Ik snap je situatie bb! Bij mij was de misselijkheid met 20 weken voorbij, hoop dat het bij jou ook nog weg trekt want je bent dan zo niet lekker... Als ik terug denk aan die tijd dat ik als een dood vogeltje op de bank lig, misselijk te zijn BAH!!!
ik heb ook de hoop dat het met 24 weken minder zal zijn.... hopelijk kan ik dan nog ff het huishouden enzo gaan doen
BB, je bent nu 21 weken, stel je in dat je nog 16 mag.... Wil je je dan al die tijd zo rot voelen? Wat kan je zelf doen om die cirkel te doorbreken? Ik heb bij de tweeling erg last gehad van misselijkheid vanaf 12 weken, ik ben wel mn ding blijven doen (voor zo ver dat ging) zodat ik niet geisoleerd raakte, en niet depressief werd. Ik had vanaf 16 weken elke dag al meer dan 10-15 harde buiken, en dit werd alleen maar meer met hoe verder ik kwam in mijn zwangerschap. Ik heb mezelf nadat ik opgenomen werd 1 ding voorgenomen : Ik ga genieten op welke manier dan ook, want je weet maar nooit of het de laatste keer is dat ik zwanger ben, en ik vond het ook verplicht naar mijn babys toe. Ik wilde niet zeiken en zaniken, omdat ik allang blij was dat ik met niet al te veel problemen (dus de vroeggeboorte die niet doorzette gelukkig)al zo ver was gekomen in mijn zwangerschap. Ik heb ook best af en toe eens gezeurd, en dat ik het niet meer zag zitten. Maar ik bleef ondanks extreme misselijkheid en harde buiken/weeen gewoon mn ding doen, dus hupakee schop onder mn eigen kont toen, en gewoon het huishouden, afspraken visite etc gedaan. Denk aan alle meiden die niet zwanger kunnen worden, nooit niet, of die hun kindjes verloren zijn, of meiden die te vroeg bevallen zijn, en de gevolgen voor henzelf (psychisch) en hun kindjes (gezondheid) zijn enorm, ook als je met 34 weken bevalt. Dus denk aan hen, en dan aan jezelf, zo slecht gaat het dan toch nog niet toch? Kop op, het wordt vast beter, en zo niet... geniet dan van het feit dat je een tweeling draagt in je buik, en dat dat zo enorm bijzonder is, en dat jij dit nu moet doorstaan om straks twee geweldig lieve kindjes te krijgen!
ik heb vandaag al met mezelf afgesproken iig 1x per dag met de hond naar buiten te gaan. Al is het maar 10minuten. En ik wil proberen elke 2 uur iets in huis te doen... maar het probleem is als ik lig is het goed, maar zodra ik in beweging kom spuug ik alles onder (het komt heel onverwachts, voel het sinds de 19e week niet meer aankomen...) dat is wat mij zo issoleerd. Maar ik weet ook dat je helemaal gelijk hebt hoor. En voor de buitenwereld laat ik ook niks merken (op mijn ouders en vriend na dan) iedereen is zo blij voor ons, en ik ben dat ook echt! Zeker na de mmm die we gehad hebben, toen heb ik er ook altijd ingeloofd dat we een kindje zouden rkijgen. En ik ben van begin af aan blij geweest met 2! Ik vind het een wereld wonder dat mij dit gegunt is. Maar ik baal zo van die misselijkheid soms, en dan kom ik echt ff in een dipje.... maar schop me er dan maar uit oke? nu ga ik pannenkoeken bakken en er eentje proberem te eten... xxx
