Even een stukje aansluitend op deze discussie: Hier was het de bedoeling dat ik thuis zou blijven, naast dat ik overigens wel bezig ben met een deeltijdstudie. Vriend is thuis wanneer ik naar school ga, hij is erg flexibel en werkt hooguit 32 uur per week. Ondanks dat wij heel goed kunnen leven van zijn inkomen heb ik toch, met de financiële ontwikkelingen hier in NL in mijn achterhoofd, besloten wel te gaan werken. Deze extra inkomsten zet ik voornamelijk op een spaarrekening. De uren dat ik werk weet ik zo te combineren dat vriend thuis is bij de kleine, en wij dus geen kinderopvang nodig hebben. Dit wil ik namelijk absoluut niet voor in ieder geval de eerste jaren. Ik heb namelijk geen kind genomen om deze naar een opvang te brengen, dit is natuurlijk puur mijn persoonlijke mening en ben me bewust in een luxe postitie te zitten waarin dat mogelijk is. Om heel eerlijk te zijn was ik hier niet eens aan begonnen als dit niet mogelijk was geweest. Nu werk ik dus toch weer een aantal weken; Maar nu is het zo dat het werken aardig wat energie van me vraagt door oa het aantal uren die ik werk en door de tijdstippen waarop ik dit doe, naast mijn studie. En nu begin ik mij echt weer af te vragen: waarom? Waarom moet ik toch zo nodig werken als wij genoeg inkomsten hebben om dit niet te hoeven doen? Als ik thuis ben, ben ik namelijk erg moe, terwijl ik ook lekker de dag met mijn kindje kan doorbrengen. Het huishouden schiet er nu redelijk bij in en kook erg graag lekker en gezond eten waar ik nu ook amper de tijd voor kan vinden.. Of moet ik dan maar aan een huishoudster gaan denken, en aan een snelle hap of kant-en-klaar maaltijden?? Dit is dus op dit moment mijn dilemma: Waarom werken voor een extra paar rot centen, terwijl ik heerlijk uitgerust en energiek bij mijn kindje kan zijn? De tijd vliegt al zo snel voorbij, of niet soms? Zoiets moois is voor geen enkel bedrag te koop, en werken kan altijd nog!! Daarnaast ambieer ik geen topfunctie met bijbehorend salaris, maar ga ik meer voor sociale studies en beroepen.. Denk volgende week maar te melden ervoor te kiezen weer lekker thuis te blijven!!
@MissXX.. ik moet twee à drie dagen in de week kunnen terugvallen op een snelle hap. Ik heb enige energie gestoken om recepten te vinden die erg weinig tijd vragen en toch lekker en gezond zijn. Als je je afvraagt of je niet liever thuis wilt zijn dan een paar rottige centen verdienen, dan lijkt me de keuze snel gemaakt. Ik werk voor mijn plezier, mijn ontwikkeling, voor mijn gevoel van eigenwaarde en helemaal onder aan de streep voor het geld dan ligt de keuze heel anders.. Als je voor het geld werkt en liever thuis zou zijn dan zou ik kijken welke andere keuze je kunt maken.
Ergens las ik dat het huishouden een dagtaak is. Nou sorry maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. Misschien als je vijf of meerdere kinderen hebt maar wij hebben er eentje en ik houd zeeen van tijd over. Ga iedere dag met zoonlief wandelen, naar speeltuin, boodschappen etc en houd nog steeds tijd over.
