.. Want ik heb er geen verstand van. Mijn so hebben een tibetaanse terrier. Dat is een lief vrolijk ras dat goed gaat met kinderen. Was een heel lief beestje. Later namen ze nog een hond (pup) weet even het ras niet, ook kindvriendelijk iig. Sinds de komst van hind nmr 2, doet nmr 1 heel raar. Ze vechten steeds samen, maar wat erger is, nmr 1 lijkt vals te worden. Zodra hoj denkt dat je op hem gaat staan per ongeluk, of als je dichtbij komt zonder dat hij het zag aankomen, hapt hij gelijk. Hij bijt niet door maar heb al twee keer zijn tandafdrukken licht in kuiten gehad, mijn man in zijn hand en mijn sv in zijn voet. Zodra ze hem terechtwijzen gromt hij behoorlijk. Het is een ras dat je met zachte hand moet aanpakken maar dat gebeurt niet. Ze houden de hond zoveel mogelijk weg van ons (oke prima) maar dat gebeurt met harde stem, dreigen en soms een tik (niet oke!) ze mogen ook niet bij Ties en Sam komen, maar het lijkt mij juist dat ze dan die negativiteit gaan linken aan mijn kinderen en dat wil ik niet. Mijn sm zegt: "hij bijt niet door", en dat het gedrag normaal is omdat hij schrikt. Zal best, maar ooit vast wel, en als dat bij Ties of Sam is, wat dan? Ze houdt het altijd heel goed in de gaten maar je kunt maar net te laat zijn. Ze vroeg wanneer Ties weer kwam logeren maar ik wil het niet voor ze het probleem hebben aangepakt. Wat vinden jullie? Ik weet niets van honden maar dit gedrag lijkt me niet normaal, wat ze ook zegt. Zodra wij het gaan aankaarten krijgen we een enorme discussie en een huilende sm, dus ik wil eerst zoveel mogelijk info en meningen verzamelen voor we dat gesprek aangaan.
Als ze een hond zo uit de buurt van je kinderen ed gaan houden, dan kan het wel eens zijn dat ze vals worden inderdaad.. Die hond ziet jullie dan als 'gevaar' denk ik..
Mensen gaan zoveel anders met een kleine hond die hapt om dan een grote hond. Als een grote dobermann van schrik hapt wordt hij bij wijze van spreken meteen afgemaakt, terwijl er bij een klein hondje wordt gezegd.,..oh, maar hij bijt niet door hoor. What the hell? Geen enkele hond hoort te happen. Dan is er iets mis met zo'n beest en dan moet je er iets aan doen. Er zijn zat manieren om een hond over bijvoorbeeld angst heen te laten komen, maar vanzelf gaat het niet over. Laat je schoonmoeder maar janken, lekker belangrijk. Ik zou mijn kinderen er niet meer bij laten. Wat dat betreft heb ik liever grote honden, die zijn doorgaans beter opgevoed.
Ik denk niet dat het aan de grote van de hond ligt hoor, hoe een hond is opgevoed. Wij hebben een klein hondje, en die luistert net zo goed als de hond van de hondentrainer. Ken ook zat grote honden die niet zijn opgevoed en happen uit angst of uit jaloezie. Meestal ligt het aan de personen wie de hond opvoeden en niet aan de grote van de hond.. Ben het wel met je eens dat mensen snel zeggen dat een klein hondje niet snel doorbijt, nogmaals het ligt echt aan de opvoeding van het baasje..
Zoals ik het begrijp is hier sprake van een hiërarchie probleem/ dominantie probleem. Hier moet wel paal en perk aan worden gesteld, ondanks dat het dier (nog) niet doorbijt. Bijten hoort gewoon niet! En daar komt bij dat wanneer hier geen grenzen worden gesteld het gedrag wel uit de hand gaat lopen. Ik denk dat je schoonouders gebaat zijn bij een gedragstherapeut, die hen kunnen helpen de hond te leren lezen en te leren hoe ze met zijn gedrag om moeten gaan.
