Hier is mijn man naar alle controles, echo's en CTG's mee geweest en heel betrokken. Was gewoon geen discussie dat hij niet mee zou gaan. Verder heeft hij mij heel veel geholpen! Hij was/is erg lief voor me. En nu de kleine meid er is, is hij een voorbeeld papa. Niks is hem teveel.
mijn man was in het begin (de eerste 2 mnd) ook echt niet betrokken, die moest het allemaal even verwerken, ik had van hem dus ook niks verwacht qua betrokkenheid maar nu is hij helemaal om, hij is juist heel erg betrokken nu en vindt het helemaal te gek. ik zou zeggen maak het bespreekbaar voordat je ontploft van frustratie
goed van je dat je het besproken hebt en het heft in handen hebt genomen door de kamer van de oudste te laten doen, want je wil rust en vooral nu heel veel s6 ermee
Gisteren naar de gynaecoloog geweest en bij thuiskomst gelijk gezegd NOGMAALS dat ik het rustiger aan moet doen, en meer rust moet creëren.. dat zwaar tillen veel bukken (ivm bekkeninstabiliteit) ik moet beperken... Eindelijk is hij dan opgestaan, en heeft hij zijn zoon (12jr) duidelijk gemaakt dat er meegeholpen moet worden in het huis.. de jongste( 5.5 jr) vind de aandacht alleen maar prachtig om te mogen helpen... en begrijpt dat nu ik hoogzwanger begin te raken er meer geholpen moet worden..
Denk dat je man zijn kop in het zand heeft gestoken. Niet verbouwen is ook geen bevestiging,terwijl je zo zwanger als wat bent uiteraard maar lees ook dat het ongepland is. Niet dat dat erg is natuurlijk maar kan wel meer begrip voelen naar je man. Praat eens rustig hierover met hem en alsdit inderdaad hey geval is, dan.is het helemaal niet erg dat hij nog even wilt doen alsof hét niet bestaat. Zijn gedachtes mogen er zijn en zijn gevoelens mag hij rustig uiten. Het beste voor hem hoe erg hij hier tegen op zal zien is de kamers afmaken, zorgt echt voor rust in geest en lichaam! Zeg maar tegen je man dat hij nú al een goede vader is, iedereen uit het anders en hij lijkt bang te zijn voor wat er komen gaat. Want als hij echt niet zou willen had hij al weg willen gaan. Succes meis
Goed dat je voor jezelf op komt! En ook voor de baby natuurlijk. Het hele gezin kan meehelpen, ook je man. Misschien kun je toch eens een afspraak plannen dat hij mee kan? Even weer realistisch maken?
Fijn dat je het hebt kunnen bespreken! Hopelijk blijft het nu goed gaan!! Mijn vriend is ontzettend betrokken en bezorgd, soms zelfs een beetje op het overdrevene af Maar dat vind ik dan wel weer heel schattig. Ik rem het een beetje af soms ("schatje, ik ben zwanger, niet gehandicapt!") maar stiekem geniet ik er enorm van. Zware boodschappentassen tillen? Echt niet, hij loopt liever drie keer van de auto naar de voordeur dan dat ik er eentje til. Laatst tilde ik,in een vlaag van opruimwoede, een grote bloempot incl plant naar buiten, kreeg een zeer verwijtende "schat doe dat nou NIET!!" naar mn hoofd. Kattenbak doe ik ook niet meer sinds ik zwanger ben. Laatst wou ik hem het schepje aangeven, ik stond toevallig vlakbij dat ding. "Hey,blijf daar eens af. Die bacteriën zitten ook aan dat schepje!" Gaan we uit eten met onze vriendengroep, is het eerste wat hij zegt "let je er op dat je niks kiest wat je niet mag hebben?" De kamer was twee dagen na de 20-weken-echo klaar. Hij heeft (letterlijk) maanden op internet naar recensies lopen zoeken over verschillende kinderwagens, zodat we maar vooral geen miskoop zouden doen. En inderdaad, regelmatig een hand op mijn buik, hij gaat er ook met zn oor op liggen Ik heb het getroffen met hem, dat heb ik inmiddels heel goed begrepen. Heb het in mijn omgeving ook wel anders gezien... Een nichtje is nu net zwanger, best misselijk, en het enige wat haar vent zegt is "stel je niet aan"! Nou, die vent had van mij dus echt een schop onder zn kont gekregen!
Mijn man ging bij de eerste ook wel mee naar alle belangrijke controles en keek zijn ogen uit bij de pretecho, zag met verbazing aan dat ik de eerste maanden om acht uur 's avonds in slaap viel tot 's ochtends vroeg, dat ik bijna 30 kilo aankwam en op het laatst voelde hij onze jongen elke avond flink trappen als we net in bed lagen. Verder was het vooral een ver van zijn bed show. Die lieve jongen had gewoon géén idee wat er allemaal gebeurde. Ja er kwam een baby, maar alles wat daarvoor gebeurde was vreemd. Ach het komt allemaal goed, hij is nu helemaal dol met zijn zoon en in de eerste week heeft hij bijna alle verzorging op zich genomen want ik kon nog niet veel. Nu bij de tweede is hij een ervaren papa en merk ik aan hem dat hij het allemaal niet meer zo vreemd vindt. Ik ben benieuwd of hij straks wel geduld heeft om aan mijn buik te voelen. Het is nu toch wat realistischer voor hem wat er nou in zit.