dieptepunt is dat ik begin van het jaar helemaal instorte (postnatale depressie) zoontje was toen 6 maanden. gelukkig met medicijnen gaat het weer helemaal goed! hoogtepunt sam zijn eerste verjaardag! nog een dieptepunt is dat mijn oma sinds gister in het ziekenhuis ligt en waarschijnlijk niet meer naar huis kan( zie topic).
Dieptepunt: IVF 1 dramatische score van embryo-vorming, en deze is toen ook mislukt. En dan de wachtweken die tussen de pogingen moeten zitten om het lichaam tot rust te laten komen...... Hoogtepunt: Mijn zwangerschap, EINDELIJK!!! En nog 4 embryo's in de vriezer, Heerlijke vakantie in Turkije met mn man samen (voor beide eerste keer vliegen)
Hoogtepunt *ons mannetje zien opgroeien en veel nieuwe dingen zien leren *man heeft een vaste baan gekregen *de nieuwe zwangerschap Dieptepunten *erg veel pijn gehad waarvan ze niet weten waar het vandaan komt dus vele onderzoeken enz gehad in het zh. *paar opnames gehad in het zh *oma overleden van me vriend *opname omdat ik vroegtijdige weeen had *zwangerschap met veel zorgen en pijn * baan kwijt na 4 jaar omdat ze geen vaste aanstelling willen geven. Ik hoop dat 2012 ons jaar word!! 2010 was ook al een hel nog erger als 2011 behalve de geboorte van me zoon
Hoogte punt: de geboorte van onze 2 meiden. Contact met de maart mama's. Wat veel indruk op me heeft gemaakt en zeker een diepte punt het overlijden van het kindje van waardevol.. We waren eindelijk samen zwanger. En nu pas weer een overlijden in een topic..
Hoogte punt Een fijn rustig jaar geweest wat betreft onze relatie na jaren van stress en ruzie met schoon familie en elkaar.. Peettante geworden van een lief nichtje Mijn lieve vriendinnetje die eindelijk mama mocht worden,en dat ik heerlijk mag mee genieten van haar knappe kereltje diepte punt Het uitblijven van een zwangerschap en het nieuws dat we na een jaar mmm nu aan IVF moeten beginnen in 2012 xxx
Ik ben het grootse deel van 2011 zwanger geweest en 9 maanden kots- en kotsmisselijk, dus de maanden kroooopen voorbij (hoewel ik wel altijd ontzettend blij met de zwangerschap ben gebleven trouwens), dus dit jaar was voor mij grotendeels pittig. 9 maanden lang thuis gezeten, overgegeven en haast niets kunnen eten waren geen lolletje. Maar toch alleen maar een hoogtepunt: de geboorte van mijn zoontje in augustus en ieder moment sindsdien zijn zo bijzonder, dat was het allemaal waard. Dieptepunt: het onverwachte moeten laten inslapen van mijn lieve katje Gizmo.
Alleen hoogtepunten:medisch secretaresse diploma gehaald,gebit laten renoveren en verhuisd naar zelfstandige woonruimte. Moet er wel bij zeggen dat 2009 en 2010 zeer slecht waren dus 2011 was een verademing.
Hoogtepunten - m'n meisje die zich steeds meer ontwikkeld tot een echt dametje - haar eerste woordjes, stapjes, streken en uiteraard verjaardag - mijn nieuwe baan (eindelijk mijn hart volgen) in de zorg Dieptepunten - gedwongen opname van mijn vader (Alzheimer) - zwangerschapsdiabetes wat overgegaan is tot diabetes type 2
Dieptepunt *Overlijden van de opa van vriend *auto-ongelukje *er achter komen dat sommige vriendinnen nooit vriendinnen zijn geweest *nog steeds geen 2de kindje helaas Hoogtepunt *bijna 45 kilo afgevallen (vanaf 16 mei 2011) *Eindelijk een doorstart gemaakt naar een baan zodat ik de uitkering VAARWEL kan zeggen (reintergratietraject) *verhuist naar een grotere nieuwere woning *Dochter voor het eerst naar de grote basisschool *medicijnen voor de pcos slaan eruuug goed aan Meer positieve dingen meegemaakt dan negatieve Al zijn de negatieve dingen wel weer dingen die je tekenen voor het leven 2011 afsluiten en dan snel door naar 2012
Pff wat maken mensen een hoop mee.. Altijd toch 'goed' om te lezen dat je niet de enige bent. We zouden elkaar eigenlijk door de dieptepunten, maar ook hoogtepunten moeten slepen he haha! Mijn hoogtepunt was de geboorte van mijn lieve, kerngezonde zoon. De rest was een dieptepunt.
Mijn dieptepunt was dat mijn ex-man en ik uit elkaar gingen Jan dit jaar,we zijn in juni gescheiden. Hoogtepunt is dat we na bijna een jaar elkaar weer gevonden hebben.
