Onze kleine meid is ook met de vacuum ter wereld gekomen. Het begon al met langdurig gebroken vliezen zonder weeen, daarom ingeleid, ontsluiting vorderde niet, ruggenprik gehad, ruim 1,5 geperst en toen kreeg de kleine het moeilijk, zelf was ik ook aan het eind van mijn latijn en ik wilde alleen mijn kindje eruit hebben dus ook vacuumpomp en knip. Mijn man is er best van geschrokken met hoeveel geweld het gaat zo'n vacuumpomp maar ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als dat ding er niet geweest zou zijn. Onze kleine meid heeft wat zuurstof gehad en daarna deed ze het prima. Ze heeft ook paracetaml gehad teen hoofdpijn en had een bult op haar hoofd, die trok binnen een paar dagen weg. Ze is wel een paar dagen niet lekker geweest maar dat kwam door de hele bevalling dus alles samen en niet perse door de vacuumpomp alleen. Het is heftig en ik had ook iets heel anders verwacht van mijn bevalling, maar uiteindelijk gaat het om het resultaat. En dat mag er zijn !!!
sluit me hier volledig bjj aan. Dochter is ook met de pomp gehaalt omdat haar hartslag daalde. Voor een ks had geen tijd meer geweest. Ze had idd een punthoofdje en een pompafdruk. Ze kreeg direct paracetamol, was de eerste nacht misselijk en moest dd eerste twee dafen zoveel mogeljjk in haar bedje blijven. Toch heb ik de pomp niet als iets negatiefs ervaring
Bedankt allemaal voor de reacties. Ik probeer mijn bevalling ook niet van minuut tot minuut uit te stippelen, ik weet dat het zo niet werkt. Zal er alles voor geven om de natuur zijn werk te laten doen. Ook probeer ik me juist helemaal niet druk te maken over de bevalling en voor pijn ben ik ook (nog) helemaal niet bang. Maar voor lakse verloskundigen en gynaecologen wel.
* In de meeste gevallen is de de gyn niet bij de bevalling. Maar een assistente, of verloskundige. * in meer dan 90% van de gevallen weten ze niet hoe groot jou kindje is, als het nog in de buik zit, ook al hebben ze een groei echo gedaan. Ze maken een schatting namelijk bij een groei echo en vaak klopt dat bij de bevalling toch niet. * Als je aan het bevallen bent in het ziekenhuis heb je als het goed is een hartslag meter om die de hartslag van je kindje in de gaten houdt, en jou weeen activiteit, dus kunnen ze gewoon optijd ingrijpen. Ik dnek ook dat als jij het genoeg vindt en je aangeeft dat je een ks wil, maar de gyn denkt dat het nog wel op de gewone manier kan, je echt geen ks krijgt.
hier ook een vacuum geboren.. het was geen pretje.. hij bleef te hoog liggen daalde niet goed in.. moest me voorbereiden op een ks.. op dat moment vond ik alles prima.. ze wouden het 1 x proberen met de pomp, als die dan niet zakte werd het een ks. het plaatsten van de cup... dat was geen pretje, heb nog nooit zoveel gescheeuwd. gelukkig zakte hij naar de 1ste keer.. en kwam hij er naar 3 persweeen ook uit. de bult op zijn hoofd viel heel erg mee gelukkig, maar hij had de dagen erna heel erg last van zijn hoofd/nekje.. kon hem niet aanleggen voor de borstvoeding, het vasthouden deed hem te zeer. dus we moesten hem vingerfeeeden. met 4 weken moesten we naar het cb voor controle wegen enz. en ik gaf aan dat hij een voorkeurshouding heeft naar rechts. wat bleek nou, zijn sleutelbeen is gebroken geweest! vandaar de voorkeurs houding.. dus door de bevalling, het arme mannetje.. gelukkig gaat nu alles goed!
