Taboe: teleurgesteld, want tweede weer een jongen! Herkenbaar?

oh en wat ik ook nog wilde zeggen:
Ik vind het helemaal geen taboe!!! Ik heb 14 maanden in de mmm gezeten. Eigenlijk vanaf het begin van onze kinderwens, en ik het een sterke voorkeur voor een jongetje!!!
En ik vind niet dat ik het daarom minder verdien dan een ander die geen voorkeur heeft. Want we kunnen met zijn allen wel lekker cliche zeggen : als het maar gezond is, maar volgens mij hebben meer vrouwen een voorkeur dan ze willen toegeven.

Het zullen de hormonen wel zijn, maar ik vind dat je het gewoon mag neerzetten en dat ook jij het recht op het delen van je gevoelens!!!!

 

Ik begrijp het heel goed, ik vind dat je best teleurgesteld mag zijn. Wat kun jij eraan doen dat je die emotie voelt!
Zelf wilde ik ook graag een dochter. Ik heb daar nooit een geheim van gemaakt, tijdens m'n zwangerschap gaf ik al aan dat ik hoopte op een meisje. Ik heb gelukkig ook een dochter gekregen. En bij een eventuele tweede heb ik exact hetzelfde gevoel, dan gaat mijn voorkeur weer uit naar een meisje. Dat wil niet zeggen dat ik niet gelukkig zou zijn met een jongetje. Ik ben ervan overtuigd dat ik uiteindelijk even gelukkig zal zijn.

Dat jij dit zo voelt, vind ik dus echt volkomen normaal. Heeft niks te maken met ondankbaarheid, want natuurlijk ben je hartstikke dankbaar voor het feit dat er zo'n klein wezentje in je groeit. Ik denk ook dat je het even de tijd moet geven. Laat je verdriet maar even toe en maak op die manier een plekje vrij voor geluk!

 

meid, ik kan het me wel voorstellen hoor.
Ikzelf zag me zelf ook altijd als meisjesmoeder. En mijn eerste was idd een meisje.
Bij de 2e wilde ik wel weer een meisje, heerlijk 2 van die meiden in dezelfde jurkjes. Maar het werd een jongen. En mijn man wilde altijd graag een jongen (en hij liet dat ook altijd duidelijk merken aan iedereen maar mannen mogen dat altijd wel zeggen schijnbaar) dus hij was blij.
Ik was niet heel erg teleurgesteld. Alleen een beetje wennen.
En ik ben zo blij met mijn jochie. En de stoere dingen zijn toch ook wel erg leuk. (Al moet ik zeggen dat hij rustiger is dan mijn dochter). Als shopaholic vind ik de kleertjes nog steeds een stuk minder leuk, maar er bestaat geen leuker jochie dan mijn jochie

Ik heb trouwens wel een vriendin die ook heel erg teleurgesteld was met 2 jongens. Maar zij laat het niet zo erg merken, probeert er altijd overheen te praten.

Ik heb nog een link voor je. Heb ik ooit eens ergens gelezen.
Misschien dat dit dingen relativeert voor je. Hier vindt je mensen die met het zelfde zitten als jij:
Gender Disappointment
sommige zelfs tot in het extreme. Mensen met enorme depressies en andere dingen die ik me niet kan voorstellen maar goed, ieder zijn ding. Ik veroordeel niemand hierom.
Ik heb er eens rondgekeken en volgens mij staan er ook wel een aantal goede tips voor als je hier last van hebt.

