Jeetje, ik lees net je verhaal... Pff! Ik lees dat dat jullie er erg blij mee zijn, maar een derde liever wat later hadden gewild. En dat je nu abortus laat doen doordat je ouders er niet mee eens zijn. Wat je ouders ook voor jullie betekend hebben, dit recht hebben ze niet! Wie denken ze wel niet dat ze zijn!? Ik zou dus ook zeggen: niet doen, want volgens mij is deze keuze ontstaan door de reactie van je ouders en niet omdat jullie zelf abortus willen. Ik ben benieuwd wat jullie gedaan en gekozen hebben. Veel sterkte!
Ik weet niet of je vandaag door hebt gezet met de abortus, maar als ik je posts lees, zou ik dus ook zeggen: Niet doen. Je twijfelt zelf te veel en dan ga ja daar ws grote problemen mee krijgen, als je het toch doet. Wat betreft zwanger-zijn. Ja, ik herinner me je topics erg goed en weet nog wel dat je hele zware zwangerschappen hebt gehad. Maar als ik jou zo hoor, en je geeft al aan dat je ooit toch nog wel een derde erbij wilde, is een zware zwangerschap voor jou geen punt om er toch nog eens voor te gaan. Dan zou het niet zo vreselijk veel uit moeten maken of dat nu is, of over een jaar of 2 jaar, (enkel dan dat je het voordeel zou hebben dat je oudste zoontje dan wel op school zou zitten al). Wat betreft ondersteuning: ik zou eens kijken of je vanwege je zware klachten tijdens zwangerschap, ook een indicatie kunt krijgen voor (huishoudelijke) ondersteuning, via AWBZ danwel WMO. En over kinderopvang: als het voor je ouders te zwaar is, hebben zij natuurlijk op elk moment de keuze om aan te geven dat ze het niet meer willen doen. Heel praktisch denk ik zelf: tegen de tijd dat opvang voor dit kindje nodig is, zit jullie oudste op school en gaat het om 3-kids-tegelijk enkel voor na schooltijd, (ik zou regelen dat hij over kan blijven op school dan). Maar als ze ook dat niet zien zitten, zou ik voor gewone opvang via KDV of gastouder gaan. Succes en sterkte met alles en hopelijk mag deze zwangerschap anders gaan verlopen dan de andere twee!
Dit is jouw moment om te laten zien dat je volwassen bent geworden. Zoals de anderen al aangaven, het zijn niet je ouders die door moeten na deze ingreep, maar jij! Dus ben jij degene die de beslissing moet nemen, niet je ouders. Je hebt al van anderen gehoord hoe moeilijk het kan zijn om te leven met deze beslissing. Van moeders van grotere gezinnen hoor ik vaak dat de overgang van 2 naar 3 kinderen niet zo groot is. Zoals ik het hoor is er in jouw hart best plaats voor nog een kindje. Ik ben zelf religieus, en wij hebben een gezegde dat als god je een zwangerschap geeft, hij ook wel een manier biedt om het financieel en praktisch rond te breien. Dus volg je eigen hart, je ouders gaan ook van dit kleinkind uiteindelijk echt niet minder houden!
ts kom eens even vertellen hoe het vandaag gegaan is...hoop dat je je nu een stuk beter voelt omdat je de juiste beslissing voor jezelf hebt genomen!
jeetje meid ben benieuwd of je het hebt doorgezet!!?? het jouw leven en dat van je man!! laat je niet te veel beinvloeden door je ouders (of wie dan ook!!) tis natuurlijk schrikken voor hun was hier ook zo maar ze zullen vast en zeker even veel van deze kleine houden als van de andere 2!! en dan nog...tis jullie leven ,jullie gezin....doe wat je hart je ingeeft!! want echt meid je gaat je klote voelen(ik weet helaas waarover ik spreek...ben gedwongen door me ex!!)en dit zal je altijd blijven meedragen!!
ALS je ouders wel enthousiast hadden gereageerd had je dan ook abortus overwogen? Oftewel, hoe groot is de invloed van hun reactie? Ten tweede: ik hoor Vaak verhalen van spijt na abortus, maar nooit van spijt het niet te hebben gedaan. De enige reden die ik zie is je eigen gezondheid; bij levensbedreigende complicaties moet je wel gaan nadenken. Je kan niet je andere kinderen Hun moeder ontnemen. Veel succes met je beslissing en ik hoop dat je nog laat weten hoe het metjegaat.
Als ik zo naar jou verhaal luister, zou ik zeker geen abortus laten uitvoeren. Ik merk al aan je manier waarop je schrijft dat je hier een enorme spijt van gaat krijgen en vergeet niet dat je dit de rest van je hele leven met je mee moet dragen. Je kent het wel, de grote vraag: WAT ALS....? Maar wat je beslissing ook wordt, wij blijven je steunen x
Ik heb niet heel het topic door gelezen, alleen de eerste pagina. Ik ben absoluut geen voorstander voor een abortus maar de manier waarop jij hem wil laten plegen al helemaal niet! Uit je verhaal begrijp ik, dat je eerst heel blij was met deze zwangerschap maar door de reactie van je ouders niet meer? En vroeg of laat wou je toch nog een 3e en nu krijgen jullie die! Een kindje komt nooit geplant, dat kan namelijk niet en blijkbaar vond dit kindje het tijd om te komen! Ik denk dat je verschrikkelijk spijt gaat krijgen van een abortus, ook als je in de toekomt nog een kindje wil. Dat kindje zou deze namelijk nooit kunnen vervangen.. Je hebt al 2 mondjes om te voeden, kan daar niet nog één bij? Persoonlijk vind ik de reden niet goed, een leventje beëindigen dat nooit om zijn/haar leven heeft gevraagd, alleen omdat het even niet uitkomt.. Maargoed, dat is mijn persoonlijke mening . Succes met je keuze, ik houd je nog even in de gaten..
Ik ben geen principieel tegenstander van abortus, maar zoals jij erover schrijft bezorgt het mij rillingen. Ik snap echt wel dat jouw ouders niet staan te juichen bij nog een zwangerschap. Maar uiteindelijk gaat het erom wat jullie ervan vinden. Jullie dragen die verantwoordelijkheid, niemand anders. Laat dan ook niemand anders de keuze maken. Als je zonder de hulp van je ouders het niet aankunt om voor je gezin te zorgen, dan ligt dáár het probleem, niet bij de komst (wel of niet) van een derde kind. Ga op je eigen benen staan, samen met je partner, en sta voor je gezin. En wat je ook beslist, zorg dat je zeker weet dat het JOUW beslissing is. Jij zult ermee moeten leven. Niet je ouders.