Hier vragen we niet eens of hij wilt eten. Het is gewoon kom aan tafel we gaan eten. Hij komt dan ook netjes zitten, negen van de 10 keer schuift hij zijn bord weg prima, maar vaak als wij bijna klaar zijn gaat hij zitten eten als een bouwvakker. Prima kind, dan doen we het zo Geen aandacht en niet reageren werkt hier het beste op die manier.
Klinkt als uitproberen... en zo te zien heb je er net een kleintje bij dus dan klopt het al helemaal.... Uitproberen, en kijken waar je grens ligt. En aandacht vragen van mama. Gewoon consequent blijven. Zeg van te voren, dat je gaat helpen als hij dat wil, maar als hij gaat gillen dat je weg loopt... En dit moet je dan uiteraard ook doen
Maar op zijn tijd is tie ook om op te vreten hoor! dan is hij zo lief!! Dan laat hij ff zijn goede kant zien om daarna weer 3 dagen de echte peuter uit hangen! Ja het is hier erger geweest, de kleinste heeft de eerste 7 weken enorm veel gehuild en niet geslapen dus dat werkte ook erg op ons gezin. Maar nu gaat het een stuk beter, en helpt hij waar hij kan. Dus luier los maken, broekje aan, flesje geven e.d. En dat vind hij helemaal prachtig. Het meeste verschil merk ik als papa en mama allebei thuis zijn, dan is het hier helemaal drama. hebben jullie ook dat verschil?
Yep. Dan is het echt 20 keer erger... Als ik op woensdag alleen ben met 'm dan gaat het eigenlijk meestal best heel goed. Maar dan heeft hij ook niet de kans om ons tegen elkaar uit te spelen, want dat is het nu vooral. Ik zeg ergens nee op, dan is het keihard brullen in de hoop dat papa vraagt wat er is zodat hij van mij de boeman kan maken Gelukkig trapt papa er nooit in en zitten we goed op 1 lijn, dus het werkt niet, maar zeker een weekend als dit: pfffffffffffffffffffffffffffff!
praaaat me niet over dit weekend! ik ben blij dat ze op bed ligt, we waren bij opa en oma en die geven geen grenzen aan, ze heeft echt de hele middag lopen drammen en "ja" of toch "nee" spelletjes op ons uitgeprobeerd. we waren thuis en het was over, geen grenzen meer om op te zoeken want die zijn hier thuis duidelijk. monstertje
Ow ik moet weer even mijn hart luchten! Wat een r*t dag hebben we gisteren gehad. Het begon smorgens al met aankleden, en het was heel de dag door. Mama snoepie, mama koekie, nee lieverd eerst je boterham... En dan vervolgens een driftbui eroverheen, krijsen ( kleine meid gaat van schrik ook huilen) en zo heel de dag door. Alleen maar huilen, krijsen, boos... pfff En dan zegt hij 's middags 'mama werken mama centjes verdienen' ( nou kon het maar vandaag dacht ik gisteren pffff wat was ik moe). Als ik dan antwoord geef van nee, mama is vandaag thuis zullen we samen gaan spelen... Nee DVD kijken en dan bob de bouwer ( bob de bouwer erin) nee teletubbies Waarop het bij mij is of bob of teletubbies nu kiezen. Bob de bouwer zegt hij dan. Dan is het krijsen want hij wil dan toch de teletubbies nou jammer dan.... je kijkt nu bob de bouwer, die heb je gekozen en dan kan je straks teletubbies kijken. En als hij door blijft drammen dan gaat hij op de mat, en kalmeert dan vaak snel, maar 9 van de 10 x begint het opnieuw. Hij kan ook tegewoordig zelf de DVD speler open maken en cd eruit halen dus as we geen filmpjes kijken gaat de stekker eruit.... NEE NEE NEE OOK NIET en ga zo maar door... PFFFFFF ( zo dat lucht op)
Helaas herken ik het nog steeds Mijn grote geluk is dat ik er maar 1 heb, dus niet ook nog eens te maken heb met een baby die erdoor van slag raakt. Ik denk trouwens wel dat het bij Sil iets minder erg is, juist doordat hij enig kind is, dus ik prijs me dubbel gelukkig. Sil heeft op het moment ook weer zo'n nukkige fase; ik word er compleet gestoord van! Dan zijn we bij de winkels, wil hij eerst niet naar binnen, zijn we eindelijk binnen dan wil hij niet meer naar buiten, heb ik hem eindelijk buiten dan wil hij niet meelopen, dus loop ik alleen door en dan is het brullen (en ja, echt HEEL hard). Kiezen op elkaar en doorbijten maar, denk ik. Zit weinig anders op. Ik vrees toch dat onze reactie op dit gedrag weinig invloed heeft op hoe snel het uiteindelijk overgaat (al hoop ik natuurlijk wel heel erg dat het door onze aanpak snel weer beter wordt, hahaha)
