Hier hebben we wat werkuren verdeling weinig keuze, vanwege mijn lichamelijke klachten, hij zal fulltime moeten werken (om een leuk salaris te genereren dan) en ik hoop dat ik dit jaar weer mag/kan werken voor 2 a 2,5 dag per week. meer wil ik nu niet vanwege de kinderen maar meer mag ik nu ook niet, ik moet langzaam opstarten ik denk dat ik dat erg lastig vind, en zal op mijn max. 30 uur mogen werken maar dan pas over een aantal jaar als mijn lichaam weer voldoende sterk is. Zo zie je dat het niet altijd een totaal vrijwillige keuze is, maar soms de omstandigheden gewoon zo zijn dat man of vrouw meer zal moeten werken om een leuk gezamelijk inkomen te realiseren.
Mijn man heeft net een dikke loonsverhoging gekregen waardoor hij meer ging verdienen dan ik....ik ga nu overstappen naar een andere baas en heb weer een loonsverhoging bedongen want dat kan natuurlijk niet
Ow.... ik zwaai. Ik dacht even verder te lezen na mijn post maar zo te zien is het al aardig afgebogen, dit draadje. Toedeloe.
Cygnet, lees 'de sexeparadox' van Susan Pinker maar eens. Heel inetressante analyse over hoe het kan dat vrouwen alle kansen krijgen maar ze niet grijpen.
Ik was bij ons de grootverdiener maar ivm de geboorte van ons zoontje ben ik gestopt. Ik ga binnenkort parttime werken dus zal helaas het onderspit delven t.o.v. mijn man :x
Ik vind het niet zo boeiend of nou juist de man, de vrouw, of beiden het salaris binnenbrengen. Als puber vond ik het héél belangrijk om erg geemancipeerd te zijn, maar om eerlijk te zijn ben ik dat 'feminisme' zo ergens rond mijn dertigste wel kwijtgeraakt. Sindsdien wil ik vooral gelukkig zijn. Werk heeft nooit hoog op mijn 'gelukslijstje' gestaan, evenmin op die van mijn vriend. Nu werkt vooral degene die een baan heeft, en momenteel ben ík dat. Vriendlief zorgt voor onze zoon (en eerlijk is eerlijk: hij is er beter in dan ik ooit zou zijn...)
Ik vind het ronduit zwak als je om je eigen ideologie kracht bij te zetten de tegenovergestelde ideologie afzeikt: "het is volgens mij wel duidelijk dat de meeste ZP-vrouwen niet tot het meest geëmancipeerde deel van de bevolking behoren. Als ik het zo lees, zijn heel veel vrouwen hier perfectly happy als het grootste deel van de inkomsten wordt binnengebracht door hun partner, en het grootste deel van de zorg en het huishouden wordt gedaan door de vrouw". Dit leest cynisch en snerend. Waarom ga je niet gewoon uit van je eigen kracht en zeg je: IK wil niet thuis zijn bij mijn kind, ik vind werken veel leuker en emancipatie (duh) en mijn eigen pingels verdienen belangrijker. Dan houd je het lekker bij jezelf. Nu zet je bewust thuisblijvende moeders weg als idioten.
We verdienen beide prima, HBO niveau. En ik naar verhouding meer dan hij. Vind ik leuk Hij krijgt nog loonsverhoging dus dan net niet meer ben ik bang. Zitten elkaar steeds wat te pesten over wie meer verdient De kosten zitten met name in de kinderopvang, het huis en de auto's. We doen geen gekke dingen maar ik let niet echt op qua uitgaven. Ga rustig ergens lunchen of koop een paar nieuwe laarzen. Een half jaar geleden zat ik werkloos thuis, nu geniet ik echt van het werken plus salaris.
Ik denk dat het er meer aan ligt hoe jij dat leest zogelukkig.. ik merk dat jouw knopjes makkelijk te triggeren zijn
Nou ik vind het ook raar overkomen hoor. Dat ik niet tot het 'meest geemancipeerde deel van de bevolking behoor' omdat ik enkel niet werk? Alsof dat het enige vlak is waarop men kan emanciperen?
