Had het over een jaar geleden, dat ik dat idd mocht willen, verlangde naar hem zoals ik hem kende voor ik zwanger was. Vandaar. Maar moeite doen etc heb ik op den duur ook gelaten. Maar niet meteen vlak na mijn bevalling. Maar juist nu we zoveel met elkaar doen, brengt dat ons dichter naar elkaar. En hij doet ook zijn best.. Hij is niet een man van uitsloven, maar hij handelt sneller als hij merkt dat het veilig is. En doordat er vaak irritaties zijn om kleine dingen komt hij weer in de twijfelzone. En gek genoeg begrijp ik hem wel. Gisteravond bijvoorbeeld kruipt hij tegen me aan... en houdt hij me vast.. met film kijken hetzelfde en op andere momenten gebeurt dat ook...
Ja maar zegt hij wel eens dat hij van je houdt, dat hij voor jou wilt gaan en niemand anders. Dat hij vindt hoe super je het allemaal doet. Dat hij om je geeft en je nooit meer wilt laten gaan..... Geloof me, mijn vriend is zo stug als wat.. hij heeft een verschrikkelijk trauma als het gaat om hechten en zich openstellen.. maar tóch bleef hij me deze dingen zeggen en laten zien. In eerste instantie deden we ook nog alles samen voor de kinderen, hij liet het liefst geen dag voorbij gaan zonder ze even te hebben gezien, maar al snel gaf hij aan ook mij als vriendin te missen en letterlijk ALLES voor ons over te hebben.. Niet alleen voor de kinderen, maar vooral om mij terug te krijgen. Ik bedoel, het moet van 2 kanten komen en ik weet ook niet om wat voor reden jullie uit elkaar zijn gegaan, maar je bent niet zomaar alleenstaand geworden omdat jou dat beter uit kwam lijkt me? En misschien denk ik te negatief over mannen hoor, ik heb al snel het idee dat een man het in zo'n situatie wel makkelijk vindt voor zichzelf. Hij kan zichzelf als goede vader beschouwen en er zit iemand op hem te wachten voor als het hem uitkomt....
Lieve Damiana, Ik volg je verhaal als sinds het begin en had me voorgenomen om niet meer te reageren. Toch ga ik het (weer) doen. Ik denk dat je zelf deze onduidelijkheid heb gecreeerd. Je hebt nooit duidelijk willen zijn omwille van jezelf door afstand te nemen van je ex en door te gaan met je leven. Daardoor heb je de deur opengelaten voor je ex, die een pluim verdiend om hoe hij met het vaderschap omgaat. Ik ben namelijk heel erg bang dat jij die toewijding van je ex naar Cris toe verward of misschien dankbaar gebruik van maakt om hem in je leven te houden op een manier die je ex misschien niet wilt. Ik hoop echt hoor, met heel mijn hart, dat je het leven krijgt waar je nu al 1,5 jaar van droomt, maar meid, alsjeblieft ... kies nou eens voor jezelf hier. Neem nou afstand. Als hij een relatie weer met je wilt, dan moet hij zich bewijzen en aangeven "ja" of "nee" ... maar nu laat je je weer "gebruiken" en weet je weer niet waar je aan toe bent. Maar niet op bepaalde voorwaarden zoals hij het stelt. Sterkte! Ik hoop echt dat dit wordt wat je wilt ... echt! En om terug te komen op je vraag .. je bent nog altijd alleenstaand moeder in mijn optiek. Jullie hebben geen relatie uitgesproken en dat is mijns inziens toch wel een pre hiervoor. Onduidelijkheid en om elkaar heen dansen is geen relatie.
