Dames, ik vertel jullie gelijk dat dit eigenlijk een nutteloos topic is. Ik heb geen vraag/probleem maar wil gewoon graag even van me afschrijven. Ik heb weer eens wat na zitten denken en kwam er achter dat wij eind deze maand al één jaar met de pil zijn gestopt. Inmiddels 2 zwangerschappen verder en nog geen kindje en ook nog een lege buik! Misschien mag ik niet klagen, omdat ik weet dat we wel zwanger kunnen worden en dat in een jaar tijd, ook 2x zijn geweest. Ik wil ook echt niemand voor de kop stoten maar ik moet zeggen dat het me nu best zwaar begint te vallen. Ik heb altijd al een slecht voorgevoel gehad bij mijn 2e zwangerschap, hoewel daar lichamelijk geen reden voor was. Mijn gevoel zei gewoon dat het niet goed zat. Dit werd bevestigd bij de eerste echo en hoewel ik het van binnen wel wist, was het nog een enorme klap in ons gezicht. Dagenlang heb ik alleen maar gehuild, gehuild en nog eens gehuild. Inmiddels heeft het wel een plekje gekregen maar toch heb ik het nog steeds erg moeilijk. Ons kindje had al geboren moeten worden, onze dochter had een broertje of zusje gehad.. Toen we niet snel daarna weer zwanger waren, waren we natuurlijk ontzettend blij! Hoewel we dit keer wat voorzichtiger waren en vrijwel niemand wist dat we weer zwanger waren, had ik er wel een goed gevoel bij. Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik bij precies 6 weken, s'ochtends opeens wat bloed had bij het afvegen. Meteen barstte ik weer in tranen uit, maar eigenlijk was ik gewoon héél erg boos. Dit kon toch niet weer mis gaan?! Toch was het mis. Niet snel daarna vloeide ik al wat meer en met 6+2, ben ik ons kindje verloren. Hoewel dit weer een ontzettende klap was en we erg verdrietig waren, heb ik dit veel sneller kunnen verwerken dan de 1e keer. Wellicht omdat ik me ook niet durfde te hechten aan de zwangerschap.. Mijn MA was in mei vorig jaar en de miskraam in augustus. Inmiddels zitten we alweer in januari en zit ik vol spanning te wachten op mijn eisprong. Eigenlijk had ik vandaag al een flinke temp. verhoging verwacht. Aangezien ik gister een behoorlijke dip had en last van ovulatiepijn. Nu de spanning stijgt richting mijn ei toe en daarna weer die 2 zenuwslopende weken wachten, merk ik dat het me steeds zwaarder valt. Ik neem me elke keer weer heilig voor om niet te testen voor ik echt overtijd ben en elke keer lukt het me niet. Elke keer test ik weer voor nod, op nod en soms zelfs nog daarna als ik al ongesteld ben. De teleurstelling is elke keer weer enorm en daarom wil ik ook niet meer eerder testen. Toch kan ik de verleiding steeds niet weerstaan en koop ik toch weer testen, verzin voor mezelf elke keer wel weer een excuus waarom ik toch die test moet doen en niet gewoon kan afwachten. Er zijn maar weinig mensen die weten dat we bezig zijn voor een kindje. Alleen mijn moeder en mijn zus. Met mijn moeder praat ik er zo af en toe wel over maar ik merk toch dat ze dat liever niet doet. Ik heb wel mn vermoedens waarom, maar daar kan ik niet op in gaan ivm haar privacy. Met mijn zus praat ik er helemaal niet over, helaas is ons contact de laatste tijd wat minder goed . Dus de enige met wie ik er over praat, is met mn vriend. Hij toont heel veel begrip, luistert en steunt