Ik voel me zo onzeker.... Ik heb in het begin van de zwangerschap 4 tot 5e week erge last gehad van buikpijn, er was een kans dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Vanaf de 5e week waren de klachten verdwenen, goed teken (dachten we). Ik heb nooit zwangerschapskwaaltjes gehad. Op de 6e wk en 1 dag kreeg ik weer de buikklachten en 's avonds licht bloedverlies (donkerrood). Direct de verloskundige gebeld en we mochten de dag erna (afgelopen maandag) komen voor een echo. Ik had nog steeds (licht) bloedverlies. Op de inwendige echo zagen we een vruchtzakje in de baarmoeder zitten, maar geen duidelijk vruchtje. De afmetingen van het vruchtzakje was lengte 6 mm en breedte 5 mm. De verloskundige gaf aan dat ik me voor moest bereiden op een miskraam en dat ik in de komende dagen een grote bloedprop zou verliezen. Nu heb ik vanaf zondag tot nu (vrijdagavond) nog steeds bijna continu bloedverlies. Zondag en maandag donkerrood met propjes, vanaf dinsdag helder rood en licht rood met meer slijm. Vanochtend een uitwendige echo gehad (bij een bedrijf voor pretecho's) met een volle blaas, helaas weinig te zien. Wel een vruchtzakje in de baarmoeder, maar nog zo klein dat we geen vruchtje kunnen zien. De afmeting was nu lengte 8 mm en breedte 4,5 mm, echt een minimale groei dus. En volgens mij is deze afmeting te klein voor 6 a 7 weken! Weer de verloskundige gebeld en ze bleef volhouden dat ik een miskraam zou krijgen. Ik wordt zo gek van deze onzekerheid, heeft nog iemand dit zo meegemaakt? Help??
wat een vervelende situatie zeg! wat ik raar vind is dat het toch gegroeid is, ik heb met 6 weken een echo gehad en toen was het 7 mm, dat komt overeen met je laatste echo. heb je nog steeds krampen?
Ik heb het helaas mee gemaakt, ik was 6,6 wk zwanger lege vruchtzakje te zien van 6 mm. Toen ik hele erge krampen kreeg (dag van mk) mocht ik weer langs komen voor een echo 7,4 wk toen en vruchtzakje was ook gegroeid maar nog steeds leeg. Wist sowieso dat het mis ging, had al een week bloedverlies (niet veel). Maar tijdens de mk had ik gewoon weeen en kwam er een hele grote stolsel uit waarvan ik schrok! Want het was net zo groot als een vuist !!!!!!!! Bij deze zwangerschap had ik heb met 5,5 wk een eerste echo en toen was mn vruchtzakje al 7,8 mm en zat er ook een vruchtje in(kwam overeen met 5,0wk zwangerschap) Ik hoop voor je dat je ietsjes korter zwanger bent en daarom op de eerste echo niets zag en dat bij de uitwendige echo niets gezien werd omdat het natuurlijk uitwendig is. Ik duim voor je, maar als ik eerlijk ben ik weinig hoop. Maar er zijn meerdere wonderen in de wereld !!
Jeetje meisje, wat rot voor je! Bij mij bleven tijdens mijn 2 zwangerschappen van een leeg vruchtzakje, de zakjes ook gewoon doorgroeien, er zat geen kindje in... Ik kwam er pas laat achter de eerste bij 11 weken, dus een missed abortion en een keertje bij 8 weken echo.... Het zakje groeit door, en je blijft dan ook hcg aanmaken. Heel veel sterkte hiermee!
Bedankt voor jullie reacties! @Leeuw86, ik heb sinds woensdag of donderdag geen buikklachten meer gehad. Erg dubbel dus... @Ikdus, je hebt dus eerst 1 week bloedverlies gehad voordat je een MK kreeg? Ik nu 6 dagen, ik hoop zo dat er dinsdag toch een vruchtje te zien is, maar ik weet dat de kans ook erg groot is dat het niet zo is. @Ukoldaatje, heb je toen ook bloedingen gehad? of had je verder nergens last van?
