ik heb een beetje mee zitten lezen omdat ik je probleem herken. Als ik weer ga werken gaan de 2 oma's ook oppassen maar dat wilde ik in eerste instantie eigenlijk niet vanwege dit soort gedoe. Als ze nu op visite zijn zitten ze ook steeds te zeuren als onze zoon op bed ligt en zeggen dan ook steeds "oma's zijn er niet om op te voeden dus dan gaan we lekker heel de dag knuffelen" Eerst zei ik er niets van maar na 7 weken dat steeds te moeten horen irriteerde ik me er mateloos aan dus heb op nieuwjaarsdag gezegd dat onze zoon dan maar volledig naar het kdv gaat als zij niet van plan zijn om hem te laten slapen. Dat vonden ze niet leuk....vooral van mijn schoonmoeder kwamen er dodelijke blikken mijn kant op maar dat moet dan maar. Ik vind het ook lastig om aan te geven hoe wij het willen maar als ik jou verhaaltje zo lees ga ik dat toch maar doen, want het wordt volgens mij alleen maar moeilijker om er op een later tijdstip wat van te zeggen. Hebben jullie ook afspraken gemaakt met de oppas oma's over wat je wel en niet wilt? Fijn trouwens dat ze zo goed reageerde en je hebt gelijk hoor. het is jullie kindje en je wilt je moeder niet voor d'r neus stoten maar soms hebben ze gewoon niet door hoe ze doen en is het allemaal niet vervelend bedoeld.
@xxPetra: wat vervelend dat ze nu al zo reageren. maar heel goed dat je er wat van gezegd hebt! Wij hebben niet hele duidelijk afspraken gemaakt, maar ik heb wel aangegeven dat ik graag wil dat ze in grote lijnen onze wensen navolgen. En dat als het van 1 van beide kanten om welke reden dan ook niet bevalt, dat we het aan moeten geven bij elkaar.
Fijn dat het gesprek zo goed ging. Blijven zulke moeilijke dingen he. Je houdt van ze, wilt ze niet kwetsen, maar je kind is gewoon vele malen belangrijker! Goede tip om haar met iets te bedanken als blijk van waardering..!
leuk en lief idee natuurlijk om wat voor mijn moeder te doen en wij hebben al haar auto helemaal gecleand van binnen naar buiten, 4 uur lang bezig geweest (zo vies), winterbandjes eronder gezet enz (geen bedankje gehad) als dank dat we hem 1,5 week mochten lenen... maar het is nu niet meer nodig.....mijn moeder en ik zijn vanavond na een knallende ruzie met elkaar gebroken helaas en ik heb ook het verwijt gekregen dat ik het vorige week dus niet vriendelijk gezegd had heb haar ook gezegd dat ik het niet eens vriendelijker kon zeggen en of ik het dan maar in fluwelen doekjes moest verpakken toen ik dat zij, zei ze, ja maar het gaat om de kop die je erbij trok nou schiet mij maar lek, ik weet totaal niet waar ze het over hebt maar goed zo met nog tig andere dingen ben even helemaal de weg kwijt met haar
Maak echt afspraken!! Ik heb destijds alle 'regels' en schema (plus verhaal 'how to do it') op papier gezet. Achteraf was mijn schoonmoeder daar heel blij mee. Mijn tip: wees gewoon heel duidelijk hoe je wilt dat ze met je kind omgaan. Geef een mededeling, geen keuze.
Wat vervelend, maar vraag jezelf eens af waarom je nog contact zou willen als je jezelf niet kunt zijn? Waarom al die moeite? Alleen omdat ze de enige is die is overgebleven? Ja heel jammer natuurlijk, en het is en blijft je moeder, maar om daarom het contact zo te houden? Je continue anders voor te doen en maar dingen te slikken omdat het anders ruzie is? Of ze accepteert je zoals je bent, of niet hé!