@ Belle en BB, hier ook al vroeg nesteldrang . Ik heb echt meer haast dan bij mijn dochter. Ik ben nu, als ik de kans krijg , alleen nog maar bezig met spullen voor de babies en het nieuwe kamertje voor onze dochter. Wel moet ik nog even wachten totdat de verbouwing van de zolder wordt uitgevoerd (eind jan.) zodat we in huis ook effectief de kamertjes kunnen inrichten . Maar BB, nu al de kleertjes was zal er ws in resulteren dat je ze over een paar weken opnieuw wilt wassen @ Mysun, ik vind het knap hoe positief jij blijft. Hou zo vol! @ Belle, ik hoop ook op een meetfout bij jou. Uit ervaring weet ik dat die snel zijn gemaakt bij groeiecho's. Dochter werd flink groter geschat dan ze werkelijk was, gelukkig maar . Sorry meiden, ik vind de reactie op BB's hart luchten en hoe ze zich voelt eigenlijk best fel. Ik snap wel dat jullie haar willen laten inzien dat je beter het beste kan maken van je zw.schap. Dat is ook belangrijk en zoals MM7 dat vewoord snap ik heel goed. Maar een zw.schap kan gewoon ook heel heftig zijn, misselijkheid, pijn, weinig kunnen doen en dan is het fijn als je ook een keer je hart kan luchten. Je hebt niet altijd volledige controles over je gevoelens. Je hart luchten heb je soms ook nodig om daarna weer positiever in je zw.schap te (kunnen) staan. Het heeft vaak ook te maken met een andere verwachting van het zwanger zijn en hormonen hebben ook veel effect . @ BB, ik snap je baalgevoel heel goed. Lucht je hart, maar probeer ook zeker wat leuks te doen 1 keer per dag of elke week iets te plannen waar je naar uitkijkt. Verder hoop ik dat je een pannenkoek hebt kunnen eten
Ik vind mijn reactie en die van mama van 3 absoluut niet fel. Ik denk dat we bb allemasl als geen ander begrijpen en de reactie puur opbouwend bedoelen. Eerlijk is eerlijk : het is niet erg handig om in dit topic aan te geven dat je wel met 34 weken wilt bevallen, aangezien er hier zoveel moeders zijn die rlke dag hopen dat hun babys langer blijven zitten, en moeders waarbij hun babys te vroeg gekomen zijn kennen het verdriet, de zorgen, de wanhoop omdat je kleintjes in het ziekenhuis liggen, ook als je na de 34 weken bevallen bent. Ik snap dus ontzettend goed dat mama van 3 dit aangeeft. Als ik zo n berichtje gelezen had in mijn zwangerschap dan had ik zeker heel fel gereageerd, maar inmiddels is dat fevoel bij mij zelf al minder, echter zijn er hier wel een aantal die nog vechten om hun kindjes binnen te houden en dan kan zo n reactie pijnlijk over komen. Ondanks dat begrijp ik bb ook wel weer.. Maar soms zie je een situatie zelf somberder in, terwijl andere het nog moeilijker hebben.
Hallo! Heb niet terug gelezen nog... Beetje doorgebladerd dat wel.. BB: snap best dat je er van baalt hoor! Kan me er niks bij voorstellen hoe het is om weken misselijk te zijn! Dus fan mag je er best even van balen!! De opmerkingen die je maakte stuitte mij ook wel een beetje tegen de borst, maar aan de andere kant begrijp ik ook best dat je even wilt spuien... Maar hou jezelf echt voor dat je, hoe belabberd je je ook voelt, je de kleintjes beter binnen kunt houden. Voor hun, maar ook voor jezelf! Zo'n ziekenhuisperiode is zo heftig! Ik hoop dat je je snel beter voelt!! Sunny: hoe gaat het?! Hier: heb M en T opgegeven vor een fotoshoot van pacco, en we mogen komen!! Leuk joh! Was een ooroepje via Facebook, en heb dus gereageerd! Er worden dan proff foto's gemaakt als reclame voor de pacco doeken, en je krijgt 1 mooie foto mee als bedankje, dus helemaal leuk! 10 februari in nunspeet! Leukleuk! Verser zijn de meisjes vandaag voor het eerst naar de oppas geweest van half 3 tot 5, was heel goed gegaan! Dus dat is fijn! 25jan gaan ze voor het eerst met z'n 3en een hele dag!! Hier begint het loslaten!