@cherie: Ik vat het niet verkeerd op en snap wat je schrijft. Het ligt nu heel anders. Een tijd terug, de tijd waarin ik al die topics heb volgeschreven, was het ook zo, hij deed het ook allemaal voor Cris, ik voelde me ook echt op de achtergrond, ik voelde ook dat hij echt klaar was met mij, en hoop was er niet meer. Ik wist zeker dat we nooit meer bij elkaar zouden komen. Nu ken ik hem weer zoals hij was voor de zwangerschap. Laatst hadden we een discussie. En het ging eerlijk gezegd over dit, ik vroeg hem heel duidelijk van, wat wil je nou eigenlijk, en ik wil weten waar ik aantoe ben, en wil niet nog 6 jaar op je zitten te wachten. Want idd ik zit nu weer in een situatie die het me mogelijk opnieuw moeilijk kan maken. En toen zei hij: ik wil bij jou en cris zijn klaar nu heb ik het gezegd! Ik kreeg toen echt een brok in mijn keel.. Maar mijn probleem is dat ik bang ben het te geloven.. Het lijkt gewoon een droom die uitkomt... En dan denk ik weer dat hij het niet meent etc etc. En dat wil ik gewoon niet meer, ik wil hem geloven en zijn hints oppakken... Twijfels brengen mij in ongelukkige situaties. Ik wil wat dat betreft echt gaan veranderen... Als het blijkt dat je gelijk hebt, dan zucht.. dan wordt het weer een klap ik mijn gezicht. Ga ik ook echt niet over liegen. en toch bedankt voor je reactie meis. @Sakinah: Mijn liefde voor hem is nooit over gegaan, zeker niet. Maar mijn hoop is op den duur gestopt. En accepteren is me gelukt. kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst gehuild heb om hem. Maar zoals andere hier zeiden ben ik wettelijk gezien idd alleenstaand, maar dit wat wij doen is teveel van het goede... En dat eist duidelijkheid. @Rono, sowieso neemt hij zijn vaderrol heel serieus, maar bij een vaderrol hoort geen intiemiteit, samen op reis en dergelijke. Dat zijn dingen die niet vanzelfsprekend zijn als gescheiden ouders.
ik val even over deze zin later benoem je nog eens zoiets maar weet niet hoe ik dat weer qouten kan. als hij wil dat alles irritatie vrij is dan zal dat hem tegen gaan vallen, in elke relatie cq samenzijn zijn irritatie`s maar die neem je op de koop toe tenzij het natuurlijk big iseu is. je schrijft dat de irritatie`s bij jou vandaan komen, ik vind het van zijn kant nu een eis dat jij dus voor hem moet veranderen maar mssch zie ik het verkeerd. kun je een voorbeeld noemen wat hij dan irritant vind?
Ik ben blij dat je het goed ziet. Ik hoop dat je dat gauw krijgt. misschien een gesprek waarin je dat vraagt. geef hem tijd hier over goed na te denken. en maak hem duidelijk dat als hij kiest hij ook echt kiest. Zeg hem dat hij weet wat je voor hem voelt en wat jij wilt. dat je accepteerd als hij dat niet wil. maar dat je dan nu wel echt moet weten wat hij voor zich ziet. sterkte ermee.
Ook dat heb ik tegen hem gezegd. Elke relatie kent irritaties. Waarop hij antwoordde, klopt. Volgens hem irriteer ik me teveel. En het ergste is, dat deze irritaties typisch vrouwen dingen zijn en volgens hem niet normaal. Voorbeeld: Ik moet hem zovaak vragen of hij de schouderknoopjes van Cris zijn truitjes wilt dichtknoppen, voor dat hij het echt eindelijk doet. Laatst een afspraak bij de dermatholoog met Cris, 5 min voor afspraken komen we gerend aan bij het ziekenhuis, ziet hij Sinterklaas en dan wil hij nog even een foto met hem maken samen met cris. Terwijl we nog moeten zoeken waar we precies moeten wezen.. en dan kan ik nogal geirriteerd opmerkingen maken. Als Cris slaapt, dan lijkt het net of hij alles doet om hem wakker te maken. ik weet het hij doet het niet express, maar ook daar krijgt hij een geergerd reactie van mij. En volgens hem hoef het allemaal niet. Maar soms is dat gewoon frustrerend. En dat zijn nou mannen en vrouwen dingen. Dat is moeilijk te veranderen, maar praten is in dit soort gevallen het beste.