 

Ik heb vanaf het begin van mijn zwangerschap al het idee dat ik een meisje zal krijgen. Over twee weken krijg ik de 20 weken echo dus dan weten we het. Het maakt me niet uit wat het wordt, maar omdat ik steeds zo het idee had dat het een meisje werd keek ik onbewust in de winkels alleen naar meisjes kleding en was ik vooral bezig het met zoeken naar een meisjesnaam. Toen heb ik mezelf even tot de orde geroepen want ja uiteraard kan het ook evengoed een jongen zijn. Bij mij maakt het dus niet uit want ik vind allebei leuk, maar je moet je wel o pallebei instellen. Ik heb voor mezelf voor beide opties een aantal redenen in mijn hoofd waardoor ik heel blij ben dat het die optie gaat worden, dus zowel voor een jongen als een meisje. Nu maakt het me ook echt niet meer uit en kan ik bij beide heel blij zijn straks!

 

ik snap het wel.
Ik zelf was bij de eerste ook niet zomaar zwanger heeft 2,5 jaar geduurd en toen ik zwanger was ging mijn voorkeur uit naar een meid heb ook een dochter gekregen nu ben ik weer zwanger en nu maakt het me helemaal niet meer uit.
Jongen leuk van allebei 1 meisje ook super en makkelijk hoef ik niets meer te kopen.
Maar toch denk ik wel dat de meeste vrouwen wel een voorkeur hebben maar er niet over durven te praten, omdat je al snel van alles naar je hoofd krijgt.

Liefs, brenda

 

Ja ik herken het wel. Had ook vanaf mijn dertiende de meisjesdroom. Eerste een jongen, was even wennen naar prima.
Om evt teleurstelling te voorkomen wisten bij de tweede het geslacht niet. Ik heb mijn hele zwangerschap kunnen genieten en toen hij was geboren en ik dat piemeltje zag, was het gelijk goed. Mijn wens voor een meisje is sindsdien verdwenen gelukkig.

Wij willen nog een derde, en mij maakte het dus echt niets meer uit. Kwam een tijd geleden mijn man ineens dat hij middels timing ed de kans voor een meisje wel zou willen verhogen. We zien wel of we dat doen.

Maar het komt wel goed dus. Aan iedereen die bang js voor teleurstelling: mijn tip is het geslacht vantevoren niet te weten!

 

ik had ook wel na de 1ste zo iets van ik wil een meid, maar als het nu een jongen was dan zou ik het er ni zwaar mee hebben mss wel ff zo denken van jammer maar gezondheid staat op 1 zeker nu het met nr 3 meer dan 2j geduurd heeft. maar geloof niet echt in geen voorkeur hebben en ik vind dat dat er best mag zijn maar men moet er dan wel niet zwaar aangetild worde de komende tijd en van je afzetten

 

Ik kan me best voorstellen dat je teleurgesteld bent dat je die moeder-dochter band die jij met je moeder hebt niet gaat krijgen. Je moet toch je toekomst beeld bijstellen en een droom laten varen. Maar dat is iets anders dan teleurgesteld zijn met je kind! Echt, je moet onderscheid maken tussen de droom en het kindje.

PS: jongetjes zijn echt geweldig! En mama is the queen bee!

 

Aan de ene kant snap ik je wel maar aan de andere kant niet...
Ik snap dat je teleurgesteld bent dat je dus nooit je dochter zult hebben en die droom moet laten varen.
Maar toch denk ik dat ik me daar heel snel overheen zou zetten omdat ik al meteen een mega groot schuldgevoel zou hebben naar mijn ongeboren kindje.Net alsof ie nu niet meer zo welkom is bij zn moeder.

Maar IK denk zo he.Ik heb natuurlijk makkelijk praten met 2 meiden en 2 jongens,al heeft het me echt nooit een bal uitgemaakt wat het zou worden.
Omdat de 3de bij ons een jongen is en zo ontzettend lief en beschermend naar mij toe is,moet ik eerlijk zeggen dat ik wel blij was toen Tim geboren werd.Weer zo'n lief jongentje!
Jongens zijn zoooooo leuk en stoer!

 

Geeft niks joh! Je baalt er helemaal niet van dat je een 2e jochie krijgt, je hebt het er alleen moeilijk mee dat dat meisje uit je dromen er nooit zal komen, en dat is iets heel anders.

