Damn jazz, wat ben jij n sterke vrouw zeg!! Diep respect hoor! Hoe voel je je? Beetje kunnen slapen? (domme vraag eigenlijk, maar weet even niets anders!)
Dannie ik heb wel kunnen slapen. Dit ook omdat mijn vriend mij heel dicht bij hem hield. En toen we gingen slapen we naar elkaar keken en zeiden we hebben elkaar nog en je kinderen. Het moeilijkste voor mij is om mijn zoontje en vriend te zien. Ik heb het gevoeld, ik heb het gedragen en ik had het voorgevoel wat het allemaal niet makkelijker maakt. Zij zien mij, en mijn buik en hebben nu niks kunnen voelen etc...Mijn zoontje zei vanmorgen mama als jullie nog een keer proberen dan ga ik niet meer zeuren over een jongen of meisje dan ga ik alleen maar hopen op een gezond kindje. En toen ik zei dat het erg is voor mijn vriend want hij heeft geen kinderen toen zei hij maar hij heeft mij toch... Voor mijn vriend is dit het ergste wat hij ooit heeft meegemaakt en om een stoere bouwvakker in tranen te zien...pffff Ik ben alles aan het regelen. We hebben belsoten niet een naam te geven, de kleine te zien, fotos te nemen ofzo omdat wij de herinnering van mijn buik en 2d foto en filmpje willen houden en niet een onaf beeld. Ik heb bewondering voor de mensen die dat wel allemaal doen hoor...Maar in mijn ogen is de ziel van ons kleintje al heen gegaan. Dus al met al....weet je Dannie er zijn meerdere dit iets soortgelijk meemaken en zoals mijn vriend zegt het is onderdeel van het leven.... En bij jou? lekker rustig in het buikje?
wat dannie al zegt ik was ook al aan het twijfelen of ik zou vragen hoe het nu met je is en je al een beetje van de schrik bekomen bent. maar durfte het ook niet was bang om je te kwetsen.
Ennasil gewoon vragen hoor juist vragen...lucht op aan beiden kanten denk ik dan maar. Niet bang zijn dat je me zal kwetsen gekkie..... Overigens kan me voorstellen dat je geen zin heb in weer provera joh....al die hormonen...hoop echt snel voor je dat je zwanger bent...
Breek even in Jazz: heel veel respect voor jou en ik leef met je mee in deze moeilijke tijd. Ik heb zoals ik al zei hier veel meegelezen en soms ook wat geplaatst dus heb het idee dat ik je toch een beejte "ken". Wat ik me alleen afvraag, en ik hoop niet dat ik je daarmee pijn doe en als je geen antwoord wil geven is het ook prima. Maar denk je niet dat je later spijt krijgt om het niet te zien en foto's te maken? Het is toch jullie kindje, ook voor de verwerking enzo. Nogmaals ik hoop niet dat ik je hiermee pijn doe. En jullie keuze is jullie keuze, die kan niemand voor je maken. Maar ik vroeg het alleen maar af omdat ik het zo erg zou vinden als je later toch spijt ervan krijgt. Breek weer uit
@ jazz ik zie nu je bericht ik kan me heel goed voorstellen dat je je kindje liever niet wil zien. ik denk dat als je dat wel doet een naar beeld in je hoofd blijft houden.lieve jazz het is zo moeilijk!! gaan jullie het wel begraven of dat liever ook niet? ik wens je heel veel kracht toe!! een een hele dikke knuffel.
@Mamavanjordy...als ik kijk naar afbeeldingen op de internet dan is dat niet een beeld wat ik wil hebben van mijn kindje...Ik denk ook niet dat ik spijt zal krijgen...Op mijn eigen manier heb ik al afscheid genomen en heb ik symbolisch het zieltje/licht overgedragen.
Ennasil, ik wil dat het kindje een obductie ondergaat dus nee we gaan het ook niet begraven. Ik heb ooit verplicht in de kist moeten kijken van mijn overleden oma, en dat beeld is het beeld wat ik voor me zie als ik aan mij oma denkt...Dat wil ik bij mijn kindje niet...Ik wou een volmaakt beeld....
Jazz: dan is het goed. Zoalng jullie maar bewust achter jullie keuze staan. Maar wat is het moeilijk. Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte toe om dit te dragen. Ik vind je echt een hele dappere en sterke vrouw, tenminste dit is hoe je op mij overkomt nu.
