voelt sinds kort dingen heel goed aan maar dan ook echt goed. bv laatst, ik was de oplader van mijn tel. wijt amar had daar helemaal niks over gezegd, ik was gewoon aan het zoeken en hij was aan het spelen. op een gegeven moment gaf ik het op en ging ik afwassen hard nadenkend waar ik dat ding gelaten kon hebben. komt mijn zoontje (2,5) naar de keuken zen zegt mama kijk!!! heeft ie mn oplader in zn handjes. ik blij natuurlijk en zei oooo dank je wel lieffie vriendje! wat goed van jou zeg! en hij met een brede smile zeggen: verassingggg!!! nog iets, ik ben afgelopen woesndag mijn baan kwijt geraak, contract werd niet verlengd en dat is altijd balen natuurlijk maar ik probeer altijd in de buurt van mijn kinderen gewoon normaal te doen. komt ie ook weer...mama verdrietig he? met een brok ik mn keel zei ik dus ja maar dat is niet erg en dat gaat over...jah zegt ie kan gebeuren he? mama niet boos worden he? nee lieverd mama is niet boos laatst: ik zat ff aan een vriendin van me te denken want ik had haar lang niet gezien. en dacht dus van o ik zal haar eens bellen, mijn zoon heeft haar zo weinig gezien en hij was ook nog heel klein toen hij dr voor het laatst zag, komt ie voor me staan vraagt ie..waar is tante t? oo die is thuis..oo zegt ie met g? (dat is haar zoontje) ja zeg ik...wat heb jij dat heeeeel goed onthouden. hij was net 2 toen hij haar voor het laaatst had gezien en haar zoontje was er toen niet eens dus dat is nog langer geleden. gisteren ging hij voor het eerst bij zijn vader slapen (wij zijn uit elkaar en hij wootn sinds maandag niet meer hier) en ik had hem al erop voorbereid, ook toen voordat hij ging verhuizen had ik hem verteld van wat er stond te gebeuren maar dan wel in kindertaal. nopu gisteren kwam hij ze ophalen, en dit is dan ook de eerste keer dat ik mijn kinderen zolang niet heb (4 dagen) dus met moeite nog heel leuk gegroet en kusjes gegeven enz, zat ie in de auto en ik keek uit het raam en hij had me toch een uitdrukking op zn gezicht...heel ja hoe moet ik zeggen, van ik weet dat je verdrietig bent mama maar ik kom terug..zo een uitdrukking had ie. nou toen had ik het niet meer, heb toen echt een potje lopen snikken op de bank ik weetecht niet waar dit vandaan komt, ik vind het helemaal niet erg hoor maar het valt nu zo erg op, lijkt wel alsof hij mn gedachtes kan lezen.
Wow wat een verhaal...Kan me voorstellen dat je het niet erg vind maar toch wel oppassen dan met bepaalde gedachtes. Hij is een super gevoelige jongetje en de vraag is voelt hij jou zo goed aan of ook andere....Hij is nog jong maar kijk is op de internet naar HSK (hoog sensitieve kinderen) misschien heb je daar iets aan. En verder 4 dagen zonder je kinderen is heel lang als de 1e keer maar probeer er ook van te genieten. Als mijn zoontje naar zijn vader gaat denk ik de 1e uur lekker maar daarna pffff maar het went hoor. En balen van je baan ik hoop dat je snel weer iets vind.
ja inderdaad ik moet heel erg oppassen, ik weet echt niet of hij dit altijd al heeft gehad, enals dat wel zo is komt het de laatste tijd echt eruit. ik ga even op HSK opzoeken, wil er nu wel meer over weten. dank je voor je reactie, en ik hoop ook dat ik weer gauw iets vind
ik heb het even opgezocht en er staat een lijstje met symptomen zeg maar en dat is mijn zoon gewoon! hij heeft ze niet allemaal die op het lijstje staan maar er staan 19 van de 23 symptomen heeft hij. er is een boek over geschreven zie ik dus die ga ik ook bestellen, hoe het opvoeden dan gaat enz. niet dat ik de opvoeding helemaal moet omgooien mar er zijn vast wel dingen waar je rekening mee moet houden dan
Kinderen van deze leeftijd staan zowieso heel dicht bij dingen. Voelen feilloos aan wat er aan de hand is en pikken dat heel erg snel op. Dat gebeurt hier net zo en soms nog extremer. Ik neem het serieus, maar ga er ook nog niet te ver op in. Dat is (nog) niet nodig. Bijna elk kind van deze leeftijd scoort hoog in de test voor hoog sensitieve kinderen. Ik zou er nog niet direct een "etiket" opplakken. Hoewel het zeker geen kwaad kan het boek te lezen, omdat ik het zowieso wel een goede leidraad vind binnen de opvoeding. Jonge kinderen staan zo dicht bij de bron, dat je ook niet raar hoeft op te kijken als ze praten over "vroeger toen ik groot was". Dergelijke dingen zullen vanzelf een beetje vervagen en plaats maken voor het hier en nu. Het is zeker goed om hier tijd en aandacht aan te besteden, maar pas op dat je je kind niet op een soort voetstuk gaat plaatsen. Dat voelt hij namelijk ook aan en je kunt dan bepaald gewenst gedrag krijgen vanuit het kind, omdat hij onbedoeld het gevoel krijgt te moeten doen aan dat beeld van speciaal zijn. Dat levert uiteindelijk ook problemen op.
