cygnet: het is volgens mij wel duidelijk dat de meeste ZP-vrouwen niet tot het meest geëmancipeerde deel van de bevolking behoren. Als ik het zo lees, zijn heel veel vrouwen hier perfectly happy als het grootste deel van de inkomsten wordt binnengebracht door hun partner, en het grootste deel van de zorg en het huishouden wordt gedaan door de vrouw. Wij volgen dat patroon ook, tot op zekere hoogte: mijn vriend verdient meestal meer dan ik (hij is zelfstandige, dus heeft geen vast loon) en ik doe meestal meer met de kinderen. Neemt niet weg dat mijn eigen inkomen genoeg is om in ons levensonderhoud te voorzien, mocht dat ooit nodig zijn. Vind ik persoonlijk heel belangrijk, maar ik behoor daarmee tot de minderheid hier. En m'n vriend levert ook z'n bijdrage aan de verzorging+opvoeding van de kinderen, meer dan de meeste fulltime of meer werkende mannen, vermoed ik. Vandaag heb ik genoten van het volgende stukje luxe: het reserveren van skimateriaal en een skileraar voor onze wintersport, over een paar weken. Het wordt privéles voor zoonlief, omdat we geen idee hebben of hij het leuk gaat vinden. En als hij dan ook nog in een klasje zou komen met kinderen die geen nederlands spreken lijkt het ons nóg meer van hem gevraagd. Dan liever zelf met hem en een leraar op pad om de basisbeginselen te leren. Heb er zó een zin in! En ben heel blij dat we er niet over hoeven nadenken of we het wel kunnen betalen (want daar ging dit topic over, toch?).
Heb niet het hele topic meer gelezen, maar ik ben het met je eens er zijn veel vrouwen die het niet belangrijk vinden om ook mee te dragen in hun levensonderhoud. Ik heb vroeger altijd mee gekregen van mijn moeder dat ik moest zorgen dat ik altijd mijn eigen boterham verdiende. Ik zou het dan ook vreselijk vinden om totaal geen baan te hebben, ja mijn vriend verdiend meer als mij, maar hij werkt er ook harder voor. Het gaat hier gewoon op een hoop, ik doe wel meer in het huishouden, maar hij doet weer de hele tuin en klus dingen. zo lopen de verhoudingen hier goed.
Ik moest hier eigenlijk wel om lachen Denk wel dat het klopt overigens, al vind ik mezelf wel redelijk geemancipeerd (mijn moeder zou denk ik een rolberoerte krijgen als ik dat niet was ). Denk dat dat ook niet dat dat iets slechts is. Ik heb zelf een baan op HBO niveau en ik werk 4 dagen in de week. Mijn vriend heeft een baan op universitair niveau en werkt 4,5 dag in de week. Ik vind dat we wel redelijk gelijkwaardig zijn in wat we doen in huis, met Thijmen en in wat we binnenbrengen. Overigens vind ik wel dat je ook geemancipeerd kunt zijn als je niet of weinig werkt, voor mij gaat het er om dat je zelf die keuze hebt gemaakt, dat je benul hebt van het reilen en zeilen van je huishouding (ook op financieel gebied) en dat je weet wat jouw keuze inhoudt voor jouw gezin en je eigen toekomst.
Bri.. ik denk dat je gelijk hebt. Hoewel ik het geen gebrek aan emancipatie zou willen noemen maar meer in de gelegenheid zijn om deze keuzes te maken en dan inderdaad gemakkelijk 'vervallen' in een traditioneel patroon. Hier is dat feitelijk ook wel zo (ik werk niet volledig en manlief wel. Manlief verdient meer dan ik maar ik heb wel een aanzienlijk salaris). Ik doe omdat ik even minder werk iets meer in het huishouden / kinderen maar dat is niet veel meer omdat ik ook weer chronisch ziek ben. Hier gelukkig een kerel die werkelijk nergens zijn hand voor omdraait. Over huishouden gesproken.. ik ga maar eens wat doen.. Kindjes zijn aan het slapen / rusten! Ik zou het zelf heel lastig vinden om inderdaad zelf niet in te brengen maar nog veel meer last zou ik hebben van niet werken. Dat is natuurlijk heel persoonlijk. Ik ben graag thuis met mijn kindjes zoals vandaag maar ik werk ook heel graag. Gelukkig hebben we een goeie balans
Ja, dat vind ik nou ook, emancipatie heeft te maken met het maken van keuzes en als je keuze is om minder of niet te werken ben je in mijn optiek niet minder geemancipeerd. Maar goed, dat is geheel off topic ... We kunnen niet blind alles doen qua geld, maar ik hoef ook niet ieder dubbeltje om te draaien. En dat geeft me meer dan voldoende rust om te leven ...
