Hallo meiden! Ik heb al even gezocht, maar nog geen topic gevonden met dit onderwerp en ik wil er wel graag met mensen over praten. Ik ben twee jaar geleden bevallen van een schattig jochie.... en schattig is hij nog steeds. Echter, toen ik zwanger van hem was, hoopte ik erg op een meisje. Dat is altijd mijn droom geweest, een dochter hebben. De band met mijn moeder is zo bijzonder en haar band met haar moeder is ook nog steeds uniek! Ik hoopte datzelfde ooit met mijn dochter mee te maken. Ik ben gek op mijn zoontje, maar nu ik weer zwanger werd, was ik er meer dan ooit mee bezig.... 'als het maar een meisje is!'... en natuurlijk, zoals je kunt voorspellen, ben ik ook nu zwanger van een jongetje. Inmiddels 22 weken. We willen geen derde kind, dus het zal bij deze twee knullen blijven. Natuurlijk ben ik ontzettend gelukkig dat ook dit weer een gezond kind lijkt te zijn, dat ik gezegend ben twee keer makkelijk zwanger te worden van twee gezonde kinderen. Voel me een grote egoïst en ondankbaar kreng dat ik nu niet blij kan zijn. Zoveel mensen die geen kids kunnen krijgen of een gehandicapt/ziek kindje krijgen en ik voel me nu al twee weken zo rot en teleurgesteld. Ik moet afscheid nemen van een droom die ik al vanaf mijn 17de heb en dat doet pijn en ik krijg er iets prachtigs voor terug, maar waarom ben ik dan niet blij? Ik weet dat het goed gaat komen en dat ik net zo veel van hem zal gaan houden als van mijn oudste zoontje, maar het gemis zal blijven, dat weet ik nu al. Maar echt genieten doe ik nu niet..... zijn er meiden die dit herkennen? Of juist niet natuurlijk.... hoe ga ik hier de komende 18 weken mee om? En alle jaren daarna?
tja, ik persoonlijk heb er heel veel moeite mee om zulke dingen te lezen en denk dan ook meteen: stel je niet aan. Wat maakt het nu in hemelsnaam uit wat het geslacht van je kindje is. Maar er zullen vast meiden zijn die begrip voor je hebben, ik niet als ik eerlijk ben.
Allereerst, ik vind het knap dat je dit taboe durft te doorbreken door je gevoelens uit te spreken, maar wees voorbereid op een hele hoop andere reacties dan deze... Ik kan me voorstellen dat als je jezelf vroeger zag als een meisjes-mama en je ook hebt verheugd op de band zoals jij die met je moeder hebt, jij ook heel graag hetzelfde wilt met een toekomstige dochter. Je laat zelf ook blijken dat je blij bent dat het jullie gegund is om 2 gezonde kinderen te krijgen, maar ik snap dat er toch enige teleurstelling kan ontstaan. Ik denk dat je het nog eventjes moet laten bezinken, en wennen aan het idee. De eerste 20 weken heb je gehoopt/gedroomd over een meisje en misschien wel te stevig vastgehouden aan het idee "hopelijk is het een meisje" dat de klap nu extra 'hard' aankomt om het maar zo te zeggen. Maar ik weet zeker dat je ook wel gaat wennen aan het idee dat jullie straks de trotse ouders zijn van 2 prachtige jongens. Ook dat kan (tenminste in mijn voorstelling) geweldig zijn! En, als laatste, de zwangerschapshormonen verdubbelen elke emotie dus ik gok dat de teleurstelling nu ook wat heftiger lijkt dan wat het in werkelijkheid is? Probeer het toch iets te relativeren, en als dat niet wil: praat met een deskundige zodat je het een plekje kunt geven.
tja....ik kan me er niks bij voorstellen. Je kan toch ook met een zoon een unieke band opbouwen? Maar goed, net zoals tulip al schreef vind ik het ook best een lastig onderwerp. ik denk dan: Wees blij dat je een kindje krijgt!! Voor hetzelfde geld was het nooit gelukt om zwanger te worden van een tweede kindje...dan had je ook los moeten laten. Zowel de wens voor een meid, als de wens voor een 2de kindje.
