Ik moet even mijn verhaal kwijt; Waarom zijn het altijd de zelfde mensen die je in eenhoek willen dreiven? De stiefvader van mijn man is weereens bezig. Toen onze eerste zoon geboren werd kwam meneer pas na 1,5 week op kraamvisite. Ik heb een hele zware bevalling gehad en mijn zoon heeft zelfs even kritiek gelegen door de zware bevalling. Nou is de man gebonden aan zijn scootmobiel,heeft suiker,herseninfarcten en hartinfarcten gehad. Zijn excuus was dat hij niet zomaar weg kon en wat als er wat gebeurde... Ik heb een week samen met onze zoon in het zh gelegen en meneer vond dat niet verantwoord om daar te komen kijken terwijl hij wel naar rommelmarkten gaat waarvoor hij een heel eind in de scootmobiel moet rijden ook langs veldweggetjes waar nouwelijks iemand komt en dat 4 x per week! Mijn antwoord daarop was dat het zh juist de veiligste plek voor hem was! Maar daar was hij het schijnbaar niet mee eens. Nou hebben we nooit echt een band gehad en ik merkte vanaf het begin al dat hij mij niet mocht maar ik had zoiets van zolang hij normaal doet en mij respecteerd zal ik precies het zelfde doen. Veel praten deden we nooit maar soms hadden we wel leuke gesprekken. Nu leek het na lange tijd allemaal wat beter te gaan en we praten wat meer en waren het wat meer over dingen eens,maakte zelfs grapjes en het leek er dus op dat we elkaar steeds beter konden accepteren en respecteren. Nu is onze 2de zoon geboren en die is vandaag 1 week oud. Ik mocht gelukkig na een snelle goede bevalling de zelfde dag nog terug naar huis samen met de kleine man. Alleen was ik de eerste 3 dagen aan bed gebonden omdat er bij de ruggenprik iets mis was gegaan waardoor ik verschrikkelijke hoofdpijnen had en alleen maar kon liggen (dan was het het minste erg),zelfs eten of de baby verzorgen ging niet. Mijn schoonmoeder,schoonzus en tante zijn al op kraamvisite geweest en bellen met regelmaat om te vragen hoe het gaat en hoe ik me voel,hartstikke fijn dus dat ze interesse tonen! Vandaag zijn zelfs 1 van de vrienden van mijn schoonmoeder en stief/schoonvader op visite geweest terwijl we die maar misschien 1 x per 3 maanden zien. In het begin de eerste dagen dacht ik nog dat hij misschien wel zou komen... Helaas is er dus een hele week voorbij en meneer heeft nog niets van zich laten zien,horen of weten. Ik weet dat hij foto's gezien heeft van de kleine want die heeft mijn man aan zijn moeder gegeven. Ik vind het zo jammer dat die man zo eigenwijs is! Wat kan het kind eraan doen,het voelt alsof hij het niet als kleinkind ziet en mijn man dus ook niet erkent als zijn zoon. Voor mezelf maakt het me weinig uit maar het is gewoon jammer dat hij op deze manier laat blijken op welke plaats wij voor hem staan. Nu ben ik het helemaal zat en uit boosheid heb ik zoiets van ik ga gewoon niet langs en wacht af tot mijn man de kleine een keer naar hun mee neemt maar zelf ga ik er niet meer naar toe. Maar of dit verstandig is betwijfel ik. Aan de ene kant wil ik die man de wind keihard van voren geven omdat hij het speelt over de ruggen van mijn kinderen en aan de andere kant wil ik ook niet de hele familie weer op zijn kop gooien en mijn man en schoonmoeder in een positie brengen waardoor ze ook ruzie gaan krijgen (al wet ik voor 100% zeker dat mijn man achter mij zal staan) maar ik wil gewoon niet dat het omdat die man zo lullig doet helemaal in het 100 loopt... Pffffft wat moet ik hier in hemelsnaam nou weer mee het lijkt wel of die man erop uit is om mij altijd op wat voor manier dan ook in een verkeerd daglicht te zetten ofiets! Heb het zo gehad met hem
heeft hij ook hersenbeschadiging overgehouden aan de infarcten? dan zou dat al heel veel verklaren denk ik. gefeliciteerd met jullie zoon!!