Hier hebben wij het goed.. Niet zo goed als de meesten in dit topic lees ik, maar voor ons met vier kids is het prima zo.. mijn man werkt gemiddels 50 uur per week.. en ik 12uur.. (nu ff niet overigens.. zw-burn-out..ja dat kan ook als je maar 12u werkt..).. wij sparen voor alle kinderen, geven aan goede doelen.. hebben een prima (ietwat te klein inmiddels) koophuis.. gaan in de zomer met het gezin op vakantie en ook gaan we samen elk jaar een weekend de hort op.. stedentrip ofzo.. veel uit eten gaan we niet meer omdat we dat onhandig vinden.. dagjes uit vinden we leuk, maar met 4 kids naar een park ofzo is echt idioot duur.. we kunnen het bestbetalen, maar ik vind het gewoon te idioot.. wij kiezen dan voor musea voor kids of gewoon the good old grote speeltuinen.. zwembad etc.. zij vinden het heerlijk.. af en toe gaan we s uit ons bol en bezoeken we de dierentuin of pretpark.. wij hebben 1 auto.. mpv.. en manlief wil graag weer een motor erbij.. ach.. we doen zuinig boodschappen en besparen is een sport.. ook de kringloop vind ik heerlijk.. zo kun je je huis echt eigen maken.. Als anna naar school gaat dan gaan we t huis s flink aanpakken denk ik.. Je mag trots zijn op wat je hebt. wel heb ik gemerkt dat geld erg vluchtig is en het is zo weg.. dan heb je het niet maar zo weer terug.. En geld maakt niet per definitie gelukkig, maar armoede maakt wel degelijk ongelukkig.. (zie ik iig veel van)
ik weet ook niet of het meeste geld binnen brengen nu direct iets te maken heeft met emancipatie. voor mij bestaat dat toch uit meerdere dingen, en in de eerste plaats om de vrijheidskeuze. (los wat je daarmee doet maar gewoon puur de keuze mogen hebben) dat was vroeger al niet het geval. ik heb een "mannenberoep" ben ook het eerste meisje binnen die branche op die school wat afgestudeerd is. cum laude ook. het is echter geen hbo of hoger. en ik heb ervoor gekozen om er nu niks meer mee te doen. om verschillende redenen, maar eerst en vooral omdat ik heel graag moeder wilde zijn en bij mijn kind wilde zijn de korte tijd dat deze opgroeid. dat was dus een geheel vrijwillige keuze een keuze die ik ook op elk gewenst moment zou kunnen veranderen. ik laat me echter geen kant opduwen die ik niet wil, door geen een man. dat heeft voor mij totaal niks te maken met veel of weinig geld verdienen.
En wat emancipatie betreft.. Als de tijden economisch niet zo slecht en onzeker waren dan had ik nu mijn baan opgezegd.. Dan had ik de rust om me volledig op de kinderen te richten.. Dat zou ik graag willen.. maar mijn baan houd ik nog maar even aan... Ik ben geemancipeerd.. dat heeft niets te maken met onze traditionele rolverdeling.. emancipatie is een instelling voor in hetleven.. wij zijn gelijkwaardig.. in alles.. wij zijn in liefde bij elkaar dus wat wij samen hebben, binnenbrengen, is van ons samen. Heel bewust getrouwd in gemeenschap van goederen etc.. mijn man is ook geemancipeerd.. hij verschoont luiers, doet de was, poetst ook de badkamer etc.. net als ik.. ik wel meer dan hij uiteraard, maar dat is logisch..hij werkt ook meer buitenshuis.. Ik vind het vervelend dat je vandaag de dag in onze maatschappij als minderwaardig wordt neer gezet als je je leven op een traditionele manier inricht.. Er mag wel eens wat meer waardering komen voor de thuisblijfmoeders!!.. Al heb ik veel respect voor werkende moeders hoor..no hard feelings.. jullie snappen vast wat ik bedoel...
ik snap het ichtus, ik bedoel hetzelfde in mijn stukje en rosao ha ook iets vergelijkbaars getypt tegelijkertijd zag ik later.