Okay daar zit uiteraard veel verschil in. In mijn huidige werkzaamheden is het niet de bedoeling mijzelf verder te ontwikkelen, doe dit ook niet omdat ik het leuk vind. Na mijn studie wil ik dit wel graag gaan doen! Maaaaar, het geeft me wel voldoening mijn eigen geld te verdienen, reserveringen op te bouwen etc. Maar wil ook graag bij mijn kindje zijn. Wat wil mijn kindje? Is mijn voldoening belangrijker dan de behoeften van mijn kindje, mocht zij uberhaupt behoeften hebben waarin ik niet kan voorzien als ik werk? Al gaat het niet eens zozeer om de uren dat ik werk, maar meer om hoe ik dan ben naast het werk.. Dat speelt zich dus steeds in mijn hoofd af.. Nu werk ik dan ook wel even meer dan de bedoeling is gezien meerdere collega's ziek zijn. Dus het kan ook zijn dat dat me even te veel wordt, en dat het met de helft van de uren wel mee zal vallen. Pfff vraag me echt vaak af hoe die vrouwen dat doen die (veel) werken.. En dat van die recepten is een goed idee. Probeer zelf ook in het weekend al een hoop klaar te maken. Maar de laatste paar weekenden heb ik haast helemaal niets gedaan, zo moe!
Zoiets is natuurlijk ook relatief he.. De 1 doet meer dan de ander in huis, en de 1 heeft ook gewoon meer te doen dan een ander. Met een wandeling, speeltijd en boodschappen hoef je inderdaad niet lang bezig te zijn. Maar dan nog uitgebreid douchen, make-up & haar , kind in bad, voeden voeden en nog eens voeden, wassen, strijken, de vaat, stofzuigen, wc's, badkamer, honden uitlaten, koken en noem maar op.. Nou daar gaat bij mij wel een aardig aantal uurtjes inzitten.
Hier een thuismoeder.. Vind het echt jammer dat er zo overgedacht word... Ik zou me haast moeten schamen dat ik thuis ben met mijn kinderen! Hier thuis is het echt niet zo dat mijn man thuis komt en op de bank ploft en dat ik vervolgens zijn schoenen uittrek! Als hij thuis is zijn wij samen een gezin die samen het huishouden doet en de kindjes... Dat hij meer verdient wil niet zeggen dat hij beter is dan mij! Dat ik slechter werk doe dan hij omdat ik niet in geld betaald krijg... Ik doe dit met alle liefde en plezier en het kan... Ik deel mijn eigen tijd in... Het is niet zo als je thuis bent dat je jezelf niet kan ontplooien of ontwikkelen.. Ik heb dit altijd zo gewild en was me van geen kwaad bewust dat mensen zo dachten over thuismoederen! En is emancipatie is niet alleen geld verdienen... Wil niet zeggen dat als je thuis bent met je kindjes dat je niet meer deel uit maakt van de maatschapij!
Wilde het net zeggen! Ik kom tijd te kort! Als je alles op de fiets wil doen kost meer dit tijd dan je het met de auto doet en ben je sneller klaar... Zo strijkt de een wel en de ander niet...
ik heb op zich ook niks tegen moeders die werken maar als dat betekend dat hun kind dan 4 dgn naar het kdv/oppas moet terwijl ze ook prima kunnen rondkomen van 1 loon. Dan merk ik dat ik egoistisch vind. Ik begrijp dan niet waarom ze liever werken dan voor hun kind zorgen.
Ik ben het grotendeels met je eens, ook ik werk (graag dus!) om bovenstaande redenen die jij opnoemt. Het zal er ook ongetwijfeld aan liggen wat je van huis uit hebt meegekregen. Het was en is al generaties lang in mijn familie niet meer dan "normaal" dat de vrouwen ook een universitaire studie volgen en gaan werken op niveau tot aan hun pensioen. Super "geëmancipeerd" dus, alhoewel ik persoonlijk denk dat je ook wel geëmancipeerd kan zijn zonder dat je werkt, dat zit tenslotte meer tussen je oren dan in het werken an sich. Maar ik vind het wel heel jammer dat Nederland bovenaan staat wat betreft percentage vrouwen die (gedeeltelijk) thuis blijven om voor de kinderen te zorgen, een hele lage arbeidsparticipatie dus in vergelijking met andere landen wereldwijd. Wat dat betreft is Nederland/de Nederlandse vrouw totaal niet geëmancipeerd, helaas.
