Ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel zwaarder vond. En dan zit hiet 7 jaar leeftijddsverschil tussen.. Het ligt ook aan het kindje hoe die is, en idd weer even je ritme vinden. Ik was er voor mijn gevoel al te lang uit. Ik ben benieuwd hoe het straks gaat met nog een kleintje erbij en nu maar net 2 jaar leeftijdsverschil met de jongste, wat toch een zorgenkindje is dat veel aandacht nodig heeft... Maar goed zal allemaal wel goed komen
Ik vind het ook een stuk drukker, oudste is 2,5 en jongste 3,5 week. Oudste vraagt veel meer aandacht nu de baby er is en is ook 'stouter'. De jongste wil iedere 3 uur eten en heeft moeite met alleen slapen, wil het liefst de hele dag bij mama liggen. Normaal voor een baby natuurlijk . Ze slapen ook precies langs elkaar heen, dus het is erg lastig om de deur uit te gaan. Maar ik denk/hoop dat het over een paar weken een stuk makkelijker wordt. Dan is de oudste gewend aan de nieuwe situatie, heeft de jongste een beetje een ritme en laat wat meer tijd tussen haar voedingen. Wat me het meeste is tegen gevallen is de verandering in gedrag van de oudste, dat had ik echt niet verwacht! Maaaaar, het is ook dubbel zo leuk hoor!!!
Exact dezelfde ervaring! En dan heb je een makkelijke baby, en denk je dat t goed te doen is, maar wordt t alsnog "druk/ energie vragend" door de oudste. Dat is me het meest tegen gevallen.
Ik vond het de eerste periode heel druk, en nu zou ik niet eens meer weten hoe het zou zijn met 1 kind want het loopt allemaal gesmeerd. En zie mn banner, op naar de volgende ervaring met 3 kleintjes
t is wel wat drukker vind ik . hier hoorde ik t ook maar vind t eigenlijk wel meevallen . verveel me iig niet . nu hebben we ook wel 2 makkelijke kids daar zal t ook wel aan liggen
Ik vond het echt vies tegenvallen.. Met name het (niet) slapen. Ik kroop regelmatig op bed toen de oudste sliep, maar met een 2e kan dat niet meer. En 's nachts.. Om de beurt wakker. Je aandacht verdelen, 2 kinderen die tegelijk huilen, tegelijk of net om de beurt ziek zijn, op pad met 2 kinderen, slaaptijden, gebroken nachten.. Ik heb het eerste jaar bijna dagelijks gedacht 'waar ben ik aan begonnen'. En dan werkte ik nog niet eens. Heb ook geen idee hoe ik dat had moeten doen want ik kon niet meer. Inmiddels zijn de 'waar ben ik aan begonnen' momenten steeds minder. Het wordt gewoon echt leuker. Ze slapen allebei beter (over het algemeen), de jongste kan zich beter vermaken, de oudste gaat vanaf volgende week naar school, de jongste zit minder aan slaaptijden vast en je ziet de liefde tussen broer en zus en met name dat maakt toch wel alles goed hoor Uiteraard wil ik ze nooit meer kwijt en hou met elke vezel van mijn lijf van ze maar als ik dit over had moeten doen, had ik het niet gedaan. Maar dat heeft ook echt met mezelf te maken. Ik weet van mezelf dat ik geen zorger ben, heb meer tijd voor meezelf nodig dan de gemiddelde persoon, heb veel slaap nodig en ik hou nou ook eenmaal niet echt van kleine kinderen Ik vind het pas echt leuk worden als je een beetje met ze kan communiceren en ze wat zelfstandig zijn. Dus, het wordt echt alleen maar leuker. Kan niet wachten tot ze pubers zijn, ik ben dol op pubers (ik weet dat ik opmerkingen ga krijgen maar ik ben echt dol op (lastige) pubers, werk er ook mee). Nog even een paar jaartjes doorbikkelen
ja hoor, gaat zeker makkelijker! m'n oudste kan nog steeds stout doen als hij z'n aandacht niet direct krijgt, maar hij went wel langzaamaan. ook hebben we inmiddels een aardig ritme en ben ik zelf ook beter in staat om m'n aandacht te verdelen.
OOk ik 2 veel meer werk als 1 kindje... Alleen met de oudste is relaxed: -kijkt zelf lekker naar disney chanel -hangt lekker met me op de bank , kan zo wegtukken -samen middagdutje heerlijk op bed -ff weg, de deur uit -ergens op bezoek - avonden 8u naar bed en ben ik verder lekker vrij -vermaakt zichzelf prima en zelfstandig vaak -kun je mee communiceren -slaapt lekker de nachten door 9 vd 10 keer nu met de baby erbij ben ik meer wakker als dat ik slaap, ben ik meer een slonsmama dan de leuk gekleedde vriendin, zit ik vaker binnen dan datik op stap ga met of zonder kids, heb ik vanaf 8u avond geen vrij etc etc etc... -met 2de erbij moet je: -aandacht verdelen -moeilijk alleen op stap met 2kids -overal waar je gaat hele hutkoffer spullen meezeulen -slapeloze nachten -8u avond niet vrij maar nog bezig met koppige baby -door de dag heen veel met baby bezig die tocch aandacht eist van je, moet eten, dan weer drinken, dan weer slapen, dan weer onrustig, dan weer jammeren maar geen communicatie etc etc etc.. ik hebamper nog me handen vrij...maarja ergens kan ik me ook niet meer voorstellen dat ie er niet is, hij hoort er gewoon bij en ik zeg steeds tegen mezelf: het zijn fases, het is een periode, ook dit gaat voorbij, hij word een dag ouder en groter etc etc etc... het komt uiteindelijk toch goed en kun je je kindjes na de 1ste niet wegdenken
Meis laat je niet gek maken. Wat een paniekzaaiers zeg, ook stom dat ze dat tegen je zeggen want je gaat je waarschijnlijk toch onnodig druk maken. Niet doen! Het gaat straks allemaal heel natuurlijk. Je komt in een ritme en je kunt het. Ik mag dat best zeggen met nummer 4 op komst.