Ik had het net iets anders. Had een lichte voorkeur voor een 3e meisje, maar was van het begin af aan echt overtuigd van een jongen. En ondanks dat ik "mijn zin" heb gekregen ben ik toch ook even teleurgesteld geweest dat dat jochie dat ik me toch al ingebeeld had er nooit zal komen.

En dat genieten? Over een paar weekjes en de jaren erna ga jij heerlijk genieten van je jongensgezin!

 

Mijn vriendin heeft 3 jongens. Na haar eerste 2 had ze ook de hoop op een meisje. Toen het weer een jongen bleek te zijn was zij ook even heel verdrietig. Zij heeft het toen hard uitgehuild bij haar moeder en afscheid genomen van die droom
Nu zijn haar jongens 12, 10 en 6 en ze is zooooooo blij dat het allemaal jongens zijn.
Nu beseft ze dat ze eigenlijk een jongens mama is en dat de jongens een hele hechte band onderling hebben.

Dus mied, dat je afscheid moet nemen van een droom is oke, huil het uit, verwerk het en weet...... op langer termij zal je zien dat je net zo gelukkig kan zijn met een jongensgezin.

Wat ik idd niet zou doen is je gevoel weg stoppen. Verwerk het liever en schaam je niet. Verstand en gevoel zijn toch 2 totaal verschillende dingen

 

Dit begrijp ik dus niet, ik heb écht geen voorkeur (had ik ook niet voordat mijn dochter geboren werd) waarom is het zo moeilijk dat te geloven?

Ik snap de teleurstelling ook niet, maar goed, ik kan het ook niet veroordelen.

 

TS, hoe harder je je verzet tegen je teleurstelling, hoe langer die bij je zal blijven...
Sta jezelf toe om verdrietig te zijn dat je waarschijnlijk nooit een dochter zult krijgen. Dat lijkt me een verdriet dat meer mensen kunnen begrijpen dan 'wat jammer dat dit ook een jongen is'.
Het is jouw gevoel, en wat je gevoel ook is, het mag er zijn.

Tot aan de geboorte van mijn oudste, zag ik mijzelf als moeder van een dochter. Gewoon, omdat ik me daar meer bij voor kon stellen dan bij een zoon. Ik vond jongens ook nooit zo leuk. Tot ik mijn zoon in mijn armen kreeg, en op slag van hem hield.
In m´n tweede zwangerschap had ik me eigenlijk verheugd op een broertje voor hem, gewoon omdat dat mij leuker voor hem leek. Toen kreeg ik een meisje. En man, wat is dat toch anders dan een jongen! Ik hou van allebei m´n kinderen, maar ik voel mij de koning te rijk met een zoon en een dochter. Ik kan dus best snappen dat er mensen zijn die één van beide geslachten niet hebben of niet kunnen krijgen, die dat als een gemis ervaren.

En tegelijk weet ik heel rationeel: ieder kind is anders. De band die je met je kind kunt opbouwen heeft niet zo veel met het geslacht te maken. Ik ken veel mannen met een superband met hun moeder, en veel vrouwen die eigenlijk niet goed overweg kunnen met hun moeder.
Weet je: als enige vrouw in het gezin heb je grote kans dat ze je op handen zullen dragen. Dat is in elk geval wat ik ken, van moeders van jongensgezinnen....

 

Belgischemama, hoezo geloof je niet in het geen voorkeur hebben. Het intereseert mij geen moer welk geslachy mijn kindjes hebben, jeetje als dat het ergste is wat je mee moet maken dan heb je het goed.
Ik zei in een eerdere reactie al dat er best mensen zullen zijn die ts begrijpen, en dat blijkt: ik sta er alleen in en kan er geen begrip voor opbrengen. Ik vind het vreselijk als je zo denkt.
En dat iemand het een rouwproces noemt???sorry hoor, heb je wel eens echt gerouwd?? Ik vind dit echt een luxe probleem.