geeft niks Nee ik kan niet mijzelf zijn, ik loop continu op mijn tenen bij haar ik luister naar haar verhalen die alleen over haar werk gaan (dat is haar lust en leven) en over m'n dochter (dat is wel leuk natuurlijk) maar als ik wat vertel (en ja ik heb nogal veel te vertellen want ondanks dat ik niet werk,maak ik veel van m'n leven) dat trekt ze alleen haar schouders op en gaat tv kijken reageert ook niet zelfs niet als ik puffend binnen kom en zeg dat ik 2,5 uur op 1e hulp heb gezeten! dan wordt er niet gevraagd waarom of voor wie... mijn vent verteld al 2 jaar niks meer,omdat er toch niet geluisterd wordt, en als hij niet mee hoeft zal hij het ook zeker niet doen kijk we hadden het besloten zodat ik na een lange roemoerige tijd even op adem kon komen 1 x per week mijn dochtertje is ook niet altijd even makkelijk en van mij hoeft het niet eens elke week, 1 x per maand zou ik ook prima vinden maar mijn moeder wil graag een "omadag" en perse 1 x per week dus tja.....zo is het geboren..... met oog ook op de toekomst als ik hopelijk weer goedgekeurd wordt (ooit mag ik hopen! ) en aan het werk kan gaan (en een baan kan vinden) ook vergeet ik heel veel, ben chaotisch, krijg dingen niet op de rit enz enz, allemaal blijkt nu door een hoge vorm van adhd waar ik nu behandeling en medicijnen voor ga krijgen toch valt ze mij er nog steeds op aan, en als ik uitleg dat ik echt heel hard mijn best doe maar het soms gewoon echt niet lukt, nou dat wordt niet begrepen, want het is niet kunnen maar niet willen ....want ja , iedereen kan het..... ze heeft nu ook dingen gezegd die mij, bij nadenken erover echt heel erg gekwetst hebben, het feit dat ik aangewezen wordt voor alle ruzie's die ze jarenlang met mijn vader heeft gehad, dat ze niet van hem afgegaan is van hem , ook vanwege mij dat geeft mij het gevoel dat zij dus jarenlang (zeker 20 jaar) ongelukkig is geweest vanwege mij.....en mij dat kwalijk neemt ik heb dan ook besloten dat mijn dochter daar dus volgende week echt niet heen gaat eerst praten en zeker en excuses, want die heb ik in 32 jaar nog nooit gekregen ik heb jarenlang gebogen en gekropen en daar ben ik nu , na steeds meer nadenken, er wel over uit dat ik dat niet meer ga doen
Ten eerste vind ik het super knap dat je voor jezelf kiest, ondanks dat het echt moeilijk is! Ten tweede een dikke knuffel voor je, die heb je echt verdient!
Jeetje meid, ik kwam nog eens kijken hoe het nou allemaal was afgelopen, maar dit had ik niet verwacht! Wel goed dat je voor jezelf kiest!
inderdaad houd eerst maar een tijdje afstand. Als je behandelt wordt en je weer wat beter in je vel zit kun je haar misschien wat beter aan. Als je jou eigenlijk niet wil dan ook maar even geen kleinkind hoor. Daar heb jij per slot van rekening voor gezorgd
even een update na de ruzie heeft zij mij gesmst en hebben wij een lang gesprek gehad waarin ook weer dingen gezegd zijn waar je je vraagtekens bij kan zetten afin, in goed belang hebben we besloten de strijdbijl te begraven en beide ons steentje beter bij te dragen 4 dagen later ging ik naar haar toe om iets heel belangrijks van vroeger te vertellen (ik ben misbruikt en heb dit nooit durven te vertellen, nu wel,nu hij onder de grond ligt) maar ik schrok van de reactie! heel koeltjes, geen blik of bloos, armpjes en benen over elkaar en heel droog: " ja dat had je eerder moeten vertellen dan had ik er wat aan kunnen doen" gehuild heb ik maar geen arm, gezocht heb ik naar steun maar niet gekregen..... kwam nog bij dat ik vertelde dat mijn nichtje ook de sigaar was geweest...........dit wist ze al 20? jaar? flabbergasted en perplext ben ik weg gegaan, pas bij thuis komst brak ik mijn man wil nu niks meer met haar te maken hebben en ik, ik weet het even niet meer..... wat is wijsheid? we hadden afgesproken dat mijn dochtertje wel elke week daar nog heen zou gaan maar moet ik dit nu nog wel doen? ik vind het ondanks alles nog steeds moeilijk mijn moeder voor haar neus te stoten.....ik ben daarin best zwak ....
Woa wat een kille reactie! Geeft ze dan niks om je? Ik zou mijn dochter daar niet achter durven te laten, wellicht wist ze het van jou ook wel maar heeft ze er gewoon niks aan gedaan. Gatver ik krijg er de kriebels van.
nou hier twijfel ik dus ook over.......zoiets zou je toch moeten raken lijkt mij? ik zou helemaal gek worden iig! ik zou bij wijze van op z'n graf gaan spugen zo woest zou ik zijn (om maar even een vb te noemen) ik hoopte ook enig gevoel van haar kant te zien...... maar dit zo op deze manier.........nee dat had ik niet verwacht...
Wijffie je weet wat ik vind van de situatie.. Toen je het mijn vertelde stond ik al met tranen in mijn ogen... Je moeder had des duivels moeten zijn op die man! (vind ik een normale reactie....) Ik zei ook al meteen dat je je kleine maar lekker bij je moest houden en dat ze haar excusses eerst maar eens moet gaan aanbieden. Of dat terecht is weet ik ook niet.. Maar kan je aanraden om nu even aan jezelf te denken! Want ik ken je langer dan vandaag... jij zou echt niet rustig kunnen zijn terwijl CJ bij oma zit. Je weet ook dat als je eens een rustdagje wil dat ik ook best een dagje op wil passen (wel met geheel schema graag )
thanks moppie, ja ik weet hoe je erover denkt,maarja net als jij met je broer en je mams, tis toch familia he