Ik vind het knap van je dat je dit zo kunt uiten. Dit zijn van die zaken in het leven waarbij "rationeel" en "emotioneel" erg uit elkaar lopen. Rationeel ben je blij, en emotioneel teleurgesteld. Iets waardoor je je heel onzeker kunt voelen. Even k*t voor dit moment, maar weet je? Ik denk dat het goed komt. Zoals eerder werd gescheven gieren nu de hormonen door je lijf, die teleurstellingen zullen nu driedubbel op voelen. 't Mooie van die zwangerschapshormonen is ook weer dat je een enorm moedergevoel zult opbouwen. Vertrouw op jezelf, vertrouw op de natuur! Jij zult echt wel houden van je jongetje.
Ik heb twee zoontjes en ben heel pril zwanger van de derde. Ik moet eerlijk zeggen dat bij de 20-weken echo van mijn tweede ik een heel klein beetje teleurgesteld was omdat een jongen en een meisje toch wel 'ideaal' is. Heel erg stom achteraf gezien, want nu ik twee kereltjes heb is het echt waar HEERLIJK om ze samen bezig te zien. Ze zijn beste maatjes, delen alles samen en onafscheidelijk. Ik hoop echt met heel mijn hart dat ze voor altijd vriendjes met elkaar zullen blijven. Maar nu ben ik dus zwanger van de derde. Ik wist dat ik na mijn eerste 2 kinderen nog graag meer kinderen zou willen maar was echt geobsedeerd. Ik wil per se een meisje. Ik heb toen met mezelf afgesproken het pas te 'proberen' voor een derde wanneer het me niet meer uit zou maken of het een meisje of een jongetje zou zijn, als ik maar weer zwanger kon raken. Ik was ZO blij weer zwanger te zijn, dat het me in eerste instantie ook ECHT niets uitmaakte, ik ben dolgelukkig, ben echt gezegend. Alleen nu kijk ik echt alleen naar meisjeskamers, meisjesnamen, meisjeskleding. Dusss die hoop blijft denk ik altijd! Misschien toch ooit een derde voor jullie?
mmmm ik herken het op zich ook niet zo... Ik ben trotse mama van 2 geweldige zoontjes en nu ruim 37 weken zwanger van ons derde wonder!! We weten het geslacht van de beeb niet ( bij de vorige 2 ook niet). Ik ben ontzettend blij dat er straks weer een (hopelijk) gezonde beeb op mijn buik ligt! Dan kijk ik ook echt niet wat het geslacht is! Het is meer de omgeving die je/mij bijna opdringt een vooreur te hebben voor een meisje ;(... Heel appart...
Maar dat is inderdaad het probleem ook.... verstandelijk gezien is het ook geweldig en natuurlijk weet ik dat het ook een pietluttig probleem is in vergelijking met andere Grote zaken.... De wereld vergaat voor sommige mensen en ik maak me druk, omdat er een piemeltje aan mijn kind hangt. Mijn beste vriendin is al 6 jaar bezig en zal waarschijnlijk nooit kinderen krijgen, dus ik maak van dichtbij mee hoe het ook kan gaan...maar ondanks dat alles is en blijft het een kwestie van gevoel en emotie...en in tegenstelling tot het verstandelijke gedeelte, heb ik die gevoelskant nu niet helemaal op een rijtje. En misschien voel ik me daar nog rotter over dan over de dochter-wens zelf.... Voel me schuldig tegenover mijn man, die natuurlijk wel dolgelukkig is, tegenover mijn oudste zoontje, voor hem is een broertje geweldig, tegenover de baby zelf, hij wordt een soort van afgekeurd op zijn geslacht, tegenover mijn vriendin, zij wil dolgraag kids, van welk geslacht dan ook en tegenover mezelf, waarom lukt optimaal genieten nu niet en wat ben ik een ondankbaar mens! maar het nare weeïge gevoel wordt er niet minder om.... ik ga het inderdaad gewoon de tijd geven en er niet geheimzinnig over doen of het negeren...ik ben er gewoon eerlijk over zodat ik er over kan praten... al zal ik dit gevoel natuurlijk niet naar iedereen uitspreken.... en ik begrijp echt wel dat niet elke reactie hierop begripvol zal zijn.... maar voor de reacties tot nu toe, hartstikke bedankt!