Ik ken de hele context niet, maar je post klinkt wel alsof je het wel erg persoonlijk maakt. Ik zou een beslissing over hoe je verder met hem om wilt gaan iig even uitstellen tot je zeker weten je zwangerschapshormonen een beetje goed kwijt bent, kan me niet aan de indruk onttrekken dat die op dit moment nog wel een flinke rol meespelen in hoe je dingen beleeft logisch hoor, zou ik dikke kans ook hebben, maar daarom niet helemaal het moment om belangrijke beslissingen over je familie enzo te nemen Gefeliciteerd trouwens!
Wauw wat reageer je heftig! Over de ruggen van je kinderen? Kwaad daglicht? Oke.. Heb je al eens gevraagd waarom hij bij jullie eerste zoon zo laat kwam? Wie weet heeft hij een goede reden. Wie weet vindt hij dat het niet op zijn plaats is als hij als 'stiefvader' eerst komt. Of wie weet weet hij niet hoe hij er mee om moet gaan. Of wie weet is hij bang voor ziekenhuizen, en gaat hij als het niet noodzakelijk is niet. Of of of of. Ik zou me, vooral nu, wat minder druk maken en lekker genieten! Alles gaat goed met jullie nieuwe zoon?
Uhhh ik snap het probleem denk ik verkeerd (of eigenlijk gewoon niet?) Gaat het er alleen om dat hij pas na 1,5 week op kraamvisite kwam? Of is er nog meer aan de hand? Want ik ben misschien heel makkelijk, maar het boeit mij echt totaal niet wanneer iemand komt :S Daar heeft iemand dan alleen zichzelf mee en niet mij :S Maar zal het wel verkeerd begrijpen...?? denk ik..?
",heeft suiker,herseninfarcten en hartinfarcten gehad"... En jij eist dat hij langskomt en weigert bij hem langs te gaan???? Uhh jeetje!! En dat hij naar rommelmarkten gaat kan toch iets heel anders zijn, dat is zonder druk, misschien alleen even voor het uitje.. En is hij bang dat hij bij jullie niet aan jullie verwachtingen kan voldoen. Bijvoorbeeld.. door zijn herseninfarct...? Pff...
Allereerst: gefeliciteerd! Hmmm. Mijn vader heeft net zo'n vriendin (die noem ik dus ook geen stiefmoeder). Is bij beide kinderen praktisch niet geweest. Ja. Bij allebei 5 minuten en daarna nooit meer. Mijn reactie is dan simpel: jij geen interesse in ons? Wij niet in jou. Doei! (Dat is ook geen houdbare situatie, maar goed.) Ik snap dus ook niet zo goed waar je je druk om maakt. Je hebt niks met hem. Waarom wil je dan dat hij komt?
Gefeliciteerd met je kleine! Probeer het ajb een beetje los te laten en laat niet alles verpesten door iemand anders. Mijn schoonfamilie heeft dit ook gedaan en ik baal daar nog steeds van dat dit zo gelopen is
Draai het eens om, is t je waard om je er zo druk om te maken? Waarschijnlijk doet hij dit ook niet. Ik snap je frustratie, maar bedenk goed wie er nu eigenlijk moe van word.... (zonde toch?) Geniet van je kleine, opa doet zichzelf tekort.
Maar het zijn toch ook niet zijn kleinkinderen?? Als ik me een beetje voor kan stellen dat ik ooit stiefkinderen krijg, zou ik mijn eigen echte kleinkinderen ook veel leuker vinden. Ik snap dat jij je kinderen geweldig vind, maar niet iedereen vind dat. En ik denk echt dat dit een type man is die helemaal niks heeft met kleine baby's en kraamvisite strontvervelend vind. Bovendien is hij zo te lezen al genoeg in ziekenhuizen geweest en kan ik me voorstellen dat hij er niet graag nog een keer heen gaat. Laat het los, het schiet echt niet op als je hierom ruzie gaat maken en iemand die jou kinderen niet net zo geweldig vind als jij hoeft echt geen slecht persoon te zijn. Wees blij met je schoonmoeder en je schoonzus enzo en geniet lekker van je kinderen.
