ik heb nog nooit commentaar gehad over de manier waarop wij onze kinderen opvoeden..dat wilt niet zeggen dat iedereen ons aanbidt maar ik denk dat ik vanaf het begin al duidelijke signalen heb afgegeven dat het me niks kan schelen wat anderen beter of juist niet zouden vinden, wij zijn de ouders en wij bepalen. ik denk dat ze een beetje bang van mij zijn geworden het gebeurde een keer dat mijn zus op visite kwam, ons zoontje lag te slapen maar die sliep (nog steeds trouwens) heeeel erg licht, er hoefde maar een tandenstoker op de grond te vallen en meneer was al wakker. nu was het ook nog eens zo dat zijn kamer aan de woonkamer grensde. nou ok wij zijn dan ook weer niet zo dat je moet geen fluisteren ofzo dat helemaal niet maar de zoontjes van mijn zus waren enorm druk! op de bank springen en dat mag sowieso al niet van mij, gillen druk doen gewoon erg vervelend, dus ik zei al een paar keer jongens ff wat rustiger want M ligt te slapen, ok dan waren ze voor 2 min rustig. ik had zelfde de playstation voor ze aangezet zodat ze daarmee konden spelen, en maar doorblijven kibbelen en druk doen en de moeder (mijn zus dus) zei er maar niks van..dus ik steeds jongens rustig jongens rustig.....zegt ze in 1 keer joh doe es normaal! als dat kind moe is slaapt hij heus wel hoor! zo pfffff fak it! dat was het nou, hij kon nog zo moe zijn maar hij sliep gewoon niet! en maar huilen en huilen. toen heb ik dus fel gezegd dat het mijn huis is en mijn kind, als ik wil dat het rustig is wanneer hij slaapt dan gebeurd dat ook als het je niet bevalt..daar is het gat van de deur. en weg was ze....en niet zolang daarna...weg was mijn zoontje ook lekker aan het slapen
ik heb eigenlijk nog niet echt comentaar ehad en al zouden ze dit doen, kijk eerst maar is naar hun eigen opvoeding. Iedereen doet het op zijn manier en er is geen perfecte manier na mijn idee. Ik werk partime (nu in de ziektewet) 5 ochtende en vind dat geweldig. als ik werk ben ik een veel betere moeder. Heb dat even niet moeder zijn echt nodig om goed te functioneren. Dit wordt niet altijd begrepen want tja een moeder wil toch niks liever dan thuis zijn. Nee ik niet ik ben niet z'n moeder. wordt nu al gek van het thuis zitten en ben blij als ik begin volgende maand weer rustig aan mag werken. Andere zeggen je vind het vast jammer je dat je weet moet werken. nou echt totaal niet. heerlijk. Dochter zit op school en zoontje gaat 3 ochtende naar de opvang en 2 ochtende naar de oppas. Hij heeft de opvang zowiezo nodig kwa spraakontwikkeling en sociaal gedrag en het had anders peuterspeelzaal geweest. (is hij geweest tot december en nu dus kdv). verder ben ik erg vrij in de opvoeding. laat kinderen hun eigen grenzen ondekken. Bijv in de speeltuin ga ik niet continu hun handje vasthouden maar laat ze lekker zelf proberen. Pas als het gevaarlijk wordt dan grijp ik in en anders tja van vallen leer je. Ik heb ondekt dat dit erg goed is voor hun zelfvertrouwen. zo kon me dochter al skeeleren toen ze 2 was, fietsen zonder wieltjes toen ze 3 was etc en dat alleen omdat ik het haar ook liet doen. kniebeschermers, helmpje op en dan is vallen meteen minder eng. Ze geeft nooit op en blijft proberen. zoontje daar in tegen is wat banger voor alles en als hij hulp vraagt dan help ik hem anders niet. spoor hem wel aan dingen zelf te proberen. ze mogen van mijn erg veel maar gaan ze te ver dan weten ze dit heel snel. waarschuw een keer en dan wordt het een time out. bijv nog een keer en we gaan naar huis is ook rechtsomkeer. dan loopt me planing maar in de soep maar zo leren ze zich wel te grdragen. Ben erg concreet in dingen. Nee is nee, drammen en gillen heeft geen zin, praten kan altijd en straf is straf. 2 minuutjes in de gang is ook echt 2 minuutjes. daarna sorry, knuffel en weer spelen. niet elkaar slaan, niet schelden en pesten. Iedereen is gelijk en verdient recpect maar recpect moet je wel verdienen. met praten bereik je meer en onderhandelen mag altijd ik heb ook erg veel gedult. als ik kijk waar soms ouders van kunnen flippen op bijv het schoolplein pfff dan denk ik gelukkig hebben die maar een kind. 10 x roepen/gillen van kom nu ... of je krijgt..... dat ik denk van zo he. ik zou ook niet komen als er zo naar me gegilt werd. Bij mijn is dat heel simpel. Je kunt mee gaan of je blijft op school want ik rijdt gewoon aan en laat ze staan. ze komen dan vanzelf achter me aan gerent of gaan me zoeken. (sta dan gewoon achter het hoekje verstopt of sping heel stoer op de fiets en rijdt weg maar zou ze nooit helemaal alleen achter later)