Ts, get over it en denk nog even aan je vriendin en mensen in haar situatie.

 

Dit denk ik ook en ik denk dat het heel belangrijk is om de twee los van elkaar te zien.

Ik begrijp het helemaal dat je graag een meisje had gewild. Ik durfde niet hardop te hopen dat ik een meisje zou krijgen maar ik wilde heel graag 'ooit een dochter' Ik wilde ook graag dat wat ik met mijn moeder had en heb, met een eigen dochter. Volgens mij hebben heel erg veel vrouwen dat. Helemaal niet raar dat het even moeilijk is om dat los te moeten laten of je schuldig over te voelen. Zolang je je zoontje niet ziet als 'niet je dochter' is er m.i. niets aan de hand.

 

Wat is het verschil tussen "als het maar gezond is" of "als het maar een meisje is" ?

In beide gevallen hoop je het ander uit te sluiten en mocht dat dan toch niet zo zijn? Dan ben je uiteraard teleurgesteld of verdrietig.

TS: Praat erover, zeker met je moeder!
Nog een aantal weken en je hebt je hummeltje in je armen en misschien zal het dan nog wel even wennen of slikken zijn als je andere moeders met meisjes ziet lopen, maar weet zeker dat je een geweldige moeder zal zijn voor je 2 zoontjes!

 

Moet heel eerlijk zeggen dat wij bij onze vorige zwangerschap ook een lichte voorkeur hadden. We wisten toen niet wat het werd en hebben dus rekening gehouden met beide geslachten.
Nu (huidige zwangerschap) hebben wij wederom een lichte voorkeur. Maarja of dat gaat uitkomen? Geen idee.

Ik vind dat je best een voorkeur mag hebben.
Alleen heb jij nu het 'probleem' dat je moet omschakelen omdat jullie het geslacht nu weten. Als je het geslacht nog niet had geweten had je, tot je bevalling, in je hoofd rekening moeten houden met beide geslachten.

Tuurlijk is het een droom van je geweest. Maar je zult het nu los moeten gaan laten en dadelijk lekker van je mannetjes gaan genieten! Wordt ook heel erg leuk en gezellig!

Ikzelf denk wel dat je iets teveel hebt gehoopt op een meisje, en tsja dan kan het nu weleens tegenvallen. (ik laat beide opties open, maar heb wel een voorkeur - dat is een iets andere benadering)

Ga vanaf nu gewoon lekker wennen aan het idee dat je dadelijk 2 jongens hebt. Ga daar ook de voordelen van inzien!

 

Ik heb een dochter en een zoon.
En was in verwachting van een tweeling maar helaas is er eentje afgekomen en moet nu nog hopen op een goeie afloop met de andere.
Al hoop ik met heel met hartje dat dit kindje gezond mag zijn en gezond geboren mag worden en lang bij ons mag blijven,zegt mijn gevoel wel zou wel weer heerlijk zijn een meisje al dat je troetel met die haartjes en kleertjes.
Vooral als ik die doos weer op zolder ziet met al dat roze.
Al word het een jongen...zou ik met 100% kunnen zeggen dat ik niet teleurgesteld zou zijn.
En ook geweldig zou vinden.
Ik ben erg dankbaar voor deze zwangerschap en baal echt dat geen tweeling meer zit.
Ik denk dat echt iedereen wel een voorkeur heeft.
De ene meer dan een ander maar toch!!

 

Ik denk dat dit ook een soort van rouwproces is waar je even doorheen moet. Het afscheid nemen van het idee dat je ooit een dochter zult hebben en niet van het feit dat je straks 2 jongens hebt. Het is toch even een proces waar je doorheen moet en straks als je het verwerkt hebt ga je je echt wel weer beter voelen. Heeft ook niks te maken volgens mij met het hebben va 2 knullen maar afscheid nemen van een droom die je heel lang hebt gehad. Zie er niks negatiefs in.....