Lastig hoor, en erg herkenbaar die fase. Heeft mijn oudste dochter ook gehad. Vooral het verhaal over doei zeggen in de winkel en op eigen houtje verder gaan. Pfff... Als je dan nog vol hormonen zit met gebroken nachten van een jonge baby... Pittig! Als ik je verhaal lees heb ik tips voor je: - Ga bij jezelf na wat je écht belangrijk vindt in de opvoeding. Ga dus niet mopperen op 'kleine dingen'. Hoe wil je zelf zijn als moeder? Wil je in alles meegaan met je kindje? Ik lees je verhaal over het wisselen van dvd's, daar zou ik dus niet aan beginnen. Geef hem twee keuzes: Sesamstraat of Thomas. En daar blijft het bij. - In sommige onderwerpen/situaties hebben onze kinderen geen keus. En hier valt niet over te onderhandelen. Voorbeelden: sokken zijn altijd aan, in bad gaan, aan tafel blijven zitten onder het eten, tijdstip van slapen, boterham eten. Bij de boterham drinken we thee of melk. - Geef een peuter nog niet veel ruimte. Hij vraagt in deze fase om een grens. Jij bent de persoon die dat kan geven. Zie dat niet als straf. Grenzen geven aan je kindje is een uiting van liefde en geborgenheid. Het hoeft ook niet boos te zijn, het ís gewoon zo. - Mijn dochter reageerde ook niet als ik gewoon doorging met winkelen. Wat wel werkte was haar oppakken en naar huis gaan. Daarna mocht ze op de trap zitten. - Wees duidelijk in je communicatie wat je van hem verwacht. - Gebruik humor en maak wedstrijdjes. Zijn kinderen erg gevoelig voor en humor werkt ontspannend . - Doe leuke dingen met je zoontje. Samen knutselen, een spelletje doen, een boekje lezen. - Geef hem complimenten. Succes ermee!
Oh ja, over dat kiezen! Hier gisteravond nog een mooi voorbeeldje... Het was al behoorlijk laat (normaal gaan we kwart voor 7 naar boven, nu waren we pas 7 uur klaar met eten en afruimen enzo). Na het eten mag Sil altijd Brum kijken, en na Brum zouden we gaan douchen. Toen het filmpje was afgelopen, wilde hij er nog 1 kijken. Ik heb hem de keuze gegeven: nog 1 keer Brum OF douchen. Hij wilde Brum. (man zei al: je weet wat er straks gaat gebeuren, he..?) Brum afgelopen, wij naar boven. "Mama, douchen!" Nee, Sil, want je wilde Brum kijken, dus we gaan nu niet douchen, maar morgen. "IK WIL DOOOOUUUUCHUUUUUUUHHHHH" 1 groot drama, natuurlijk. Zich op de grond gooien, stampvoeten, keihard huilen, brullen, mij wegduwen.... Pffff! Maar goed, hij had zelf gekozen en moet nu maar leren dat we bij die keuze blijven. En uiteindelijk, na een minuut of 10 en veel negeren werd hij weer rustig en kon de pyjama eindelijk aan Ik probeer er zoveel mogelijk de lol van in te blijven zien, maar soms............
nog zo'n voorbeeldje van keuzes en consequenties, mijn dochter zit nu al een uur in de buggy, heeft zichzelf vastgegespt en ik wil haar losmaken maar dat mag niet, dus nu staat de buggy in de kamer met kind erin en af en toe hoor je "ik wil er niet uit" en wordt ik boos aangekeken. ik laat haar lekker zitten tot ze eruit wil, die moet zich echt rot vervelen kan niet anders
@ Dana: hahahahaha! Geweldig! Ik zou idd precies hetzelfde doen. Sil heeft dat met de auto; die zit zich dus ook geregeld een half uur te vervelen, tot het te koud wordt
Ja hier ook. Als we uit de auto moeten zegt hij vaak; 'ook niet Wesley blijven zitten'. Prima hoor weet je het zeker? mama gaat naar binnen. Blijven zitten zegt hij dan, nou prima doei mama gaat naar binnen. Even later zo'n 5 min hoor ik hem vaak roepen: uit uit uit! hahah nou kom er maar uit.
