Herkenbaar. Ik had een vriendin waar ik heel veel mee optrok, maar we konden niet met en niet zonder elkaar. In totaal zijn we 8 jaar bevriend geweest, waarvan drie keer een 'tussenstop' van een jaar omdat we ruzie hadden. Ging natuurlijk helemaal nergens over. Na de laatste ruzie (en ruzies wilde zij nooit uitpraten, ik wel) heb ik er definitief een punt achter gezet. Daarna nog wel een aantal pogingen van haar kant, maar ik heb ze genegeerd. Ik mis haar wel, ze heeft 2 kindjes van dezelfde leeftijd en we lijken enorm op elkaar. Maar dit geeft veel meer rust en ik hou het zo.
Zo zou ik het ook doen. Iemand die jou, als ze zelf meemaakt hoeveel pijn een miskraam doet, hetzelfde toewenst, daar zou ik snel klaar mee zijn. Dat ze jaloers was en het moeilijk vond dat jouw zwangerschap wel goed ging, dat snap ik helemaal. Die gevoelens heb ik ook regelmatig. Maar dat je een ander dan hetzelfde toewenst, terwijl je zegt vriendinnen te zijn? Dat kan er bij mij niet in. Afsluiten dus en neutraal houden. Groeten op straat is prima, hyves en FB zou ik zelf al weer te persoonlijk vinden... en dat zou ik haar ook melden.
Pff heftig verhaal zeg! Doet me heel erg aan een borderliner denken. Ik heb hetzelfde meegemaakt met "een beste vriendin". Gelukkig is het nooit zover gekomen dat ze die vreselijk hatelijke dingen stuurde en zei. Laatst hoorde ik via m'n moeder, die nog contact heeft met haar moeder, dat ze gediagnostiseerd is met bordeline. Toen viel alles op zn plek. De dingen die ze deed en zei. Nu over jouw situatie. Ik zou de deur dichthouden. Niet reageren. Je hebt in een hele rottige situatie gezeten door haar en gun het jezelf niet dat nogmaals te moeten doormaken. Als je haar nu negeert kan ze twee dingen doen. Of ze wordt weer heel boos. Dan weet je ook waar je aan toe bent toch? Of ze reageert normaal, misschien kun je dan een keer ergens koffie drinken en het uitpraten, maar ik zou geen vriendinnen meer kunnen zijn denk ik.
Ik heb gisteravond dus gesmst. Gezegd dat ik het reeds heb afgesloten (al is dat niet helemaal zo) en contact niet meer zie zitten. Dat het inderdaad jammer is dat een vriendschap van 20 jaar zo eindigt, maar dat er voor mij teveel is voor gevallen. Laten we de fijne herinneringen koesteren en dit hoofdstuk sluiten. Ze heeft echt wel fijn gereageerd, ik had het niet verwacht... misschien heeft ze met de jaarwisseling toch het licht gezien. Ze was het met me eens en vind het fijn dat we het uiteindelijk zo nog een redelijk einde hebben kunnen geven, met excuses van haar kant in plaats van die vervelende mails met hatelijke rotopmerkingen. En voor wat het waard was: ik mocht altijd weer bij haar aankloppen als ik wel weer contact wilde. Ik ben blij dat het zo afgelopen is, misschien geeft dit me wat meer rust. MVS: ik vind het mooi dat jij begint over het rouwproces waar je door moest. Ik denk dat dat in mijn geval ook echt opgaat. Dat ik er zoveel aan moest denken, zoveel over praatte en echt niet altijd de leukste dingen... het zal wel bij het verwerken horen.
Wat fijn dat ze goed reageerde! Dat scheelt echt enorm, denk ik... @ rouwproces: Tja, het is pijnlijk (tenminste, was het bij mij zeker) en er zijn flink wat tranen gevloeid voor het allemaal een plekje had, maar mijn wondermiddel bleek schrijven. Ik heb haar een heeeeeeeeeeeele lange brief geschreven, waarin ik alles onder woorden bracht wat me pijn deed, maar ook wat ik ging koesteren aan onze vriendschap (en breuk) en deze heb ik na een week rust heel plechtig verbrand in de achtertuin In die week heb ik mijn eigen brief heel vaak gelezen en aan het einde van de week wist ik dat het goed was. Ik had mijn afscheid genomen en kon verder. Wil niet zeggen dat ik haar nooit meer mis, hoor, want een heel groot deel van mijn jeugd heeft op welke manier dan ook met haar te maken gehad. Maar het is oke nu. Sterkte ermee!
Iedereen kan een mening hebben, maar je zult toch echt moeten doen waarbij jij je goed voelt. Soms kost het moedwillig negeren van iemand meer energie dan een nietszeggend berichtje terug te sturen. Uiteindelijk is het belangrijk dat je zelf gelukkig bent. Je geeft zelf al aan dat zij daar niet meer op een positieve manier aan kan bijdragen... Doe dan hetgeen dat je het minst (negatieve) energie kost.
Mooi dat ze zo'n fijn bericht terugstuurde. Maar misschien ook wel weer vreemd. Want als ze een stom sms'je zou terugsturen, zou dan voor jou bevestigen dat het echt voorbij is tussen jullie. En met zo'n fijn berichtje terug ga je misschien toch weer twijfelen. Maar volgens mij is dat niet bij jou aan de orde, je geeft aan blij te zijn dat het zo gelopen is!