Voor degene die het wil zien: Op donderdag 12 januari, 21u30 op Canvas uitzending Panorama. Uitzending over zwangerschapsafbreking na prenataal onderzoek.
Wat goed van jou, dat je dit plaatst, ik heb altijd wel interesse om herkenning op tv te zien, misschien een rare vraag maar de zender canvas heeft iedereen die? ik heb wel een digitaal pakket..en kan volgens mij veel zenders ontvangen..
Ff op google gekeken, is dus Belgische zender, eventueel is de uitzending ook op internet te zien denk ik.. Wel heftig overigens wat ik zojuist las.. Soms blijft het onwerkelijk dat ook wij dit hebben meegemaakt.. Maar zoals een moeder zegt op de internetsite, ik ben een vreselijke moeder omdat ik zelf het leven heb beeindigd van mijn kind, zo zie ik dat gelukkig niet! Maar daar is iedereen ook verschillend in denk ik.
Hej jonneke, ik heb het programma al gereserveerd voor opname. Ik ben ook altijd geinteresseerd. Hoe ben je erachter gekomen. Is inderdaad geen gebruikelijke zender... Toch?
Ik wist het via de site van lieve engeltjes waar ik me bij aangesloten heb. Daar kreeg ik de tip van iemand. Volgens mij is Canvas gewoon een zender die we in Nederland kunnen ontvangen. MIsschien is de naam verandert van de zender dat weet ik niet. Ik dacht eerst ook dat zal ik niet aankunnen maar wij hebben UPC en staat er gewoon bij als zender.
Ja Evelien. Ik denk ook dat het best een heftige uitzending kan zijn ja toen ik die beschrijving las. Weet niet of ik het op dit moment ga kijken (of ik het aan kan op dit moment) maar wordt zeker opgenomen. Kan ik altijd nog beslissen. Maar ik ben zeker ook wel geinteresseerd in dit soort uitzendingen.
Mmmmm, wat ik over de uitzending op internet lees.... Lijkt het mij toch wel een heftige uitzending. Ook vooral gericht om een etische discussie op te starten.. En dan wel vanuit een duidelijk perspectief als je begrijpt wat ik bedoel.... Nou goed, we gaan het zien en beleven....
Hoi Jon & Peet, Gisteren samen met mijn vriend de uitzending bekeken, pff wat wel heavy voor het slapen gaan, dus Jon goed dat je het hebt opgenomen.. Het begin van de uitzending is erg aangrijpbaar, zo herkenbaar verhaal, snik snik.. Ik ging wel veel nadenken over ons eigen verhaal, hoe we alles overwogen hebben, bepaalde ingrepen etc bij de bevalling, kon me nog helemaal in onze eigen keuzes vinden, dat deed wel goed. Toen werd idd de discussie aangegaan met diverse artsen van ziekenhuizen in Belgie, en toen dacht ik wel even waar hebben we het over? Kleurenblindheid, levensverwachtingen, daar houd ik niet van hoor, kijken wat jij erger vind etc.. Dus dat gaf wat irritaties.. Kon me overigens in een paar andere ouders ook niet vinden qua standpunt hoe ze naar hun "ongeboren foetus" keken.. Mijn kind is en blijft mijn kind in welk stadium dan ook, zie geen verschil tussen mijn zoon & dochter, en uk in mijn buik hoort er nu ook al helemaal bij, we maken hier geen onderscheid.. Wel heb ik een mk gehad, en dat zie ik wel als een droom die uiteenspat, dat was voor mij nog geen kindje... Als je de aflevering bekijkt zie je wat ik bedoel. Uiteindelijk het eerste stel waarmee ze de aflevering beginnen had ik het meeste mee, ze kregen nog een kindje, en vol trots spraken ze over hun eerstgeborene.. mooi! Dus al met al een zeer interresante en emotionele aflevering... Ook heel hartscheurend is het verhaal van Chiel, maanden geknokt en gevochten, dan denk ik aan ons meisje, dat hadden we jou niet gegunt... Pff Liefs Eef
Ohw, ik moet nog kijken. Ik las inderdaad al op internet een stukje over kleurenblindheid etc.... Dat vond ik ook al zo stom en sensatiezoekerij. Maar ik ben zeer benieuwd naar de ouders die hetzelfde gevoel ervaren als wij. En inderdaad, dat wordt vast huilen... Maar dat geeft niets. Dan is het er maar weer uit.