Ja beetje licht bloedverlies, bruin soms beetje rood er door en niet de gehele dag. Ik had dus soms ook hoop, al wist ik wel beter. De dag van miskraam had ik geen bloed verlies alleen erge krampen. Pas in de avond begon ik veel bloed te verliezen en in de nacht tijdens het plassen verloor ik het zakje. En op de echo's wees niks op een miskraam, zakje was mooi rond zat nog hoog, er was geen vocht nog bloed te zien in mn baarmoeder. Hoop dat het goed komt meid, maar bereidt je wel voor op t ergste. Knuff
Och jeetje wat naar...! Heb je er ook nog buikpijn bij? Die onzekerheid lijkt me ook vreselijk! Veel sterkte, hopelijk weet je snel meer en is het goed nieuws..!
ik heb zeker 3 weken met bloedverlies gelopen . vk zei dat bloedverlies ook gewoon kon zonder dat er iets mis was. pas op de avond van de mk helse buikpijn en een uur of 3 later verloor ik het vruchtje (was 's middags nog op intake geweest bij de vk en zou een week later een echo krijgen) Veel sterkte en hoop dat je toch met een wondertje te maken hebt. Je kunt ook gewoon nog een keer de vk bellen dat je je echt zorgen maakt en nog een inwendige echo wilt, misc hien doet ze dat wel. inwendig is in dit stadium meer te zien dan uitwendig
@Ikdus, ow wat erg, het is inderdaad erg moeilijk. Je wil blij zijn, maar je weet dat het ook elke dag afgelopen kan zijn. Vandaag amper buikpijn en weinig bloedverlies.... @Misa, de buikpijn valt de laatste dagen gelukkig mee. De onzekerheid is wel echt om gek van te worden. @Zwendel, sow 3 weken dat is wel lang zeg. Ik kan dinsdagochtend om 08.00 uur bellen, dan heeft mijn VK weer dienst en gaan we voor die dag een (inwendige) echo inplannen. Ben nu zo de uren aan het aftellen, hopelijk hebben we dinsdag duidelijkheid @Zwendel, zie dat het bij jou bijna zover is, geweldig! Geniet nog van de laatste dagen!
Bedankt voor jullie reacties... helaas moet ik jullie vertellen dat het wel mis is. Ik heb vandaag een echo gehad, maar we zien geen vruchtje in het vruchtzakje. Ik moet donderdag naar de gyn en dan maken we een afspraak voor een curretage.
Oww... wat een narigheid! Ik wens je heel veel sterkte. Ze zeggen wel eens "half zwanger bestaat niet", maar ik voelde me wel degelijk "half zwanger" toen het onduidelijk was of ik een miskraam zou krijgen. Heb ook lang in onzekerheid gezeten en herken dat goed terug uit jouw verhaal. Ik ben uiteindelijk na 2 weken vloeien 2 vruchtjes verloren. Ik vond het een zware gebeurtenis, zowel emotioneel als fysiek. Fysiek, omdat het toch wel gepaard ging met een hoop weeën en +- een week naweeën. Dit had ik heel erg onderschat (wilde na 2 dagen alweer werken.) Ik wil je overigens hiermee niet bang maken, maar meer de wijze woorden meegeven, dat je goed voor jezelf voldoende tijd moet nemen om te herstellen. Nogmaals veel sterkte!
@MM1981, dank je... ik krijg een curettage en weet totaal niet wat me te wachten staat. Ik vind het erg moeilijk, loop de hele dag in tranen! Zal ook wel komen door de hormonen, voel me ook inderdaad zo 'half-zwanger', zoals jij uitlegt. Echt vreemd....
Er zijn ook geen woorden voor. Mijn man en ik hebben in tranen naast elkaar gezeten en het enige dat we konden uitbrengen -nadat de vruchten eruit waren- is "Het is gewoon stom." Het enige wat ik op dat moment toch wel soort van fijn vond is dat ik wist waar ik aan toe was: Ik was niet meer zwanger. Ik heb de miskraam eigenlijk in een aantal stadia beleefd: 1. "Half zwanger" voelen (+- 2 weken.) 2. Opluchting dat er duidelijkheid is (2 dagen) 3. Fysiek nare periode: Wachten totdat het navloeien stopt (10 dagen) 4. Roesperiode (met mij is niets aan de hand) (1 week) 5. Terugval met een enorm emotionele dip (3 weken) 6. Pregzilla: Ik moest en zou weer zwanger worden. Ik had daarbij enorme mood swings van "we gaan ervoor" tot totaal het vertrouwen in mijn lijf verliezen. Ik heb zelf geen curretage meegemaakt, maar ik vind het heel begrijpelijk dat je niet weet wat je te wachten staat en dat je dat onzeker maakt. Er zijn een hoop vrouwen hier op het forum die wel een curretage hebben meegemaakt en je vast daarover kunnen vertellen. Het is niet niks, zo'n miskraam. Er zijn altijd wel weegschaaltjes te bedenken waarom iemand anders het zwaarder of minder zwaar heeft dan jullie... maar dit is even jullie verdrietige moment. Dat je nu tranen met tuiten huilt... neem daarvoor voldoende de tijd. Een dikke knuffel voor jou!