tamm, jeetje zeg, arm kereltje! Ben blij dat alles nu wel goed gaat met je zoontje. Maar zo zie je maar hoeveel kracht er op zo'n verlossing komt te staan. En dat lijkt me gewoon niet goed/gezond voor het kindje. Een pasgeboren baby met een gebroken sleutelbeen, come on. Als er nou echt niets anders aan te doen was, als het kiezen is tussen het leven van de baby en een gebroken bot, dan is de keuze natuurlijk snel gemaakt. En daar gaat het me ook niet om. Wat moet dat moet, zeker als er tijdsdruk is, en alles voor het kind. Maar de filosofie achter het idee van de vacuum- of tangverlossing, daar sta ik niet achter.
ja en we wisten het geeneens! het ziekenhuis heeft hem daar geeneens op onderzocht! het cb kwam er dus achter, ze voelden een bultje daar, dat betekend dan dat hij gebroken is geweest.. het heelt gelukkig vanzelf.
Ik wet nog goed dat mijn man en ik naar het ziekenhuis gingen voor een bevallingsvoorlichtingsavond. Daar werden de vacuüm en tang laten zien en uitgelegd. Ik zei toen tegen mijn man dat ik dat nooit zou willen. Hij dacht er hetzelfde over. Toen de bevalling naderde, ging alles goed. Ik had snel 10 cm ontsluiting en kon persen. Maar ik voelde dat het niet goed zat. Hartslag ging omlaag en de gyn werd gebeld (het was nacht). Vacuüm moest er aan te pas komen. Dit vond ik erg naar. Ik werd verdoofd aan de binnenkant van mijn vagina met een prik. Maar ik voelde alles. Toen de vacuüm niet lukte, werd de situatie dreigend. Ons kindje liep gevaar. Duwen op de buik, knip, alles geprobeerd. Toen toch een keizersnede. Hier mocht echt geen tijd over heen gaan. Uiteindelijk is onze dochter geboren op de OK en direct afgevoerd naar de neo IC. Ze bleek een sterrenkijker en kon met geen mogelijkheid natuurlijk uit mij komen, ook de vacuüm bleek nooit te kunnen werken vanwege haar hoofdhouding. Doordat de gyn toch doorgetrokken heeft, zat ze al heel ver in het geboortekanaal. Op de OK moest ze weer teruggetrokken worden en dit was erg beangstigend voor mijn man, mij maar ook voor de OK mensen. Ze heeft er een hersenbloeding aan over gehouden en heeft tot haar tweede jaar begeleiding van het ziekenhuis gehad. Bij de terugkomafspraak met de gyn vanwege de keizersnede heeft hij direct aangegeven dat hij de situatie bij mijn bevalling een enorm dilemma vond. Hij heeft excuses gemaakt en wij hebben het geaccepteerd. Ik refereerde aan mijn gevoel bij de presentatie van de hulpmiddelen tijdens de bevallingsvoorlichtingsavond en de gyn zei dat het maar goed is dat er hulpmiddelen zijn. In arme landen overlijden vrouw en kind als het kind niet op de natuurlijke weg geboren wordt. Daar zijn geen hulpmiddelen. Er was gevaar voor ons kindje en voor mij en dus had de gyn geen keuze en heeft hij gedaan wat hem het beste leek. Met onze dochter gaat het goed! Ze heeft helemaal niets overgehouden aano haar geboorte. Ik heb er soms nog last van (geestelijk en lichamelijk; zwanger worden was al lastig vanwege PCOS en door de keizersnede zijn er waarschijnlijk verklevingen opgetreden) maar het gevoel dat onze dochter het zo goed doet overheerst! Dus, vooraf had ik gezegd dat ik absoluut geen hulpmiddelen zou accepteren. Maar ze hebben het leven van mijn dochter en mij gered.
