Wat je hier zegt klopt niet helemaal. Oorspronkelijk werd conditionering idd bij dieren gebruikt en getest. Klassieke conditionering is iets dat bij mensen en dieren automatisch optreedt. Het gebeurt zonder dat je je er bewust van bent. Operante conditionering is echter een manier om gedrag te manipuleren dmv straffen of belonen. Ik ben het met je eens dat kinderen leren en (stilaan gaan) begrijpen, dit gebeurt voor een groot deel door 'imitatie', voorbeeldgedrag. Dit is een groot verschil met dieren en mijns inziens dus ook een belangrijke reden om geen operante conditionering te gebruiken bij kinderen.
Ik ben het met je eens dat conditioneren een natuurlijke manier is bij mens en dier om gedrag aan te leren maar dan wel via de klassieke conditionering. De operante conditionering is een methode die ook gebruikt wordt bij kinderen en waar ik niet achter sta. Het werkt goed bij dieren maar ik vind het geen mooie manier om met kinderen of volwassenen om te gaan. Ik vind dat het ook een onderschatting is van ons totale bewustzijn, we handelen niet alleen owv een straf of beloning maar vooral vanuit een intentie. Dit net omdat we mensen zijn en dus verder denken, dingen begrijpen en kunnen overzien en een geweten hebben.
Als de gespreksstof je niet interesseert, kan je je er ook buiten houden. Als het je wel interesseert, wat zo leek aangezien je reageerde, vind ik het wel fijn om een iets beleefdere reactie te krijgen. Jouw reactie vind ik namelijk gewoon grof!
Boeiende discussie. Vanuit mijn achtergrond (psychologie) ga ik mee met Trees, maar ik ben bekend wat jij omschrijft Elke. Ik ben zelf nog een beetje zoekende wat betreft de opvoeding van mijn zoontje. Boeiende materie, dus )
Voor beide methoden valt wat te zeggen, in mijn ogen zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden. In ieder geval zou ik geen beloningssysteem bedenken als het zonder ook prima gaat, lijkt me wat overbodig.
Een kind van 2 jaar belonen met stickers ja voor de lol niet om zindelijk te worden. ( daar vind ik een 2 jarige echt te jong voor en daarbij hou ik niet van het sticker systeem). Dochter hier is ook bezig met zindelijkheid maar ik zeg alleen maar grote meid wat heb je dat goed gedaan. Een lekkere knuffel zo als ze die wel vaker per dag krijgt en kusjes maar beide krijgt ze dagelijks in overvloed haha. Heb ophaal broekjes gehaald kan ze zelf haar luier naar beneden doen en naar boven daar is ze nu ook lekker druk mee aan het oefenen. Plast ze op het potje dan is het mee genomen( ze geeft het zelf aan he plassen op de wc en potje) heb er niks voor hoeven doen. Ze vind het reuze interessant en zo moet het ook blijven. Leuk. Tuurlijk kan ze van mij wel eens een beloning krijgen maar niet standaard ben me gek. Heb dat met me zoon ook nooit gedaan en ga dat met haar ook nooit doen.
Opvoeden is een leerproces probeer het met je gezond verstand te doen en je kinderen groeien daar het beste op. Laat je leiden in wat je wilt als ouder en wat je niet wilt. Bekijk het van dag tot dag en het is niet erg om principes overboord te gooien als je wel je eigen ik voor ogen houd. Ben al meerdere malen opvoedkundig me zelf tegen gekomen en daar leer ik dagelijks nog het meest van. Dat is mijn advies over op voeden.
Ja zo ervaar ik het. Ik las in een ander forum de vraag van een moeder wat ze nou moest zeggen als haar dochter een mooie tekening op school had gemaakt. Want roepen hoe mooi die was was belonen op prestatie en ze moest ook weten dat ze geliefd was als ze een lelijke tekening had gemaakt ofzo. Er volgde een hoop discussie en de conclusie was dat ze moest zeggen dat haar dochter vast haar best had gedaan en dat mama dat erg waardeerde, oid. Ik had daar een afhaker. Natuurlijk moet je nadenken over wat je doet (en wat niet) maar het moet wel natuurlijk en blij jezelf blijven. Ik was dus ook al van plan om me aan jouw advies te houden
Hier ben ik het ook mee eens. Ik vind ook niet dat je noooooit een compliment mag geven. Maar ik vind het voornamelijk belangrijk dat je als ouders écht geïnteresseerd bent in wat je kind doet, zegt,... En vaak is een 'goed zo' of 'flinke jongen' zo'n dooddoener! Bvb: papa zit een boekje te lezen in de wachtkamer, kindje heeft een tekening gemaakt. 'Kijk papa!'. Papa 'hmm-t' eens, kijkt niet op en zegt 'goed zo'. Tja... Ik denk dat je tot een beter contact komt met je kind als je dingen vaker benoemt en welk effect ze hebben dan 'gewoon' complimenten geeft. Ook omdat je nooit zou zeggen dat je een tekening niet mooi vindt en je dus soms misschien wel eens oneerlijk zou zijn. Maar je kan natuurlijk wel enthousiast zijn etc..je moet niet neutraal reageren hè. (weet niet of ik een beetje duidelijk ben... )
Ja Elke, je geeft aan dat je emotie leidend moet zijn, en dat ben ik met je eens. Een compliment is dan echt gemeend. Het is een zoektocht, ik ben benieuwd waar ik op uit kom als ik over 20 jaar terug reflecteer
Elke, ik vind de theorie over niet straffen en beloningssystemen echt logisch, maar het bovenstaand verhaal over complimenteren vind ik zo'n dooddoener. Ik lees het ook overal, een soort hersenspoeling: als je een compliment geeft doe je dat VAST uit desinteresse. Stel je voor dat je dat echt meent! En dan komt een hele theorie met een voorschrift om maar nooit te complimenteren en hele regels hoe je dan wel moet reageren. In mijn ogen is dat ook conditioneren en leidt tot ouders die krampachtig gaan bedenken wat ze nou moeten zeggen tegen hun kind in plaats van spontaan te reageren. Zoals in voorbeeld van juju. Ik zie mezelf al die hele discussie voeren elke keer als mijn dochter een paar strepen op papier zet en zegt dat het kabouters zijn. Wat moet je als moeder vertellen: 'nee schat, je bent 2 en door jouw fantasie denk je dat dit kabouters zijn, maar het zijn maar 3 strepen en een driehoek op papier.' Ik vind een compliment voor elke stap in kids ontwikkeling iets heel anders dan stickers plakken.
