Ik erger mij er keihard aan als mensen niet handelen in het belang van het kind. Nou snap ik wel dat een uitzondering onoverkomelijk is hoor. Maar ik bedoel structureel. Voorbeeld: Kind (5 jaar) breekt echt de tent af omdat het niet wil eten. Moeders eerste reactie: Nee je eet het gewoon op. Kind gaat door met krijsen. Moeders tweede reactie: Nou dan eet je maar niks. Kind gaat op de grond liggen en nog harder krijsen. Moeders derde reactie: Nou dan eet je maar een frikandel, of wil je een broodje chocopasta. WFT?? Koekoek.. Nou, dan moet ik echt even weglopen hoor. Wat heeft het kind daar nou aan? Mama, geef mij grenzen!! Pfft.. Verder erger ik mij niet heel snel
nou nou, het is duidelijk te zien dat jij nog geen kind hebt!als je zelf een kind hebt dan heb je meer begrip voor andere ouders.
en hoe ging dat snachts? je kunt jezelf beter testen op je sterkte.wat betreft het eten. vaak slaapt zo een kind dat niet gegeten heeft heel slecht. je kunt streng zijn en niks anders aanbieden voor het slapen gaan, en dan ben je wakker om 2uur in de nacht, wakker tot 5 uur totdat het kindje met een beker warmmelk weer gaat slapen en je moet straks naar je werk. je kunt dit misschien 3-4 dagen volhouden maar dan stoort je helemaal in. probeer het. zet je wekker om 2uur en ga uit je bed en 5uur weer terug naar bed. ik ben benieuwd hoe je je dan voelt na 3=4 dagen?zelfs zonder stress van een huilend kindje in de nacht zou je na een week heel anders denken vermoed ik.
Ik ben gestopt op pag 6, maar ik zou voorstellen dat de TS haar ervaringen discussieert met andere au-pairs. Je vergelijkt nu appels met peren. Als je straks zelf moeder zul je vanzelf zien wat het verschil is tussen eigen kind en andermans kind. Ik vind het nogal neerbuigend dat je als oppas spreekt over 'andere' moeders. Ik erger me vooral aan talloze vooroordelen die jij in deze topic strooit. Het spreekt vooral van heel veel onwetendheid.
Vroeger ergerde ik mij er wel eens aan als er mensen met kleine kinderen op bezoek kwamen, die dan in mijn ogen niet goed genoeg opletten dat die kleintjes niet aan breekbare of gevaarlijke spullen zaten. Dat zij dan verwachtten dat andere volwassenen ook een oogje in het zeil zouden houden (mijn reactie: ja hállo, jij wilde kinderen, en jij wilde ze nu meenemen, dan pas jij er ook maar op). Terwijl ik het nu normaal vind dat volwassenen samen de verantwoordelijkheid delen. Niet dat ik mijn kinderen los laat rondrennen op een feestje bij anderen thuis, maar 1. ik let mee op op de kinderen die bij mij op bezoek zijn, en 2. ik vind het héél fijn als anderen een beetje mee opletten op mijn kinderen als we ergens op bezoek zijn. Waar ik me nu nog wel eens aan erger (of wat mij nu nog wel eens irriteert): geen idee. Er komen eigenlijk alleen leuke mensen op bezoek die op een leuke manier met hun kinderen omgaan. En aan wildvreemden erger ik me niet gauw. Ik ben mij ervan bewust dat ik hen alleen in een momentopname zie, en dat iedereen wel eens een moeilijk (of slecht) moment heeft. Op basis daarvan kun je dus echt niet zeggen dat iemand slecht opvoedt. Eén dingetje: op het kdv was een meisje dat eeuwig en altijd mijn dochter wilde optillen en knuffelen. En haar moeder vond dat dan zo schattig, dat ze dochterlief ook ging aaien en haar eigen dochter ging aanmoedigen in haar (op zich wel schattige) gedrag. Erg jammer dat mijn dochter daar totaal niet van gediend was.... Nou ja, die heeft daardoor wel geleerd om van zich af te bijten. TS: au pair, 24/7? Dat mag helemaal niet. Een au pair moet een vrije dag per week hebben, en een aantal uur per week in staat worden gesteld om aan (taal)studie te besteden, anders ben je geen au pair. Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom je dit topic hebt geopend, wat je ermee wilt bereiken. Wil je laten zien dat jij het allemaal beter gaat doen dan de ouders waarvoor jij hebt gewerkt? Zo komt het namelijk over op mij. Niet erg netjes, ten opzichte van mensen die je een jaar lang in huis hebben genomen en werk hebben gegeven.
