Ik kom er niet meer uit: wat is het verstandigst? Met deze cyclus zijn we in het 4e jaar beland, ronde 37 ongeveer, wie had ooit gedacht zo lang onderweg te zijn en nog steeds met lege handen te staan Ik volg twee paden tegelijkertijd: voor iui en voor herhaalde mks. Het pad iui heeft een gyn die niet weet dat ik net weer twee mks heb gehad en denkt dat de laatste keer dat ik zwanger was, in januari 2010 was, nu twee jaar geleden. Volgens haar kom ik nu in aanmerking voor iui en als ik nu bel, kunnen we deze cyclus nog van start... In het andere pad zitten onderzoeken naar de mks want ja 4 keer voor je 30e is een beetje teveel en dan mag ik hopen dat er iets uitkomt en dat er enige behandeling mogelijk is. Maar ja.. het voelt niet zo goed om op die twee paden tegelijk te blijven lopen.. is dat nou eerlijk en handig en verstandig? Ik weet het niet meer Ergens denk ik dat ik de iui moet laten gaan: ik raak immers zwanger, alleen zit er steeds zo'n tijd tussen (1-1,5 jaar). Het is dus niet zo dat ik om de maand weer zwanger ben.. het kost echt moeite zeg maar. Door het wachten en de lange tijd dat we sowieso al bezig zijn, merk ik dat ik ook depressief raak... en op dat punt geeft iui me meer vertrouwen dat het lukt, dan zelf aan blijven modderen... pfff.. wat moet ik nou? Heeft iemand ervaring of tips of overwegingen?
Dat is wel dubbel, maar stel dat er een reden is voor de herhaalde miskraam, en je raakt zwanger via Iui dan is de kans op weer een mk aanwezig. Ik zou dus eerst laten onderzoeken waarom je vier keer een mk hebt gehad, en dan in overleg een oplossing zoeken hoe zwanger te raken. Moeilijk en frustrerend. Maar wie weet werpt het zijn vruchten af. Succes!
Het is zeker een dubbel gevoel, wij hebben wel voor iui gekozen in combinatie met onderzoeken naar de herhaalde mk/ma, nu krijg ik bij een volgende zwangerschap extra hormonen. Zelf vond ik de stap naar iui heel veel rust geven, niet meer het verplichte nummertje maar gewoon als je er zin in hebt Hoop dat je er voor jezelf snel uitkomt, alleen dat geeft al rust.
En de gyn was daar akkoord mee? De mijne blijft namelijk maar roepen dat omdat ik zwanger kan worden, we eigenlijk tot in het oneindige zelf moeten blijven proberen en daar raak ik zo hopeloos van. Maar goed, bij jou mag het blijkbaar wel Bedankt voor jullie reacties. Ik wil er btw niemand mee voor het hoofd stoten Begrijp zeker dat het met de hormonen etc ook geen lolletje is dus het wordt een weloverwogen keuze. Kan het trouwens zijn dat ik met deze vraag in Gent ook een stuk verder kom? Soms lijkt het of daar alle antwoorden liggen namelijk
Moeilijke beslissingen om te maken Sophy. Ik kan me voorstellen dat het niet zo goed voelt om twee wegen te bewandelen. Komt dat door een soort schuldgevoel naar de artsen toe? Zou ik me kunnen voorstellen, maar vind ik geen rede om met het een of het ander te stoppen. Je moet in deze situatie echt voor je zelf kiezen, het wordt je hier in Nederland toch al niet gemakkelijk gemaakt! En als jij toch de IUI een kans wil geven, moet je dat gewoon doen. Ik denk voor mezelf (4*) steeds, misschien komt de bevruchting dan wel in een betere conditie tot stand en is er meer kans op een goede zwangerschap. Maar goed dit is dus mijn eigen bedachte theorie. Ik weet niet waar je nu de onderzoeken voor de miskramen krijgt, maar ik zou Gent ZEKER aanraden. Daar wordt echt veel meer onderzocht dan hier in Nederland. Dan heb je ook geen garanties dat er iets gevonden wordt, maar wel meer kans dan hier. Ik ben vorige week terug geweest naar Gent (prof de Sutter) voor de uitslagen van mijn onderzoeken. Daarvoor was er al heel wat getest in Nederland en in Gent bij een andere gyn. Steeds hetzelfde verhaal: niets gevonden. Ik ging er dus niet meer van uit dat er nog iets gevonden zou worden, maar toch wel! Ik blijk een afwijking aan een gen te hebben waardoor de doorbloeding van mijn baarmoeder minder kan zijn en er dus geen goede innesteling kan plaatsvinden. Later las ik ook dat deze afwijking het zwanger worden kan bemoeilijken (ik raak ook niet heel snel zwanger). De Sutter heeft mij nu utrogestan, b6 en een hoge dosering foliumzuur voorgeschreven. Deze medicatie zou het defect misschien kunnen compenseren. Vervolgens bleek ik afgelopen weekend zwanger te zijn, echt niet verwacht! Meteen met alle medicatie gestart natuurlijk, maar wel erg spannend. Ik ben soms bang dat we te laat gestart zijn en dat alle vitamine nog niet goed genoeg hebben kunnen inwerken... Maar goed, tot nu toe gaat het goed, ik heb positievere testen dan ooit, dus daar probeer ik me aan vast te houden. Het is een heel verhaal geworden. Je moet doen wat je zelf prettig vind, maar als je het mij vraagt zou ik bij twijfel zeker naar Gent gaan! Veel geluk! Lfs Babss.
