ja, dat moet je even bekijken natuurlijk of je doet gewoon een paar kleine stukjes ervan en niet gelijk een hele korst? Ik zou het niet hoog spelen hoor, maar zeker wel een paar keer uitproberen of dat beter werkt.
zo heb ik het idd een hele tijd gedaan, helaas werkt dat hier niet meer...wordt regelrecht weggegooid....als ie niet in zn stoel zou zitten gooit ie het nog in de prullenbak ook
ZG, wat fijn!!!! Korstjes, nooit moeilijk over gedaan. Wat ik wel geleerd heb met Yasemin, is dat (bijna) alles vanzelf wel weer goed komt. Ben met eten dus echt altijd heel erg relaxed..... zo dus ook met korstjes. Als ze die niet wil, prima hoor. Ik vind het ook geen ramp als ze die niet eet, trouwens. Maar ook hier gingen ze er in tot ze een maand of 10 a 11 was, toen een hele tijd niet, en nu soms wel en soms niet. Meestal eet ze ze gewoon op nu.
Toch het proberen waard om eerst bijv. 1 korst te geven en dan pas de rest. Gewoon uitproberen. Inderdaad, kwaad worden heeft niet zoveel zin, want ze snapt het gewoon nog niet... @ZG: fijn dat het poepen een keer goed is gegaan! @Duchess: misschien moet ik het dan maar gewoon loslaten, als ik nou lees wat jij schrijft. Tegen de tijd dat ik kan uitleggen dat iedereen korstjes moet eten, dan gaat ze ze wel weer eten. (Hoop ik).
Een vriendin van me heeft jarenlang stiekem geen korstjes gegeten... naast haar plek aan tafel stond een mand met droogbloemen oid, die je er los uit kon pakken. Op een gegeven moment gingen haar ouders die mand de deur uit doen... vonden ze een enorm, groenbruin, pluizig plakkaat op de bodem van die mand de oogst van 4 jaar broodkorstjes. Dus ja, het komt ook niet altijd vanzelf goed
Maar wat is er erg aan geen korstjes eten? Ik vind het niet erg als dat níet vanzelf goed komt. Er zijn dingen die moeten, maar daar hoort voor mij korstjes eten niet bij. Ik neem aan dat je vriendin tegenwoordig wel korsten eet? Dus dan komt het toch nog goed. Maargoed ik ben heel erg makkelijk met alles, bij alles denk ik, als ze 18 is, zal ze het vast wel zo doen/wel eten/weetikveelwat... Niet met alles natuurlijk, er blijven dingen die wel moeten in het leven en die leer ik haar ook wel, maar voor mij is korstjes eten daar niet 1 van.
Mmmm, als een kind van 7 geen korsten eet, vind ik dat toch wel storend. Maar er zijn inderdaad ergere dingen! Hilarisch verhaal trouwens, over die mand met droogbloemen! Dan zaten die ouders ook niet op te letten!
Nouja, ik denk dat die kans niet heel erg groot is als je d ekorsten gewoon aan blijft bieden. Maar als het wel gebeurt, tja... Wij eten ook vaak broodjes trouwens, dan heb je al helemaal niets met korsten te doen.
Nou... ze eet alleen korstjes als haar kinderen erbij zijn, om "het goeie voorbeeld te geven". Anders laat ze ze nog steeds liggen. Maar je hebt wel gelijk: je hoeft niet overal een strijd van te maken: en er zijn belangrijkere dingen in het leven dan broodkorstjes . en @Aquilegia: dr broer en zus wisten er wél van, en die vonden het wel een geinig complotje: gingen zij pa en ma afleiden zodat zuslief dr korstjes kon dumpen
Maf he, hoe je met zoiets wat normaal vanzelfsprekend is dan blij kan zijn alsof het echt het mooiste kado is wat je krijgen kan. Fijn dat het vanzelf is gegaan en hopelijk komen er nog vaak van dit soort momenten, totdat het weer vanzelfsprekend is, zoals het eigenlijk hoort.
hahaha, ja zo deed ik het met een lade uit onze eettafel. Totdat mijn ouders erachter kwamen dat het mijn 'dumpplek' was en toen moest ik ergens anders gaan zitten. En inderdaad, ik vind korsten nu ook heerlijk
Hahahah geweldig! Wel een raar geval dan trouwens die vriendin van jou! Ik ken zelf niemand diegeen korsten eet hihi.