Oh gut, gaat het weer die kant op..... Ik ben ook een ongeëmancipeerd onzelfstandig huissloofje. Niet dus. Ik ben bewust thuis en ben daar zeer gelukkig mee. Ik ben echt totaal niet carrièregericht en ben zeer ongeschikt om te werken voor een baas. Ik zit niet stil, maar doe eea lekker op mijn eigen tijd en wijle. En de financiele ruimte is er daarvoor ook. Mijn man zou niet anders willen. Doet naast zijn drukke baan nog heel veel in het huishouden en ziet zijn kind op werkdagen minimaal 4 uur. Ik ben dat gezanik over "geld in het laatje brengen" zo zat! Wij zijn ook in alles 1 zonder onze eigen identiteit te verliezen. Die knikkers maakt mij echt niet minder zelfstandig. "Mijn man verdient meer en ik doe meer in het huishouden, dus lopen we gelijk op" vind ik ronduit sneue uitspraken. Gelukkig is er hier in dit huishouden geen sprake van "cd van jou, cd van mij".
Owh ik draag wel mee aan het levensonderhoud hoor denk je dat er zomaar schone kleding in de kast komt? of denk je dat het eten zich zelf klaarmaakt? dat de kinderen zich zelf naar school brengen das toch ook levensonderhoud of ben ik nou gek? daarnaast krijg ik nog toeslagen die mijn vriend anders niet zou krijgen (ik werk overigens ook nog 4 uren) laat mij maar lekker ouwderwets zijn ik vind het heerlijk! en mijn vriend hoor je neit klagen die komt in een schoon huis thuis en hoeft lekker niks te doen want die werkt hard genoeg (hij helpt mij wel met afdrogen en tafelafdekken en de kids meer hoeft van mij niet)
Ho even.... waar heb je dat gelezen??? Niet in dit topic hoor! Ik heb letterlijk dit gezegd: Overigens vind ik wel dat je ook geemancipeerd kunt zijn als je niet of weinig werkt, voor mij gaat het er om dat je zelf die keuze hebt gemaakt, dat je benul hebt van het reilen en zeilen van je huishouding (ook op financieel gebied) en dat je weet wat jouw keuze inhoudt voor jouw gezin en je eigen toekomst. En anderen hebben dingen van een vergelijkbare strekking gezegd...
Geweldig, dat er zó selectief gelezen (en vooral selectief begrepen) wordt. Ik heb het idee dat mij nu wat uitspraken in de schoenen worden geschoven die ik niet gedaan heb. Nou ja. Ik vind het dus niet getuigen van emancipatie als stellen ervoor kiezen dat mama thuis is met de kinderen (en daar ongelooflijk veel dingen doet) en papa buitenshuis aan het werk is. Prima als er mensen zijn die daar anders over denken, en die het juist het toppunt van emancipatie vinden als je hiervoor kunt kiezen. Ik vind er overigens niks mis mee, om voor een traditioneel patroon te kiezen. Geëmancipeerd is voor mij geen waardeoordeel. Jammer als sommigen dat wel zo hebben opgevat, en zich wellicht daarom aangevallen voelen? Mijn post was uitsluitend en alleen een reactie op de vraag van cygnet, waarom er zo veel werd gepraat over het hoge inkomen van de man, en niet over het inkomen van de vrouw. Lees er lekker in wat je erin wilt lezen. Ik vind je er niks minder (of meer) om dan mezelf.