Jazz: Pff heftige sh*t dit allemaal! Even over je stukje dat jullie geen foto's willen nemen. Jullie beslissen dat natuurlijk helemaal samen, maar ik wilde nog iets daarover met je delen. Mijn schoonouders hebben ook een kindje in de buik gehad met trisomie 18 (ik was toen al samen met m'n vriend). Zij hebben ook geen foto's genomen, maar ik heb het kindje wel gezien, het was werkelijk prachtig! Helemaal compleet, totaal niets te zien van enige afwijking, alleen zaten de oortjes wat lager... Mijn so hebben achteraf spijt dat ze toen geen foto's hebben genomen... Je zou kunnen overwegen iemand anders foto's te laten maken voor het geval dat jullie daar later nog wel behoefte aan hebben... Nou ja, doe wat goed voelt in ieder geval!! Knuffel!
Heej Jazz, fijn om weer even wat van je te horen. Je bent sterk, knap hoor. En ja, wat moet dit dan moeilijk zijn voor je vriend. Zoals je zegt: gewoon blijven vragen. Daar ben ik dan maar vrij in. Heb je ook overwogen de zwangerschap uit te dragen? Ik zag gisteren zo'n indrukwekkend filmpje op You Tube van de geboorte van een kindje met trisomie 18....... Dikke knuf!!!!!!!!!!!!!!!!
oke dan onderzoeken ze of het bij een evtueel volgende zwangerschap de kans groot is of dat kindje het ook kan krijgen heb ik weleens gelezen . en de oorzaak geloof ik ook.. ook best pittig voor je!
Smile dat heb ik ook besproken met mijn vriend. Maar dan lijkt het mij nog moeilijker en dan is het nog maar de vraag of je het helemaal kan volbrengen want vaak overlijd het kindje ook in de baarmoeder..En daarnaast gezien mijn eigen gezondheid en de impact dat dit heeft op mijn bloeddruk denk ik niet dat het verstandig is. En wederom moet ik zeggen dat ik wel heeeel veel respect heb voor diegene die het voldragen hoor....
De kans is 1-2% en mijn leeftijd kan er ook mee te maken hebben. Mijn gyn had het meer over dikke pech maar we laten ons bloed ook genetisch onderzoeken (naast de obductie) om te kijken of we niet ongebalanceerde translocatie dragers zijn want dan is de kans groter op herhaling. Ik denkt dat de uitslag daarvan onze beslissing zal beinvloeden. Dit ga ik ook allemaal morgen bespreken met mijn gyn. Dan moet ik ook weer aan de clomid de fm echos etc etc.... Kans op herhaling maakt het inderdaad dus ook zwaar want zal mijn vriend dan nog ooit vader worden...Overigens is het voor hem belangerijker dat het goed met mij gaat maar als de kans op herhaling groot is zullen wij niet meer proberen.
jazz..... ik ben er nog steeds stil van... wel geen foto's : moeilijk natuurlijk. neem voor de zekerheid een toestel mee .. mocht je toch een foto willen... dan heb je de kans. sterkte!!!! ik ga zo kids wegbrengen en werken...
Jazz ik begrijp je beslissing om het kindje niet te zien volkomen! Maar vind het idee van surf ook wel een goedde dat iemand anders voor jullie foto's neemt voor als je achteraf spijt zou krijgen. Ik wil jullie heel erg veel sterkte wensen meis leef echt met jullie mee een hele dikke knuffel!
Delfino voor een of ander reden als je in deze situatie zit dan weet je heel goed wat je wel wilt en wat niet...Tenminste zo is dat bij ons...Dus ik weet dat ik er geen spijt van ga krijgen. Maar inderdaad toch lief meegedacht en wellicht voor andere stellen wel een optie. Overigens kan ook de zuster fotos maken dat wist ik al. Nu kraamzorg en verzekering inlichten...
getsie ik had om 12 uur een belafspraak maar heb nog niks gehoord. en de hond zit ook te wachten om uitgelaten te worden. maar ikkan niet weg want zit aan de tel gekluisterd.
Ik kom net kijken/lezen op deze topic. @Jazz Pff wat heftig als ik jou verhaal zo lees Respect! Hoeveel weken was/ben je zwanger (Ik weet niet zo goed hoe ik de vraag moet stellen) En wat heb je toch een lieve zoon.. Tranen staan in mijn ogen.