Bedankt voor je tips maar inderdaad hebben wij ook zo onze regels. * smorgens brood met melk. Daarna pas fruit of iets anders. * sokken aan, geen discussie of mama doet ze aan of Wesley. * schoenen idem en jas idem. ( cb zegt trouwens dat hij het zef maar moet ondervinden dat het koud is buiten dus laten gaan). * bij erge driftbui op de mat afkoelen en bij bedaren er over praten. * eten aan tafel, ook al wil je niet papa en mama wel dus blijf jij ook zitten. * dit zijn allemaal dingen die de laatste tijd wel goed gaan. Nou moet i kzeggen dat we vandaag een super middag hebben gehad. En helemaal geen last hebben gehad van de peuterstreken. De laatste tijd is het erger maar dat komt ook door andere dingen. Mijn vader heeft longkanker ( al een jaar) en reageert nu te heftig op de chemo waardoor het iedere keer uitgestelt moet worden, van het weekend ging het niet goed, en dat speelt dan ook wel mee. Tuurlijk vertel ik het wel in kindertaal tegen hem wat er is en dat mama soms misschien een beetje verdrietig is maar dit zal hij natuurlijk ook voelen, waardoor hij aandacht gaat vragen en weet dat ik op dit moment zwak ben zo gezegt. Ook doet hij ons moet willig pijn, dus bijten, knijpen, schoppen. Van te voren zegt hij zelf al 'nee niet knijpen'en dan doet hij het toch. Zo ook met de rest. Vind het zo lastig. Ook op de opvang duwt hij kindjes omver, slaat uit het niets, schopt uit het niets. Kind zit vol frustratie. Nou weet ik niet of hij dit op de PSZ ook allemaal ziet. Daar is hij de jongste en werd in het begin overrompeld door de oudere kindjes. Ikga toch vrijdag eens vragen hoe het daar gaat. OVerigens is ons zoontje de oudste bij de gastouder. Dus denk dat hij zo zijn kans ziet om de macht over de andere kindjes te hebben. Ow zo moeilijk...
o meid ik ken het en ik heb dat gedrag snel afgekapt want ik werd er doodmoe van..soms doet ie het nog wel eens een keer maar dan hoef ik em alleen boos aan te kijken en dan is het klaar. als hij zei bv. mag ik drinken en ik dan drinken pakte en het spelletje begon van nee wil niet, ok dan niet, ja wil wel, nou hier dan.... neee wil niet en lopen trappen... ik ben er een paar keer in meegegaan en dacht toen, man ik lijk wel gek. ik was er echt gauw klaar mee. wil je niet dan niet, ga dan maar gillen en schreeuwen en als dat me teveel wordt krijg je straf. net ook, voordat hij gaat slapen krijgt hij thee, hij weet dan al hoelaat het is en gaat extra langzaam drinken, op de helft zegt ie dan hoef niet meer. ik vraag dan nog voor de zekerheid echt niet? want we gaan straks tandjes poetsen en daarna naar bed. nee hoef niet meer zegt ie., als we tandjes hebben gepoetst wilt hij plotseling wel weer en gaat dan rondjes door het huis rennen en gillen. nouuu!!!!!! dan kook ik al. ik heb het elke keer op dezelfde manier aangepakt en gezegd ja pech gehad mama heeft het gevraagd en je wilde niet, morgen krijg je weer thee. en nu ophouden! en klaar is hij, soms gaat hij nog even door maar dan geef ik hem "the evil eye"
moet zeggen dat k ook strenger er in ben geworden. ja of nee? ja krijgt hij het. Nee dan niet, jammer dan. Mama blijft niet bezig dan is hij even boos, maar afleiden werkt vaak wel. Maar dat 100x op een dag, dan kan ik er soms niet meer tegen pfffff.... En tja moeder natuur is ook deze week op bezoek hie dus zo wie zo een korter lontje
Hmm herkenbaar allemaal! 'Gelukkig' hebben we het hier al allemaal een keer gehad met de oudste dus weten we dat het een fase is en dat hij maar snel over mag zijn Maar hier een pittig dametje die juist in alles wil opboksen tegen haar grote zus (jaja en die is ook pittig en niet altijd even lief tegen de kleine dame..) De gang doet goed zijn werk, time-out daar helpt meestal wel. Ps WesDaan onze peuters zijn precies even oud! succes met alles!