Is eigenlijk een beetje dubbel wat je zegt Nikki. Aan de ene kant zeg je dat emancipatie niet perse samenhangt met het hebben van werk, maar aan de andere kant zeg je dat de Nederlandse vrouw totaal niet geëmancipeerd is, omdat de arbeidsparticipatie laag is hier. Ik denk dat de Nederlandse vrouw toch nog net iets vaker ervoor kiest om voor haar kroost thuis te blijven, omdat dat mogelijk is. Toch merk je in dit land ook al dat er raar wordt gekeken naar thuisblijfmoeders, want het hebben van werk geeft je toch op één of andere manier een status. Ik ben zelf ook een werkende moeder (op dit moment even niet door ziekte en ontslag) maar als ik de kans zou hebben om thuis te blijven voor mijn zoon zou ik dat zeker ook doen. Iedereen hecht nou eenmaal ergens anders waarde aan. De één vind het belangrijk om thuis te zitten met thee en koekjes en de andere vind het belangrijk om zichzelf te ontwikkelen... laten we blij zijn dat deze keuze (steeds minder) zelf kan worden gemaakt. Dat geconcurreer met andere landen altijd..
Klinkt inderdaad dubbel, maar is het niet. Wat ik hiermee wil aangeven is dat ik persoonlijk niet van mening ben dat een vrouw die niet werkt of thuisblijft voor haar kinderen persé ONgeëmancipeerd is. Want dat is ook zeer zeker een "state of mind". Maar ik zeg wèl dat de Nederlandse vrouwen als groep ongeëmancipeerd zijn omdat de arbeidsparticipatie hier relatief laag is. Dus dat is dan een feitelijke constatering.
Ik denk dat hier dezelfde argumenten gelden als die mannen altijd aandragen... ten eerste werken ze niet alleen voor het geld maar ook voor hun ontwikkeling etc, ten tweede wat is prima rondkomen? Dat kun jij dan vinden als je hun inkomsten ziet, maar zij misschien niet. Ten tweede mogelijk hebben die vrouwen een baan die niet in minder dagen kan dan 4 (dit argument wordt vaak aangedragen door mannen, dus waarom zou dat niet voor een vrouw kunnen gelden?).
Euhm? Haha wel erg zwart wit hè. Ik ben dan wel niet werkend maar draag zeker wel mijn steentje bij in de maatschappij als vrijwilliger en vind het enorm belangrijk om me te ontwikkelen, op vlakken die ik interessant vind. Zat vrouwen die jaren hetzelfde doen achter hun bureau en afstompend werk doen en niet eens de tijd hebben om zich te ontwikkelen. Verder ben ik absoluut geen thee met koekjesmoeder om half 4 en nee, het huishouden en naar de kinderboerderij is voor mij niet mijn dagelijkse uitdaging oid.