Ik vind belonen met stickers/cadeautjes voor zoiets natuurlijks als plassen uit de luier totaal overbodig. Ik ben sowieso tegen belonen met cadeautjes en in het vooruitzicht gestelde cadeautjes. Je kan verkeerd gaan sturen op deze manier; er wordt nl. onbewust een hoge druk gecreerd; kind wil het goed doen vanwege het cadeautje en andersom kan het verdrietig of boos worden als het het cadeautje niet krijgt als het een keer een natte broek heeft. Een kind van net 2 is uberhaupt heel jong om meteen al echt goed zindelijk te worden hoor. En van een beloningssysteem zal het ook niet alles begrijpen. Kijk nu eerst maar eens hoe het gaat en schep niet te hoge verwachtingen. En natuurlijk mag je je kind complimenteren als hij op het potje heeft geplast!
Over de discussie straffen/belonen: wij straffen niet, dat vinden wij niet nodig. Wij kunnen onze jongen heel goed uitleggen waarom iets niet mag en als je veel duidelijkheid, respect en liefde geeft, krijg je dat ook terug. Belonen in materiële zin doen wij ook niet (snoep, cadeautjes). Maar wij geven zeker wel complimenten! Volgens ons is dat ook heel gezond. Ik zeg echt niet voor iedere poep en scheet: "goed zo"! En als ik het zeg, meen ik het ook oprecht en ben dan ook echt enthousiast. "Mooi zo" of "goed zo" zeggen zonder het te menen en contact te maken met je kind, dat vind ik ook een dooddoener.
Zo bedoelde ik het echt niet zenne. Het is gewoon iets wat ik enkele weken geleden in de wachtkamer van het ZH zag en wat ik spijtig vond. Ook denk ik dat je het 'niet complimenteren' een beetje te extreem ziet maar ik vind het voorbeeld van juju dan ook wel extreem. Zo hard denk ik ook zeker niet na... Het moet idd geen geforceerde reactie worden.
Nou idd. Mijn dochter is bijna 2 en tekent van uit haar gedachten een bus. Tuurlijk zijn het maar strepen. Maar de fantasie er over is al voldoende voor mij om gewoon een goed zou uit te brengen het gaat niet om de kwaliteit maar om de kwantiteit.. Probeer je kind altijd in zijn of haar waarde te laten.
Laat ik je dit vertellen. Je kind straalt meer als je een complimentje geeft dan dat je hem of haar de waarheid verteld van die tekening is prut. Nou het zal dan wel mijn moeder gevoel zijn elke tekening of knutsel werk waar zoonlief ooit mee thuis is gekomen was en is voor mij het mooiste. Om te zien. Je kunt altijd bijsturen. maar die stralende ogen als je kindje wat geeft straks van uit het kdv school of wat dan ook dat moet meer zeggen.... Ik sta dus niet helemaal achter jou gedachten gang. Ben maar een simpel zieltje wat dat betreft lees geen boeken over opvoeding en dat soort dingen, Ik ga op me gevoel af dat is meestal beter dan welk boek dan ook.
Ik denk dat je me verkeerd begrepen hebt, ik zeg toch nergens dat je moet zeggen dat je de tekening niet mooi vindt ofzo?
Persoonlijk denk ik het dat je het te ver doortrekt en ik begrijp het idee op papier en kan het tot op een bepaalde hoogte volgen. Ik ben het er bijv. zeker mee eens dat je complimenten bewust moet geven, maar verder vind ik het vooral een idee op papier dat operante conditionering 'slecht' is en heeft het weinig aansluiting met de praktijk. Er zijn namelijk geen hordes kinderen met probleemgedrag, omdat hun ouders positief gedrag mondeling beloond hebben. Daarnaast is het praktisch niet haalbaar om operante conditionering geheel uit de opvoeding te weren. Ook veel van ons onbewuste gdrag dat we naar kinderen toe laten zien is een vorm van oc. ----- Edit ik zie dat je niet meer actief bent. Geen idee of je dit nog leest, maar ik wens je het allerbeste!