Mee eens. Kinderen gedragen zich altijd anders tegenover een oppas/au pair. Ik zie het bij mijn eigen kinderen. Hoewel de nanny bij ons natuurlijk wel rekening houdt met onze wensen en eisen qua opvoeding gedragen ze zich toch anders. Vooral de middelste luistert goed naar haar terwijl hij met mij toch vaak een loopje neemt en dingen uitprobeert. En dat ligt echt niet aan het feit dat ik geen goede moeder ben.
Het kost nogal wat eenkennigsheidsfases en onzekerheden voordat een moeder achter komt dat het kind zich bij mama 'vervelender' gedraagt omdat zij de 'veilige zone' is, en dat dat allemaal met de juiste hechting te maken heeft. Het is ook niet te verwachten dat iemand zonden eigen kinderen en/of een pedagogische achtergrond dit zover snapt. Ze komt er hopelijk vanzelf wel achter ps: hier zijn ze met de oppas ook een stuk 'meegaander', maar dat is heel menselijk en niet eens aan leeftijd verbonden. Ik kan nog steeds bij mijn eigen moeder veel makkelijker laten zien hoe ik me echt voel dan bij andere mensen.
Tja soms irriteer ik me wel aan dingen, maar dat zal een andere moeder ook wel over mij zeggen. Ik ben heel beschermend en wil bijv ook niet dat mijn kids uit logeren gaan (bij niemand!). Ik heb gewoon rust als mijn kind in haar eigen bedje slaapt. Vaak wordt er dan gezegd dat ik ze "moet loslaten" en "vertrouwen" moet hebben. Maar ja daar gaat het helemaal niet om, ik vind het gewoon niet fijn.
Ik hoop echt voor je dat je het mag meemaken dat je je eigen kleine frummeltje in je armen hebt....vanaf dat moment is alles anders. Dit kindje heeft namelijk een stukje van je hart bij zich en daardoor voel je alle emotie die je kind voelt recht in je hart waardoor je emoties soms de overhand nemen en je toegeeft. Denk nog eens aan dit topic als je door de albert hein loopt terwijl je kind zich krijsend op de grond laat vallen omdat hij/zij haar zin niet krijgt en jij daar staat met klotsende oksels en je niet probeert te generen voor je eigen kind. Je probeert alle blikken te ontwijken en alle "goede adviezen" met een glimlach probeert te beantwoorden.
Ik irriteer me zo vaak! Vooral overdreven gedoe en brutale kinderen waarbij de ouders niet ingrijpen!
Wat heb je dit mooi gezegd! Ik denk dat je niet écht kunt zeggen hoe jij je kind(eren) zal gaan opvoeden als je er nog geen hebt. Je kunt wel een idde gebben, maar het zal op sommige momenten echt niet altijd gaan zoals jij het in gedachten had. Je bent veel gevoeliger voor de emoties van je eigen kind. Ik werk op een basisschool in een achterstandswijk. Een deel van mijn werk bestaat, naast lesgeven, uit opvoeden. Kinderen vinden mij streng, maar heel lief . In de klas gelden regels, daar moeten ze zich aan houden. Gaat dit goed, dan worden ze beloont. Zo niet, dan volgt er straf. In de klas is er rust en orde. Ik moet zeggen dat ik echt weleens 'breek' als mijn meisje ergens om moet huilen of iets ondeugends doet... Zo steng als ik op school ben, ben ik thuis niet hoor! En toch heb ik niet het idee dat mijn dochter er veel slechter van wordt Maar...on topic... Aan vreemden zal ik me niet snel ergeren. Ik ken die mensen niet en weet niet hoe zij, normaal gesproken, met hun kind(eren) omgaan. Ik kan me wel ergeren aan bekenden en dan vooral als ze niet doen wat ze zeggen... Zorg voor duidelijkheid. Als je zegt dat je iets doet (straf/beloning), doe het dan ook echt!