Wij hebben ook een voorkeur gehad hoor. En ik kon me ook niets ervan voorstellen een mama van dit geslacht te worden. Maar toen we eenmaal te horen kregen wat het is, was ik zo blij en verliefd. Voor zover ze met 18 weken konden zien was alles gezond en dan het geslacht, een baby van ons samen. Zo speciaal en uniek. Een kindje waar we samen voor mogen zorgen en heel veel van houden. Mijn geluk kan niet op ! En ja ik vind het nog steeds vreemd ergens dat ik een mama word van dit geslacht. Want ik heb mezelf nooit zo gezien. Maar hey interesseert me niets, zolang de kleine maar gelukkig en gezond wordt bij ons. En bij een volgende zwangerschap zou ik het zeker leuk vinden om een kindje te mogen krijgen van het andere geslacht. Om te mogen ervaren hoe het is, maar gebeurt dat niet dan niet. Ik ben nu gewoon blij, verliefd en trots dat ik zwanger mag zijn van ons kindje Ik hoop dat de teleurstelling weg gaat en dat je volop kan genieten. Want zwanger mogen zijn is toch 1 van de mooiste dingen.
Ik snap je wel hoor! Zeker ben je gewoon ontzettend blij en gelukkig dat je weer een gezond knulletje krijgt...maar jij had gewoon graag een meisje.. Ik wilde ook altijd graag een dochter....schaamde me totaal niet om dit te zeggen tijdens de zwschap...mag best...was nu niet teleurgesteld geweest als het een zoontje was geweest hoor... Wij zijn tenminste bevoorrecht om kindjes te mogen krijgen! Maar ik snap je wel....je hebt gewoon een wens voor een meisje en naar mijn mening mag dat best!
Ja Jellie, het is ook een soort van cultureel bepaald iets in NL lijkt het wel.... in elk land ben je een soort van held als je jongetjes baart en in NL denkt iedereen dat je een voorkeur voor een meisje 'moet hebben'.... hoe vaak ik hoor bij vrouwen die zwanger zijn van de derde en al twee jongens hebben dat iedereen hoopt op een meisje en dat het haar zelf niet uitmaakt.... bij mij toevallig wel, maar ik vind het apart dat er vaak verwacht wordt dat dat voor iedereen geldt....
We hebben nogal een "moet-cultuur" hier in NL. Dat herken ik ook wel... Zo hoor ik de hele tijd dat ik van mijn zwangerschap moet genieten. Nou, ik kan je vertellen dat ik niet echt van mijn zwangerschap geniet. Ik ben ontzettend blij dat ik zwanger ben, maar die zwangerschap vind ik maar een stressvol iets (eerder miskraam gehad, nu zw. diabetes). Als ik aangeef dat ik niet echt op een roze wolk zit, dan krijg ik nog wel eens scheve gezichten... steevast gevolgd door "Maar je moet wel genieten hoor". Hetzelfde is nu dat jij blij moet zijn met je jongetje. Ik deel je mening: Iedereen is daar anders in.
ach je moet helemaal niks en he moet vooral jezelf niet schamen omdat je even net iets anders denkt dan de rest toch? Ik snap niet wat er zo erg aan is dat jij denkt...ik had liever een meisje...betekent toch niet dat je niet van je zoontje houdt.. net zoals iemand niet van zijn zwschap geniet...kan toch!
