Ik baal er echt van. We vieren al jaren oud en nieuw met dezelfde vrienden, we eten samen en maken er een gezellige avond van. Nu is die vriendin dit jaar bevallen en ik merk gewoon dat ze er nu geen zin in heeft. Ze komen met smoesjes en ze laten zo min mogelijk van zich horen. Juist nu wij zo'n behoefte aan afleiding hebben, want we zitten in de zware mm om zwanger te worden. Ik voel me in de steek gelaten en zie er erg tegenop om met z'n tweetjes thuis te zitten, want dat is zo confronterend. Iedereen gaat door met zijn leven en dat van ons staat stil. Van je vrienden moet je het maar hebben! *rot hormonen ook*
oei ja, balen inderdaad, alhoewel ik beide kanten begrijp. ik begrijp jou maar je vriendin ook. niemand anders die wil? of nog op de valreep iets gaan doen?
Iemand anders vragen inderdaad. Ik snap dat je het erg vervelend vind, maar ik snap je vriendin ook wel. Toen mijn dochter net geboren was had ik ook geen zin om oud en nieuw te vieren bij anderen. Misschien vind ze het moeilijk om het je zo direct te zeggen en draait ze er daarom omheen? Of heb je al voorgesteld om het bij haar thuis te doen?
Ik zou allereerst eens vragen , wat de reden is waarom het lijkt dat ze minder zin heeft. Als je de reden weet is het misschien makkelijker om er met haar over te praten en tegen haar te zeggen dat het voor jullie wel leuk zou zijn om het met hun te vieren. Als het goede vrienden zijn, zal het geen probleem zijn.
misschien vind ze het wel moeilijk om jou te confronteren met haar kindje terwijl jullie er zoveel moeite voor moeten doen.. eventueel voorstellen het bij hun te vieren? zodat hun kleine gewoon in haar eigen bed kan, en sowieso eerlijk zeggen tegen haar wat je voelt en het idee hebt dat ze er omheen draaien..
Ik merk dat ik niet zo goed kan uitleggen waar het precies om gaat. Het gaat niet om een confrontatie en waar we die avond zijn, want het kindje heb ik al zo vaak gezien het zou vanzelfsprekend zijn dat we naar daar zouden gaan. (En tis ook niet zo dat het kind nog maar een maand oud is ofzo, tis begin dit jaar geboren). Waar het meer om gaat is iets wat denk ik alleen mm meiden begrijpen: zij hebben alles voor elkaar en nu hebben ze ons niet meer nodig en dat doet echt veel pijn. Want juist nu hebben we vrienden nodig en dat laten ze je zitten. En misschien reageer ik wel te emotioneel, maar zit bomvol hormonen, dus vind dat het mag.
Ik zou haar gewoon even bellen en je gevoel voorleggen. Mocht je dit te moeilijk vinden, dan in een brief? Kan me niet voorstellen dat ze op jullie uitgegeken zijn. Alleen ziet het leven met een kindje er ineens anders uit en dan lijkt het net of iemand geen tijd meer voor je heeft. Dat is helemaal niet zo, dat hebben wij ook ervaren. Aan beide kanten trouwens. Dus eerst zonder kindje en later als het stel met een kindje. Praat erover met je vriendin, laat je vriendschap niet kapot gaan door misverstanden, dat is het niet waard. Sterkte!
Dat je nu vol hormonen zit snappen we allemaal denk ik wel. En we hebben ook begrip dat het nu nog niet lukt. Maar ga geen dingen roepen die misschien niet zo zijn zo als ze zijn. Ook al is dat kindje al bijna een jaar dan kan het juist zijn dat de ouders geen behoefte hebben aan drukke dingen er om heen. Hun wereld is veranderd en daar staan ze wel bij stil. Maar ik vermoed dat je er meer van maakt dan nodig is. Als ze een echte vriendin is maak het bespreek baar en misschien wil ze het je dan wel uit leggen. Zo te lezen steekt het je wel dat hun alles voor elkaar hebben in jou ogen en jij nog niet( wat we volkomen begrijpen) maar bekijk het met de juiste bril en niet met de bril van emoties. En dikke knuffel en dat 2012 voor jullie het jaar word dat jullie wens mag uit komen.
ik zit niet in de mm (en als ik het mag zeggen hoop ik er nooit in te komen) maar ik snap wel wat je bedoeld.. en het komt niet kwetsend over.. misschien omdat ik niet de betreffende person ben.. maar ik denk dat je het haar best kunt zeggen zoals je het hier nu net neerzette!! vertel haar ook gewoon dat je haar juist nu hard nodig hebt!!
Ik vind je berichtje vreemd. Je suggereert dat ik jaloers ben op hen, maar daar weet je niks van af. En ik roep niet zomaar iets, ik wil mijn verhaal alleen maar kwijt en zoek naar een beetje steun. Misschien moet je je zelf eens leren inleven in een ander en niet alleen in mensen die kinderen hebben.
