Ow, wel heel belangrijk!! Ik ben jaloers op mensen die tevreden zijn met hun lichaam, echt waar! Ik ben namelijk dus wel veel met mijn gewicht bezig, en zou graag eens een keer echt helemaal tevreden zijn, zonder steeds zo slank te willen zijn. Want als ik een paar kilo aankom kan ik me dus echt heel rot voelen..
Ik ben nu 20 kilo af gevallen. Wil er nog 10 kilo af. En ja! Ik ben wel gelukkiger dan die 20 kilo erbij!!!! Ik ben ineens veel zekerder van mijzelf, ik kan gewoon naar de leukere winkels om te shoppen, en ons sexleven is beter geworden! (leukere standjes, betere uithoudingsvermogen).
Zoals velen al hebben gezegd denk ik ook niet dat geluk afhangt van je gewicht. Ik zelf weeg nu 76 kilo bij 1.60m, en ben dus te zwaar maar niet ongelukkig! Daarentegen ben ik wel begonnen met afvallen, omdat ik vind dat het allemaal wel wat minder kan. Het gekke is dat wanneer ik voor de spiegel sta ik mezelf er eigenlijk best goed vind uit zien. Ik ben te zwaar maar het is wel in proportie. Toch hoop ik met afvallen en sporten de boel wat strakker te krijgen en op een wat gezonder gewicht uit te komen. Wat heel erg helpt is dat mijn vriend altijd zegt hoe mooi hij me vind, dat geeft me echt zelfvertrouwen. Hij is zelfs degene die zegt dat ik absoluut niet te veel moet afvallen, veels te bang dat mijn volle billen er vandoor gaan!
ik was eerst "te" licht, 48kilo lengte 1,65 was echt altijd een beetje witjes en iedereen vroeg altijd of ik anorexia had vond kleren kopen altijd heel erg lastig en zat echt niet lekker in mijn vel toen ik eindelijk aan begonnen te komen (zo een 20 kilo in 2a3jaar tijd) voelde ik me een stuk beter!!!! had maat 40 en energie voor 2, lekker wat kleur in mijn gezicht daarna nog meer aangekomen tot 78 en mt 44 en toen vond ik het iets minder leuk, nog steeds gelukkig en goede relatie enz maar het feit dat ik op 21 jarige leeftijd niet meer in de "hippe" winkels voor kleren kon slagen vond ik wel heel jammer daarna weer op dieet en 15 kilo afgevallen naar maatje 38 hartstikke leuk voor de kleren, maar toch niet helemaal gelukkig, daarna weer aangekomen naar mt 40/42 en daar blijven hangen dit is mijn lichaam en hier ben ik blij mee!!!
Hier iemand van 1.80 en 62 kilo. Maar zeker niet tevreden hoor.. Hoevaak hoor ik wel dat ik meer moet eten, en mager ben. Ben echt super onzeker, en voel me totaal niet mooi! Ik wil echt wat meer aankomen alleen dat lukt niet.. zou voor mijn gezondheid ook beter zijn!
Zoas ik nu ben ( 1,63m en 62kg) vind ik het heel best. Maar ik haat dan wel weer mijn buikje, krijg echt lovehandles
Ik ben een tijdje veel dunner geweest dan nu - ongezond met stress omgaan is niet niet echt mooi, zeg maar - en ben nu ongeveer 5 kilo zwaarder dan voor de zwangerschappen. Ik zou me lekkerder voelen als mijn maatje weer meer richting de 38 ging dan richting de 40 (de 38 zit wel erg krap), maar dat komt vooral door de geweldig pre-zwangerschapskleren die op me liggen te wachten! Om je vraag te beantwoorden, ik ken veel (on)gelukkige dikke vrouwen, ik ken veel (on)gelukkige dunne vrouwen. Ik ken ook veel vrouwen die - ongeacht hun kledingmaat - lekker in hun vel zitten. Volgens mij is dat laatste het meest belangrijk. Mijn buurvrouwen zijn allemaal graatje mager (echt, allemaal.... ze hebben ook allemaal twee meisjes en een jongetje... in die volgorde... het is een beetje eng). De een werkt er heel hard voor en is volgens mij stikonzeker over haar figuur, de ander heeft het van nature. Ik zit er als "dikkerdje" heerlijk naar te kijken als ze zich uit de naad rennen voor een kilo minder Ik geloof dat ik dus wel gelukkig ben. Met vriendinnen of sex heeft het volgens mij niet zoveel te maken. Of je hebt de verkeerde vrienden... hou gewoon van jezelf. Zorg goed voor jezelf - zoals je al schrijft - en dan straal je. Dat is toch veel mooier dan jezelf druk te maken over het modebeeld van size 0? Ik las laatst dat plus-size modellen tegenwoordig maat 36 - 40 hebben.... volgens mij moeten we allemaal weer eens gaan herbezinnen.