Een bevallingsplan is geen draaiboek voor de bevalling... Het gaat erom dat je vantevoren eens goed nadenkt over de bevalling, zodat je er goed voorbereid en geinformeerd aan kunt beginnen. Zodat je weet (en de gyn ook!) wat de mogelijkheden en wensen zijn in geval er iets niet volgens het boekje verloopt. Ik kan het iedereen aanraden! Het heeft mij een mislukte vacuum bespaard. Nescio, de 'filosofie' achter de vacuum is dat het kindje geholpen wordt vaginaal geboren te worden om wat voor reden dan ook. Ik snap niet hoe je daar tegen kunt zijn. Ik snap uiteraard wel dat je niet wilt dat er te lang wordt afgewacht, maar dat is een ander verhaal
Janneke, de filosofie achter de vacuum is volgens mij dat er te veel druk en teveel stress op de geboorte staat en dat het kindje er NU uitmoet. Dat lijkt me geen goede eerste start voor een baby. Geldt net zo goed voor een spoedkeizersnede. Prachtig dat het levens kan redden,en zoals ik al eerder zei, het gaat me ook niet om de voordelen van de vacuum, maar liever dat ik denk dat met alertheid en serieus nemen vanuit de artsen een hoop ellende daarvoor voorkomen had kunnen worden.
Ik heb niet alles gelezen, maar wil toch even reageren. Het is heel moeilijk om te bepalen of een vacuüm nog wel of niet toegepast zou moeten worden. De verhalen, reden, situatie zijn erg uiteen lopend. Er zijn situaties waar een kind te ver in het geboortekanaal zit voor een (spoed)keizersnede en dan is de vacuüm de beste oplossing om een kind zo snel mogelijk geboren te krijgen. Toch ben ik wel van mening dat er te snel en te vaak naar en vacuüm wordt gegrepen. Daarbij moet ik wel zeggen dat, dat vaak achteraf gezien is! Gynaecologen weten dat het een hersenschudding veroorzaakt in veel gevallen en eventueel schade aan het geboortekanaal(vagina). Dit laatste omdat de vacuüm dan per ongeluk op het hoofdje wordt gezet met een stukje vagina wand ertussen. Een vacuüm kan bij sneller ingrijpen verkomen worden en in sommige gevallen vervangen worden door een keizersnede. De vraag is dan weer, hoeveel keizersnede zouden dan onnodig uitgevoerd worden. Niet te vergeten dat het een grote buikoperatie is. Dit is echt een hele lastige. Ik weet wel dat ik ook liever pijn heb en moet hertstellen van een keizersnede dan dat mijn kind geboren wordt met een hersenschudding. En ik weet vanuit mijn werk hoeveel last die arme kleintjes ervan hebben. Feit is wel, dat een kind veel meer schade kan over houden of zelfs overlijden als ze het in sommige situaties niet doen. Dus tja, ik weet zelf wel wanneer het wel of niet nodig is, dus ik zal zeker(als ik nog assertief/alert genoeg ben) in discussie gaan. Voor mensen die geen medische achtergrond hebben, vertrouw op je gynaecoloog en op de keuzes die ze maken. Ze willen het liefst ook dat het allemaal volgens het boekje gaat. Maar je kunt altijd om iets meer uitleg vragen als je het woord vacuüm hoort vallen!
Dat kan, en ben natuurlijk met je eens dat je zo'n situatie moet proberen voor te zijn! Maar het kan ook zijn dat de moeder is uitgeput, door heftige weeën of lang persen, en de kracht niet meer heeft om het kindje naar buiten te persen. Dan kan de vacuüm ook helpen. Het is makkelijk gezegd natuurlijk, maar probeer je niet teveel zorgen te maken! Voor hetzelfde geld gaat het allemaal supergoed en valt je kindje er zo uit Er worden nog altijd meer kinderen zonder vacuüm geboren dan met.
Dat is echt niet de enige reden. Ik weet nu al dat ik niet kan persen en de optie keizersnede was erg groot maar nu na overleg word dit toch niet eerste keus maar willen ze mij zonder te laten persen, met vacuum en met infuus (mag geen epiduraal krijgen) laten bevallen. Het word dus niet alleen met spoed gebruikt maar dus ook om andere reden zoals niet kunnen/mogen persen.
