Afgelopen maandag heb ik dus een miskraam gehad. Ik werk in het MBO onderwijs en had afgelopen maandag weer moeten beginnen. Ik heb me ziek gemeld onder de noemer "buikgriep". Ik heb nog geen vast contract ( krijg deze voglend jaar als het goed is), dus wil nog niet zeggen dat we met kinderen bezig zijn. Mijn goede collega weet het wel en zij weet dus ook van mijn miskraam. Ze is maandagmiddag meteen hier geweest met een bos bloemen, echt heel erg lief. Nu ben ik er ergens klaar voor om weer te gaan werken. Ik bloed nog wel en heb nog wel krampen, maar ik denk het wel te kunnen. Maar morgen en vrijdag heb ik erg lange dagen, van 08.45-14.00 en van 08.45-17.00 achter elkaar les geven. Ik moet dan de hele tijd staan en gillende pubers in bedwang houden. Ik weet niet of ik dat wel kan! Gister avond even weg geweest en toen krampen in mijn BM en meer bloedverlies dan dat ik heb als ik op de bank zit. Logisch natuurlijk... Ook duizelig en een flauw gevoel. Ik zie het daarom niet helemaal zitten om te werken en de hele dag voor de klas te staan. Als ik nu halve dagen kon werken, dan had ik het zeker gedaan! Maar juist de donderdag en de vrijdag zijn voor mij heftige dagen op het werk. Ik kan ook niet tegen mijn leidinggevende zeggen dat ik halve dagen wil werken, ik heb natuurlijk in zijn gedachten een buikgriep. Dan maakt halve dagen werken ook niks uit natuurlijk! Ergens ben ik ook bang dat ik een te kort lontje heb en als de leerlingen dan even niet luisteren ik uit mijn slof schiet en boos wordt. Of erger nog; als ze vragen: Was u ziek? Dat ik moet huilen ofzo... Dus daarom toch maar besloten "ziek" te blijven en maandag vol goede moed aan de slag te gaan. Dan start ik ook met 4 uurtjes les, ipv gelijk 8/11 lesuren achter elkaar. Wat vinden jullie van deze beslissing? Nemen jullie ook de tijd of gaan jullie meteen weer aan het werk?
Lijkt me een verstandige beslissing, ik werk zelf op het vmbo en zulke lange dagen zijn slopend! Heel veel sterkte met het herstel.
Het lijkt mij ook een heel verstandige beslissing!! Het is natuurlijk wat lastig omdat je moet liegen, maar dat is nou eenmaal zo. Neem even lekker de tijd om niets/afleiding/leuks/ te doen.. En ik spreek uit eigen ervaring: de dag nadat wij wisten dat er geen hartje klopte ben ik gestart bij nieuwe baan (eerste dag... dus wilde het niet missen) en heb ik tussen alle clientcontacten door alleen maar zitten huilen. je begrijpt: dan maar liever even aansterken en met een gerust gevoel starten wanneer dat wel lukt. succes, en ik hoop voor je dat het snel weer raak mag zijn er en dan een gezonde plakbeeb komt!
Ik denk ook dat het verstandig is deze week thuis te blijven. Lichamelijk gaat het beter, maar geestelijk moet ook de tijd hebben. Neem je tijd! Ik zou deze week weer gaan werken, maar door wat er vorige week is gebeurt ben ik nu nog thuis. Maandag moet ik naar de bedrijfsarts, en dan zie ik wel weer. Voor jou is het misschien iets lastiger omdat je werk niet de echte rede weet, maar ik weet zeker als ze het wel zouden weten, dat ze het zouden begrijpen.