Ik ben in 2011 flink afgevallen, 23kg. Van maat 44-46 naar maat 38-40 gegaan en ik kan nu dus zeggen: JA! Ik ben nu gelukkiger, zit beter in mijn vel, voel me zelfverzekerder, straal dat ook meer uit. Maar dat geldt niet voor iedereen hoor, gelukkig zijn met jezelf zit in je hoofd, niet in je postuur. Maar voor mij persoonlijk was het wel echt een hele stap naar voren, ik wil die kilo's er nooit meer bij in ieder geval (was voor mijn zwangerschap ook forser dan ik nu ben, ben nu 10kg lichter dan toen ik trouwde... en dat is alweer 10 jaar geleden haha).
Hier mijn hele leven al te dik geweest en ben hier nooit tevreden over geweest.. Paar jaar terug ben ik flink afgevallen en kon ik maat 38 aan. Ik voelde me toen supergoed. Daarna ben ik me weer vol gaan eten en werd ik met de week onzekerder over mezelf.. Nu een paar jaar en een zwangerschap later heb ik de knop omgedraait. Ik wil weer terug naar die maat 38 of misschien wel 36. Dan zit ik veel beter in mijn vel.. En ik ben gelukkig op weg.. zie banner. Dus hier voel ik me wel gelukkiger als ik slank ben
wat is dun??? en wat is dik??? ieder mens is gewoon zoals ie is!! ieder mens is mooi...maja zo denk ik!
en ja ik heb maatje S/M en cup 75 D maar kan niet zeggen dat ik gelukkiger of ongelukkiger ben als een ander! ja me sex leven is gewoon goed(jaja nu al na 4 weken na me bevalling alweer me sexleven terug)maar me vriend vind me in zw.schap even opwindend als nu...dus gewicht oid zegt niks hier en moet ook bekennen dat ik zelf een heel hoog libido heb(behalve tijdens me zw.schap hahah)
Ik voel mij absoluut niet gelukkig met mijn maat 44, het voelt alsof mijn lichaam niet van mij is, het past me niet. Ik heb alle maten al gehad van 36 t/m 46 en ik voel me het lekkerst bij maat 40/42. Maar ik denk niet dat het alleen mijn overgewicht is, meer het hopeloze gevoel dat ik er weinig controle over heb. Ik ben er zo'n anderhalf jaar geleden achter gekomen dat ik een schildklieraandoening heb. Sinds ik medicatie slik ben ik 10 kilo afgevallen en kom ik dus niet meer aan. (nu wel, in de zwangerschap) Omdat ik gezondheidsproblemen had tot op niet meer kunnen lopen toe, kon ik ook niet sporten om enigszins verandering aan te brengen. Ik denk dat dat onvoorspelbare aan mijn lijf mij het aller- allerverdrietigst maakt.. Als ik me nou hele dagen volpropte kon ik mezelf tenminste nog de schuld geven.
Ik ben behoorlijk dun en moet je eerlijk zeggen dat ik best baal van mijn figuur. Als ik ga shoppen zitten heel veel dingen lelijk of te groot. Kleding sluit slecht aan en in heel veel dingen zie ik er gewoon mager uit. Vind het echt vreselijk om broeken te kopen, die dingen pas ik echt nooit! Dus shoppen is een cream, shirtjes heb ik nu bepaalde merken voor die mooi zitten, broeken ook(maar zoo duur.. zucht..) maar ik blijf het lastig vinden. Het enige waar ik wel blij van word met shoppen zijn kleertjes voor de kids en dikke truien voor mezelf(die zitten bijna altijd wel goed!). En als ik mezelf op een foto zie schrik ik vaak wel. Vooral de laatste tijd, hele zware tijd gehad en ik ben echt te veel afgevallen. Nou als dan sommige foto's zie ben ik echt een mager spookje, bah. Dus bij mij werkt het niet zo, ik ben niet gelukkiger omdat ik dun ben en shoppen word er ook niet leuker van.