me waar hij kan maar toch is het anders. Hij kijkt er toch anders tegen aan dan dat ik doe, waarschijnlijk ook wel omdat ik degene ben die een eisprong krijgt en ongesteld word. Zijn enige echte bijdrage is eigenlijk alleen zijn zaad , formeel gezien dan. Op Hyves of Facebook, zie je de ene naar de andere zwangerschaps aankondiging. Ook van meisjes die nog ontzettend jong zijn (jonger dan ik en dat terwijl ik nog best jong ben). Begrijp me niet verkeerd, ik gun het iedereen van harte maar toch is het erg confronterend. Zo stond er afgelopen week 4 dagen lang een echo foto boven aan de Hyvespagina. Elke keer als ik op Hyves ging, zag ik die echo, je kon er gewoon niet onderuit. Dat valt me steeds zwaarder, ik merk dat ik het steeds moeilijker vind om dat soort dingen te zien of te lezen. En dat wil ik niet, ik wil het zo graag wat meer van me afzetten, maar hoe? Als ik niet temp, word ik onzeker. Vooral omdat mijn cylus nog niet is zoals hij hoort en het tempen is vrijwel het enige wat ik nog in de hand heb. Zo kan ik in elk geval zeker weten wanneer mijn ei is geweest en dus ook wanneer ik mijn ongesteldheid kan verwachten. Zo langzamer hand word ik ook best onzeker. Ik denk vrij regelmatig; was als onze dochter gewoon geluk was? Ronde 1 raak, probleemloze zwangerschap en bevalling.. En nu? 2 zwangerschappen verder, die beiden zijn mis gegaan. Is dat nou echt toeval? Sorry voor mijn geklaag. Nogmaals, ik wil niemand voor het hoofd stoten maar het lucht in elk geval wel weer even op. Daar ik er verder ook met niemand over praat.. En bedankt voor het lezen van mijn (toch best lange) verhaal!
Snap best dat je even jouw hart wil luchten. Bij mij is het ook moeilijk om er met iemand over te praten. Mijn zus is nu zwanger van haar 4e, dmv pil vergeten. Ik ben er bewust mee bezig met ovulatietesten, klussen om de dag, slijm in de gaten houden, standjes etc. Maar nog steeds niks. Ben er eerlijk gezegd ook wel moe van.
Fijn toch, dat we een forum als dit hebben! Even alles van je af schrijven..... Sterkte en succes voor de toekomst!
Lieve Charity, Wij zijn elkaar al eens eerder in een topic tegengekomen waar we liever niet gevonden willen worden. Ik snap je gevoel volkomen en het forum is er toch voor om alles van je af te schrijven, dus ook vooral doen! Probeer de hoop niet te verliezen en blijf geloven dat er straks een broertje of zusje voor je dochtertje zal komen. Ook ik ben een type die elke keer afspreekt niet voor NOD te testen, maar 7 dagen na de eisprong begin ik al , al weet ik dat het nog niet mogelijk is, kan ik het toch niet laten. Ook ik zie iedereen om me heen met een kinderwens, een van mijn beste vriendinnetjes is zwanger (en wij verschilden 5 dagen) en dat is prachtig, maar soms ook confronterend. Mocht je verder willen kletsen, ik heb gisteravond een topic geopend bij de zwclubs, Pretty Pink in 2012, maar vooralsnog ben ik nog de enige , haha. Liefs, Livelife
Bedankt voor jullie reacties dames. Indd erg fijn dat we dit forum hebben gevonden. Heb hier tijdens mijn miskramen veel steun gevonden maar ook nu weer! @livelife; ik ga zeker even een kijkje nemen in je topic! Toch fijn dat je middels dit forum, steun vind bij lotgenoten of andere dames die met je meeleven!