Serieus? Wat ben ik dan blij dat ik zowel een fantastische stiefvader als een stiefmoeder heb! Ze zien mijn kind toch echt wel als hun echte kleinkind hoor, zelfs mijn stiefvader die nog 4 andere kleinkinderen heeft van zijn eigen kinderen.. Isabella is zowat zijn lievelingetje! En voor mijn stiefmoeder is ze ook echt haar kleindochter, echt een mega trotse oma.. Maargoed daarmee mag ik dan schijnbaar in mn handjes knijpen..
Ik vind ook dat je een beetje overdreven reageert, mijn eigen vader heeft mijn dochter ook een hele tijd niet gezien, al langer dan een maand niet. Dit vind ik jammer maar hij was ook druk met van alles, zijn vader en moeder (mijn opa en oma dus) die in het ziekenhuis lagen, en hij zit zelf in de ziektewet etc. Vorige week wou hij graag komen maar toen werd hij ziek en dan mag niemand bij onze dochter. Nu komt hij donderdag. Wel belt hij regelmatig en heeft hij me een tijdje bijna dagelijks heen en weer naar het zkh gereden dus hij is echt wel betrokken. Als je toch niks met je stiefvader hebt dan is het toch niet zo erg dat hij je kindje nog niet gezien heeft? Dat komt dan wel een paar weken later, is toch pech voor hem en niet voor jou.. Probeer het van je af te zetten, als hij komt omdat jij zo aandringt dan voelt het ook niet echt gemeend lijkt me.
Ik zou me er ook niet zo druk om maken, mijn vader kwam ook pas na een week. S.ouders door omstandigheden niet op kraambezoek. Denk dat heel veel mannen sowieso niet zo zwaar tillen aan kraambezoek, en ook niet dat het zo snel moet.
PRECIES! Hoezo moet jij iets met hem? Hij kan zn kleinkind komen bezoeken als hij dat wil. Doet hij dit niet nou dan hoef je toch ook niks met hem??? Mijn eigen vader is bij mn 2e een week later en bij de derde uit zichzelf helemaal niet gekomen... Min of meer gepushed door mn moeder (maar goed what else is new). Sterker nog 2 dagen VOOR ik uiteindelijk bevallen was ging meneer op vakantie! Woensdag beviel ik en vrijdag ging hij. Of ik dan niet donderdag (let op 1 dag na de bevalling!!!) even langs kon komen want hij wilde zn kleindochter toch nog wel zien voor hij ging! :x:x:xNEE DUS!! GEK!!! Anyway om vooral ontopic te blijven en niet mn eigen frustratie eruit te gooien nu ( ) ik heb na dat hij weer thuis was geweigerd naar mijn ouderlijk huis te gaan tot HIJ hier heen gekomen is om zijn eerste (!!) kleindochter te zien. En wat let jullie om dit ook zo te doen? En tot die tijd hoef je totaal niks met hem. De bal ligt bij meneer.
Na 1 uur na de bevalling stond de hele kamer al vol visite, ik vond het wel gezellig haha was in de feeststemming. Maar ik zou me hier ook niet echt druk om kunnen maken. Zoals je schrijft zijn het ook niet zijn echte kleinkinderen? Ik denk dat dat het wel wat anders maakt. Geniet lekker van je pasgeboren baby!
ho ho, ik zeg niet dat ik ze niet leuk zal vinden en ze niet zal helpen, maar als je een goede band hebt met je eigen kinderen zullen eigen kleinkinderen toch altijd wat specialer zijn. En dan ligt het er natuurlijk ook nog aan hoe lang je al stiefmoeder bent, ze al van kleins af aan hebt meegemaakt, dat soort dingen. Tel er dan nog een man bij op die ws. baby's niks aan vind en zich niet realiseert dat het niet op visite gaan zo'n big deal is. Ik snap dat dat moeilijk voor te stellen is als je net moeder bent geworden, maar zijn jullie voor dat je kinderen kreeg altijd zo attent geweest met kaartjes sturen en op kraamvisite gaan bij anderen? Ik niet iig, het leefde niet zo bij me en nu wel.
Daar ben ik t niet mee eens , wel of niet "echt" het zou even leuk moeten zijn... Toch vind ik dat ze het een beetje los moet laten en van haar tijd moet genieten. Wat zal jij balen als je terug kijkt op een kraamtijd waarin je je hebt zitten frustreren over hem terwijl je net een wonder in je armen hebt liggen. Je hebt nog tijd genoeg om boos/gefrustreerd te zijn. Maar nu even genieten toch?