Ik vroeg me af wie er nog meer bij een psycholoog (depressie) loopt en hoe dat verloopt. Ik heb gesprekken gehad van 8 keer iedere week van 20 á 30 minuten en nu 6 keer om de week van 20 ´a 30 minuten. Nu hoorde ik van iemand die gesprekken heeft gehad van een uur.?? Hoe is jullie ervaring met een psycholoog? heb je er uiteindelijk echt iets aan gehad?
Wel met maatschappelijk werk ivm traumatische bevalling Ik heb daar zeker wel wat aan gehad, durfde daarna voor een 2de keer
Hier iemand die toevallig gister bij een psychotherapeut is geweest. Hier was het ook een uur. Ik loop nu 9 maanden bij ggz, ook vanwege een depressie. Omdat ik toen zwanger was ben ik aan de anti depressiva gegaan. Er kon in die tijd heel weinig gebeuren bij me betreft therapie. De psych. die ik tijdens mijn zwangerschap had was super en ook die gesprekken duurde een uur. Die psychotherapeut die ik gister had, wist me in 10 minuten te breken. Best knap, aangezien ik emotioneel best sterk ben en me niet zomaar gewonnen geef. Hij zat een partij te graven, tot na 10 minuten bij mij de stoppen doorsloegen, de juiste snaar raakte, en ik een jankbui kreeg. En geloof me, dat is maatschappelijk werk en mijn vorige psych niet gelukt. Ik heb dan nu ook wel het gevoel de juiste persoon gevonden te hebben! Ik vind zelf dat er een klik moet wezen tussen jou en de psych. Als je zoiets hebt: wat is dit voor een raar mens, is de tijd al voorbij, mag ik al naar huis, is het heel verstandig om aan te geven dat je geen klik voelt. Die mensen hebben daar namelijk voor geleerd en kunnen dat echt wel hebben. Desnoods vraag je aan jouw psych. of er ze mogelijk gesprekken van een uur kan houden met je. Ik vind persoonlijk 30 minuten ook erg weinig. Dan komt er eindelijk iets uit en dan moet je alweer stoppen omdat de tijd om is! Succes meid!
ik ben gister voor de 2de x geweest bij de pyscholoog vanwege postnatale depressie en het duurt steeds een uur
Ik ga ook altijd maar 30 minuten per keer. (al loopt het altijd wel uit en zal het wel gemiddeld 40 min. zijn) In het begin (6jaar geleden) ging ik voor depressie/eetstoornis/..., elke week. Het hielp eigenlijk niet omdat ik ook helemaal niet in staat was om over mezelf te praten. Na een paar jaar ben ik er weggegaan omdat het zonde was van het geld. Sinds 2 jaar ga ik opnieuw en nu gaat dit veel vlotter en heb ik er ook veel aan; Ik ga ook maar 1 keer/maand. (maar niet voor depressie, wel voor bn) Ik kan écht zeggen dat het me vooruit helpt. Na zo'n sessie, en de dagen erna sta ik veel steviger in mijn schoenen. Als de maand voorbij is voel ik wel dat ik nood heb aan een gesprekje om me weer op de goede baan te zetten. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je je volledig open stelt. EN natuurlijk ook dat het klikt met je psy. Je moet hem/haar volledig vertrouwen.
ik vind 20 a 30 minuten wel erg kort! Hebben jullie dan echt inhoudelijke gesprekken? Of krijg je opdrachten mee voor thuis? Ben je er zelf tevreden over, zo niet zou ik naar een andere gaan.
Als jij de tijd tekort vindt moet je dat aangeven. Is erg persoonlijk of je het wel/niet fijn vindt zo kort en ook of therapie effectief is of niet. Zelf heb ik (toen ik jonger was) bij het GGZ om de 2 weken een afspraak gehad van zo'n 30/40 minuten per keer. Kan wel heel eerlijk zeggen dat het mij eigenlijk vrijwel niets heeft geholpen, maar ben nogal gesloten (zelfs tegen de psych ). Depressie ben ikzelf te lijf gegaan en moet zeggen dat het over het algemeen een stuk beter met me gaat. Maar nogmaals, als je niet het idee hebt in die korte tijd je ei kwijt te kunnen etc., geef dit dan aan dan kunnen jullie elkaar misschien langer zien.
Begin met de klik. Is die er niet, ga maar weg, zonde van je geld! Ben bij een psycholoog geweest waarbij ik het gevoel had van goh we gaan er fluitend heen, vertellen een verhaaltje en gaan daarna weer fluitend weg. In diezelfde praktijk zat een spychiater en die brak me binnen no time. Janken als een klein kind, maar heeft me wel geholpen die ene sessie (was om te kijken of ik medicijnen nodig had). Later nog een keer bij een spycholoog gelopen die me wel goed heeft geholpen. Ik ging er fluitend heen maar kwam er doodmoe vandaan. Zij heeft mij goed geholpen om mijn "jeugdtrauma" te verwerken. Later nog een keer in die praktijk geweest (1e spycholoog was weg) toen bij een ander geweest, maar daar had ik niets mee, dus kwam niet verder en ben daar gestopt. Inmiddels heb ik een hele lieve vriend die me in alles ondersteund gelukkig. Voor jou in ieder geval succes met je keuzes.