@lovewinnie: hahahahaa jaaa die ken ik! dat heeft mijn zoontje vaak in de supermarkt dat hij niet mee wilt.. ik zeg dan noiu dan blijf jij lekker hier staan maar mama gaat evrder..i loop dan het hoekje om en zie em dan echt staan van HUH???? ik laat em dan nog ff lekker zweten dan en kom dan terug met de vraag zo ga je mee??? en ja hoor netjes handje vasthouden en hij loopt lief mee. alleen op de creche werkt die methode mindern..sochtends is het een drama want dan wilt hij niet maar smiddags als ik hem kom ophalen wilt hij niet mee! wat hem betreft kan ik dan echt naar huis zonder hem want hij vindt het er veels te gezellig. m..kom we gaan lekker naar huis lekker eten NEE kom nou....of wil je hier blijven slapen, zonder mama en i? JA hier blijven slapen.. nee joh want straks gaan alle lichtjes uit en dan ben je helemaal alleen....NEE WIL NIET NAAR HUIS en dat duurt meestal een kwartier als ik hem niet zelf optil en meeneem kunnen we nog wel uren zo doorgaan.. :S
Ach, ik zou mijn kinderen de eerst komende jaren niet wakker maken voor oud en nieuw, maar als jij dat wel leuk vind om te doen: lekker doen! Ik kan me echt niet voorstellen dat jouw kind(eren) daar een trauma aan over houdt. En vier dagen werken? Ik heb woensdag een sollicitatiegesprek voor een functie waarvoor ik erg graag in aanmerking kom, en het minimum voor deze functie ligt op vier dagen werken per week. Ik heb altijd geroepen dat ik niet meer dan drie dagen werk zolang mijn kinderen klein zijn, en nu denk ik er sterk aan om het toch wel te doen. Mijn man gaat dan drie dagen werken (die verdient gewoon minder dan ik) en de kinderen worden dan twee dagen opgevangen door oma. Het scheelt enorm dat ik mijn voldoening uit werk/studie haal en daarnaast niet zoveel noten op mijn zang heb. Na mijn werk heb ik geen clubjes, hobbies waar ik naartoe hoef en dat stelt me dan wel weer gerust. Maar ik vind het niet ideaal! Heel erg veel mensen hebben een mening. Ik ook, en misschien jijzelf. Dit heeft allemaal met onze eigen normen en waarden te maken. We gaan het alleen nooit goed doen in de ogen van miljoenen mensen. Want de één vindt het stom dat je je kind wakker maakt, de ander vindt het stom dat je je kind niet wakker maakt, en weer een ander vindt het stom dat je je kind niet eens wakker houdt op oudejaarsavond. Ik probeer me niet meer zo druk te maken om de mening van een ander. En zelf probeer ik wat vaker mijn tong af te bijten wanneer ik een mening voel opkomen. En een enkele keer denk ik, bij het horen van een mening: Daar zit wat in!
Geen idee eigenlijk. Kan me niet echt enig commentaar herinneren. Er zullen vast dingen zijn die anderen anders doen/zien. En andersom ook. Wel vraagt mijn beste vriendin mij vaak om adviezen. Maar goed , mijn kids zijn al wat ouder dan haar zoontje. Over het algemeen vinden 'anderen' onze kids heel leuk. Dus we zullen bepaalde dingen 'goed' doen. Verder zijn alle kinderen anders , en wat bij de 1 werkt hoeft bij de ander niet te werken. Plus dat wij als ouders ook allemaal anders in de opvoeding kunnen staan. Het is maar net wat je je kind mee wil geven en je de belangrijkste punten vind. Als de een full-time thuis wil blijven (en kán blijven) is dat haar/hem goed recht. Als de ander wil werken is dat ook haar/hem goed recht. Je ziet vaak maar een glimp van andere gezinnen. Vaak weet je niet hoe de vork precies in de steel zit. Ik ga er vanuit dat ouders hun keuzes welbewust maken en het beste met hun kinderen voor hebben. En ik hoop ook dat dat bij ons gezien wordt.