Ik heb zelf meteen de directrice gebeld en mij meteen ziek gemeld. ook ik heb noh geen vast contract maar dat kom nog wel. Hier weten ze van mijn zwangerschap en dus ook van mijn miskraam. De bedrijfsarts heeft een vertrouwenspositie en mag dus alleen met jou toestemming bijzonderheden melden. Heb gisteren doorgegeven twee weken thuis te zijn. in de tweede week de ziekenhuisopname. Succes met je baan en veel sterkte
Ik ben de eerste keer nog 2 weken nadien thuisgebleven (wel veel bloedverlies gehad, zo;n 1,5 -2 liter), en de tweede keer ook weer. Dat je dus al loopt te overwegen om in de week van je miskraam alweer aan het werk te gaan, terwijl je nog duizelig wordt van een beetje inspanning, lijkt me van de zotte. Goed dus dat je besloten hebt volgende week weer aan het werk te gaan. En zelfs dan... Vriendin van mij zei ooit: je moet eerst weer zelf kunnen stofzuigen en als je dat trekt, kun je ook weer werken. Vond ik wel een goede graadmeter
Goed te horen dat jullie er ook zo over denken. Ik ben dan altijd bang dat men vindt dat ik te lang thuis zit ofzo....Stomme gedachte natuurlijk, maar dat gaat automatisch! Vanmiddag wel de ramen buiten gezeemd. Dat ging aardig. Is dat dan ook een goede graadmeter?
Je moet goed naar je lichaam luisteren als je er niet aan toe bent moet je niet gaan. Ik had donderdag op vrijdag nacht een miskraam, zelfs nog naar het ziekenhuis geweest ivm veel bloed verlies. En ben vrijdag gewoon gaan werken (ook staand). Ik voel me nutteloos als ik thuis zit. Alleen het toilet bezoeken om me te verfrissen vond ik erg vervelend. Elk uur verschonen is niet handig natuurlijk.
Ten eerste sterkte, het heeft een vreselijke impact op je en de nasleep is minstens zo erg, is mijn ervaring Lichamelijk vond ik het niets voorstellen. Doosje paracetamol in mijn zak en gaan. Geestelijk was een heel ander verhaal. De eerste keer hoorde wij dat het fout was op een woensdag, toen ben ik 2 dagen thuis gebleven (werd de dag er op meteen gecurreteerd) en de maandag weer begonnen. Ja, ik ben 2 keer in huilen uitgebarsten, maar tevens leidde het af en werd de stap niet te groot om weer 'terug in het dagelijkse leven' te komen. De 2e keer (ja helaas, 1 keer bleek niet voldoende voor ons ) had ik sochtends een echo en moest ik smiddags werken maar gelukkig wilde een collega wel in mijn plaats dus heb ik verlof genomen. De dagen erop gewoon gewerkt. Een week later op dinsdag gecurreteerd en op woensdag weer op het werk.. Lading paracetamol achterovergeslagen en gaan met die banaan... Maar jij moet doen wat jij denkt dat goed voor jou is. Ik kon gerust even boven kantoorwerk gaan doen als ik het niet trok of als ik pijn had. Voor een klas is dit heel anders. Voel je niet schuldig iig voor je ziek zijn, geestelijke pijn is erger dan lichamelijke....
Ik werk ook in het MBO onderwijs, en ik wil je adviseren: doe het niet! Bedenk voor jezelf dat er twee componenten zijn: het lichamelijke en emotionele herstel. Ik heb het 'geluk' dat ik al vanaf de woensdag voor de kerstvakantie wist dat het mis was, en met twee weken afwachten, één week Cytotec en gisteren een curretage ben ik al drie weken met het emotionele gedeelte bezig. Nu weet ik niet of vanwege het feit dat ik al jaren in de MMM zit, en dit mijn eerste zwangerschap was, meetelt dat het misschien bij mij wat langer duurt. Maar pas goed op jezelf. Zolang de huilbuien je nog overvallen, wil je niet vijf minuten daarna nog de klas in hoeven. Een voordeel voor jou kan zijn dat bijna niemand het weet, dus er ook weinig mensen zullen zijn die goedbedoeld even een hand op je schouder leggen - waarna de gierende uithalen & snot beginnen... Daardoor zou je ook nog wel eens afleiding kunnen vinden in je werk. Maar pas goed op jezelf. En het kan al helemaal geen kwaad om een paar mensen extra in te lichten. Vooral als deze wat te zeggen hebben over je aanstelling. Je zult (hopenlijk) versteld staan over hoeveel begrip je krijgt, omdat dan blijkt dat 1 op de 4 het ook heeft meegemaakt. Sterkte!