Ik vind het echt heel vervelend voor je meid! Ik snap heel goed dat je je rot voelt! Is ook niet meer dan normaal toch? Ik hoop dat je snel een plakbeeb hebt! Het is af en toe ook zo oneerlijk he? Ik was ook zwanger, maar helaas een MK. Ik heb er een jaar lang naar toe gewerkt. Lijnen, geen alcohol, afstuderen, gesprekken met HA over pilstop en toen we eindelijk aan de slag konden in ronde 4 al zwanger. Maar helaas dus MK. En dan denk ik? Al die meiden die ieder weekend zich lam zuipen, drugs gebruiken enz. Die worden wel zwanger en hebben een plakbeeb! Maar wij?? AAAAHHHH!! Dus ja, snap je frustratie heel goed meid!! Maar ik zal je 1 ding zeggen, 2012 wordt ons jaar!!!! Kop op meid!
Oh het is voor jou nog maar zo kort geleden zie ik in je onderschrift . Nog veel sterkte met het verlies en de verwerking ervan. Het indd heel oneerlijk soms. Net wat je zegt, er zijn zoveel vrouwen die zich lam zuipen, aan de drugs zitten en dan ook nog zo zwanger! Ook die vrouwen gun ik van harte een kindje hoor, hoop alleen dat ze wel drastisch hun levensstijl veranderen.. Nu ook weer, een meisje van nét 16, woont samen met haar vriend nog bij haar moeder in en hebben al een zoon van 14 mnd, is wéér zwanger! En het ergste daarvan vind ik, is dat ik weet dat ze niet eens voor hun zoon zorgen. Dat mag oma allemaal doen, die gaat er dag en nacht uit voor het ventje, gaat naar dokters bezoekjes, zorgt voor het financiële plaatje.. Pff, oneerlijk! Zowel de eerste als haar 2e zwangerschappen waren een bewuste keuze en dan zorgt ze ook nog eens niet voor haar kind! En dan nog het feit dat ze alle dingen doet die tijdens een zwangerschap niet mogen; drinken, drugs, eten dat niet mag... :x
@charity2010... jij weet dat je na 2 miskramen recht hebt op bepaalde onderzoeken ? ! zoals chromosone onderzoek bij man en vrouw anti stollingsonderzoek bij de vrouw b12 schildklier ?! zo niet even een afspraak maken bij de gyn en zegen dat je die onderzoeken wilt
Chartiy: niks nutteloos topic meid! Heel goed dat je het van je afschrijft, daarvoor is dit forum er juist toch? Vind dat je je verhaal mooi hebt opgeschreven en ik begrijp je gevoelens, net zoals zo velen hier. Ieder verhaal is net iets anders, maar we hebben allemaal de wens, en als die op zich laat wachten, is dat gewoon ontzettend moeilijk! En dat zogenaamde loslaten is voor de echte zen-goeroes onder ons, maar voor de meeste vrouwen in deze situatie vrijwel onmogelijk . Wens je heel veel sterkte en moed toe om door te gaan. Het komt vast goed meid!
Ik weet niet precies welke onderzoeken. Maar mijn vk heeft indd wel verteld dat ik langs het ziekenhuis mocht om wat bloed te laten afnemen. Ze vertelde ook dat er kans dat er iets uit komt, niet heel groot is aangezien het geen uitgebreid onderzoek is. Uitgebreid onderzoek doen ze pas met 3 miskramen. In overleg met haar heb ik dan ook besloten om niet aan die onderzoeken mee te doen en het gewoon nog even aan te zien. Als het een volgende keer weer mis zou gaan, zou ik ze uiteraard wel doen.
dan klopt het niet wat je verloskundigen zegt na 2 miskramen heb je er recht op op de volgende link komt van de nvog staat waar je recht op hebt: NVOG en hier de omschrijving van het probleem : NVOG ik zou zeker die onderzoeken wel laten doen mischien komt er niks uit maar bij mij kwam er bv uit dat ik een lage normaal waarde had van me b12 dus slik nu smelt tableten en was opeens heel snel zwanger .....
