Heb even zitten twijfelen maar hier toch mijn verhaal. Ik heb een zoontje van 9 uit een eerdere relatie. In die relatie ben ik emotioneel mishandeld. Uiteindelijk daar toch uit gekomen. Ben daarna bijna 2 jaar alleen geweest met mijn zoontje (die om het weekend naar zijn vader gaat enz das allemaal goed geregeld). 9 maanden geleden kwam ik mijn huidige vriend weer tegen nadat we lang geen contact hadden gehad we hebben 12 jaar geleden wat gehad maar ik was toen nog vet jong dus duurde niet lang. Maar ok even verder we kregen dus een relatie. Ging opzich allemaal goed met mijn zoontje ook dus niet veel later trok hij bij me in. Ik werkte 36 uur. heb grotendeels mijn zoontje en daarnaast deed ik het hele huishouden. Toen hielp hij eigenlijk al niet veel maar ok kon ik nog handelen ik was het gewent om te doen. Maar nu ben ik dus zwanger. Sinds dat we het weten ( wat hij super graag wou) heb ik het gevoel dat hij zich aan het wegtrekken is. Neemt domme beslissingen en egocentrische beslissingen die ik niet kan begrijpen.( waaronder een te dure auto kopen, te dure banden eronder, laptop kopen enzo.) Draagt financieel maar heel erg weinig bij. Betaald geen huur eigenlijk draagt helemaal niet bij aan de vaste lasten die bij een huis komen kijken. Ik zit in de schuldhulp vanwegen gedoe dat allemaal bij mijn ex heeft voorgevallen en vlak daarna en dat weet hij ook. Toen betaal ik nog alles en alle boodschappen. Helaas ben ik al 8 weken extreem veel aan het overgeven en heb totaal geen energie meer over, Zit nu dan ook al 6 weken thuis en mag niet werken van de vk. Het huishouden lukt ook maar heel weinig maar mijn vriend wil niet helpen met het huishouden dus daar sta ik ook alleen voor. Meerdere malen hebben we hier ruzie over gehad en hij zou gaan helpen. Dan gaat het alleen die avond goed en daarna sta ik er weer alleen voor. Gisteren dus wederom er weer ruzie over gehad. Toen zei hij ineens je haalt het kind maar weg en anders doe ik het! Hier schrok ik echt heel erg van. Hij ging daarna meteen sorry zeggen en het was niet zo bedoelt maar wel al gezegd. Daarom heb ik hem ook de deur uit gezet en gezegd dat ik tijd nodig had om na te denken wat ik nu ga doen. s'avond laat wou hij praten en toen vroeg hij of hij wel bij me mocht slapen. Daar meteen volmondig nee op gezegd. Vandaag verwachte hij dat hij wel weer thuis mocht komen daar ook nee op gezegd. Ik weet niet meer zo goed wat ik hier nu mee aan moet. Zie net dat het een beetje lang verhaal is geworden, sorry daarvoor maar ik moest het echt even kwijt allemaal. Dit lucht wel een beetje op. Ik kan vooral zijn opmerking niet uit mijn hoofd krijgen dat heeft me zoveel pijn gedaan.
Hoi Tijjani85, Ik heb hier ook mijn verhaal neergezet: 's Ochtends een positieve test, 's avonds een vriend die er geen zin meer in heeft. Misschien handig om ook eens te lezen. Ik zou als ik jou was voor jezelf kiezen. Blijkbaar houdt hij totaal geen rekening met jou en daarbij ook niet met je zoontje en ongeboren kind.
Ik heb je verhaal gelezen en alle reactie's. Nu dat ik hem eruit heb gezet heb ik weer het idee te kunnen ademen. Heb nu ook het idee dat hij me van mijn vrienden heeft weggehouden en dat neem ik hem heel erg kwalijk. Denk ook heel sterk dat ik voor mezelf en mijn kinderen ga kiezen. Die keuze maken is alleen niet heel erg makkelijk maar komt goed. bedankt voor je bericht.
jeetje meid! wat een erge opmerking! wel goed dat je hem de deur hebt gewezen. je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. uit ervaring weet ik dat mannen soms goed wakker geschud moeten worden. heb mijn man ook eens de deur uitgezet en hij is daarna flink veranderd. als je de keuze maakt om wel met hem verder te gaan moet hij ook bijdrage zowel financieel als de rest. sterkte
wordt net gebeld door de moeder van mijn vriend/ex (geen idee) dat hij is flauw gevallen op zijn werk en dat hij er zo mee zit. Heb ook meteen gezegd dat het heel vervelend is allemaal maar dat dit niet is van alleen afgelopen weekend, en dat ik niet weet of hij nu eerlijk tegenover zijn ouders is geweest. Dat hij dat nu eerst moet gaan zijn anders kan ik er helemaal niks mee. Krijg nu alleen maar schuldgevoel aangepraat van hun kant, wat moet ik hier nou mee. Ik weet het niet meer
Nou meis, je vooral geen schuldgevoel aan laten praten. Het is heel normaal dat als jij je zo beroerd voelt, hij helpt met de dagelijkse dingen, zelfs financieel. Je geeft zelf ook al aan dat je het gevoel hebt dat je weer kunt ademen nu hij weg is. In een goede relatie hoort het in mijn ogen net een beetje andersom te zijn. Dat je apart goed ademt, maar wanneer je samen bent die adem alleen maar toeneemt. Tevens ook de rust in je lijf trouwens. Neem de tijd voor jezelf en luister naar je gevoel. Op mij komt het nu een beetje over dat meneer zich wel heel erg aansteld met het flauwvallen namelijk. En laten we eerlijk wezen, aan geestelijke manipulatie heb je dan ook geen hol. Heel veel sterkte met wat je ook beslist.