Eventjes terug gelezen moeilijk oordelen het is allemaal heel dubbel...... Ben ook ff te moe om te reageren Ik heb vrijdag een afspraak bij de dokter laat ook eventjes bloedprikken...omdat ik me vaak zo lusteloos voel zit gewoon niet lekker in mn vel ga vanaf morgen ook dieeten want ook dat speelt een rol bij hoe ik mezelf voel..."dik vet en fatsig" om t maar even grof te verwoorden! ben het zo zat!!dus al met al iet verkeerd even bij mevr dokter langs te gaan Nou heb mn klantje onder het masker liggen (doe thuis schoonheidspecialisten ) en dan dochterlief vertroetelen die ligt doodziek op de bank! Fijne aaf Xx
Mij opmerking was niet gemeen bedoeld.. Maar meer dat het gewoon niet handig is, aangezien er hier mama's meeschrijven die dat allemaal hebben meegemaakt en we allemaal weten dat dus echt geen pretje is.. Tuurlijk is het klote als je dag in dag uit misselijk bent en niks kan.. Kon ik ook niet bij de zwangerschao van mn zoon. Heb de eerst 21 weken alleen maar geleeft op droge crackers en water.. Dus weet ook echt wel waarover ik praat. Maaar om dan te zeggen dat ze maar eerder moeten komen... Nee sorry schoot bij mij gewoon even in het verkeerde keelgat..
Nikki: wat leuk!!! Ben benieuwd naar de foto!! En wat fijn dat het goed is gegaan bij oppas !! Hoe gaat het op je werk?? Sjaantje: oww arme j.ade!! Beterschap en werkse!! En voor jou dikke knuffel! Goed van je datje even naar de ha gaat. Laat gewoon bloedprikken mocht je ergens te kort aan hebben kun je daar wataan doen.. Mm7: hoe gaat t met jou? Lekker aan het genieten van het getrappel in je buik? Vind het echt nog steeds een wonder voor jullie!! Ben benieuwd of je het vol kan houden om hetgeslacht niet te weten! Belle: 24 ste dus opnnieuw een meting? Spannend!! Hier trouwens bij 32 weken een vervangende gyn gehad en die meette het beentje op, en kwaam erachter dat die flink achterliep.. Hij nog een keer kijken had die een armoje gemeten.. Dus meting zegt niet alles..
BB ik snap je gevoelens heel goed maar ik begrijp de reacties van andere tweelingmama's ook. Ik vind niet dat ze fel gereageerd hebben maar het echt bedoeld hebben als opbouwende kritiek. Mijn meisjes zijn geboren met 35 weken en waren pre-dysmatuur en wat had ik graag geruild met een mama die tot zeker 37 weken zwanger is geweest. Die ziekenhuis tijd vond ik erg slopend, ik denk dat je beter dit wat je nu hebt kan hebben dan dat je kindjes prematuur geboren worden. Dat is echt vele malen zwaarder, geloof me. En zeker niet laten om hier te komen vertellen hoe je je voelt hoor, iedereen hier weet wat je doormaakt en zo trekken we elkaar erdoorheen. Dus lekker blijven spuien maar zal even een foto plaatsen....zo klein wil je ze echt niet ter wereld zien komen
Mijn mannen waren ook pre-dysmatuur... En mijn eerste foto's van de jongens zijn dan niet de meest fantastische... In de couveuse met sonde, een spalk met infuus en nog meer draadjes... Wordt je als moeder echt niet blij van!
@ all, wil liever geen verdere discussie ontlokken ik heb gewoon mijn gevoel over de reacties geuit. Het is fijn als we allemaal onze hart kunnen luchten over alles wat ons dwars zit. En elkaar een hart onder de riem kunnen steken wanneer dat nodig is!