Ik/wij hebben nooit direct commentaar gehad maar ik heb het idee dat ik daar helemaal niet zo'n moeite mee zou hebben (als het op een vriendelijke manier gebeurd) Ik ben niet onzeker over mijn moederschap, maar aangezien dit mijn eerste kind is is er vast een heleboel dat ik nog kan leren. Ik vraag daarom juist regelmatig feedback. Als iemand iets zegt waar je het niet mee eens bent dan hoef je er niets mee anders kun je er op zijn minst over na denken. Ongevraagd advies voelt vast wel anders maar daar kan je in principe het zelfde mee omgaan. Je kan mensen die herhaaldelijk 'adviseren' ook heel kort maar krachtig duidelijk maken (zonder defensief te zijn) dat je zelf jou manier prima vindt. Op mij komt het onzeker over als mensen heel defensief reageren (ook over het cb ofzo) Ik vind het jammer je hoeft toch niet zomaar alles zelf al te weten en je mag het toch niet met elkaar eens zijn.
je mag geen kinderen als je alletwee werkt als je geen geld hebt als je geen eigen huis hebt als je jong bent als je oud bent als je iq te laag is als je wat mankeert en dus hulp hebt als..... om over de lijst wat je allemaal als ouder niet goed doet maar neit te beginnen (te veel snoep, te veel tv, te veel computer, te weinig slaap, te weinig lezen, te weinig knutselen,.... oh men....) voor heel veel mensen is het nooit goed, en dat is erg verdrietig vind ik. iedereen doet het op zijn eigen manier. als je naar iedereen zou moeten luisteren zou niemand kinderen kunnen krijgen Het vervelende is dat het je raakt, dat was bij mij tenminste wel. Loslaten dus. er zijn er heel veel die het slechter doen dan ik, en ook vast heel veel die het beter doen. Ik heb geweldige kids. ergens gaat er dan toch iets goed denk ik maar
Ik heb één keer commentaar gehad en dat was nog niet eens over mijn eigen kind (had toen nog geen kind), maar over mijn destijds 2 jarige neefje. Ik moest een middagje oppassen en liep met hem over het winkelcentra, we gingen even boodschappen doen voor het avond eten en hij mocht een cadeautje uitzoeken bij Bart Smit. Mijn neefje zat toen nog midden in de chemo's, het ging net iets beter met hem. Door die chemo's kreeg hij enorme eetbuien waardoor hij dus erg dik was geworden. Hij kon nauwelijks nog lopen en had aan één kant gezichtsverlamming. Ook kreeg hij hele erge stemmingswisseling. Zo kon hij dus uit het niets, héél erg boos worden. Natuurlijk kreeg hij midden in zo'n winkel zon driftbui, hij was gefrustreerd, hij mocht uit de buggy maar kon na een paar stapjes gewoon niet meer lopen. Erg frustrerend voor een kind van 2 die zooo graag wil. Uit woede/frustratie, beet hij me heel hard in mijn arm. Ik werd niet boos, want hij kon er tenslotte zelf ook niets aan doen. I.p.v probeerde ik hem te troosten. Alle mensen keken me aan, met een dik schreeuwend en bijtend kind die ik niet in de hand kon houden. Toen kwam er ook nog een of andere bemoeial aan die me even ging vertellen hoe ik dat aan moest pakken, hoe ik hem moest straffen en dat hij ook wel op dieet mocht. Nou toen ik ben ik dus echt voorledig uit mijn slof gezeten, heb haar duidelijk verteld dat hij zo dik is omdat hij kanker heeft, daardoor niet meer kan lopen en mij bijt en er nog even aan toegevoegd waar ze zich in hemelsnaam mee bemoeide?! Dat hij kanker had, konden ze niet weten (hoewel, hij had wel echt zo'n typische chemo kop destijds), maar dat wil toch niet zeggen dat ze mij even de les moeten gaan lezen?! Verder nooit geen commentaar gehad, ook niet op mijn eigen kind. En als mensen die wil hebben, laat ik ze lekker lullen. Het is mijn kind en ik bepaal hoe ik haar opvoed. Wat een ander daar van vind, is niet mijn probleem .