Ik kan me zo vinden in de dingen die Ts opsomt. Ik dacht altijd precies hetzelfde....en toen werd ik mama en werd alles anders. En moest ik voor mezelf toegeven dat ik de meeste van mijn idealen al vrij snel heb moeten laten varen. En dat is ook helemaal niet erg zo gaat het nu eenmaal in je leven, soms loopt het leven anders als gedacht. Waar ik me wel aan kan ergeren is als kinderen in een woonwinkel bijv op de banken of bedden gaan springen met schoenen aan en de ouders die er niks van zeggen...maar dan erger ik me meer aan papa en mama als aan de kids...die weten waarschijnlijk niet beter.
Ik geef toe dat ik mij ook weleens irriteer aan kinderen die lopen te jengelen in de rij van de kassa. Is dat in de winkel zelf dan loop ik soms door of soms blijf ik stiekem wel eens kijken (kijken hoe de ouders het oplossen, wie weet kan ik daar nog wat van leren.....Mijn tijd komt ook nog wel!) Wat ik me wel afvraag: Waarom nemen ouders hun kinderen mee naar de winkel aan het einde van de dag als die kinderen moe zijn van bijv. de hele dag school? Ik kan mij namelijk niet herinneren dat mijn moeder dat vroeger heeft gedaan. Toen ik het laatst aan haar vroeg was haar antwoord dat wij dan altijd moe waren en ze geen zin had in deze toestanden. Hiermee wil ik natuurlijk niemand voor zijn hoofd stoten want soms is het noodzakelijk om nog even snel wat boodschappen te halen maar mijn vraag is: vermijden jullie deze activiteiten aan het einde van de dag? Of heeft het niks te maken met het tijdstip?
Ik doe het niet, maar heb de mogelijkheid om op een ander moment te gaan. Maar goed, zat mensen die werken en soms toch even met kids naar de winkel moeten.
Hier doen we als we met de kinderen gaan ook overdag boodschappen. Maar met kinderen die nog een of twee middagdutje(s) doen, zit je toch gemakkelijk voor een slaapje, wanneer je ook naar de winkel gaat. Over het algemeen doen we op zaterdag de grote boodschappenronde. Natuurlijk kan het ergerlijk zijn als een kind zich luidruchtig en vervelend gedraagt. Maar ook voordat ik kinderen had, vond ik het vooral rot voor de ouder, in 2e instantie voor het kind die ook ergens last van zal hebben. En pas als verre laatste voor omstanders. Die kunnen toch ergens anders naar toe lopen, weg van het supermarktkind . Het enige waar ik me als ouder aan kan ergeren, is als andere ouders het beter denken te weten. Een advies vind ik prima, maar als er opmerkingen volgen als 'dat doet/deed ons kind niet hoor' van ouders met één makkelijke baby, tegen ouders met twee tweelingpeuterpubers. En dan zeggen, oh, maar wij hebben het zo zwaar, het verschil tussen één en twee is er niet... Tja, lichte wurgneigingen. Maar dat doet alleen een familielid hoor. Verder vooral lieve woorden en complimenten.
Aan ouders die zeggen thuis een Utopia te hebben gecreerd! Ouders die bij alles wat ze doen, zeggen verantwoord bezig te zijn. Ouders/verzorgers die de woorden altijd en nooit gebruiken Ouders die (altijd) negatief over hun kinderen praten, daar gaan mijn nekharen echt van overeind staan! Ouders die mede-ouders hun moment van glorie niet gunnen maar er overheen moeten walsen met hoe geweldig hun kind wel niet is... Maar dus eigenlijk vrij weinig aan de kindjes zelf....tenminste zo onder de 8 jaar....daarna wordt het een ander verhaal TJa...en dan moeders die in elk topic het zelfde antwoord geven