Ik heb een vacuüm bevalling gehad. Maar nik vond het niet extreem naar. Zoontje had wel een dopje op zijn hoofd en wat hoofdpijn, dat vond ik wel heel naar... Maar ik ben heel blij dat ze het wel gedaan hebben. Ik ben namelijk heel blij met een toch gezond en levend kindje!! Maar op zo'n moment kun je vaak echt niet meer kiezen voor een keizersnede. Je kindje ligt dan al in het geboortekanaal en dan is er vaak geen tijd meer om je helemaal voor te bereiden op een (spoed)keizersnede. Waar jij misschien ook nog eens onder algehele narcose zou kunnen gaan. Het verhaal van sofietje is natuurlijk ook een uitzondering. Het klinkt naar en is niet wat je het liefste wilt. Maar laat je er niet gek door maken. Op internet lees je vaak alleen maar de 'nare', opvallende, bijzondere gebeurtenissen. Het grootste gedeelte wat 'normaal' verloopt wordt niet zo vaak beschreven en blijft minder lang hangen. Maar ik zou je ideeën wel met de vk bespreken en misschien je wensen in een bevallingsplan zetten.
Ik herken je angst van van te voren wel........dat was ook mijn "angst".......vacuum en knippen. Uiteindelijk is Jolene wel met vacuum geboren( ivm 48 uur gebroken vliezen en al 2 uur te hebben geperst) en dus ben ik ook geknipt maar net wat de meeste hier zeggen.....ze doen het niet voor niks en eerlijk gezegt moet ik je bekennen dat het mij op dat moment niks meer boeide hoe ze eruit kwam. Ook zij kreeg gelijk een zetpil tegen de hoofdpijn en we merkte dat ze de eerste dagen echt beetje misselijk was. Maar als ik jou was zou ik wel van de gedachte uitgaan dat ze het allerbeste voor je kindje doen.....en ja in sommige gevallen is dat wel de vacuum.
Ik was ook heel angstig vantevoren en heb zó lang gepiekert dat wil je niet weten. Baby was er met 42 weken nog niet dus ben uiteindelijk ingeleid moeten worden, hoe groot mijn ziekenhuisangst aanvankelijk was. Aangesloten aan het infuus daalde baby zo snel , dat ik binnen 3 uurtjes aan 7cm zat, het ging allemaal heel snel. Alleen op een gegeven moment daalde het hartslagje, dat niet meer hoger werd wat we ook probeerden. Omdat het kindje wel al voor de ingang lag en er zo spoedig mogelijk uit moest, hebben ze vlug de gynaecoloog gebeld, verdovingsspuitje gegeven... Gyn vertelde me dus dat het op mijn eigen kracht aankomt en hij enkel een beetje zal helpen... Mijn zoontje was er na drie keer persen denk ik, en had niet eens zo'n sterk punthoofd als je je voor zou stellen. Hij was ook met zijn schoudertje blijven haken, zo breed was hij. Ik denk niet dat ik hem er zonder hulp uit had gekregen eerlijk gezegd. En ja tuurlijk zou ik het liever zonder vacuum gedaan hebben, maar op dat moment is spoed vereist... Baby deed het super met een apgar van 9. Bevallingen zijn echt geen pijl op te trekken... het kan zo anders gaan. Ik ben er ook echt met een 'ik zie het allemaal wel' instelling ingegaan en heb gewoon geprobeerd er het beste van te maken. Het komt hoe dan ook allemaal wel goed, probeer je er niet druk om te maken. Het gaat zoals het moet gaan.
1 van de redenen waarom artsen liever een vacuumextractie doen ipv een keizersnede is het risico op een wet lung bij de baby. Aan een keizersnede zitten meer risico's aan verbonden dan de meeste mensen beseffen, waarbij de meeste voor de moeder, maar de wet lung is een ernstige complicatie bij de baby. Bij een gewone bevalling wordt het vocht als het ware uit de luchtwegen geperst, bij een keizersnede gebeurt dit niet waarbij forse ademhalingsproblemen en het kindje vaak aan de beademing komt te liggen. Vaginale baring heeft in de meeste gevallen de voorkeur, behalve wanneer moeder of kind daarbij echt in gevaar komt.
@koekenpan, wat zijn precies de risico's voor de moeder bij keizersnede? Je hoort meestal toch wel een goede afloop en het komt toch redelijk vaak voor... Zelf ben ik juist hartstikke bang voor een keizersnede, dus dat mensen dit graag zouden willen.... Ik vind het maar niets de gedachte.