28 dec. hadden wij een echo, toen bleek dat het niet goed was. Uiteindelijk ben ik 3 januari gecurreteerd, en ik ben nu nog thuis.. Ik heb overleg gehad met mijn werk, en die zijn gelukkig heel lief voor me. Dus was het voor mij ook makkelijker om te zeggen: Ik blijf deze week nog thuis, volgende week ben ik er weer. Dus morgen nog een dagje thuis, en a.s. maandag ga ik weer werken.
Ik heb 21 december een mk gehad. Dit was 2 dagen voor mijn vakantie. Ivm veel vloeien naar huis gegaan. Dacht na 2 weken vakantie weer volledig te kunnen starten, maar dit bleek toch niet te gaan. Heb nl mk op het werk gehad en dit bleek toch te beladen. Werk nu halve dagen om wel in het proces te blijven.
Mijn voornemen om maandag weer les te geven (5 dagen na curettage) is ook iets te optimistisch. Ik ga volgende week eerst maar eens beginnen met kantoorwerk, zodat ik iets minder ogen op me gericht heb, mocht het niet helemaal droog blijven.
Ik ga het maandag weer proberen. Heb er op zich wel weer zin in om te gaan werken. Hopelijk gaat het ook allemaal goed!
ik heb ook afgelopen week een mk gehad. ik werk in de ouderenzorg. ik had me deze week al ziek gemeld omdat we nog in de onzekerheid zaten en ik niet anders kon als alleen maar huilen. dit weekend had ik ook moeten werken maar die heb ik ook ziek gemeld. ik ga a.s. Dinsdag weer voor t eerst werken. hoef dan volgende week ook maar 2 dagen en ga zaterdag op zondag lekker met manlief een overnachting weg. dus heb ook iets leuks om naar uit te kijken.
Ben blij om te lezen, ik voelde eigenlijk al zo schuldig dat ik me ziek had gemeld, maar ik ben dus zeker niet de enige. Ik had me afgelopen donderdag al ziek gemeld, vanwege alle kwaaltjes en bezoek bij gyn, en toen bleek het dus niet goed. De miskraam is 15 jan op gang gekomen en heb met mezelf afgesproken dat ik deze week zeker nog thuisblijf en misschien ook wel langer. Ik vind het eerlijk gezegd al zwaar genoeg dat 'het gewone leven' met 2 kinderen gewoon doorgaat... Ik ben zo moe, zou eigenlijk de hele dag in een holletje willen kruipen en de boel de boel laten. Mijn werk is gelukkig vol begrip, ik heb het gisteren laten weten en vandaag werd er al een grote bos bloemen bezorgd namens de afdeling...
Wat goed zeg! Wat een lieverds! Zo zie je maar dat het vertellen dat je een MK hebt gehad, vaak wel lieve reacties en begrip oplevert... Sterkte meid!!
Ik heb op nieuwjaarsdag dmv een 2e dosis Cytotec een mk gehad. Voelde me vreselijk en dacht dat het qua afleiding wel goed zou zijn om ff naar m'n werk te gaan. Was er totaal niet bij met m'n hoofd en lichamelijk was het ook niet top. Gisteren de 2e echo achter de rug en ik ben gelukkig schoon. Ben nu zo moe van alles, het liefst zou ik nu vrij nemen van m'n werk. Dus mijn advies aan jou: bij twijfel lekker thuis blijven. Sterkte
Goed dat je thuisgebleven bent! Neem de tijd. Minimaal 2 week is helemaal niet zo gek. Ik vond het heel lastig om thuis te blijven (wilde zo snel mogelijk weer aan de slag om afleiding te hebben.) Ik ben achteraf te snel aan het werk gegaan. Mijn lichaam heeft me keihard teruggeroepen. Ik strandde op weg naar mijn werk met een enorme emotionele en fysieke dip. Mijn man is als de wiedeweerga naar het station gekomen en familie heeft ons opgevist. Uiteindelijk heeft mijn man ook 2 dagen speciaal verlof van zijn werkgever gekregen. Dat vond ik op dat moment heel fijn. Konden we ook echt even met z'n tweeën het eerste verdriet doorkomen.