Hij zegt dat hij om me geeft, en liefde voelt voor mij en mij leuk vindt, en trots is op mij. Vind dit wel een goed begin.
nou als hij hier al moeilijk om gaat doen heeft ie aan jou nog een goeie ik zeik om nog veel meer hoor. knopjes van shirt/broek, sokken die mn man ALTIJD vergeet, keukenraam die hij met bovenste haak altijd dicht doet en ik daar met mn 1.60 niet bij kan. Schoenen die nooit goed gestrikt zijn bij zoonlief, vreselijke kleding combinaties enz enz enz.
Ja die bovenste dingen waren maar enkele voorbeelden van de 'kleine dingen' in zijn ogen. Het zijn ook kleine dingen, maar het is gewoon zo frustrerend als hij het herhaaldelijk doet... Ons zoontje wordt wakker en wat hem betreft gaat hij zonder gewassen gezichtje en gekamde haartjes de deur uit.. Geen zalf voor het gezichtje en haarlotion... Ik maak de badkamer schoon meneer komt binnen en het badkamertapijt is weer helemaal gekreukeld... Hij gebruikt een handdoek en hang het niet weer netjes op zoals hij het getroffen heeft. Hij wast af, maar het lijkt alsof hij met spons en frituurolie de afwas heeft gedaan.. je kunt zo je vingerafdrukken zien op het glas. Als we haast hebben doet ie Cris alles aan behalve zijn schoentjes. Pas wanneer we de deur uit gaan wil hij frimmel zijn schoentjes nog aan. In de auto stopt hij Cris helemaal scheef in de autostoel... Gordols die losjes aan het lijfje zitten... Ach er zijn ontzettend veel dingen waar ik over kan zeuren. Soms lijkt het net of ik niet normaal ben, want zo een gevoel geeft hij me wel.. dat ik echt om de kleinste dingen zeik. Maar volgens mij is het iets wat vrouwen gewoon hebben en mannen kunnen dat gewoon niet zo goed begrijpen... En blijkbaar moet ik dat allemaal afleren... wil ik ooit met hem samenwonen.. Maar hoe moeilijk.
hahaha, als het dáár om gaat, kan ik jullie maar een ding adviseren. jij zou niet met een man moeten willen samenleven, en hij niet met een vrouw belangrijkste tip voor jou: laat het een beetje los. Als je zoon zonder haarlotion en met open schouderknoopjes naar het kdv gaat, dan krijgt hij daar niks van.
sorry ik zou daar ook kriegel van worden als iemand mij constant op dingen wijst Hij gaat er niet dood aan haha ja zo zit ik ook in elkaar. netjes uitzien is een ding maar ik zou gestoord worden als iemand om elk wissewasje lullig gaat lopen doen. dan zou ik zeggen doe het lekker zelf! haha maar dat ben ik he probeer het maar gewoon op een aardige manier te zeggen en niet te veel ergeren... het kan het gewoon niet zo veel schelen als jij. Maar dat betekend niet dat hij minder van jullie houd toch.. hou dat maar in gedachte en zijn goede punten.
ook dit zijn voor mij hele bekende dingen Ik ben een perfectionist dus nog een graadje erger Tja het is voor beide loslaten. denk dat 75% van de relaties zo gaan en het is geven en nemen. weet natuurlijk niet wat de reden was dat jullie in eerste instantie uit elkaar zijn gegaan. maar voor jezelf en je kind moet je duidelijkheid hebben hoe jullie leven er nu voor staan. ja je kleine heeft zn papa, maar kinderen krijgen alles mee wat gebeurd om hun heen. dus ook onstabiele relaties tussen papa en mama. je zegt niet het gevoel te hebben dat jullie een relatie hebben, maar tegelijkertijd liggen jullie in bed wel knus tegen elkaar aan. en dat doe je niet zomaar met iedereen lijkt me? Je schreef ook nog ergens iets wat hij zei 'ja ik ga helemaal voor jullie, klaar punt uit' ofzo iets (kon t ff niet 1 2 3 terug vinden) maar uit die zin geeft t alleen maar aan dat het voor hem ook niet duidelijk is en hij er eigenlijk niet over wilt praten. tja heeft hij ff pech want praten is juist wat je nu moet doen. als kleine op bed ligt, samen even rustig aan tafel zitten en bespreken hoe jullie relatie nou in elkaar zit en wat hij verwacht in de toekomst en wat hij wil. Als hij dan nog steeds onduidelijk is met ja nee weet niet enz enz. kies dan gewoon voor jezelf en je kind. hij is een goeie vader wat je niet vaak ziet na een scheiding, en dat zal niet veranderen als jij voor jezelf nu kiest. succes meid! maar wees eerlijk tegenover jezelf