Lieve ts, ik heb zelf een zoon van 10 en toen ik vorig jaar zwanger raakte vond ik het stiekem wel leuk als er een meisje mocht komen. Mijn meisje is er gekomen, maar helaas hebben wij haar met 33 weken zwangerschap terug moeten geven aan onze Hemelse Vader. Wij proberen nu weer zwanger te raken, maar moet eerlijk zeggen dat het mij naar deze gebeurtenis niks meer uitmaakt of ik een jongetje of meisje mag ontvangen zolang het maar gezond is. Ik begrijp je wens dus wel, maar denk inderdaad dat je er veel mensen mee voor het hoofd stoot. Ik vind het moedig dat je dit topic toch geopend hebt en wens je een goede zwangerschap toe
Ik snap je helemaal en denk dat ik me precies zo zou voelen als ik in jouw schoenen stond. In een ander onderwerp wat ook over geslachtsvoorkeur ging heb ik al aangegeven dat mijn goede vriendin zelf ook vurig hoopt op een meisje terwijl ze zelf een kindje verloren heeft na een bijna voldragen zwangerschap. Je kunt je gevoel niet altijd sturen. Ik denk ook echt dat het niet iets is wat zomaar over is. In mijn vrienden- en kennissenkring ken ik meerdere vrouwen die het zachts gezegd heel erg jammer vinden dat ze 2 of 3 jongens hebben en geen meisje. Je kunt het m.i. iemand niet kwalijk nemen als ze dit gevoel heeft. Daarentegen kun je het ook niemand kwalijk nemen als deze voorkeur onbegrip en zelfs irritatie of boosheid oproept. Dan blijkt maar weer dat we allemaal mensen zijn met onze eigen achtergrond. Het mag er allemaal zijn!
Albertina, ik begrijp dat je door jouw ervaring genuanceerder bent gaan denken.... misschien ben ik gewoon verwend. Ik wil een eerste kind, huppa zwanger en daar istie (ik stel het nu iets makkelijker dan dat het in werkelijkheid ging haha), ik wil een tweede kind en boem weer zwanger.... en dat met een mega onregelmatige cyclus en geen maandelijkse eisprong en dan nog deze teleurgestelde redelijk negatieve gevoelens.... Ik ben blij dat veel mensen begrijpen dat gevoel geen bewuste keuze is en dat het je een soort van overkomt.... dank jullie wel voor de begripvolle reacties en 'fijn' om te lezen dat sommige vrouwen in meer of mindere mate het gevoel herkennen...want ben soms bang dat ik er alleen in sta, want ja, ik 'moet' genieten.... en natuurlijk weet ik dat meer mensen een voorkeur hebben, maar een zo sterke als de mijne hoor ik nooit.... en maar goed ook, voor al die genietende mensen hihi.... maar het is prettig mensen te spreken die het (een soort van) herkennen....
hey judith. ik snap je volkome. mijn wens voor een meisje is om dezelfde reden als jou ook bijzonder groot. toen ik van mijn 2e zwangerschap te horen kreeg dat het een jongen werd ( vergeet niet iedereen om je heen maakte me gek ja je draagt anders, het word zeker een meisje bla bla bla dus je dan ga je er ook in geloven ) heb ik een half uur moeten huilen ! mijn vriend snapte mij gelukkig en we hebben het er goed over gehad... daarna heb ik het er nog 1 week moeilijk mee gehad en toen heb ik het geacceoteerd ja het is niet anders misschien kun je het nu nog niet voorstellen maar nu ik mijn 2 boy s zo samen zie .. geniet ik heerlijk. echt geweldig en nee zoals sommige zeggen,zo'n bijzondere band kun je niet met je zoon opbouwen, met een meis is het net iets anders. niet dat ik niet van mijn zonne hou hoor daar hou ik zielsveel van. en we hebben ook een bijzondere band. en ze zijn dol op mij. maar als ik dan naar de band naar mijn moeder en mij kijk is hij helemaal anders... misschien wil je of kun je het nog niet geloven maar dat "nare "gevoel gaat wel weg .. je moet he ook een plekje kunnen geven en wie weet komt er toch een derde heel veel sterkte
Je geeft het antwoord zelf al! je moet afscheid nemen van je droom. En dat is niet altijd even makkelijk. Geef jezelf de tijd zodat het een plaatsje kan krijgen. Klinkt stom maar het is bijna een rouwproces. En echt ik weet zeker dat je blij bent met dit kindje en ik weet ook zeker dat je het dadelijk makkeljker kan accepteren als ook dit kindje in zijn wiegje ligt en aan het kieren is om zijn zijn moeder! Geniet lekker van je zwangerschap want bedroefd zijn is niet goed voor je kleine spruit...Heel veel suc6 meid!!