Pardon. Dat je het er niet mee eens bent dat mag je vinden. Maar dat ik niet met je mee leeft is echt kolder. Mijn laatste stukje heb je ook niet mee genomen in je verhaal. Daar staat in Deze zin. En dikke knuffel en dat 2012 voor jullie het jaar word dat jullie wens mag uit komen. Hoe zo geen medeleven
Nou, ik vind je nu wel een beetje raar reageren naar pnirmal. Ik vond haar reactie juist wel treffend. Bovendien, jij kijkt nu alleen naar maar jouw kant, jij wil je verhaal kwijt, maar het draait toch niet alleen om jou? Ik kan mij best voorstellen dat je, ook als is je kindje 1 jaar, je niet erop zit te wachten om uitgebreid oud en nieuw te vieren, het is soms al vermoeiend genoeg. Tuurlijk is het naar om jullie dan af te blazen, maar jij wil alleen jouw verhaal kwijt, maar kijkt niet naar de kant van je vriendin.
Ik denk dat pirnmal het niet bedoeld als jaloezie. (Klopt dit pirnmal?) Maar meer dat je de gedachten van een ander invult. Check je gedachten na, dan weet je hoe het stelletje er over denkt. Kortom maak het met hen bespreekbaar. Kun je niet hun toegaan met oud en nieuw? Dan is het voor hen ms ook wat makkelijker. Succes, snap dat het een vervelende situatie is.
Ach meis, het is altijd moeilijk, zeker als je in de mmm zit. Ik begrijp je gevoel, maar snap Pnirmal ook wel. Je moet geen gedachten voor anderen invullen, en als het een echte vriendin is, dan kan je dat bespreekbaar maken lijkt mij. Ik kan mij ook goed voorstellen dat ze ook niet weten wat ze met de situatie aanmoeten. Ik persoonlijk prefereer alleen te zijn samen met mijn man op oud en nieuw, juist omdat het zo confronterend is. Vorig jaar hebben we oud en nieuw bij vrienden gevierd en ik vond dat echt helemaal niets. Niet omdat ze kinderen hebben, of geen lieve vrienden zijn, want dat zijn ze wel, maar op zo'n moment wil ik graag samen met mijn man samen zijn, onze gevoelens samen delen en het afgelopen jaar afsluiten. Maar dat is voor iedereen anders. Ik huil liever niet waar anderen bij zijn namelijk
Als ik het goed begrijp is dit hun eerste oud&nieuw met de kleine? Wat ik me namelijk nog kan indenken is dat ze liever met zijn drietjes zijn, omdat ze geen idee hebben hoe de kleine gaat reageren op het vuurwerk. Ik kan me voorstellen dat ze er niet op zitten te wachten om visite te hebben terwijl er boven een kleine de hele boel op stelten aan het zetten is vanwege alle herrie. Sowieso begrijp ik maar al te goed dat ze niet van huis willen, dan willen wij namelijk ook niet met onze kleine meid. Die hebben we echt het liefst in haar eigen bedje liggen rond die tijd. En tja, persoonlijk vind ik de jaarwisseling altijd zo'n moment van overdenkingen en wensen. Misschien dat ze inschatten dat het toch wel heftig is als je dan nog eens wordt geconfronteerd met het feit dat zij wel al een kindje hebben en jij niet. Ik denk ook dat de enige manier om hier iets mee te kunnen (vooral ook voor jezelf) is door je vriendin te vragen wat nu de echte reden is dat ze de boot afhoudt. Het zou zonde zijn als je een vriendschap op het spel gaat zetten doordat je je nu misschien iets in je hoofd haalt wat totaal niet waar is.
ik snap heel goed dat op momenten als oud en nieuw alles zo confronterend wordt...zeker als je vrienden ineens niet zo'n zin lijken te hebben, dat steekt dan even wat meer. wij hebben ruim 5 jaar moeten wachten op ons kindje en het zou mij ook pijn doen als vrienden zo zouden reageren. vorig jaar toen ons kleintje nog geen 6 maanden was, had ik ook niet veel zin in veel poeha maar lekker thuis bij ons. kleine was (en is!0 niet bepaald makkelijk met slapen (verder wel gelukkig). we hebben het toen met mijn ouders en schoonfamilie bij ons thuis gevierd. heel rustig maar wel gezellig...ik kan me voorstellen dat jullie vrienden het misschien wel leuk (en makkelijker?) vinden bij hen thuis. misschien een idee als jullie wat hapjes enz maken en dit voorstellen? gewoon recht op de man af vragen of ze het echt leuk vinden om te vieren. anders idd een andere optie of naaer een wild feest om even van je af te dansen???(heb ik ook eens gedaan)