omdat ze de hond op een niet vriendelijke manier corrigeren gaat de hond negativiteit koppelen aan jullie komst. Hij zal nu "denken",daar zijn ze weer nu krijg ik straf en dan bij voorbaat al "vals" gedrag vertonen. Beter is het dus om jullie komst leuk te maken voor hem,hem extra uit laten,een koekje geven als jullie binnenkomen,hem meer aaien als jullie er zijn,kortom hem op zijn gemak stellen. Hetzelfde geldt voor hond nr. 2. Wij hebben een chihuahua van 6 jaar die slecht gesocialiseerd is als pup. Hij kan echt niet met andere honden samen. Toch hebben we het geprobeerd met een adoptie hond maar na een week hebben we die weer over laten plaatsen. Wat dede wij verkeerd? we corrigeerden hem teveel,doordat wij negatief reageerden op zijn gedrag vond hij de komst natuurlijk helemaal niet leuk van die nieuwe hond. Een jaar later namen we er een andere pup bij en hebben we onze chihuahua echt helemaal in de watten gelegd,we bleven hem aaien en snoepjes geven en na 2 dagen speelden ze met elkaar. Het is ook geen gek idee om er een hondentherapeut bij te halen. succes!
ik denk dat hond nr1 de pup weleens heeft willen corrigeren (wat normaal is natuurlijk) en dat hond nr1 hiervoor gestraft is (op de verkeerde manier ook nog) en dat daardoor angstagressie is ontstaan. Dit is erg gevaarlijk, omdat honden uit angst flink door kunnen bijten. Stel dat 1 van je kinderen struikelt en erbovenop valt. Dan zal de hond misschien zo erg schrikken dat hij wel flink doorbijt... idd een gedragstherapeut inschakelen. maar ik zou zelf mijn kinderen er nooit meer bij willen laten.
Ik denk ook dat ze het beste een gedragstherapeut kunnen inschakelen. En niet doorbijten? Tja, nu kun je wachten tot het wel een keer goed mis gaat. Naast het gedrag zouden ze ook medisch wat dingen kunnen uitsluiten, misschien ziet de hond niet goed meer of heeft hij ergens pijn dat hij zo hapt als je onverwacht bij hem in de buurt komt. In ieder geval zou ik mijn kinderen daar niet zomaar tussen laten lopen tot ze het probleem hebben aangepakt.
Toen ik het las dacht ik, een hond word niet ineens zo als die normaal heel lief is. Ik zou beginnen met de hond medisch na te laten kijken, vooral omdat het steeds erger word. Mocht er niks zijn dan zou een gedragscursus kunnen helpen. Het zou ook jaloezie kunnen zijn, miss dat hondje nr2 mer aandacht heeft gehad, of krijgt. Maar iig een hond die lief is word niet zomaar vals, en een angstige hond of een hond met pijn is niet te vertrouwen en zou ik dus zeker mee oppassen met de kinderen. Ben heel benieuwd wat nou de uiteindelijke reden straks blijkt te zijn hoor.
Dit is echt iets voor een gedragstherapeut. Dit valt niet zomaar op te lossen door tips van een forum of internet. Hier moet door een gedragsdeskundige naar gekeken worden en een juiste therapie worden ingezet, voor de situatie straks echt uit de hand loopt! Het kost vaak een paar centen, maar geloof me, je schoonouders en zeker de hond(en) zullen erbij gebaat zijn! Succes!
Medisch is er niks, dat hebben ze al laten nakijken. Een gedragstherapeut willen ze niet. Jullie bevestigen wat ik al dacht, dank jullie wel! Dan gaan we binnenkort het gesprek maar eens aan.
gedragstherapeut is een hele goede zet!! wij hebben ooit ook een hond gehad en die kreeg pups, uiteindelijk zouden we ws een van de pups houden. Maar die twee kregen ook steeds de grootste ruzie's, echt samen uitvechten wie de baas is in huis. Uiteindelijk hebben mn ouders en toen voor gekozen de pup toch weg te doen, want samen ging het niet. Grote kans dat zoiets ook speelt tussen die twee honden, maar ja daar heb ik zo geen oplossing voor. En hoe het nu gebeurt richting jullie kids, dat klopt idd ook niet! Ik ben opgegroeid met honden en daarvan heb ik heel duidelijk geleerd dat mensen moeten leren hoe ze met een hond om moeten gaan, hoe voeden ze zo'n dier op. Dat gaat echt niet zomaar vanzelf, dus niet voor niets dat er zoveel trainingen voor bestaan!!