Dat klopt toch wel? Want ik mocht indd wel mijn bloed laten onderzoeken. Ze vertelde er alleen bij dat de gyn nog geen uitgebreid onderzoek doet bij 2 miskramen. Slechts een bloedonderzoek.. En dat er pas bij 3 weer verder word gekeken dan alleen een bloedonderzoek. Ik heb die onderzoeken niet gedaan omdat ik erin wou blijven geloven dat het echt gewoon pech was, dat het 2keer is mis gegaan. En de verloskundige die was het daar wel mee eens. Ook omdat ik al een gezonde dochter heb, en alle 3 de keren wel vrij snel zwanger ben geraakt, dacht ze dat zo'n onderzoek weinig zou toevoegen. Maar voor mijn eigen gemoedsrust mocht ik hem zeker laten doen en ik heb ook niet gelijk hoeven besluiten om het onderzoek te laten doen, mocht er wel een paar dagen over nadenken.. Misschien is het indd wel verstandig om alsnog onderzoek te doen. Maar ben ik daar al niet te laat mee?
ik heb 2 miskramen gehad en wel de onderzoeken gehad en ben blij dat ik het gedaan heb ook voor een stukje gemoedsrust vaak , komt er inderdaad niks uit maar stel er is wel wat . zo ie zo geloof ik niet in domme pech word hier zo ie zo heel woest om vaak zegen vk/gyn dit omdat ze hier in nederland gewoon niet weten hoe of wat . als je engels goed is zou je dit boek is moeten lezen is your body baby friendly. zo ie zo zou ik die onderzoeken laten doen , mocht er niks uit komen dan kijken of je zwanger blijft en zo niet dan naar dokter sutter gaan in gent daar lopen ze toch wat voor en geven ze ook al gericht medicijn voor miskramen. als ik jouw was zou ik naast die onderzoeken vragen om je schildklier uitgebreid te laten prikken je b12 want dit zouden ook nog redens kunnen zijn van miskramen . kortom meid doe gewoon die onderzoeken want domme pech bestaat niet !!!!! op het moment dat jij last van je enkel hebt en je gaat er voor een tweede keer door heen wil je toch ook weten wat het is !!!
Nou meis, je hebt me toch weer aan het denken gezet hoor, hahah. Ik stond er eerst eigenlijk helemaal achter om die onderzoeken niet te doen, is ook mijn eigen keuze geweest. Wellicht ook wel door de emoties destijds. Was al verdrietig genoeg dat we weer afscheid moesten nemen en had geen behoefte aan nog meer geduw en getrek aan mn lichaam, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik zie het deze ronde nog even aan. Vermoedelijk is mijn eisprong gister geweest en anders springt hij hopelijk vandaag of morgen wel, dus ben al halverwege. Mocht ik ook nu niet zwanger worden, dan ga ik toch maar eens mn vk bellen..
sorry dat ik je aan het denken heb gezet,maar inderdaad in zo verdrietige periode kan je haast zo,n beslissing niet maken , ik maakte de beslissing ook pas nadat het bloeden was gestopt en ik daar zat voor een controlle echo de onderzoeken worden gedaan bij een gyn dus je zou ook een doorverwijzing kunnen vragen aan je huisarts en dan zo verder gaan . ik hoop voor je dat er niks uit komt, maar dan heb je inderdaad wel wat zekerheid mocht je nog vragen hebben ik hoor het wel
Nee joh, je hoeft je niet te verontschuldigen hoor! Is juist positief! Ik heb de controle echo één dag nadat ik het vruchtje was verloren gehad, omdat die echo al geplant stond in de zwangerschap, dus indd met al die emoties is zo'n beslissing niet handig. Later heb ik er niet zo meer bij stil gestaan en ook gedacht dat ik er misschien nu wel te laat mee zou zijn. Maar ik ga doen wat jij zegt, als het deze ronde niets word, vraag ik een doorverwijzing aan mijn huisarts. Kun je ook vertellen wat zo'n onderzoek precies inhoudt? Wat ze gaan doen enzo?