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus reageer alleen op de vraag van TS. Wij hebben het redelijk makkelijk. We werken alle twee. Ik 24/32 soms wel meer en mijn man werkt 40 uur. Ook soms wel wat meer. Als verpleegkundige in de wijk werk ik aleen avonden en ieder weekend. Daar krijg ik dus onregelmatigheidstoeslag overheen. Erg fijn! Doordat ik avonden en weekenden werk, hoeft onze zoon niet naar het kdv oid. Dat scheelt natuurlijk ook al. Verder wonen we heel gezellig en lekker burgelijk in een eengezins-tussenwoning. Ruim zat! 2 auto's voor de deur. Eigenlijk 3. Ook een namelijk van mijn man zijn werk. We gaan er wel eentje weg doen. 3 vind ik toch wel erg overdreven voor ons . We verwennen ons met regelmatig lekker uit eten te gaan. Verder kan ik kopen wat ik wil van mijn eigen salaris. We hebben ieder onze eigen rekening en we hebben een gezamelijke rekening waar de hypotheek e.d. af gaat. Daar storten we ieder elke maand een vast bedrag op. Mijn man koopt graag dingen voor zijn pc of playstation of andere malle gadgets. Ik geef graag geld uit aan spulletjes voor in huis en vaak ook aan kleding voor onze zoon. Liefst wel in de opruiming. Scheelt gewoon heel erg veel in de kosten. Boodschappen doe ik meestal bij de Aldi. Gewoon omdat ik dat prima kwaliteit vind. We hebben het een tijdje wat krapper gehad, doordat mijn man werd ontslagen. De hele afdeling trouwens. Hij heeft toen 9 maanden zonder werk gezeten en kreeg maar 800,- netto aan inkomen per maand. Ik vind dat weinig. Sowieso ben ik heel lang hoofdkostwinner geweest, omdat ik nu eenmaal meer verdiende. In de tijd dat hij geen werk had, werkte ik zo'n 40 uur. Nu heeft hij gelukkig een goede baan weer en verdient hij gelijk aan dat van mij. Het verschilt iigv niet heel veel. We hebben het dus niet mega luxe, maar ook zeker niet arm. Qua gezondheid zijn we op dit moment multi miljardair! Hopelijk blijft dat nog heeeeeeeel erg lang zo! Oh ja... Als mensen veel te besteden hebben, moeten ze dat vooral doen. Lekker van genieten! Je kan het toch niet meenemen je graf in. De meesten hebben er heel hard voor gewerkt. En ook al heb je de lotto gewonnen oid, dan ook lekker er van genieten! Geld maakt niet gelukkig, maar het is wel verschrikkelijk handig als je het hebt.
Ik heb een tijdje een paar euro per maand meer verdiend dan mijn man. Wat lagen wij in een deuk om die domme gezichten van sommige familieleden als we vertelden dat mijn salaris flink hoger was dan dat van mijn man . Nu heeft hij een andere baan geaccepteerd en verdient daarmee een iets hoger salaris en rijdt een 'gratis' auto, ik ben minder gaan werken en heb daardoor ook minder salaris. Tja . Ik kan beter leren dan hij (wat stom om dat van jezelf te zeggen maar het is zo) maar we hebben door mijn opstandige puberteit een gelijkwaardige opleiding gehad. En al het geld wat binnenkomt maken we samen op. Volgens mij hoort dat ook zo!
Het viel mij alleen maar op dat de mannen de grootverdieners zijn.. Het ging me er niet eens om wie er meer werkt dan de ander of dat je als vrouw fulltime/ partime of helemaal niet werkt. Die keuzes maakt iedereen voor zichzelf. De emancipatie is voor ons gedaan.. we hebben alle gelegenheid.. we nemen de gelegenheid alleen vaak niet en dat kan in Nederland vaak. In de landen om ons heen is de arbeidsparticipatie van vrouwen veel groter, mede omdat het MOET. Maar goed, daar ging het me dus niet om.. Het viel me gewoon op dat de grote bedragen duidelijk binnengeharkt worden door de mannen.
papa werkend en moeder thuis heeft volgens mij heel vaak helemaal niets met emancipatie te maken.. mijn man had deze baan en zaak al, we zijn samen overeen gekomen dat ik thuis voor de kinderen zorg. Ik zou wel ´heel ge-emancipeerd zoals het hoort' kunnen gaan werken, mijn man geeft mij daar ook gewoon de keuze in.. alleen zou dat in ons geval gewoon financieel en qua organisatie niet heel aantrekkelijk zijn en daarbij heb ik daar nu ook helemaal geen zin in (vrees toch dat die aangeboren drang om te verzorgen is). In de toekomst ga ik vast wel weer wat doen, maar niet op het vlak van 'emancipatie' maar gewoon omdat me dat wel leuk lijkt. Deze situatie had trouwens net zo goed andersom kunnen zijn.