Niet echt over de opvoeding.. Turlijk krijg je wel eens een mening of een tip. Moet kunnen vind ik de ene keer doe ik er wel iets mee de andere keer niet net wat ik er zelf van vind. Iedereen heeft zijn eigen manier en niet iedereen zal het er altijd mee eens zijn.. Geeft ook niet zolang je zelf weet dat je het goed doet lekker laten lullen
Lekker laten kletsen is inderdaad het beste advies maar dat is erg moeilijk... zo heb ik ook flinke commentaar gehad van mijn schoonfamilie... Ik zou Louise teveel verwennen met liefde en aandacht en daardoor zou ze teveel aan mij hangen. Echt mijn broek zakte af!
nee nog nooit gehad, maar ik zou er geen moeite mee hebben als ik het wel zou krijgen, ik weet hoe ik de opvoeding doe en ga dat echt niet veranderen omdat iemand er commentaar over heeft, ik ben niet onzeker als moeder zijnde,ik weet dat ik niet perfect ben, maar zolang mijn kinderen gewoon nog elke dag zeggen mama hou van jou,.... weet ik dat ik het goed genoeg doe voor hun, ik lees hier iig heel veel topics waarvan ik denk : ik weet dat diegene mijn opvoeding niet echt aan zal staan maarja wat maakt het niet uit iedereen doet het anders, en zo zal het altijd blijven, uit eindelijk doet iedere moeder alles met de beste bedoelingen voor haar kinder(eren)
Ik heb geen idee, tot nu toe bemoeit niemand zich ermee. Behalve hier dan Sommigen hier vinden dat wij onze kinderen te vaak naar de opvang brengen (4 dagen per week). Maar in het echt heb ik dat commentaar nog nooit gehoord. Sterker nog: in mijn omgeving is dat de normaalste zaak van de wereld. En wij hebben onze kinderen trouwens ook wakker gemaakt voor oud & nieuw. Dochter dit jaar voor het eerst, zoon is er ieder jaar bij geweest.
Wij krijgen weleens commentaar of veel leuker kritische vragen. Dat levert in ieder geval nog een interessante discussie op! De meeste vragen krijg/ kreeg ik over: - Waarom ik met 6-9 maanden niet stopte met borstvoeding? - Waarom onze dochter geen (geraffineerde) suikers krijgt? - Waarom ze nog bij ons op de kamer slaapt? Commentaar vind ik niet belangrijk. Wij doen het op de manier zoals het voor ons goed voelt en ik ga niet veranderen omdat één of andere miep het 'beter' weet voor ons kind?! Ik voel me zelden onzeker als opvoeder en ik vind dat wij het voor ons kind op de juiste manier doen. Als jij dat ook vindt, dan zou ik iedereen lekker laten kletsen.
whaha, leuk topic!!! Onze opvoeding klopt van geen kanten, ik ben een waardeloze moeder: - ik werk niet: ik ben een onzelfstandig huissloofje - mijn kind heeft nog maar 1 keer gelogeerd: ik ben ongezond bezig en claim mijn kind - onze dochter krijg weinig tot geen suikers en geen vette troep: ik ben obssesief met eten - ik ben heel erg van de drie rrr: hopeloos ouderwets en vergeet dat we in 2012 leven. Hier een greep eruit, uit eigen omgeving en hier op zp. En ik, ik lach erom, laat die mensen het lekker uitzoeken.