Jah ik vind dit gevoel ook niet helemaal normaal. De negatieve dingen wegen nu hoger dan de positieve dingen en dat is ook niet goed. Hij loopt al 8 maanden lang te liegen over van alles en nog wat en nu dat hij zegt dat hij het niet meer gaat doen moet ik het maar meteen geloven. Dat kan ik gewoon niet. Heb er geen vertrouwen in. En jah dat flauwvallen ik vind het een beetje zielig. Gisteravond zat meneer in een keer te verkondigen dat hij de avond ervoor een zware slaappil had in genomen omdat hij niet kon slapen. Dat doet hij toch zelf..... Ik kan daar helemaal niks mee. Hij liegt, helpt niet en dan die opmerking er ook nog bij daar heb ik en mijn kindjes niks aan. Morgen heb ik een echo en hoop zo dat alles goed is met de baby en dat die hier niet onder geleden heeft allemaal. Heb al meerdere miskramen gehad en ben er zo bang voor. Heb besloten dat ik de vader een kans wil geven om mee te gaan naar de echo. Als hij zegt er echt voor te willen gaan dan hou ik hem niet bij het kindje weg. Maar ik kan geen relatie meer met hem aangaan. Dit zal ik hem dan ook duidelijk gaan maken. Hoop dat hij me vandaag met rust gaat laten zoals beloofd.
heb je zijn moeder niet meteen gezegd wat hij riep over het weghalen?? ik geef je groot gelijk meid!! echt, je hoort gesteunt te worden door je lief.. en niet zo behandeld te worden en idd wat survivor zegt over dat ademen helemaal mee eens!!!!
Mijn god, wat vreselijk voor je, zeker gezien je vorige relatie. Ik begrijp dat je inmiddels je besluit genomen hebt om niet met hem verder te gaan. Daar geef ik je groot gelijk in. Je verdient zoveel beter! Kies voor jezelf, je zoon en t kindje in je buik. Ik wens je heel veel sterkte en heel veel succes voor de echo morgen!!
Bedankt voor alle reactie's. En ik heb idd een beslissing genomen en dat is dat ik voor 1000% voor mijn kinderen kies. Kan geen relatie met een man aangaan die maar blijft liegen en liegen. Zelfs nu hoor ik steeds weer leugens. Ben er zo klaar mee en mijn vertrouwen in hem is helemaal weg. Zo kan ik geen relatie hebben met iemand. Ben er ook steeds meer van overtuigt dat hij een verstandelijke beperking heeft en dat is helemaal niet fout ofzo. zolang je maar de begeleiding hebt die je nodig heeft en die heeft hij niet. Zal hem daarom ook duidelijk proberen te maken dat hij die moet gaan zoeken om straks een goede vader te kunnen zijn. Ik zal hem niet bij zijn kind weghouden (of er moeten hele erge dingen gaan gebeuren natuurlijk). Het ligt er nu even aan hoe hij gaat reageren en daarna zich gaat gedragen of het zijn achternaam krijgt enzo. Daar ben ik nu nog niet uit. Houdt erkennen in dat het ook meteen zijn achternaam draagt?? Moet ik maar eens gaan uitzoeken allemaal. Ben in ieder geval vanaf nu weer een alleenstaande moeder en heb er eigenlijk heel erg vrede mee. Ik zie mijn vriendinnen weer. Kan weer lachen en genieten van muziek en kan weer adem halen. Vanavond het proberen uit te leggen. Heb hem wel voorbereid en heb geregeld dat er een gezamelijke vriend in de buurt staat dat mocht hij overstuur zijn en zijn auto in stappen (dan kijkt hij namelijk nergens meer naar) dat die hem kan opvangen. Wil niet op mijn geweten hebben dat hem onderweg wat gebeurd en dat ik dat dan op mijn bord krijg. Zo wat voelt het fijn om het van je af te schrijven zeg. Mijn hoofd zat helemaal vol.
dank je wel. gesprek is aardig goed gegaan. Al bleef hij elke keer om nog een kans vragen maar elke keer uitgelegd dat ik daardoor niet gelukkiger werd, hij ook niet maar zeker mijn kinderen niet. Dat snapte hij wel zei hij. Echter sinds afgelopen donderdag loopt hij alleen maar overal en bij iedereen o zo zielig te toen. Had hij maar eerder bij na moeten denken voordat hij ging liegen, kom achter steeds meer en meer leugens en ben heel erg blij met mijn keuze. Op de dagen dat mijn zoontje bij zijn vader is dan komt hij spullen ophalen. Ik zet dan al dingen klaar voor zover ik kan en dan neemt hij dat mee. Het meerendeel is al weg en dat scheelt al zoveel. Heb wel contact gehad met zijn jongere zusje en die was bang dat ze de baby niet zou mogen zien. Haar ook duidelijk gemaakt (ze is 19 jaar) dat als er tegen mij gewoon normaal gedaan wordt ik dat ook gewoon doe en dat ik dan helemaal niemand ergens buiten hou. Voor de rest is het mijn leven en doe ik wat het beste is voor mijn kids. Dat snapte ze helemaal. Daar ben ik blij om. Maargoed ik ga dus nu als alleenstaande moeder door het leven en ben weer een stuk vrolijker. Kan weer genieten van dingen. Heb vorige week weer een echo gehad en was zo tof om mijn kleintje weer te zien. Moet nu weer wachten tot 6 maart dan krijg ik mijn 20 weken echo en s'avonds krijg ik een pretecho die speciaal voor mijn zoontje is. Hij mag niet mee naar de 20 weken echt en dat had ik hem wel beloofd. Dus nu maar op deze manier. Mag ik 2 keer die dag genieten van mijn ukkie