als ik heel eerlijk ben denk ik dat jij echt een beetje dwangmatig perfectionistisch bent, geloof me, ik ken het want ik heb precies hetzelfde, alleen heb ik er mee om leren gaan en weet dat ik niet van iedereen kan verwachten dat ze hetzelfde zijn als ik ik probeer het dus echt los te laten en als mijn man iets doet wat in mijn ogen niet perfect is zeik ik niet op hem en geef ik hem niet de schuld, want het is MIJN dwangmatige perfectie dat het niet goed vind, want in feite zijn het maar heeeeeele kleine dingetjes die je ex niet ''perfect'' doet en denk dat het eerder aan jou perfectionisme ligt als aan hem. iemand zonder die extreme perfectie zou zich er denk ik totaaaal niet aan storen en blij zijn met een man die überhaupt zijn kindje aankleed, afwast, boodschappen doet, naar alle KDV afspraken gaat,kookt,etc Er zijn ook genoeg mannen die 24/7 op z'n hol zitten en niks uitvoeren en hele weekenden hun geld verzuipen in het cafe.. bekijk het eens van de positieve kant, ik denk dat je in je handjes mag knijpen..
Heb bijna alles gelezen maar ben het volledig met Daantje22 eens, je mag wel in je handen knijpen. Mijn man en ik wonen dan wel in 1 huis maar het komt hier echt bijna allemaal op mij neer omdat hij altijd werkt (eigen bedrijf). Dus koken, boodschappen, kdv brengen/halen/afspraken, huisarts/consultatiebureau, cadeautjes regelen, huishouden... daar doet hij echt minder dan 5% aan hoor. Denk dat je nogal perfectionistisch bent, ben ik ook namelijk. Maar ik heb in de loop der jaren wel geleerd dat de manier van iemand anders om iets te doen, niet zo zeer de verkeerde is als je uiteindelijk op hetzelfde punt uitkomt. Niet teveel zeuren dus en het een beetje loslaten
Denk niet dat dit het probleem is. Je kan perfectionistisch zijn en weten dat je teveel zeurt. maar tis natuurlijk niet dat als je wel eens een btje zeurt niet waardeert wat je hebt. Denk dat ze hem dolgraag wil HEBBEN. maar dat is juist het probleem. heeft ze hem nu wel of niet. hij blijft constant met 1 voet buiten de deur. en dat zorgt natuurlijk niet voor een stabiele relatie. en als je met 1 voeten buiten de deur staat omdat vrouwlief wel eens zeikt van joh doe die gordels nu eens goed vast. of wil je nu ff dat knoopje ook dicht doen. waarom doe je nu ff niet zijn snoetje af. etc.. tja. sorry dan vind ik je erg kinderachtig. en ja. je weet dat je morgen weer om t zelfde kan zeuren want dan vergeten ze het weer. en dat hoort mijn inziens wel een bjte in een relatie. (nu ben ik er niet bij natuurlijk dus weet niet hoe die irritaties gaan. maar dat is wat ik er uit begrijp)
je hebt zeuren en zeuren. ken genoeg vrouwen die echt hele discussies aangaan en ellenlange gesprekken over wat hun man wel niet allemaal verkeerd doet en om de 5 seconde ( en dat de HELE dag door) zeggen: je hebt het dopje niet op de tandpasta gedraaid, de mat van de douche is gekreukt, je hebt het bovenste knoopje van zoonlief zijn blouse niet vastgemaakt, je hebt niet goed afgewassen, zoonlief heb je verkeerd in de autostoel gedaan, de handdoek hangt niet aan het haakje, je hebt niet goed gekookt.. ja SORRY, maar daar zou ik ook hoorndol van worden en vind dat dan ook niks niet gek