Naar Gent gaan geeft mij trouwens ook het gevoel dat, mocht het uiteindelijk toch niet lukken, ik er alles aan gedaan heb... ook niet onbelangrijk...
Hoi Sophy, Een vriendin van mij heeft ook 4 mk's gehad maar wordt wel goed zwanger met IUI (nu zwanger van 2e kindje, 1e kindje ook met IUI) Ik heb nu ook 2 mk's gehad, ook van alles onderzocht (niks gevonden, behalve te korte luteale fase, daar krijg ik nu progesteron en clomid voor), en ik wil nu ook graag IUI, maar dan ook met hormonen spuiten, schijnt beter voor de innesteling te zijn. Dat heeft mijn vriendin ook gehad. Ik krijg over 3 maanden IUI, mocht het daarvoor nog niet raak zijn. Bij mij deden ze eerst ook moeilijk, maar heb ze om weten te praten. We zijn immers ook al anderhalf jaar bezig nu voor een tweede. Dat is wel lastig met IUI, dan zeggen ze, ja mevrouw, u kunt wel zwanger worden, dus dan heeft IUI geen zin. Ik denk zelf dat het echt wel je kansen vergroot! Maar het hangt er inderdaad ook vanaf welke gyn je treft, de 1 wijkt wat makkelijker af van de protocollen dan de ander. Ik hoor ook erg goede verhalen over Gent. Wel lange wachttijden, maar die Dr. De Sutter schijnt geweldig te zijn. Sterkte ermee!
Stomme vraag misschien, maar worden die onderzoeken in Gent wel allemaal vergoed door de zorgverzekeringen in Nederland?
@Jusi: ik dacht dat onderzoeken sowieso worden vergoed. Vaak bloedonderzoek wat Nederlandse artsen onzin vinden, maar wat principieel wel onder de dekking valt. Ik ben trouwens speciaal hiervoor van zorgverzekering gewisseld zodat ik ook naar Gent kan Toen ik het navroeg zeiden ze dat onderzoek en consult gewoon vergoed worden. Iets anders is behandeling: dat wordt soms wel, soms niet vergoed, maar daar is een aanvraagformulier voor en dan komt het hopelijk goed @all: bedankt. Gisteren dacht ik nog, ik moet eigenlijk stoppen met het iui traject en gewoon wachten tot het weer spontaan lukt.. dacht ook dat ik dat hier te horen zou krijgen. Nu denk ik dat we toch verder gaan met iui (en we m'n gyn dus niet vertellen dat het ondertussen wel twee keer spontaan gelukt is en weer mis is gegaan). Ik heb zoveel meer hoop dat dat ons iets gaat brengen Dat ik niet meer zo hoef op te letten wanneer m'n ei is en hopelijk dan een goede zwangerschap. Bedankt voor jullie reacties.
Alle behandelingen die in NL erkend worden, worden vergoed. Verschil met NL is dat ze in Belgie een aantal behandelingen vaker inzetten dan in NL, (progesteron wordt vaker voorgeschreven bijvoorbeeld), en ze doen gewoon veel meer onderzoek. En dan krijg je dus behandeling toegesplitst op de uitkomsten van dat onderzoek. Mijn ervaring is dat je hier in NL toch snel weggezet wordt in de hoek: zal wel toeval/pech zijn. Zonder dat enig onderzoek die conclusie onderbouwt!