Hier eigenlijk niks bijzonders meegemaakt dit jaar, helemaal geen "grote" dingen. Hoogtepunt is wel het zien opgroeien van Milan en Isabelle, vooral Isabelle is natuurlijk heel hard vooruit gegaan tov vorig jaar. En het naar elkaar toe zien groeien van de kids. Die twee zijn echte vriendjes, helemaal onafscheidelijk! Zo leuk om te zien dat ze echt niet zonder elkaar kunnen! Verder hebben we ons huis verbouwd, daar zijn we ook wel heel blij mee. Dieptepunten zou ik zo echt niet weten, hooguit een paar kleine dingetjes, maar dus niks bijzonders, gelukkig!
Het jaar 2011 was het zwartste jaar uit mijn hele leven. Doe mij nooit meer zo'n jaar. Het moest zo'n mooi jaar worden, we zouden tenslotte papa en mama gaan worden, maar dat werd wreed verstoord. Januari 2011: onze dochter overleed in mijn buik bij 33,4 weken zwangerschap. Een hel brak aan. We waren intens verdrietig. Onze wereld stortte in elkaar. 1 week na de begrafenis van dochter: bij mijn moeder werd longkanker ontdekt. (De chemo's en bestralingen hebben goed aangeslagen, nu is het allemaal een beetje onder controle, maar het was wel enorm schrikken allemaal en was erg bang om ook haar te moeten verliezen). Augustus: de oma van mijn man overleed. Even leek het zonnetje in ons leven te schijnen, want ik stond weer met een positieve zwangerschapstest in mijn handen eind augustus. Maar dat bleek een leeg vruchtzakje te zijn. 30 september werd ik gecurreteerd. Verder was het gewoon een kutjaar. Je bent toch al die tijd in rouw door het verlies van ons meisje. Om ons heen ontstond een ware babyboom. Dat was erg moeilijk voor ons en confronterend. Ben gestopt met het gastouderschap want ik kon dat niet meer. Het enige positieve van dit jaar is dat ik nu een andere leuke baan heb waar ik het naar mijn zin heb. Verder hebben we een lief puppy-hondje waar we met plezier en liefde voor zorgen. Hopen dat 2012 beter word. (Lees: hopelijk worden we dan papa en mama van een levend kindje).
dieptepunt was gelukkig eens stuk minder dan in 2010; toen werd mijn man aan een hernia geopereerd en daarna ging het helemaal niet goed met hem; 2e operatie volgde en 2010 was voor hem vooral een jaar met pijn en ik ging daar uiteraard in mee. Ik weet nog dat ik jaarwisseling 2010 2011 zei " zo dit rotjaar hebben we achter de rug, 2011 word beter. Dat werd het gelukkig ook; man had nog steeds veel pijn maar met hulp van een geweldige revalidatie therapeut heeft hij keihard gewerkt om er bovenop te komen. Dit is gelukt hoewel het zwaar was. Het heeft wel een weerslag gehad op onze relatie, dat was niet makkelijk. Maar het positieve was dat we uiteindelijk wel " gewonnen" hebben en hij na bijna 3 jaar weer aan het werk kon. Leuke baan gevonden waar hij het nog wel zwaar heeft met zijn rug maar hij houdt vol. Dus de hoogtepunten waren dat hij weer aan het werk gegaan is en natuurlijk dat ik op 10 december een positieve test deed.
Lieve Jel, wat zal jij een rotjaar gehad hebben, ongelofelijk! Ik wens jullie een zwangerschap toe in 2012 die mag eindigen in een gezond en levend kindje! dikke knuffel!
Ik moet zeggen dat het een vrij rustig jaar was voor ons, niet echt heel heftige dingen, wel veel kleine positieve en negatieve dingetjes bij elkaar... Het beste was volgens mij dat we met de schuldsanering zijn kunnen stoppen en zelf onze financiën nu regelen. Iedereen heel veel geluk in 2012!!!
Mijn hoogte punt was tevens mijn dieptepunt. In januari is ons zoontje geboren helaas 5 weken te vroeg en daardoor is hij 2x heel erg ziek geweest. Gelukkig gaat nu alles goed
dieptepunten ppd- met o.a dwanggedachten om ons kleine meisje en mezelf wat aan te doen bericht dat m'n vader een niet te opereren hersentumor heeft (gelukkig werd dit nieuws later bijgesteld en nu hebben we nog een kans dat het toch om een onschuldige hersentumor gaat- nog een week tot de uitslag!) hoogtepunten door behandeling ppd is ook gelijk m'n angststoornis aangepakt, gevolg: Na jaren eindelijk wat vrijheid terug- zo bijzonder om eindelijk eens alleen met m'n oudste dochter ergens een ijsje te gaan eten- een echt moeder/dochter momentje, wat voorheen niet mogelijk was. de onaflaatbare liefde en steun van m'n man, en het feit dat hij het ook echt toont de liefde van mijn jongste dochter, ondanks mijn rotgedachten etc door de ppd, merk je helemaal niets aan haar en is ze dol op haar mama