Dit zijn nou typisch 2 onderwerpen waarbij het me geen ene bal zou boeien wat een ander ervan vindt... Als het nou nog ging om dingen als hoe toegeeflijk je wel of niet bent, hoe streng je wel of niet bent, dingen dus die er echt wel toe doen. Maar jemig: je zou geen kids mogen krijgen als je 4 dagen werkt? Wat een ongelovelijke onzin! Dan zouden vaders idd ook niet meer mogen werken, want die zien hun kids dan ook nauwelijks. En uit bed halen? Als je dat nou elke avond deed. Maar voor oud&nieuw? Wij doen dat niet hoor, zijn allang blij dat Thirza na 2 baggerslachte jaren slapen, eindelijk goed slaapt en maken 'r dus lekker niet wakker als dat niet strikt noodzakelijk is. Maar wat een ander doet, moet ie lekker zelf weten Mijn schoonmoeder vindt dat we strenger moeten zijn naar Thirza, vooral als het gaat om naar bed brengen. Mijn man doet dat altijd en die kan de deur achter zich dichtdoen en dan gaat ze slapen. Van mij accepteert ze dat gewoon niet, 's avonds niet althans, overdag is er geen enkel probleem. De enkele keer dus dat mijn man er niet is en ik Thirza op bed moet brengen, betekent dat dat ik er echt wel even mee zoet ben. Eerder moest ik echt bij d'r blijven zitten, tegenwoordig mag ik wel weg, zolang ik maar boven blijf. Tja, lastig, maar dan zorg ik dus dat ik wat was heb liggen om op te vouwen en we hebben TV op onze slaapkamer. Ik ga dat nu niet afdwingen: nog even en ze gaat dingen echt veel beter begrijpen en dan kun je gewoon afspraken gaan maken. Voor die paar maandjes dat we daar nog even op moeten wachten, ga ik er geen drama-taferelen meer van maken van die enkele keer dat ik 'r op bed moet brengen. Vind schoonmoeder dus belachelijk. Ach ja... ik heb ook wel zo m'n kritiekpunten op hoe zij het vroeger hebben aangepakt, (en dat ging over veel wezenlijker zaken). Dus ze vindt maar een eind weg...
Oja, ik lees even terug en zie borstvoeding langskomen. Thirza heeft dus 26 maanden borstvoeding gehad. Had ik geen problemen mee, alhoewel het ook wel fijn was geweest als zij op een eerder moment zelf zou hebben aangegeven dat het niet meer zo hoefde. Maar door de gezondheidsproblemen die er waren, heb ik gewoon besloten door te gaan, omdat het zoveel veiligheid bood voor Thirza en ze 's nachts op een nachtvoeding snel verder ging slapen (tot 23 maanden gedaan, ze werd toen gemiddeld nog 2-3 keer per nacht wakker, eerder was dat 5-8 keer per nacht). Ik was ervoor op dieet, vanwege Thirza's koemelkallergie, en dus waren er nogal eens wat mensen die daar commentaar op hadden. Ik offerde mezelf te veel op enzo. Tja... zoals ik al zei: als er bij Thirza eerder ruimte was geweest om eerder te stoppen, zou ik dat gedaan hebben, zeker vanwege dat dieet, (want wow, wat was het daarna weer lekker om een broodje kaas te eten, of een lekkere twix, of gewoon taart te kunnen eten op een verjaardag, of een toastje met brie...) Maar uiteindelijk kon die kritiek me inhoudelijk niet zoveel schelen. Het was onze situatie en onze keuze en die was goed. Ik vond het wel vervelend dat mensen meenden zich daarmee te mogen bemoeien. En dan bedoel ik dus dat echte bemoeien. Want vragen als: Maar waarom doe je dit nog steeds, die snap(te) ik wel. Maar gewoon regelrechte kritiek en bemoeienis, opmerkingen dat ik zou moeten stoppen enzo? Jemig: waar bemoeien mensen zich dan in vredesnaam mee? Dat vind ik gewoon irritant en behoorlijk grensoverschrijdend.
oke hierin moet ik zeggen dat ik daar ook wel eens coments over krijg.. ik ben ook heel erg van de 3r ( en het werkt ook zeker) krijg daar ook vaak comentaar over.. maar net wat jij zegt ik lag ze uit.. want uiteindelijk ben ik de gene die het er meeste profijt van hebt.. geen slapeloze nachten etc etc
Ja, dat vind ik ook Rozemarijke. Een verbaasde blik omdat het anders is dan wat voor norm de persoon in zijn hoofd heeft (meestal 6 maanden) is heel anders dan 'daar is ze toch veel te groot voor', en opmerkingen als 'ze heeft toch een eigen bed'. Het zijn gewoon zaken die minder gewoon zijn, daarom krijg je daar sneller een opmerking over. Ik ga zelf meestal het onderwerp uit de weg. Maar als iemand er naar vraagt, of mij zomaar van een mening bedient kunnen ze prima een uitleg over het waarom van onze keuzes krijgen.
Oh ja, samen slapen, daar kreeg ik laatst ook een opmerking over. Als ik daar nu aan toe zou geven, zou ze nooit meer in haar eigen bed slapen en liggen we de komende jaren met haar in ons bed. Nou moet ik zeggen dat ik dat best gezellig vind, hihi. Maar mensen die dat zeggen doen net alsof mijn dochter bepaalt wat er gaat gebeuren. Niet mijn dochter, maar wij als ouders bepalen of zij af en toe bij ons in bed ligt of juist elke nacht.