Hoi Sophie, Terwijl ik jouw verhaal aan het lezen ben herken ik zo ontzettend veel. Dit had min of meer mijn verhaal kunnen zijn. Vooral voor mij heel fijn te weten dat ik niet de enige ben die leeft met hoop, en wanhoop van het onbegrip. Ik ben 29 en sinds juni 2007 hebben wij een kinderwens. Na anderhalf jaar 1e miskraam met 6 weken. Daarna vorig jaar september een missed abortion met 13 weken. En nu weer een miskraam met 5 weken (pril, maar toch). Dus ook voor mij geldt: zwanger worden gaat niet vanzelf, en eenmaal zwanger blijf ik het niet. Ik krijg al ruim anderhalf jaar te horen: Tja, je kunt wel zwanger worden dus..... Ik heb al allerlei onderzoeken gehad, en inprincipe werkt alles naar behoren, rechtereileider loopt niet helemaal lekker door en de samenlevingstest is alleen goed precies op de dag van eisprong. Maar dan nog, was volgens 2 verschillende gyns geen probleem... we konden toch zelf zwanger worden, dus we moesten maar zelf proberen!!!! Ik vind het erg oneerlijk, maar ja wie ben ik? Vorig jaar veel onderzoeken gehad naar mijn miskramen, maar niets uitgekomen. Ik ben ondertussen van ziekenhuis geswitched en we mogen nu in mei met IUI beginnen. En daarmee kom ik nu op hetzelfde dilemma als jij: Moet ik mijn laatste miskraam aan de gyn vertellen, met het risico dat dat de hele periode van 2 jaar weer van voren af aan begint, want tja...ik kan toch zwanger worden??? Hoe frustrerend!!! Of is er misschien nog wel een onderzoek wat ik niet gehad heb om de oorzaak van de herhaalde miskramen te achterhalen. Ik weet ook niet wat ik moet doen??? In jouw geval zou ik zeggen, bewandel lekker alletwee de paden, dan heb je op beiden punten wat meer "zekerheid" of houvast . Misschien dat ik mijn miskraam aan mijn eerste gyn vertel, en gewoon in het andere ziekenhuis dat verzwijg zodat ik kan starten met IUI in het voorjaar. Je hebt me op een idee gebracht!
hoi Jaantjuh, Verassend he, hoeveel herkenning er hier soms is. Soms denk ik dat we de enige zijn.. alsof anderen óf niet zwanger worden óf makkelijk zwanger en steeds een mk, maar de combi hoor je minder vaak. Ben blij dat ik niet de enige ben, hoewel ik dit ook niemand toe zou wensen. Wij hebben uiteindelijk besloten om toch beide paden te blijven bewandelen. Over twee weken begint de eerste IUI (tenzij ik deze ronde zwanger ben.. ahum..). Ik heb inderdaad niet verteld dat we nog twee mks hebben gehad. Ook door die beruchte "je kan toch zelf zwanger worden, probeer het nog maar 2 jaar".. ja doei! In het andere ziekenhuis doe ik de onderzoeken naar de mks, omdat ik het toch belangrijk vind om het te laten onderzoeken. Ben ook 29 en 4x is gewoon niet normaal. Daarnaast hebben we 23 maart de intake in Gent; dan neem ik de uitslagen mee en gaan we niet meer naar het NL ziekenhuis. Ik vind het best een hoop.. zoveel ziekenhuizen en mogelijkheden maar ik houd mezelf maar voor dat het voor een goed doel is Dat het NL protocol zo belabberd is, dat me weinig anders rest dan het zo te "spelen". En eenmaal besloten ben ik zo blij De utro bollen liggen ook klaar (ook besteld zonder toestemming van de gyn hehe, ik ben echt erg ), de iui gaat bijna beginnen, de afspraak in Gent staat.. joepie eindelijk het idee dat er iets gaat gebeuren, dat we nu een goede kans maken En meid wat erg dat jullie nog al 1,5 jaar langer als wij onderweg zijn! Misschien is mijn verhaal een voorbeeld voor je, ik hoop in ieder geval dat je eruit komt, met 1 ziekenhuis of ook met meerdere! Succes