Emancipatie (van het Latijnse emancipatio) is het streven naar een volwaardige plaats in de samenleving vanuit een achtergestelde positie. Dit kan via gelijkgerechtigdheid, zelfstandigheid of de formele toekenning van gelijke rechten, gelijkstelling voor de wet. Hoewel dit topic wel erg afbuigt... even een aardige definitie van emancipatie. De vrouwenemancipatie is in Nederland allang achter de rug. Bijna overal is de positie van vrouw formeel gelijk aan die van de man. (helaas niet overal en veelal formeel maar goed het is zoals het is). Of iemand wel of niet geëmancipeerd is, kan je dus eigenlijk alleen maar koppelen aan zelfstandigheid. En zelfstandigheid is vooral een state of mind. Je kunt prima zelfstandig zijn binnen een relatie waar de man het (gezamenlijk) inkomen binnen brengt. Er kan gerust gesteld worden dat zeker niet alle vrouwen de veroverde emancipatie gebruiken en dat is wel jammer (een voorbeeld hier op ZP: Bijtjuh). Verder is Nederland een land waarin snel teruggevallen wordt op het traditionele rollenpatroon en dat heeft vooral te maken met luxe. Wij hebben sinds de 2e WO veelal de luxe gekend dat vrouwen thuis KONDEN blijven. Hoeveel oma's en mama's van hier aanwezige vrouwen werkten en al helemaal fulltime? Het is ook ons voorbeeld maar ook het voorbeeld van de mannen. Ook is het in NL nog altijd makkelijker om parttime te werken voor vrouwen dan voor mannen en is de kinderopvang gekoppeld aan loon en arbeidsparticipatie (dat laatste is recent). Ook is de beperkte mantelzorg (opvang door familie / buren / vrienden) en laag aantal schooluren een reden dat vrouwen in NL minder werken. Iemand schreef dat het misschien wel wat egoïstisch was om 4 dagen te gaan werken terwijl er prima op één loon geleefd kon worden. Dat dan de vrouw egoïstisch zou zijn zou natuurlijk een erg ongeëmancipeerde opvatting zijn. Daarnaast is het altijd gevaarlijk om een oordeel te vellen over anderen. Werken is meer dan loon alleen. Het feit dat dit in Nederland niet geaccepteerd is (vrouwen die fulltime werken) heeft wel met gevoelsemancipatie te maken. Dus niet feitelijke.. maar in Nederland VOELEN heel veel vrouwen nog altijd dat zij de belangrijkste zorgverlener zijn en dat het beter is wanneer zij (veel) thuis zouden zijn. Het schuldgevoel is groot. Wetenschappelijk is hier geen enkele onderbouwing voor maar gevoel (en dat baseer je veel op je referentiekader: achtergrond, gewoonte, waarde en normen) is een heel sterke motivator. Emancipatie heeft dus maar heel beperkt met geld te maken. Keuze vrijheid is hier op ZP het sleutelwoord en dat is gewoon een luxe... Hé dan zitten we hier weer in het juiste topic
kristalhelder, ik kan mijzelf ook ontwikkelen zonder een baan buitenshuis te hebben hoor joyce, ik denk dat het gewoon een persoonlijke overweging is. In sommige beroepen kun je ook moeilijk parttime gaan werken of er een paar jaar tussenuit. Daarbij vind ik persoonlijk dat het ook aan de man kan zijn om minder te gaan werken, maar die zijn er niet zoveel denk ik
Juist omdat ik thuis ben, kan ik me zelf zo breed ontwikkelen! Dat gewerk is allemaal leuk en aardig, maar wat houd je eraan over (niet qua finacieen dus) als je ermee bent gestopt? Ik steek het grootste deel van mijn tijd en energie het liefst in mijn kind, dat is mijn grootste rijkdom. Ik heb een kind gemaakt, gedragen en gebaard om heel de dag bij te zijn; ik wil hem horen, zien, ruiken, voelen en voeden. Verzorgen, opvoeden en hem begeleiden op zijn zoektocht naar wie hij zijn wil. En daardoor groei ik ook.
Wat klinkt thee met koekjes dan onaantrekkelijk als je het zo schrijft.. En Status als je werkt... Ligt er denk ik ook aan wat je doet.. Het is voor mij de boeding dat ik in de toekomst gewoon weer ga werken! Ik denk dat veel mensen denken dat thuismoeders geen toekomst meer hebben ofzo! Ik ben 25 en kan zelfs nog terug gaan naar school als mijn kinderen opschool zitten en nog een carriere er op na houden.. Of het me allemaal waard is dat zien we dan wel weer....
hier ben ik het mee eens, werken is niet per definitie jezelf ook ontwikkelen, je ontwikkelt jezelf als je daarvoor openstaat en het opzoekt, werk of geen werk, kinderen of geen kinderen.