Ik sluit me volledig aan bij Jane. @Jane, blijven indrukwekkende fotos zeg. Roept herinneringen op van bijna 1 jaar geleden. Jou meisjes waren echt licht, ook al was ik 10 dagen langer zwanger dan jou, die van mij waren ook zo licht, vraag me dan ook nog steeds af of ze toch niet dysmatuur waren. @Mama van 3, zaterdagochtend hebben wij een pretecho, zou het niet erg vinden om het geslacht stiekem te zien hoor. Maar mocht ik het weten, en dan graag willen delen (want ik hou het in mijn prive leven geheim denk ik) dan pb ik jullie allemaal persoonlijk haha, want ik heb hier af en toe een bekende meelezer. Ik geniet erg van het getrappel, het wordt steeds harder dus hardstikke leuk! Sommige dagen kan ik wel janken zo moe ben ik, want heb dan weer de hele nacht wakker gelegen van de harde buiken, maar zodra ik smorgens de twins hun lach zie en hoor, en het getrappel voel in mn buik, denk ik god wat een wonder toch, 3 kindjes straks, en dan wordt ik helemaal blij haha... @nikki, spannend bij de oppas zeg, maar fijn dat alles goed is gegaan. En wat leuk van de pacco! @sjaantje, dus jij kan mij wel advies geven wat ik nu moet gebruiken op mn gezicht ivm de vele pukkeltjes? Haha... @all, ik merk dat ik erg bezig ben met vorig jaar rond deze tijd. Ik liep toen hoogzwanger rond, kon elke dag bevallen, elke dag groeide mijn buik, en ook al wist ik vanaf 24 weken dat ik elke dag kon bevallen, de dag dat het gebeurde kwam toch onverwachts. En wat kwamen we terecht in een achtbaan zeg, Isis en Vinn deden het super, maar moesten net voordat we naar huis mochten toch opgenomen worden, 2 lange weken volgde, van thuis kolven, heen en weer rijden, proberen tussendoor te herstellen en te bevatten wat er allemaal in die korte tijd gebeurde. Ik ben er zo erg mee bezig op het moment, misschien omdat ze bijna 1 jaar zijn, en als ik daar aan denk dan denk ik : Oh nee mijn kleine babys, waarom gaat het zo snel allemaal... maar als ik dan naar ze kijk denk ik, tja wat doen ze het goed, van inimini babys naar lekkere vrolijke kindjes, die kruipen, staan, proberen te lopen, vallen, en samen alles uit mamas kasten trekken, en de hele dag giebelen! Heerlijk, maar nog steeds vind ik het niet leuk, dat ze bijna geen baby meer zijn! Oeff lang verhaal geworden, maar is het herkenbaar voor de mama's waarbij de tweeling 1 jaar is geworden?
Nogmaals meiden; ik voelde het niet als boos of kritiek aankomen hoor. Ik begreep die reactie volkomen. En ook wil ik nogmaals aangeven dat ik niet zeg dat ik ze met 34 weken wil "hebben" alles behalve zelfs... helemaal door jullie verhalen hier, doen me erg veel. Maar ik zou wel willen dat ik 37 weken was en dat ik dan van alles af zou zijn... Ook al geniet ik wel. Ik vind het gewoon erg tegenvallen en moeilijk.... Maar goed het was zoals ik al zei even een ego en emo momentje en die schakelde ik erna weer uit.... Pannenkoek is binnen gebleven!
Je moet maar zo denken dat elke moeder haar zwangerschap anders beleefd en voelt. Ik begrijp het gevoel dat je er helemaal klaar mee bent en ik begrijp de reacties. Op dit moment is dit jouw gevoel en dat mag. Sommige uitingen kunnen altijd rot overkomen bij andere moeders, maar op dit moment moet je het gewoon kwijt en vind het lef dat je het hier durft te uiten. Ik hoop voor je dat je snel minder misselijk bent. @afrola hoe ik de reacties las, kwam bij mij ook wat fel over. Maar begrijp ze wel.
Goed zo! Ik begrijp je echt hoor maar die andere kant die ik en vele anderen hier kennen die kun je beter overslaan Dat gun ik je echt, ik ben ook nog steeds jaloers op vrouwen en tweelingmama's die een ''normale'' kraamtijd hebben gehad. Maar zoals ik eerder al zei, lekker blijven kletsen over al het fijne en het minder fijne. Ik kan ook spuien.....Elize is al een aantal nachten aan het spoken. Vandaag ook koorts erbij, ontstoken ogen, hoesten, snotteren met als gevolg 10 keer mijn bed uit 's nachts (gok hoektanden die doorkomen). Pokke druk op mijn werk met alle collega's zonder kids die zich opeens ''zomaar'' ziek melden etc etc zo kan ik nog wel even doorgaan ZUCHT ZUCHT wanneer komt de zomer?