Ik vind 20 a 30 minuten ook wel erg kort. Mijn man heeft gesprekken van 45 minuten en hij zegt daar ook genoeg aan te hebben, maar het is ook een man van weinig woorden. Ik heb gesprekken van 1 uur en vind dat zelfs nog te weinig omdat ik nog vol gespreksstof zit in mijn hoofd. En dan moet je weer een hele week wachten... Wat bespreek je dan in 20 minuten? Dat is echt zo om.
Ik heb gesprekken van een uur. Vind het genoeg. Ligt er denk ik wel aan wat er gebeurd is en hoe groot die impact is en hoeveel tijd je daarvoor nodig bent. En daarnaast denk ik ook dat het uitmaakt hoe je als persoon in elkaar zit hoeveel tijd je nodig bent. Voor de 1 kan 20 min echt genoeg zijn en voor de ander is een uur nog te weinig.
Ik ben gisteren voor het eerst geweest en had een gesprek van ruim een uur. Ik zat binnen 5 minuten al te huilen omdat ik zo vol zit in mijn gevoel. Ze heeft me zeker speerpunten meegegeven waar ik wat aan heb en mee aan de slag kan. nu is het pas in het nieuwe jaar weer omdat de feestdagen er tussen zitten maar tussentijds nog wel een keer een gesprek met maatschappelijk werk. Ik denk er zeker baat bij te hebben, maar 30 minuten lijkt mij ook veek te kort
Hier imiddels ruim een jaar hulp van een psycholoog. Ik heb wekelijks een gesprek van ong 60 minuten, soms iets korter en soms lopen we wat uit. Het heeft hier wel een behoorlijke tijd geduurd voor mijn vertrouwen naar hem toe er was, maar sinds dat er is gaat het heel goed en kan ik ook zeggen dat ik stappen maak, dat ik dingen durf te zeggen waar ik eerder nog van dacht 'heeft ie niks mee te maken'. Kan en mag met hem gewoon overal over praten, vind niets gek of vreemd, dat gevoel is erg prettig. Bedoel je met hoe het verloopt hoe de gesprekken verlopen? Of anders? Gezien ik hierin best wat structuur nodig blijk te hebben lopen mijn gesprekken eigenlijk redelijk voorspellend, terugkijken op afgelopen week, ik breng dingen in of hij brengt dingen in waar we het over gaan hebben omdat ze 'acueel' zijn in mijn hoofd, soms krijg ik een opdracht mee en komen we daar nog op terug. Aan het eind kijken we altijd nog even terug op het gesprek en of er nog tips waren voor komende week en herhalen die dan dus nogmaals en dan is het weer 'klaar'. Ik moet zeggen dat ik vroeger, echt jaren geleden ook eens bij een psych geweest ben en daar zo vreselijk overstuur van werd dat ik zelfs gezegd heb dat psychologen zelf gek zijn en echt niet hoeven te denken dat ze mij gek kunnen maken, ik ga er namelijk niet meer heen, whaha, nouja gelukkig inmiddels ingezien dat ze je ook enorm kunnen helpen. Liefs Hanneke.
Ts, ga je nog wat doen hiermee? Aangezien je dit topic begon. Ik kan me niet voorstellen dat je in 20 of 30 minuten al klaar kunt zijn.
Ik vind 20 a 30 minuten ook kort. Ik heb gesprekken van 60 minuten bij de psycholoog en de afspraken bij de psychiater duren gemiddeld 20 minuten, maar ja daar heb ik ook geen gesprekken mee. Die is er "slechts" voor de medicijnen.
Ik ben inmiddels aan mijn 7e psycholoog bezig, meeste houden inderdaad en half uur aan, heb er 1 gehad die 3 kwartier inrekende en nu heb ik eindelijk een hele lieve vrouw gevonden waar ik elke keer een uur mag komen Inmiddels 14 gesprekken met haar gehad en ik zie haar nog wel een tijdje Ook heeft zij de hulp van een psychiater ingeschakeld waar ik tot nu toe 1 keer een half uur ben geweest. (overigens altijd voor hetzelfde probleem wat niet echt goed verwerkt/begrepen werd)
In mijn geval wel Nee, dat mag altijd hoor. Een pyscholoog mag namelijk geen medicijnen voorschrijven en een psychiater wel. Zodoende kan het in sommige gevallen nodig zijn dat gesprekken gecombineerd worden met medicatie.
Hallo allemaal, ik vraag me af hoe jullie bij de psycholoog/psychiater terecht zijn gekomen. Via de huisarts? Vraag me af of je dan alleen wordt doorverwezen als je ook anti depressiva erbij slikt of dat je ook zonder het gebruik met iemand mag praten. groetjes, Karin ps: Sila24: Wat een mooi onderschrift heb jij. Vooral je laatste woorden hebben mij een schop onder mijn kont gegeven.