Nee hoor magere mensen zijn niet gelukkiger hoor Ik heb maat 34 en ben er niet blij mee ik krijg niet eens sigaretten mee omdat ik het figuur van een tiener heb en ik ben 25!!! Ik vind stevige mensen ook veel gezelliger
Dat vind ik altijd een beetje een rare opmerking. Niet verkeerd naar jou bedoeld hoor, want deze uitspraak wordt heel veel gedaan maar; wat maakt ze gezelliger? De één heeft een k#tkarakter, de ander is lief, de een verlegen en de ander stoer. Kortom, ieder persoon is anders, en wat jij nu zegt zou betekenen dat alle stevige mensen hetzelfde karakter hebben; gezellig?
Wat een lastige vraag! Ik ben 1.68 geloof ik en weeg ong. 54 kilo. Opzich ben ik best slank, maar na de zwangerschap heb ik ook wel een buikje overgehouden. Ik heb me daar lang, heel onzeker over gevoeld. Nu soms nog steeds, ik heb nog veel strakke kleding maar daar trek ik veel dingen niet meer van aan. Probeer om mijn buikje te verdoezelen. Maar tegenwoordig heb ik (gelukkig) ook momenten dat het me niets scheeld, dat ik lekker dat strakke truitje aan trek en denk; who cares?! Ik heb 9 maanden een kindje gedragen, dat is dat buikje echt wel waard! Mijn vriend geeft wel regelmatig (dagelijks) complimentjes maar ook dat kan soms niet helpen hoor.. T meest onzekere ben ik nog over mn borsten denk ik. Ik had al niet bijzonder veel maar nu is er helemaal niks meer van over! Dat maakt me nog veel meer onzeker dan dat buikje. Ik vul nog even aan dat veel mensen niet weten dat ik soms best onzeker ben, de meesten mensen denken dat ik me niet veel aantrek van wat een ander vind. En over het algemeen doe ik dat ook niet, ik heb echt wel de instelling van; staat het je niet aan? Dan kijk je de andere kant maar op . Die onzekerheid is meer voor mezelf.
Ik denk dat vooral het blij zijn met jezelf en zelfvertrouwen een vrouw mooi maken. Of Ze nu dik, dun lang of kort zijn. Ik heb nooit problemen met mijn gewicht gehad en val eerder af dan dat ik aankom. Ik kan alles eten wat ik wil en met mijn figuur mag ik niet klagen zeker niet na 2 kinderen. Of dit mijn gelukkiger maakt dan dat ik bijv 100 kg had gewogen, ik weet het niet. Ik heb totaal Geen zelfvertrouwen terwijl ik zo vaak complimentjes krijg. Ik zie ze niet. Ik hen altijd een probleem huid gehad en nu nog heb ik regelmatig last van agne. Dit heeft mijn zelfvertrouwen een hele bons gegeven. Zo heeft elke vrouw wel wat te klagen. Als ik mocht kiezen geef mijn er dan maar 35 kilo bij en een mooi glad gezichtje dan zou ik voor me eigen gevoel wel gelukkiger zijn met mijn zelf. Ik ken genoeg mooie volle vrouwen die alleen naar door zelfvertrouwen zoveel mooier zijn dan die slanke den erlangs . Ik ben 1,80 en weeg wisselend tussen de 65 en 68, ondanks 2 kinderen nog een strakke platte buik maar dit maakt me dus niet gelukkiger. Heb 1,5 geleden een borstvergroting gehad omdat ik hier wel veel geleden had.
Geluk is niet aan "maten te hangen"..... het meest van belang is HOE je in je vel zit....(spreekwoordelijk) en dan maakt het niet uit of het velletje wat groter of wat kleiner is... hier en daar wat ruimer zit... of juist wat minder is....