Natuurlijk krijg je meer werk als je 2 kids hebt maar als je eenmaal je draai hebt gevonden valt het reuze mee. Mijn oudste is bijna 4 en de jongste 6 weken en daar tussen in heb ik er nog 2 zitten. Ik ben niet anders gewend dan dat het druk is maar vind het reuze meevallen.
Ts vraagt naar de ervaringen van andere mama's en die krijgt ze. Blijkbaar gaat het jou herl natuurlijk af. Proficiat! Andere moeders vinden het blijkbaar pittiger. En dat mag ook gewoon gezegd worden.
Ik heb het met 2 kinderen als heel veel drukker ervaren dan met 1. Zo zeer zelfs, dat als ik alleen met de baby was ik het ervoer als 'vrije dag'; ik vroeg me echt af waar ik het toch zo druk mee had gehad toen ik er nog maar 1 had Ik denk dat een eerste kind heftiger is (ik was toen echt blij als ik er aan toe kwam om te douchen, en om 3 x per dag te eten waarvan 1x warm), maar met twee kinderen is het logistiek ingewikkelder. De periode dat dochter 2x per dag sliep en zoon 1x per dag, en natuurlijk om beurten, vond ik fysiek zwaar. Ik kon 's nachts niet doorslapen (want dochter wilde nachtvoeding) en overdag had ik ook geen gelegenheid voor een dutje omdat zij nooit tegelijk sliepen. Hangt ook van het kind af, natuurlijk. Onze oudste was al snel een echte slaapkop, terwijl de jongste daar een jaar over heeft gedaan om goed te gaan slapen. Dat brak ons wel aardig op... Na 1-1,5 jaar kreeg ik het gevoel dat het makkelijker werd. Onze kinderen schelen overigens 23 mnd, zeg maar 2 jaar dus. Als er een groter leeftijdsverschil tussen zit, is het vermoedelijk ook wat minder zwaar omdat de oudste wat zelfstandiger is.
Tja, het is wel wat drukker. Maar nu heb ik het geluk dat mijn oudste vrij zelfstandig is en mijn jongste een echte slaapbaby. Dus het hangt heel erg af van de kindjes. Ik vind het met name druk als mijn oudste niet lekker is, dan ren ik echt van links naar rechts en als we weg moeten. Jeetje, wat een geregel en gedoe.
Stom???? Dat is toch niet stom, maar eerlijk. En druk maken, dat doe je waarschijnlijk toch wel, angst voor het onbekende. En wellicht dat het bij jou allemaal heel natuurlijk ging, dat is heel fijn voor je. Maar dat is lang niet bij alle ouders zo. Veroordeel andere ervaringen niet, is niet nodig.
Helemaal mee eens! Schrok ook ervan toen ik las: wat een paniekzaaiers en stom etc... iedereen ervaart t anders en aangezien TS vraagt om ervaringen krijgt ze van iedereen eerlijk antw. Sommigen hebben geluk met makkelijke kindjes en sommigen komen handen tekort ( zoals ik) ... Ik zei in een ander topic al: petje af voor mamas en papas die meer dan 2 kindjes hebben en zelfs 4 of 5! Tuuurlijk vind je uiteindelijk je draai erin, maar t is toxch anders als met 1 kindje
Heb het hele topic gelezen. Was heel informatief. Zie mijn banner. De opmerking nou dat zal druk worden met 3 kindjes krijg ik ook vaak, meer weten mensen blijkbaar niet te zeggen. Was het niet druk met 2 kindjes dan? Duh. Ik denk maar zo: drie keer zo druk, drie keer zoveel geluk
Ik vind het meevallen, maar mijn oudste was een huilbaby en mijn jongste een heel makkelijk kindje. Ik had me op het ergste voorbefeid maar het valt me 100% mee. Het is heel druk, maar heel goed te doen.
dank voor het delen van jullie ervaringen! ondanks de vele reacties dat het toch wel zeker drukker is en als heftig wordt ervaren ben ik ontzettend blij met de reacties. als ik tussen de regels door lees wat voor mij van toepassing zou zijn denk ik inderdaad dat ik even een ritme moet gaan vinden, maar dat het zeker wel goed gaat komen.