Ik vind het gewoon belangrijk dat ik er voor mijn kinderen ben als zij thuis komen uit school. Waarom zou ik ze door een of andere juf van een BSO op laten vangen? Omdat ik zo nodig moet werken? Hier komt zo'n 4500 per maand binnen, meer dan genoeg, dan hoef ik me toch niet verplicht te voelen om daar ook nog een steentje aan bij te dragen? Ben ik dan niet geemancipeerd genoeg? Ik maak gewoon mijn eigen keuzes! Ik geniet gewoon van de luxe en ik vind dat daar niets mis mee is. Dat heeft helemaal niet te maken met een onverantwoordelijkheidsgevoel of luiheid of profiteren van mijn mans geld. Wij hebben vier kinderen, de meesten hier maximaal 2 of 3. 'k Ben benieuwd of jullie allemaal ook zo ruim kunnen leven als je er vier zou hebben. Ik kan er ook wel over gaan beginnen dat ik het zielig vindt dat je keuze voor een volgend kind af moet hangen van je financiele situatie. Dat doe ik ook niet, want die keuze maakt ieder voor zich.
of willen... Voor mij is werken helemaal niet interessant. En een hoge functie al helemaal niet. Mezelf werkelijk cognitief en creatief ontwikkelen vind ik belangrijker. Als ik zou werken zou dat dus echt niet kunnen. Werken geeft naar mijn mening slechts vaardigheden in handelingen die alleen daar gedaan worden. Zoiets zie ik als een soort gevangenis. En als mijn man geld verdient dan kan ik dus mezelf ontwikkelen op de manier die ik graag wil.
Excat, dat staat precies zo beschreven in 'de sexeparadox'. De uitgangsvraag is: hoe kan het toch dat vrouwen maar niet doorbreken naar de top of een hogere arbeidsparticipatie hebben terwijl ze daartoe ale kansen krijgen? En het antwoord is: ze willen niet. Precies om de redenen zoals jij hierboven beschrijft, en ook omdat ze meer bij de kinderen willen zijn. Daar kun je ook 'Verwende prinsesjes' van Elma Draaijer over lezen, maar dat is een stuk minder neutraal
Geloof dat je iets teveel aangevallen voelt . Ik bedoel niet dat huishoudelijke taken niks doen is, geloof me dat is een hele dagtaak vind ik. Maar IK ( persoonlijk ) vind het wel belangrijk dat een vrouw ook wat verdiend, dat is mij vroeger altijd zo geleerd. Ik moet er niet aan denken dat mocht het ooit gebeuren ( hoop het niet en nee ga er niet van uit ) dat we uit elkaar gaan dat ik me zelf niet eens kan bedruipen. En natuurlijk iedereen kiest zijn eigen levensinvulling maar zo denk ik erover.
Klopt, helemaal als je nagaat dat het pensioenstelsel steeds minder gebaseerd is op de traditionele rollenpatronen. Nabestaandenpensioen ed is allemaal een stuk lager geworden. De overheid gaat er vanuit dat ook vrouwen hun eigen pensioen opbouwen. Ik zou het een heel naar idee vinden dat ik geen eigen zekerheid opbouw (voor zover die zekerheid er nog is tegenwoordig met de huidige crisis) Al moet ik zeggen dat ik me daar ook nu druk om maak, want ik werk parttime en bouw dus ook geen volledig pensioen op.
Maar euh, effe weer on-topic: Gisteren heerlijk zo maar omdat he me in de ko-p opkwam met dochtertje en zoontje naar d eprenatal geweest om te shoppen. Nu is daar wel opruiming, maar dan koop ik ook altijd meer onder het motto: 'Het is nu toch goedkoop' En toen doorgekard naar de Ikea en een leuke stoel voor m'n dochtertje gehaald, zo'n hoge waarbij ze gewoon aan de tafel aan kan schuiven. Heerlijk om gewoon te kunnen doen zonder over na te hoeven denken!
O wat leuk en jullie wonen dus in London? Waar als ik vragen mag en zijn jullie geëmigreerd? Sorry voor al mijn vragen