Onze dochter word in feb. 2 jaar en is nu voor de 2de keer echt ziek, ze heeft keelontsteking! Sinds ze geboren is heb ik echt de andere kant van mezelf gezien en het lijkt alleen maar erger te worden. Nu ze ziek is en heel veel huild draaid mijn maag elke keer letterlijk om en ik ben 1 bonk zenuwen. Wil haar dan zo graag helpen maar af en toe heb ik het idee dat ik niks kan doen om het haar prttiger te maken en dat maakt me heel verdrietig Ze trekt heel veel naar mijn vriend toe en helemaal als ze ziek is, ik mag dan ook niks doen bijna. Ze ligt nu heel onrustig in bed en bij elk geluidje ben ik ban dat ze weer in huilen uitbarst(is als 3 keer gebeurd). Herkent iemand dit en hoe ga ik hier in godsnaam goed mee om
oohh zielig meisje met haar keelontsteking. Tips daarvoor: lauwe kamillethee en af en toe een lepeltje honing. Of tijmsiroop, dat verzacht de keel. En al het eten wat kouder aanbieden. Veel laten drinken. Voor jezelf: waar ben je precies zo ongerust over? Omdat ze ziek is? Of omdat ze huilt? Huilt ze anders nooit ergens om? (als ze valt of zo) Af en toe een virusje/verkoudheid/keelpijn is echt niet heel slecht voor haar. Zo bouwt ze weerstand op. Daar moet je echt niet bij weghouden!
Adi, dat is het probleem nou juist, ik weet het niet. Ben bang dat ik van alles verkeerd doe misschien? Als Chloé zo aan het huilen is en pijn heeft stort ik bijna ik en moet ik me echt groot houden niks te laten merken aan haar. En wat eten en drinken betreft, als de dame iets niet wil wil ze ook echt niet, kan het er moeilijk ingieten, geef haar daarom wat extra flesjes melk met Nutrilon, die wil ze vaak wel, dan krijgt ze tenminste nog iets binnen!
Hallo Palmie37, ik krijg het gevoel dat je erg onzeker in het moederschap staat, klopt dat? Weet je ook waardoor dat komt? Ben je ove rhet algemeen onzeker of is dat allee als moeder? Ik probeer me even een voorstelling van je te maken hoor, vandaar mijn vragen. Hoe reageer je op haar nu ze ziek is dan? Je zegt: Maar waarom wil je je groot houden dan? Je mag best meehuilen toch, als je daar behoefte aan hebt? Ze merkt toch wel aan je dat je verdrietig bent.
Ja dit klopt, ik ben van nature al een erg onzeker persoontje en nu ik moeder ben is dat gevoel alleen maar versterkt, vooral als ze ziek is zoals op dit moment! Ben bang dat ik niet genoeg voor haar doe om haar op haar gemak te stellen als ze erg verdrietig is, en af en toe weet ik niks te zeggen tegen haar om haar gerust te stellen! Ben bang dat het wel uit mijn eigen opvoeding voortkomt, ben heel erg beschermt opgevoed en had altijd weinig vrienden Nu ik mijn leventje helemaal op orde heb, lieve vriend en een geweldig lieve dochter merk ik toch dat ik me heel vaak ongelukkig voel!
Vervelend om te horen dat je je vaak ongelukkig voelt. Komt dat door de onzekerheid? Opvoeding doet inderdaad veel, dus dat kan er natuurlijk goed mee te maken hebben. Zal wel raar voelen... ongelukkig zijn terwijl je zo'n lieve man en dochter hebt. Maar dat gebeurt heel vaak, dat je zulke (sombere) gevoelens niet kunt verklaren. Je zegt: Ben bang dat ik niet genoeg voor haar doe om haar op haar gemak te stellen als ze erg verdrietig is, en af en toe weet ik niks te zeggen tegen haar om haar gerust te stellen! Hoe gedraag jij je dan als ze ziek of verdrietig is? Voel je je geen echte moeder? Denk je dat je haar niet kunt troosten? Ik denk dat woorden niet zo belangrijk zijn, maar dat ze het heel fijn vindt als ze lekker tegen je aan mag kruipen als ze zich niet lekker voelt.
Ik weet dat ik een goede moeder ben die alles doet om het haar makkelijker te maken en gerust te stellen, andere mensen zeggen dit ook altijd tegen me, maar het gekke is het voelt niet zo, kan het niet verklaren Ik zou nu inderdaad 100% gelukkig moeten zijn want ik heb nu het perfecte gezinnetje maar weer voelt dat niet zo
Ik ben het helemaal eens met Marjann. Je zegt dat je meisje naar haar papa trekt..misschien komt dit wel omdat ze bij hem voelt dat ze zichzelf kan zijn/tonen. Jij houdt je sterk en je bent dus niet je echte zelf bij haar op bepaalde momenten waardoor zij het gevoel krijgt dat ze dat ook niet mag. Je mag haar gerust uitleggen hoe je je voelt als zij zich niet goed voelt (zonder haar ermee te bezwaren). Bvb: ik ben jouw mama en word er dus verdrietig van om jou pijn te zien lijden. Maar daarom zal ik nu een lekker theetje voor je zetten en gaan we lekker knuffelen en kan jij lekker bij mij rusten...
Palmie: Probeer jezelf te vertellen dat je echt een goede moeder bent, ik ben ook erg onzeker, maar zorg dat je dat nooit laat zien. Het helpt ook helemaal niks. Ze wordt er niet sneller beter door; integendeel, spanning die ze voelt zal genezing juist tegen werken. Bedenk wat je zo bang maakt en probeer dat zelf te relativeremn. Ze zal nog veel griepjes, verkoudheden, kinderziektes, etc meemaken. Tand door d'r lip, gat in d'r kin, het overkomt de beste moeder...Probeer er voor je meisje te zijn en bedenk dat kinderen meestal maar kort ziek zijn. Maar een ding niet vergeten; je bent echt een goede moeder!!!
Elke, je hebt ook helemaal gelijk hoor, dank je wel voor je tip, ik ga dit zeker eens toepassen en meer met haar praten over dit soort dingen Jes, ja ze is nu voor de 2de keer ziek en zal inderdaad nog wel vaker gebeuren dus ik moet proberen om daar beter mee om te gaan, ik weet eigenlijk wel dat ik het gewoon goed doe maar dat rotgevoel zit gewoon in me Ga gewoon eens met mezelf in therapie Denk ook wel dat we een beetje verwent zijn, we hebben een heerlijk meisje met relatief weinig problemen en als er dan iets is sta ik gelijk op mijn achterste poten, moet ik gewoon ook niet meer doen