ik snap het ook niet hoor: de korst is juist het lekkerste deel van het brood, zeker als het vers is... mmmmm
Tja weet je, met dat korstenverhaal. Ik zou voor een kind wat in die eerste jaren nog zo druk is met zo veel dingen tegelijk om te leren daar ook nog niet zo'n punt van maken. Maar een kind wat oud genoeg is om te begrijpen dat het er gewoon bij hoort, die zou ik dat toch echt wel proberen uit te leggen. Ik vind niet dat alles maar gewoon moet kunnen ofzo. Zeker niet als het om eten gaat. Je mag daar wel met respect mee om gaan, zo zie ik dat. Het wegsmijten/niet willen van een korstje wat op zich niet anders smaakt dan het brood zelf, maar wel wat extra kauw werk is, niet willen opeten, vind ik gewoon iets wat niet kan. Als een kind oud genoeg is om dat te begrijpen, dan zou ik dat wel verwachten. Al zou ik dat niet gaan afdwingen tegen heug en meug. Dat ook weer niet. Dus misschien onderhandelen, dat wel. Moeten ze dus oud genoeg voor zijn om te kunnen onderhandelen. En hoe en wat, als het aan de orde is, dan zal ik daar mijn hoofd wel weer eens over kraken, nu is het meer 'wat als, dan' en nog ver van ons bed *gelukkig*
ik vind korsten op den duur wel belangrijk hoor, tis goed voor je tanden en kiezen en kaken... mn stiefzoontje eet nooooit wat hards, altidj maar zachte troep ( sorry maar sosm irriteert het me)....kind is 8 en heeft net 2 tanden gewisseld met moeite...niet dat het per se daarmee te maken heeft mss...maar mij is door de tandarts altijd uitgelegd dat goed kauwen ook je wissele bevorderd en een sterk gebit geeft... maar ik ga nu nog lang niet piepen...hij piept altijd wel als eerst haha...nu is er weer een "pitjes/zaadjes "issue....achjaaaaaa
Dat is ook heel anders! We hebben het hier over vrij kleine kinderen he. Ik ga dan niet moeilijk doen over een korstje. Dat vind ik persoonlijk niet nodig. Als een ander dat wel vindt, ook prima. Maar ik heb wel andere dingen waar ik me druk om maak. Zoals ik al zei eet Yasemin de korstjes nu meestal prima op, maar dat is 'vanzelf' weer zo gekomen, niet omdat ik iedere dag probeerde die korsten erin te krijgen. Hier was het vooral de periode van veel tanden krijgen dat ze de korstjes niet wilde, als ik zo terugdenk.
mooi verwoord, Kwekijzer: het mag op een gegeven moment inderdaad wel onderdeel worden van het uberhaupt respectvol omgaan met voedsel, helemaal mee eens. Maar voordat ze snappen dat eten niet uit de lucht komt vallen (bij wijze van spreken) ben je, zoals je zegt, wel weer wat jaartjes verder.
moet wel zeggen, dat het "geef maar aan mij/mama" ding heel erg helpt,.. vandaag twijfeld ehij iets te gooien, maar keek me eerst aan ( heel heilig )...en toen reikte ik mn hand al uit en gaf hij het direct aan mij... Die kleintjes zien de grond ook nog niet als iets vies heh...ze spelen erop, kruipen, liggen...als ze een koekje eten ofzo..ligt het soms ook tusse zn speelgoed of op de grond en dan pakt ie het ook weer op om verder te eten... Dat maakt het sosm nog verwarrend denk ik voor ze..
ja precies en weet je, komt tijd komt raad en meestal kijk je na zoveel jaren ook weer anders naar dingen. Dat veranderd ook wel. Het zal wel los lopen
Hier heeft ze korsten sowieso nooit weggegooit, dan liet ze ze gewoon op bed liggen. Gooien heeft ze wel een periode van gehad, maar naar mijn idee was dat meer de zwaartekracht leren kennen. Als ze het nu doet, is het echt dwarsigheid en vind ik dat gewoon niet goed. Maar toen ze net aan het eten was, had ik niet het idee dat ze er wat fouts in zag. Tuurlijk corrigeerde ik het wel op een gepaste manier. Maar korsten legt ze gewoon teurg op haar bordje als ze ze niet wil. Dan eet ze de binnenkant volledig op en ligt er een 'zielig' korstje op het bord. Wij zijn zelf heel erg van respectvol om gaan met eten, vinden wij heel belangrijk, en dat schrijft ons geloof ons ook voor. Maar ik ga daarom mijn kind niet dingen laten eten die ze echt niet wil. Dan gaan ze naar mama, papa, of de hond.