Gezien, ... Was bij het eerste stel best erg in shock over de manier waarop en de zwangerschapsduur. 6 maanden, weet niet zo goed wat ik daarvan moet vinden eigenlijk. Christian was niet levensvatbaar. Wij hebben het proces bespoedigt omdat we bang waren dat hij zou gaan lijden. Maar, wat vreselijk moeilijk om kwaliteit van een leven te beoordelen. En zoals die laatste meneer goed zei; ouders denken veel meer na over het leed dat hun kinderen te wachten staat en niet of het ze zelf wel uitkomt. Dit laatste, dat ouders alleen perfecte kinderen willen, vind ik zo'n zo'n rottige kort door de bocht conclusie, ik geloof dat echt niet. En dat gedoe rondom kleurenblindheid trok ik ook niet. Greets p
Ik copy paste even mijn reactie die ik ergens anders geschreven had: Ik vond het uitgangspunt van de makers wel wat suggestief. Dat ervan uit wordt gegaan dat de ouders het voor het gemak voor zichzelf doen. Of dat ze een perfect kind willen. En dat je met een paar jaar wel over de afbreking en het verlies van je kindje heen bent. Dat soort uitspraken vind ik ontzettend pijnlijk. Het gaat niet om perfectie, ik streef daar in elk geval niet naar. Maar als je die kindjes zag uit die instelling, trillend, spastisch, mentaal ver achter, de pijn... Dat heeft niks te maken met perfectie, maar alles met je kind dat niet te gunnen. Of de dood dan beter is, weet ik niet. Maar een leven op die manier vind ik vreselijk voor die kinderen. En ergens ben ik dan ook dankbaar dat voor ons de keuze eigenlijk al gemaakt was. Ik heb me nooit af hoeven vragen 'wat als ik de zwangerschap wel uitgedragen had?' want dan was ze (mijn dochter) alsnog overleden. Dus in die zin is de keuze voor ons 'makkelijker' geweest. Maar of je er na een paar jaar overheen bent? Ik vind het eigenlijk een belediging. Alsof je niet normaal bent als je na zoveel jaren nog verdriet hebt om je kindje. Dat was ook zoiets, de verbazing dat het kindje in kwestie steeds foetus genoemd werd en het maar moeilijk begrepen werd dat dit kind ook gewoon hun kind was. Net als de andere kinderen uit het gezin. Het is helaas wel iets dat ik in mijn omgeving merk. Mensen doen het niet expres denk ik, maar dat maakt het tot een onzichtbaar verlies. Een verdriet dat we alleen moeten dragen. Dat vind ik schrijnend, een grote blinde vlek in deze samenleving.
Ik denk dat ik blij moet zijn dat ik het niet gezien heb.. heb er ook geen behoefte aan als er zo over zwangerschapsafbreking wordt gesproken. We willen vooral onze kinderen niet laten lijden!
Er waren best mooie elementen hoor, maar het was voor mij iets minder herkenbaar omdat ons kind niet-levensvatbaar was. En ik vond het ongelooflijk heftig. Het is voor mij bijna 4,5 jaar geleden, maar heb de ogen uit m'n hoofd gehuild. En als je dan bijna op het einde de opmerking hoort dat je er na een paar jaar wel overheen bent, dan irriteert me dat. Alsof er een houdbaarheidsdatum op rouwen en liefde zit. Maar het geeft me toch ook weer rust om zoiets te zien. Wetende dat wij als ouders de juiste beslissing hebben genomen voor ons kind.
Mijn dochter was ook niet levensvatbaar, dus denk dat het voor mij ook geen toegevoegde waarde had.. bah, als ze zeggen dat je er na een paar jaar overheen moet zijn?!? Over zoiets kom je NOOIT heen.
Dat denk ik ook niet nee. Het is iets waar je uiteindelijk mee leert leven, je moet het accepteren. Maar ik hoef er van een buitenstaander niets van te horen. Zolang diegene het niet meegemaakt heeft, wil ik dat ze hun mond houden. Het is ons overkomen, wij hebben levenslang. Daar heb je vanaf te blijven. Al die dooddoeners die we naar ons hoofd geslingerd krijgen...
@ vlinder84; ik ben het zo met je eens in je laatste opmerking! Heel goed verwoord. Idd, blijf er vanaf als je niet weet waar je het over hebt en anders op gepaste afstand respect svp.....
Ik ben nu wel nieuwsgierig naar die uitzending. Ik ga morgen eens kijken of ik dat nog terug kan kijken. Dat soort programma's kijk ik altijd alleen. Mijn man kan dat echt niet zien. Vooral niet als mensen zo kort door de bocht zijn!
Via Canvas gemist kun je programma zoeken, Panorama, je kunt het dan terug kijken. Ik heb stukjes gezien, iedere keer weer even doorgespoeld zegmaar. Vond het best pittig... Bleef even steken bij een man met een dochter met spina bifida, waardoor in rolstoel. Bij een echo met 15 weken had de arts het 'over het hoofd' gezien, bij 33 weken werd het ontdekt. De artsen hebben toen niet verteld dat ze de zwangerschap toen nog konden afbreken. 4 weken later werd Ilyana geboren met een open ruggetje. Nu een aantal jaren verder is het een meisje met een handicap. Ouders spannen rechtzaak aan....omdat artsen niet hebben verteld dat de zwangerschap kon worden be-eindigd....(lees: Via de buikwand van moeder een injectie recht in het kloppend hartje van het kindje waardoor het in de buik sterft, daarna word de bevalling opgewekt) Pffff.....heftig... Als een kindje niet levensvatbaar is denk ik er misschien anders over.........