hey meid, heftig hoor. toch wel gek als je kleine man zoveel van je weet terwijl je geen aanleiding ervoor geeft. ik heb t 1x gehad met D. We waren op verjaardag en iemand zei tegen haar man of haar zoontje niet ff wat moet drinken. D heeft dat voor geen goud kunnen horen maar hij kwam met de beker van het kindje aanzetten zovan: hier ga maar drinken. heel gek gevoel inderdaad! We stonden allemaal verbaasd te kijken of het nou toeval was of dat hij het echt aanvoelde op een of andere manier. beetje offtopic: balen van je relatie! lijkt me heel moeilijk om dan je 2 kids bij je te hebben zonder de papa en ze dan 4dagen kwijt te moeten zijn.
Kinderen pakken inderdaad van alles op maar misschien ook goed om te weten.. je geeft veel meer signalen af dan je zelf door hebt. Dit is ook precies de techniek die waarzeggers en mensen zoals Derek Ogilvie toepassen. Zonder dat JIJ het doorhebt, geef je zoveel informatie dat iemand anders (ook een kind, juist omdat ze op jou gefocused zijn) daar iets mee kan. Je gedachten lezen? Misschien. Waarschijnlijker is dat jullie elkaar goed kennen en dat jij toch veel meer (onbewuste) signalen afgeeft dan je zelf door hebt. Let dus op... je kindje krijgt van je verdriet en problemen dus ook meer mee dan je wilt!
ja wel balen maar we hebben wel zoiets van voor nu is het de beste keus maar we sluiten niet uit dat het niet meer goed zal komen. we hebben nu dingen uitgesproken die we voorheen nooit hebben durven uitspreken en we hebben nu zo een helder beeld van waarom het fout is gegaan. ik ervaar het niet is als moeilijk of ontzettend zwaar zo alleen...de tijden dat we nog samen waren vielen mij zwaarder en hem ook omdat er veel irritaties waren die er nu niet meer zijn nu we niet meer samen wonen. die 4 dagen vallen me wel heel erg zwaar, ben nog nooit zolang bij mijn kindjes weggeweest maar hij heeft net zoveel recht als ik op de kinderen en wilde dus niet dat hij ze alleen in het weekend zag. hij heeft ze de ene week 4 dagen en ik 3 en de andere week is het andersom.
oo wat erg ik wil helemaal niet dat mijn kinderen ook maar iets meekrijgen van mijn verdriet of probleempjes. maar het gaat zo onbewust
Klopt je kids hebben heeeel snel door dat er wat is. Fijn dat jullie de keuze zo samen hebben gemaakt. Frustratie in een relatie is geen goeie basis en dan net wat jullie doen is alles gewoon even op een soort pauze zetten. Blij dat jullie het niet als vreselijk ervaren, scheelt een hoop! Snapt je kleine knul er wat van? Moet gek zijn om papa en mama niet meer samen te zien denk ik.
Ach meis... troost je met de gedachte dat kinderen ook ongelofelijk flexibel zijn en het allergrootste vermogen hebben tot onvoorwaardelijk van je houden. Kinderen kunnen heel veel hebben maar hou er wel rekening mee. Volgens mij probeer je dat al heel goed te doen! Ik wilde alleen maar zeggen dat het waarschijnlijker is dat je tante T toch een keer genoemd hebt (onbewust) dan dat je zoontje jouw gedachten kan lezen. Jij was er tenslotte ook mee bezig. Knuffel!