Ik ben inderdaad ook blij dat ik duidelijkheid heb en dat ik weet waar ik aan toe ben. De afgelopen week was ook echt een ramp, die onzekerheid, sommige mensen erg positief, andere negatief. De dagen duurde zo extreem lang.... Ik heb al 1 meid gevonden die ook een curettage gehad heeft, hopelijk kan zij me meer informatie geven. Het heeft dus wel een aantal weken geduurd voordat je alles verwerkt had? Ik denk dat ik dat ook wel nodig heb... hopelijk heeft iedereen daar begrip voor. Bedankt voor je bericht, erg fijn dat iemand met me erover wil praten. Veel liefs...
Het heeft voor mij best lang geduurd. Die tijd had ik ook nodig. Rationeel kon ik bijv. wel bedenken dat de natuur had ingegrepen, maar emotioneel kon ik er niks mee. Daarnaast duurde het ontzwangeren bij mij ook best lang en lag mijn cyclus volledig op z'n gat. Wat mij uiteindelijk veel troost heeft gegeven is dat ik ze samen met mijn man een naam heb gegeven. Een aantal mensen in mijn omgeving vond dat bizar (ik was immers nog maar zo kort zwanger geweest), maar ik vond miskraam zo'n negatief woord. Ook al was ik maar 8 week zwanger geweest, ik voelde me toch moeder. Want hoe kort het ook is geweest, ze hebben toch als levende wezentjes in mijn buik gezeten. Uiteindelijk heeft het geven van namen voor mij de toon omgedraaid. We hebben ook regelmatig even een kaarsje voor ze aangestoken, waarbij we hun namen noemden ipv "de miskraam". Het gaf rust dat ik ze bij naam kon noemen ipv het maar over "de miskraam" te hebben. Gek hè, wat een woord eigenlijk kan doen Je zult een hoop mensen tegenkomen die je de komende tijd de meest waardeloze opmerkingen zullen maken, maar er zijn gelukkig ook een hoop mensen die het wel begrijpen. Hoe lastig het ook soms zal zijn, probeer je maar te focussen op de laatste groep...
Lieve kinderwens 2012, Ik heb in augustus 2011 een curretage gehad. Ik was 9,2 weken zwanger en ik kreeg die dag een echo en daar zagen ze dat het hartje gestopt was met kloppen met 8,1 week. Het was een shock...total shock...Want ik was nog zoooo beroerd, misselijk, moe etc..geen bloed verloren, geen krampen, dus dit hadden we totaal niet verwacht. We hadden namelijk met 6,5 week nog een echo gehad en daar zagen ze een kloppend hartje. Na de shock moesten wij nadenken wat wij wilden, de volgende dag hadden we een afspraak in het ziekenhuis om te praten. Zij adviseerden nog een week te wachten om te kijken of het vruchtje uit zichzelf los zou komen, maar dit wilde ik ECHT NIET! Ik dacht alleen maar...HET MOET ERUIT, HET MOET ERUIT!! Het zit al een week dood in mijn buik! Dus toen konden wij kiezen tussen een curretage of een pilletje (weeen opwekker waardoor het kindje dan los komt) maar zeiden ze wel; het pilletje werkt niet altijd...kan 50% werken en dan moet je ALSNOG gecurretteerd worden. Dus wij kozen voor curretage. Ik werd op een dinsdag gecurretteerd, ik was zoooooo zenuwachtig! Mijn grootste angst is namelijk altijg geweest: narcose. Ik kon kiezen voor plaatselijke verdoving (zodat ik nog bij was, maar dan krijg je alles mee...het wegzuigen van je kindje etc...dat wilde ik niet) of algehele narcose. Ik kreeg voor mijn narcose een kalmeringspilletje (wat niet erg hielp). Maar ze zijn allemaal zo ontzettend lief geweest in het ziekenhuis...en de curretage ook, duurde maar 20 min. Helaas werd ik na een week WEER gecurreteerd omdat er nog allemaal stolsels in mijn baarmoeder bleken te zitten...dat was de klap, de druppel...de eerste curretage kon ik goed aan maar de 2e was funest...ik stortte in..het was ff allemaal te veel. Maar meid het komt goed! Je hebt lieve vrienden en familie om je heen die je steunen, en je mag mij ook altijd berichtjes sturen als je vragen hebt of ff je emotie kwijt wilt. Volgende ronde heb je zo veel kans dat het WEL goed zit...heeft het ziekenhuis tegen mij ook gezegt en laten zien! hele dikke kus en veel sterkte!!
Poeh ik vind het echt spannend! We hebben vandaag het nieuws medegedeeld met alle dierbaren die ook wisten dat we zwanger waren. Andere hebben we nog niets verteld, vinden we beide erg moeilijk! Even afwachten wat de gyn a.s. donderdag zegt en wanneer ze de curettage kunnen uitvoeren. Hoelang duurde het voordat je lichamelijk hersteld was en weer alles kon? En sporten?