misschien is het mogelijk je in de loop van de zwangerschap je daarop voor te bereiden. Heel veel geluk en succes. Het is echt cliché maar zo'n kleine is echt een wonder. Ik geniet nog elke dag van mijn mannetje en kan elke week nog huilen van geluk dat ik hem in mijn leven mag hebben. Dit gebeurd altijd als ik het nummer van Ilse de Lange opzet. miricle! Tranen"...........
Als jij voor jezelf al het besluit hebt genomen om het kindje te houden, is het aan hem om deel uit te maken van het leventje wat jullie "per ongeluk"hebben gemaakt. een kindje samen hebben houd nog niet in dat je gelijk een relatie aan moet gaan. Wat is er mooier dan een papa en mama te hebben die beiden heel veel liefde geven.. maar dan los van elkaar. Juist als je een relatie aangaat kan het fout gaan en de communicatie kapot gaan. maar door duidelijk te zeggen wat je wel graag zou willen.. maakt het voor hem ook een stuk makkelijker..om het te accepteren. En tja mocht er dan toch later iets moois uitkomen... gefeliciteerd... maar nu gaat het er om...Dat jullie beiden een weg zien te vinden de verzorging en acceptatie..
Super goed.. ik heb het inderdaad ook.. hoelanger het in mij zit hoe moeilijker het wordt. En diep van binnen ben ik zo blij.. kan me alleen bijna niet voorstellen hoe mn leven er straks uit komt te zien.. En idd laat de buitenwereld lekker voor wat het is.. Ook heel veel respect voor jouw situatie..
Dankje. Vind het altijd maar raar als mensen zeggen dat ze respect voor me hebben haha. Vooral denk ik omdat ikzelf niet anders weet dan dit. Ja tuurlijk weet ik ook dat een gezin normaal gesproken bestaat uit een papa, mama & kindje(s) maar toch..Heb het vanaf het begin af aan alleen gedaan. Moet wel zeggen dat ik ook mijn momenten heb gehad dat het wel eventjes moeilijk was. Dat er nooit een keertje liefdevol mijn buik aan is geraakt, dat ik niet samen met de vader van mn kindje naar de 20 weken echo kon gaan & dat ik niet het geluk samen met mijn liefde kan delen. Dat doet soms best pijn. Maar ach mijn tijd komt wel....Wie weet kom ik binnen nu en ''weetikhoeveel'' dagen, weken, jaren een hele lieve man/jongen tegen die een ''papa'' word voor mijn kleine meisje.
haah snap ik maar mag absoluut gezegd worden meid! Dit is verantwoordelijkheid nemen en dat doet niet iedere meid van je leeftijd dus respect!
Mooi gezegd, dit laatste hoop ik ook voor mijn ventje die nog onderweg is! Bizar hoeveel moeders er 'alleen' voor staan. @Sasjastel hou je taai meid! Je bent sterk, je komt er wel! Dikke knuf
nou het hoge woord is eruit.. hij is compleet flabbergasted.. of hoe je dat ook schrijft... hij vindt het een ongelofelijk besluit en heeft dan ook ABSOLUUT geen begrip voor mijn keuze. Hij is razend op mij. Hij haat me op dit moment.. Het gaat me niet in de kouwe kleren zitten, maar ik sta er nu wel meer achter.. wat een egocentrische lul is het. Al had ie zich maar een heel klein beetje in mijn positie verplaatst. Maar echt helemaal niets. Gaf mn ouders netjes een hand toen hij wegging en liep mij compleet voorbij. tuurlijk wil hij daarmee een standpunt maken. Maar dan nog. Ik probeer het nog in harmonie te leiden, maar alleen maar ongeloof. Jammer hoor dat het zo loopt. Het leven heb je helaas niet altijd in de hand... mannen zijn machteloos in dit soort situaties en dat is niet eerlijk.. maar dat is niet voor niks door de natuur zo bepaald. Heftig....
Oh, wow, dat is zeker heftig... Maar goed, wel duidelijk voor jou dat je niets van hem hoeft te verwachten. Scheelt weer verdere frustraties misschien. Heel veel succes! En nogmaals: gelukkig heb je ouders die je steunen. Dat is nu waarschijnlijk een stuk waardevoller.
Zeker heftig,maar wel duidelijk waar je aan toe bent en dat is toch wel weer fijn. Steeds in het onzekere zitten is ook niks,dat is de situatie bij mij steeds geweest. Wat vonden je ouders van zijn reactie?
mn ouders begrijpen zijn reactie volkomen, alleen dat hij zich ook maar geen moment in mij verplaatst vinden ze ongelofelijk egoistisch. Vooral omdat ik me wel heel druk om hem maak. En het feit dat hij totaal geen begrip heeft voor mij maakt hem een lul in mn ouders oogpunt. Dus vanaf nu ga ik me niet meer druk maken om hem maar alleen aan mezelf denken..
Jammer man! Wat heb je eraan om zo kinderachtig te reageren?! Het is ook zijn kind en zijn "foutje"!!! Maar nu weet jij tenminste zeker dat je het alleen kan toch? Want wat moet je met zo`n vent! Hij gaat zich ztraks nog wel schamen hoor als zijn kindje er eenmaal is
Ik vermoed dat Rebekka sprakeloos is van zo'n egocentrische man die zijn verantwoordelijkheid op jou afschuift Sasja. (correct me if i'm wrong Helaas dat ie zo kinderachtig doet maar de natuur heeft zeker beslist dat vrouwen hierin het sterke geslacht zijn en er niet voor weglopen. Goed dat het jou alleen maar sterkt in je keuze Sasja Veel geluk samen met je kindje <3
Hee meid, heb alles lopen lezen en wil je veel sterkte wensen. Dat alles goed mag gaan met je kindje en dat jullie heel gelukkig mogen worden!